werk 2 dagen en manlief zit in ploegen dus kids 1 dag per week naar de oppas....bevalt me prima en zou niet anders willen...van mijn man mag ik wel thuis blijven maar het voelt super om mijn steentje bij te dragen in het financiële plaatje...collega`s zijn ook heel leuk die zou ik veel te veel missen...verder heb ik ook een super leuke baan! Thuis bij de kinderen is heerlijk maar iets voor mezelf geeft me heel veel energie....
Blijven werken, heerlijk!! Heb een superleuke baan met leuke collega's. Stoppen met werken zou ik verschrikkelijk vinden. Juist drie dagen werken en de andere dagen met mijn kind doorbrengen is voor mij ee perfecte combinatie. Ik heb ook niet het idee dat ik wat mis van mijn kind en anders neem ik dat graag voor lief.
Ik werk 4 dagen per week. Het is wel te doen, maar ik zou graag een dagje minder willen werken. Helaas heb ik die keuze als alleenstaande moeder niet en ben ik allang blij dat ik van 5 dagen naar 4 dagen werken kon gaan.
heb altijd gezegd te willen blijven werkern... nu het zo ver is, kijk ik er enorm tegen op. wij zijn niet in depositie dat i kanb stoppen. de 1600 euro missen is veel. Dan werk ik 3 en een halve dag. MAnnetje heeft een nog veel mooier salaris. MAar om het huis en alles wat we hebben en willen houden en willen blijven doen/ sparen. Blijf ik lekker werken. DAarbij vind ik opvang een goed iets, leren samen spelen, delen enz.. Mijn moeder was huisvrouw. Ik ging 2 dagen in de week naar de creche.. Was toen wel al 2... Dat zou ik voor nu ook ideaal vinden, maar kan er niet 2 jaar even tuessen uit, daarnaast ben ik veel te blij met mijn baan en vaste contract.
Ik baal wel een beetje van de keuzes die ik in het verleden heb gemaakt, want nu moet ik gaan werken voordat mijn dametjes 4 jaar oud zijn. Ik ben namelijk 5 jaar geleden afgestudeerd als arts en ben toen een andere opleiding gaan doen eigenlijk als uitvlucht omdat ik mezelf toen niet als arts aan het werk zag (eigenlijk was ik gewoon nog te jong in mijn hoofd). Nu zou ik graag toch als arts aan het werk gaan en de huisartsopleiding gaan doen. Deze kan ik parttime doen, maar dat houdt nog steeds in dat ik 4 dagen in de week aan het werk ben. Ik vind dat ik niet langer kan wachten om te solliciteren omdat ik bang ben dat ik over pakweg 3 jaar echt te lang geleden afgestudeerd ben zonder werkervaring. Ik denk dat ik dan niet meer aangenomen word. Met andere woorden, als ik ooit als arts aan het werk wil moet ik dus echt uiterlijk volgend jaar aan de bak. Dan is mijn oudste 2,5 jaar oud en mijn jongste bijna 10 maanden (HA opleiding start in september). Daarnaast moet ik dus ook wel echt wat gaan doen, we wonen in het buitengebied en ik ken eigenlijk geen mensen in mijn nabije omgeving, we hebben vrij weinig aanloop en mijn man werkt 4 dagen in de week in het buitenland. Ik merk echt dat ik zo onderhand echt wegkwijn als thuisblijf moeder, ik vind het geweldig om voor mijn meiden te zorgen maar niet als het vooruitzicht is dat ik dat de rest van mijn leven moet doen omdat ik niet meer aan het werk zou komen. Met andere woorden, ik zou graag wat later beginnen met werken maar ik ben bang dat dat dus niet mogelijk is.
Nou ons kindje zal wel "gedumpt" te gaan worden en mogelijk van 7:00-18:00. Je had het anders kunnen verwoorden dus dan hoef je er ook geen sorry achter zetten. Ik walg een beetje van zulke opmerkingen. Ik zou helemaal gek worden als ik niet meer zou werken. Ik vind mijn werk hartstikke leuk en doe het met veel plezier. Ik hoef geen supercarrière maar moet zeggen dat ik wel graag in de running blijf ook ivm de toekomst. Daarbij verdien ik meer dan vriend dus financieel is het niet handig. En wie zegt dat je voor "niets" werkt? Ja het kost handen vol geld, maar ik ga voldoende overhouden dat het zeker de moeite is. Bovendien is het in de running blijven ook "iets". Blijkbaar hangt het er ook vanaf in wat voor een omgeving je zit/werkt, ik ken namelijk (van mijn generatie) niemand die gestopt is met werken. Iedereen moet lekker doen wat hem/haar goed dunkt.
Ik vind mijn werk leuk! Ik wil zeker blijven werken maar ook alle aandacht kunnen hebben voor een kindje. Daar ga ik een balans in zoeken.
Fijn, een topic waar ik wat kwijt kan! We zijn nu op het punt gekomen dat als ik zwanger raak het prima is, nog geen haast, we zien het wel. Natuurlijk wel nagedacht over hoe de situatie is met een kindje erbij en eigenlijk is dit niet hoe ik het altijd in m'n hoofd had. Met mijn baan kan ik parttime minimaal 4 dagen per week werken. Ik heb altijd in m'n hoofd gehad dat ik maximaal 3 dagen zou gaan werken maar dit gaat dus niet. Ik vind dit echt heel jammer en mede daardoor ben ik ook niet super enthousiast over zwanger worden. Als het ooit zover is zal ik 4 dagen gaan werken, m'n partner 4 of 3 en verder opa's en oma's die oppassen. We kunnen het inkomen niet missen dus stoppen met werken is geen optie daarnaast kan het ook niet omdat ik daarna nooit meer aan het werk kom (ik werk in de wetenschap, welke elke dag veranderd. Al na een lange vakantie loop ik achter)... Iemand in dezelfde situatie of ervaring hiermee? Ik hoop eigenlijk meer positieve verhalen te lezen over moeders die 4 dagen werken, misschien dat ik het wat zonniger ga bekijken dan.
Ik heb 3 kinderen van 4,5, bijna 2,5 en 9 maanden. Ik werk niet. Mijn man werkt wel heel veel en komt altijd pas thuis wanneer de kinderen al lang en breed in bed liggen, 7 dagen in de week. Ik doe wel vrijwilligerswerk 2 ochtenden per week en help veel op school. Zoontje gaat 4 ochtenden naar de psz, oudste gaat dus al naar school. 1 keer in de week ga ik met mn jongste naar een baby en dreumesgroep. Ik ben niet van het constant thuis zitten dus houd mezelf wel bezig. Wil wel weer wat gaan doen in de toekomst, weet nog niet wat. We willen binnen een aantal jaar gaan emigreren dus daar richt ik me eerst op. Kinderdagverblijven heb ik trouwens helemaal niks op tegen, al vind ik persoonlijk dat een baby zijn eerste levensjaar toch eigenlijk wel bij mama, papa of dichte familie thuishoort.
Je kunt het werken idd zien als een investering! NU ben je misschien veel geld kwijt aan de opvang (al houden de meesten nog wel iets over) maar aan het werk blijven, meer werkervaring opdoen is zeer zeker ook wat waard! Zeker nu, de banen liggen niet voor het oprapen. Zelf zou ik toch graag 3 dagen werken (al moet ik nu eerst maar een baan zien te vinden ) Puur iets voor jezelf en een beetje geld extra. Al snap ik het ook heel goed als vrouwen (of mannen, jaja ken er 1) thuis willen blijven bij de kleine. Met beide is niks mis.
Ik dacht altijd dat ik zou gaan werken, maar toen mijn dochter geboren was veranderde mijn beeld van het moederschqap compleet. Ik kon en wilde haar niet bij een ander (vreemde) achter laten. Wel een paar weken geprobeerd met halve dagen opvang, maar mijn miesje veranderde van een vrolijk blij kind in een ernstig snel verdrietig kind. Toen wist ik het zeker en durfde de keus te maken om thuis te blijven zolang ze mij nodig had. Nu 8 jaar verder en een aantla kindjes verder nog geen spijt en heb genoeg momenten voor mijzelf. Een stabiele en veilige omgeveing is heel belangrijk in het leven van een kind. groet, oermama
Laten we alsjeblieft geen discussie gaan voeren wat beter is, ik heb dit topic alleen opgezet omdat ik nieuwsgierig was wat jullie doen. Niet om te zeggen dat het één beter is dan het ander! Daar kom je er niet veel van tegen, mannen die thuis blijven. Moet eerlijk zeggen dat ik er zelf geen ken. Zijn er hier vrouwen waarvan hun man thuis blijft voor de kinderen?
Bedoel je in de zin van helemaal niet werken? Want 3 van mijn vriendinnen hebben sowieso 1x per week papa dag, dus de vaders werken zeg maar, 4 dagen in de week op hun werk en 1 dag in de week zijn ze thuis.
Die laatste zin vind ik dan weer jammer. Net of werkende mama's Dat niet kunnen bieden Ik werk graag en blijf dat ook doen, wel alles eraan gedaan om zoon van de bso af te halen want heb in die zin hoge eisen voor mijn zoon en er is nog geen enkele bso / Kdv geweest die aan mijn eisen voldeed vind het er erg vies en ik weet het niet, geen lekker gevoel bij gehad dus vanaf vorig jaar volledig mee gekapt. Zoonlief is toen x blijer en dat is een feit.
Thuisblijven is niks voor mij. Simone is een superlief kind maar voor ons allemaal is het leuker als papa en mama werken en Simone lekker een paar dagen in de week ergens anders mag spelen (in ons geval bij oma en tante in de vorm van gastouder). Ik heb gewoon die afwisseling nodig in mijn leven en Simone vindt het ook leuk. Ik vind daarnaast het ook heel nuttig, ze leert nu dat er op andere plaatsen soms andere regels gelden en ze leerde al vroeg sociale vaardigheden. Ik vind het ook prachtig om te zien hoe ze nu van anderen dingen leert waar ik gewoon nog niet aan gedacht heb! Ik vind het heel fijn om met verschillende mensen mijn kind op te voeden. Oh en het financiele plaatje dat erbij hoort is ook fijn
Daar bedoel ik niet mee dat thuisblijven voor iedereen de beste optie is. Een stabiele omgeving is belangrijk en hoe je die dan ook organiseert. Voor ons werkt dit het beste. Dat is wat ik wilde zeggen.
Hier is thuisblijven geen optie. Ik zou het persoonlijk ook niet willen. Ik heb wel nog het geluk dat ik voor een stuk het aantal uren dat ik werk zelf kan gaan bepalen. Ik werk nl. deeltijds in dienstverband en ben zelfstandige in bijberoep. Als ik merk dat het teveel wordt mindert de praktijk gewoon wat. Ik hoop zo een goede balans te kunnen vinden tussen werken en een gezinsleven. Daarbij komt nog dat mijn man waarschijnlijk het ouderschapsverlof gaat opnemen (we wonen in België) wat inhoudt dat hij voor een heel aantal maanden 1 dag per week thuis zal zijn. Ik hoop dat het ons zo allemaal gaat lukken, maar we zullen het moeten afwachten he!
Okiedokie ben een beetje mamazilla vandaag dus hoor/zie alles anders vandaag ergens heb je wel gelijk, want. Doe immers hetzelfde aangezien ik zoonlief van de bso af heb gehaald maar goed ieder zijn ding, ook vind ik het te duur ten op zicht van de kwaliteit kan ik net zo goed een au pair aanschaffen, maar ja dan is mijn privacy weg en zit daar ook niet op te wachten
Mijn vader was bij ons thuis de Huisman en mijn moeder werkte fulltime. Ik heb dit zelf altijd als super prettig ervaren maar nu ik gesprekken voer met mijn moeder daarover merk ik dat zij het jammer vindt dat ze niet vaker bij ons kon zijn. Mede daarom vind ik het belangrijk dat ik maximaal 4 dagen ga werken als het ooit zover mag komen. Ik weet ook van vroeger dat ik als kind het fijn vond om m'n vader thuis te hebben, hij was altijd de stoere papa maar toch zorgzaam. Toch anders dan mijn moeder. Er was wel altijd iemand thuis en dat was top! Uit die ervaring zou ik nooit m'n kids 5 dagen naar een opvang doen, maar 3 of minder lijkt me helemaal geen probleem, tijden veranderen en elke situatie heeft een eigen gepaste oplossing nodig.