hai! Ik ben benieuwd wat jullie zouden doen.. Ik ben momenteel 15 weken zwanger van mijn derde kindje. 7 dagen na de bevalling van mijn eerste kreeg ik koorts en heb ik antibiotica gehad in het ziekenhuis. Met mijn zoontje was niks aan de hand. Omdat ze geen oorzaak voor de koorts konden vinden hebben ze wat dingen getest en daarbij ook de gbs (streptokokken b) gevonden. Er is echter nooit gezegd dat dit de oorzaak van de koorts was. Het was dan ook geen reden voor medische indicatie bij mijn tweede zwangerschap. In de tweede zwangerschap is bij een vermoeden van blaasontsteking wel de urine op kweek gezet, maar geen gbs gevonden. Ben thuis bevallen zonder complicaties, maar wel weer koorts na 7/8 dagen. Thuis antibiotica gehad en snel opgeknapt. Weer geen oorzaak gevonden. nu dus zwanger van de derde. Vk wil met 35 weken een kweek afnemen en als die gbs positief is ‘moet’ ik antibiotica tijdens de bevalling. Ik twijfel, want: Gbs kan met 35 weken aangetoond worden, maar kan paar weken later weg/niet meer actief zijn ‘Zomaar’ antibiotica geven voelt niet goed Kind moet 12 uur ter observatie blijven (wil mn kind dicht bij me hebben) Ik kan -lijkt me- mijn kind zelf ook heel goed in de gaten houden en aan de bel trekken als dat nodig is. Ik wil het liefst thuis bevallen sorry voor het lange verhaal. Ik ben benieuwd wat jullie zouden doen. De kans dat een kind ziek wordt is er uiteraard, maar is heel klein.. weegt dat op tegen alle hiervoor genoemde voordelen?
Dat lijkt me een hele persoonlijke afweging. Laat je vooral goed informeren voor je die keuze maakt. Ik zou dat nooit doen. Hoewel een kleine kans, gaan kinderen daadwerkelijk dood aan groep B streptokokken. Het is me het risico niet waard.
Wat wij zouden doen is niet relevant, want wij zijn jou niet. Misschien heb je wat aan deze informatie, hier staan veel cijfers in, wellicht kan dat je helpen bij je afweging. https://evidencebasedbirth.com/groupbstrep/
Wat maakt dat je bij de 2e gewoon thuis kon bevallen en nu niet? Toen was er dan toch ook de kans dat je kindje ziek kon worden. Waarom nu een test doen? Zelf wil je graag thuis bevallen.. Dan zou ik kijken/uitzoeken hoe groot de risico's zijn. Pas als je alles goed weet, kun je een weloverwogen keuze maken denk ik. Voorbeeld: zelf had ik diabetes in zwangerschap. Het ene angst protocol na het andere werd besproken. Ik heb er heel veel over opgezocht. En elk 'bezwaar' kon ik voor mijzelf weerleggen. Bijvoorbeeld grote kinderen geven moeilijkere bevallingen (zou kunnen) maar de middelste was ook de lichtste niet en dat ging prima. Baby's moesten gelijk gecontroleerd worden op suiker en zo nodig gelijk bijgevoed worden... Ik had gekolfd al in de zwangerschap, er zou direct wat voor hem zijn. Mocht het niet goed met hem gaan, dan alsnog naar ziekenhuis uiteraard, maar ik wou eerst hemzelf de kans geven. Daarbij 24/7 huid op huid, direct aanleggen binnen uur, etc zou hem de allerbeste start geven en zou maken dar prikken etc helemaal niet nodig is. Ik heb alles voorbereid en uitgezocht. Ik had een team (vk en kraamzorg) die ervan wisten. Dus ik was helemaal niet bang. De laatste groeiecho was op het randje. Maar toch, ook omdat ik dat zelf zo graag wou mocht ik naar de verloskundige terug. Kunnen wij bepalen/adviseren wat je moet doen? Nee. Want uiteindelijk weet niemand hoe het gaat. Blijf bij je zelf. Wat wil jij? Er is geen vrouw die risico's neemt of de gezondheid van kind op het spel zet. Dus wat je ook kiest, het is goed. Het zal een weloverwogen keuze zijn.
Wie zegt dat je je kind niet dicht bij je kan hebben als het geobserveerd moet worden? Tegenwoordig wordt veel zorg gewoon op een moeder en kind kamer gegeven.. Mijn 2e kind had een week antibiotica nodig na de geboorte. En ze is de hele week gewoon bij mij op de kamer geweest. Zelfs de eerste dag in de couveuse..
@AvdY @caletto het is inderdaad een persoonlijke afweging. Het is ook deels een gevoelskwestie, maar om te voorkomen dat ik een soort tunnelvisie krijg, ben ik benieuwd hoe anderen hier in zouden staan. @caletto thans voor het artikel, staat idd veel info in. (Niet perse nieuwe informatie, maar wel in 1 artikel ) @NdNk ik zit nu bij een andere verloskundige ivm verhuizing. En eens in de zoveel jaar veranderen de protocollen denk ik (jongste zoontje is bijna 3) maar het is inderdaad een van de redenen waarom ik me afvraag waarom nu het risico ineens groter is. Ik merk dat er inderdaad heel erg op angst gestuurd wordt, terwijl angst lang niet altijd een goede raadgever is. Bedankt voor je verhaal. Ik weet nog niet hoe mijn vk er in staat als ik kies voor thuisbevalling, dus dat moet ook nog wel even besproken worden. @HvL ik dacht in een brochure van het ziekenhuis gelezen te hebben dat de baby 12 uur ter observatie naar de kinderafdeling oid moest. Vandaar. Juist die eerste uren vind ik zo belangrijk om samen te zijn. Lijkt me dat ik dan ook zelf mn kind in de gaten kan houden. Zeker omdat ze, voor zover ik gelezen heb, vooral checken op zichtbare kenmerken (ademhaling, gezichtskleur etc). En dan uiteraard bij twijfel zo snel mogelijk aan de bel trekken.. Overigens ben ik niet anti-ziekenhuis bevallingen. Als het moet, moet het. Ben van mijn oudste daarom ook in het ziekenhuis bevallen. Maar ben nu (nog) niet overtuigd van de noodzaak.
Overigens zal ik sowieso extra oplettend zijn na de bevalling, want ook al is de kweek met 35 weken negatief en dus geen ziekenhuis indicatie. Door alle nu gelezen info weet ik dat je gbs ook daarna nog kan ontwikkelen. Het creeert dus ook een soort schijnveiligheid..
Ik zou sommige dingen eerst met je vk bespreken ipv uit een folder halen. Moeder en kind worden alleen in levensbedreigende situaties van elkaar gescheiden net na de bevalling. Je moet geen ab tijdens de bevalling, dat wordt aanbevolen. Ik zou goed de risico's bespreken met zowel gyn als vk. Daarna pas je plan trekken. Er kan zoveel gebeuren in je zwangerschap waardoor je alsnog medisch wordt. Spreek je wens uit en meer dan afwachten kun je voorlopig niet doen.
Als het bij mij actief zou zijn zou ik nooit thuis bevallen. Gbs kan zo snel gaan dat je al snel te laat bent. Twee keer een overleden kindje in mijn omgeving hiervan gezien
Het zoontje van een vriendin is vorig jaar bij de geboorte overleden door de gbs bacterie. Geen haar op mijn hoofd die een thuisbevalling of geen antibiotica geven zou overwegen. Waarom zou je dat risico willen nemen?
Ik ken geen ervaringsverhalen in mijn omgeving. Alleen verhalen van vrienden die vanwege gbs in het ziekenhuis moesten bevallen, maar zó snel bevielen dat de eerste zak antibiotica nog niet eens was doorgelopen.. We laten het zeker nog bezinken en hebben ook nog niet besloten. Eerst de 20 weken echo afwachten (misschien moeten we dan sowieso wel naar t ziekenhuis) en daarna ook nog een gesprek met de verloskundige. Voorlopig nog tijd genoeg om alle voors en tegens tegen elkaar af te wegen. En wellicht test ik negatief, dan wordt t verhaal ook weer anders.
Mijn oudste zoontje is ziek geweest door GBS. Ik had hoge koorts tijdens de bevalling, zoontje de eerste dag nergens last van. En toen opeens (nog in het ziekenhuis) werd hij ziek. Zelfs de verpleegkundige dacht dat hij te warm had gelegen met de kruik, maar nee het bleef stijgen en hij was echt ziek. Dat had ik niet thuis gewild (ook omdat ik zelf ziek was). Ik kreeg meteen een aantekening in mijn dossier dat er bij een volgende bevalling werd gehandeld naar GBS. Ik heb tijdens mijn tweede bevalling dus ook meteen antibiotica gekregen (halve gift doordat het zo snel ging)/ Mijn jongste twee zijn niet besmet geweest.
Hier in de regio utrecht weet ik dat het meander en antonius leidsche rijn moeder kind suites hebben. Alle apparatuur is aanwezig tot niveau medium care. Aan gbs infectie kan een kind overlijden. En het kan langdurig gevolgen hebben. Ik zou het risico niet nemen.
Ik heb 2x bij de bevalling antibiotica gekregen wegens gbs bacterie. Hier heb je dan gelijk een medische indicatie en moet je in het ziekenhuis bevallen.. ik moest 24 uur blijven zodat ze mij en de baby goed konden observeren, maar mijn kindjes zijn beide keren gewoon bij mij gebleven.. zou het heel raar vinden als ze een pasgeboren baby bij de moeder weghalen om te observeren.. Nu gaan ze me testen met 34 weken, maar waarschijnlijk ga ik sowieso weer een medische indicatie krijgen ook al test ik nu niet positief (uit voorzorg). Ik heb liever die antibiotica dat ik zeker ben van de juiste zorg, dan dat ik met alle toeters en bellen naar t ziekenhuis moet met mn baby..
Hier kreeg onze dochter ook GBS bij bevalling, we waren allebei doodziek. Dit is echt geen risico dat je bereid bent te nemen. Als je thuis bent heeft de verloskundige geen kinderarts en een nicu in dr koffer zitten.