Misschien dat ik eindelijk eens de gouden tip mag ontvangen... Onze peuterdochter is al vanaf baby af aan nog al gillerig. Altijd gecorrigeerd, later ook straf voor gegeven. maar echt werkelijk NIKS helpt... Ze is nu 3,3 en ze schreeuwt nog steeds. moet er wel bij zeggen dat wanneer ze zonder haar broer thuis is, of op visite dat er dan helemaal niks aan de hand is. Maar zodra ze samen is met haar broer ontstaat er een enorme geldingsdrang, concurrentie of wat dan ook en wordt er alleen nog maar op schreeuwende wijze met elkaar gepraat Wanneer ze haar zin niet krijgt, of wanneer we niet direct opspringen om iets te doen wat zij wil gaat ze dus steeds harder praten, schreeuwen of gillen. Echt ZO ontzettend irritant! Onze zoon is ook nogal luidruchtig dus die zitten gewoon tegen elkaar op te gillen. Maar onze zoon kunnen we nog wel aanspreken en dan is het (voor even) weer stil. Wat we al geprobeerd hebben: zachtjes praten zodat ze mee gaat doen. helpt niet. Straffen door haar op de gang te zetten of buiten ( zo van: ga daar maar gillen en kom maar terig als je denkt zachtjes te kunnen praten): vindt ze niet leuk en gaat dan uit protest alleen maar harder gillen of huilen. Negeren en alleen reageren wanneer ze het normaal vraagt: werkt ook niet: ze gaat alleen maar harder gillen en wordt vervolgens overstuur. Vanavond heb ik haar de keuze gegeven: ze wilde dat ik een verhaaltje ging voorlezen en wel NU. Ik heb gezegd dat ze dat eerst zachtjes mag vragen. Anders werd er helemaal niks gelezen. Uiteindelijk lukte dat. Na een verhaaltje begon ze letterlijk te gillen om meer. Toen heb ik uitgelegd dat ik stop met verhaaltjes lezen, zoals afgesproken. Toen kwam er een enorme driftbui met bijbehorend gegil. Ik ben toen weggelopen (negeren). Ze raakte toen zo overstuur dat ik ter plekke besloot dat dit dus ook niet hielp. gene verhaaltje meer voorgelezen, en nogmaals uitgelegd dat ze niet moet gillen. Ze belooft dan altijd beterschap maar ja... hoe serieus kan ik dat ook nemen op deze leeftijd Wat kunnen we nog meer doen?! Ben het zo zat!
Ehm... Lastig. Ik weet wel dat de NU!-fase van mijn zoontje niet zo heel lang geduurd heeft. Want hoe harder hij begon te gillen van NU, hoe meer ik zoiets had van: je wacht maar even. En wil je daar om gillen mag je je jas aan doen en even in de tuin gaan staan, want dat hoef ik niet te horen. Werkte hier perfect. Mijn zoon is ook duidelijk aanwezig, maar niet zo gillerig. Gewoon aanwezig.
In sommige situaties helpt het wel. Als zij niet wil mee komen, geen jas aan wil doen, of geen schoenen en ik ga weg zonder haar komt ze altijd uiteindelijk toch wel Of als ze niet kan kiezen uit twee kledingstukken en ik wil voor haar kiezen en ze kiest dan ineens wel Dus krijg uiteindelijk wel wat ik van haar wil. Maar een machtsstrijd is helemaal niet verboden hier in huis hoor, alleen dat gegil erbij is voor mij ZO niet nodig! En krijg dat er maar niet uit!
Nee is nee en lekker laten gillen dan. Jammer dan ze stoppen van zelf wel. Ik zet als mijn dochter zo gaat gillen op de gang en mag pas terug komen wanneer ze gewoon rustig is. Blijft ze huilen en gillen negeer ik het gewoon tot het rustig is. Wil ze meer verhalen pech morgen overdag weer. Zet ze dan op een gillen en huilen pech ik ga naar beneden en kom weer terug als ze klaar is. Als je telkens terug gaat denkt ze telkens dat ze kan gaan gillen je komt toch straks,wel. Bij wordt het minder en kiest eieren voor d'r geld.
Ik denk dat dit idd de enige echte oplossing is. Ik geef haar altijd 1 kans. Ik ga weg en kom daarna meestal nog 1 keer terug onder het mom van: dit was dus de laatste waarschuwing. Voor het gegil is het waarschijnlijk duidelijker als ik vanaf de eerste kik niet meer terug ga?! Probleem is vaak dat ik ZO slecht tegen het gegil kan dat ik weer terug ga, ze is dan ook wel stil en het is dan ook goed. Maar voor het uiteindelijke gillen werkt dat waarschijnlijk niet, ze merkt dat t werkt :x
Blijven volhouden. De aanhouder wint en als je graag wilt veranderen is doorzetten toch belangrijk. Tenminste als je wilt veranderen. Hier nu een strijd met door eten en zelf eten. Als ze nu niet door eetmzit ze op de gang. Dan kan ze opeens heel snel gegeten toen ze door had dat ik niet luisterde en pas ging luisteren wanneer ze klaar was. Eten gaat per dag steeds meer goed alleen eten en door eten.
Bij gegil deed en doe ik hetzelfde als Henriette, ze zit bij ons dan op de trap en ga pas naar haar toe voor een gesprekje als het gegil over is. Bij het NU gedrag heb ik aangegeven hoe ze dingen kan vragen, en als ze het toch op een brutale manier doet zeg ik alleen nog maar sorry? en dan verbetert ze zichzelf gelukkig snel. Gaat steeds beter, ze is nu 4 en een half, vervalt nog weleens in brutaal gedrag als er vriendjes of vriendinnetjes bij staan, maar dat is dan ook zo over.