inleiden

Ik ben ingeleid toen ik 39w1d zwanger was omdat ik HEllp had. De gyn vertelde dat ze een veter met hormonen bij mij in zouden brengen, maar dat het dan nog heel lang kon duren voor de bevalling echt zou gaan beginnen. Dus ik dat vetertje gekregen en ik zou nog even gaan slapen, dacht ik. Ik werd na een half uur wakker van de pijn die maar niet stopte, een weeenstorm. Ik raakte in paniek omdat het allemaal zo plotseling begon en ik kon ook niet goed puffen tijdens de weeenstorm. Gelukkig haalde een verpleegkundige het vetertje er bij mij uit en toen ging de weeenstorm over in normale weeen, wat een opluchting was dat. Een kleine 8 uur later is na 3 keer persen mijn prachtige zoon geboren, zonder ingrepen.

Toen ik hoorde dat ik ingeleid zou worden was ik erg bang van te voren, omdat ik er veel nare verhalen over had gehoord. Maar het is mij echt 100% meegevallen.
Ik hoop dat je kleintje toch nog besluit om zelf te komen en anders veel succes met het inleiden.

 

Ik zit ook met dit dilemma. Aan de ene kant wil ik heel graag ingeleid worden, zodat ik zeker weet dat ik op tijd in het ziekenhuis ben (1e bevalling duurde maar 3uur) en dat alles onder controle is.
Onze vorige zwangerschap hebben we afgebroken ivm. een hartaandoening waarmee het kind niet kon leven, dit kindje is dood ter wereld gekomen. Mede daardoor ben ik angstig voor de bevalling.
Maar aan de andere kant ben ik ook heel bang dat inleiden met heel veel pijn etc. gepaard gaat... Ik heb nog geen idee wat ik moet/mag kiezen.

 

Hoi!

Ik ben eerst met precies 39 weken ingeleid omdat mijn bloeddruk verhoogd was en ik zwangerschapssuiker had. Er was niet echt haast bij maar ze hadden het vermoeden dat de baby best al wel groot zou kunnen zijn.
Ze hebben op de eerste dag gel aangebracht om de baarmoedermond rijp te maken (primen). Dit had niet echt effect en toen hebben ze het die dag nog 2x gedaan. De volgende dag weer 3x gedaan en toen heb ik de hele dag last gehad van rugweeën. Woensdag had ik een rustdag en donderdag bleek dat ze de vliezen konden breken. Ik kon echter ook nog een paar dagen wachten en naar huis toe gaan om te kijken of het vanzelf op gang zou komen. Want het risico van vliezen breken is soms dat er niet spontaan weeën komen en dan heb je kans op een keizersnee.
Ik heb toen besloten naar huis toe te gaan en elke dag even naar het zh te gaan voor controle.

Met 40 weken hebben ze mijn vliezen gebroken. Ik bleef heel lang hangen op 2 cm ontsluiting wat gepaard ging met hevige rugweeën. Na 8 uur besloot ik een ruggenprik te nemen en toen zat ik binnen een paar uur op 9 centimeter! Toen is de verdoving eraf gehaald en mocht ik gaan persen. Na twee uur werd met een zwangerschap van 40 weken en 1 dag onze zoon geboren!
Ik vond het achteraf erg meegevallen en de ruggenprik was echt een verademing! En het persen heb ik gewoon gevoeld (wilde ik ook!).

Heel veel succes en probeer je niet te druk te maken want je kunt je 1000 scenario's bedenken maar het loopt toch vaak anders!

 

Ik ben ook ingeleid bij 41 wkn en had al 2 cm ontsluiting. Hierdoor konden ze mijn vliezen breken en gelijk aan het infuus. Na 2 uur infuus kwamen de weeën flink opgang, weeënstorm met rug- en beenweeën. Ik wist niet meer waar ik het moest zoeken en raakte volledig in paniek. Toen infuus met remifentanil gekregen en hierop waren de weeën goed te doen. Doordat de scherpe kantjes er vanaf gingen had ik tussendoor weer wat rust en kon me dus ook beter ontspannen. Daardoor verliep de ontsluiting ook weer en ben ik binnen 3 uur van 2 naar 10 cm gegaan. Uiteindelijk wou het persen niet lukken mede door de rug en been weeën en heeft het 1,5 uur geduurd voordat ons zoontje is geboren mbv een fundusexpressie. Helaas hebben ze mij wel fors moeten inknippen (en is zelfs de knip nog uitgescheurd) omdat ons zoontje het moeilijk kreeg en meteen geboren moest worden. Achteraf bleek dat zijn hoofdje te breed was en dat hij er daarom haast niet uit wou. Ondanks dat ik een flinke weeënstorm heb gehad zou ik het (als het nodig is) zo weer doen. Ze houden je goed in de gaten en je kunt vragen om pijnstilling. Succes met je bevalling en laat het over je heen komen, achteraf valt het echt allemaal mee.

 

Denk dat het eraan ligt hoe je ingeleid word....

Ik ben met 39 weken ingeleid i.v.m hoge bloeddruk, bij mij hebben ze op maandagochtend een ballon ingebracht die ervoor moet zorgen dat je ontsluiting krijg.
Heel de dag nergens last van gehad....moest wel in het ziekenhuis blijven.

Volgende ochtend kwamen ze voelen of ik ontsluiting had en ik bleek al 4 cm ontsluiting te hebben (zonder wat gevoeld te hebben).
Ze hebben toen m'n vliezen gebroken, het kan zijn dat je dan zelf ween krijg alleen die kreeg ik niet dus werd ik aan een infuus gelegd.....die hebben ze opgehoogd tot 4 en toen kreeg ik ween en gelijk behoorlijke!!!

Die begonnen om 10.30 en mijn dochter is om 16.40 geboren, waarvan 40 minuten persen.

Vond het meevallen en ja natuurlijk doet het zeer, heb ook een spuit in m'n been gekregen voor de scherpe randjes.....had al persdrang maar had nog geen volledige ontsluiting en dat vond ik het vervelendste van de bevalling

 

Ook ik ben ingeleid met 37+3. Eerste dag pillen maar gaf geen reactie. Volgende ochtend zijn mijn vliezen gebroken en gelijk aan het infuus. Heb dus totaal 16,5 uur met weeën gelegen die soms een kwartier duurde. Geen ruggeprik was te riskant maar wel een shot morfine. 1,5 uur out gelegen en toen kwam de weeënstorm van 1 uur ging van 3cm naar de 10 in dat uur. Bij het persen geen weeën meer maar mijn zoontje had het moeilijk dus maar geperst zonder weeën. Het was een zware bevalling maar na 2 wk zei ik kom maar op met die volgende.
Of ik nu weer met 37 wk laat inleiden weet ik niet ik ga proberen iets langer door te lopen.

Maar iig TOI TOI TOI en laat het maar over je heen komen.

 

Ingeleid met 40+3. 's Morgens beetje gel ingebracht om de baarmoedemond te laten verweken. Tegen 13.00 uur 's middags kreeg ik wat kramp. Dacht dat het kwam van te lang liggen en mijn maaltijd hachee met rodekool van die middag. Af en toe wat rek-en-strek oefeningen gedaan, en wat rondjes wc,... Rond 14.30 uur braken opeens mijn vliezen... en toen ging het snel... vlug onder de douche daar ( weeenstorm ) en toen ik daar vanonder kwam had ik al 6 cm ontsluiting. Aangesloten op de apparaten en om 17.40 uur is mijn dochter geboren. Ging hier dus supersnel... had niet eens tijd om na te denken of het zeer deed. Als ze me nu ook vragen hoe het was, blijf ik maar zeggen dat het reuze meeviel... kan 't me gewoon echt niet meer heugen,.. de pijn dan toch.

 

Ik ben nu 36 weken zwanger en als ik het voor het kiezen had, zou ik wel weer worden willen ingeleid. Vorige zwangerschap met 37 weken ivm bloeddruk. Ze konden 's ochtends gelijk mijn vliezen doorprikken omdat ik al 2cm had. Na het breken van de vliezen waren het er al 7. Omdat mijn weeen niet echt op gang kwamen infuus omhoog.... Na twee uurtjes werden de weeen toch wel pijnlijk, waren het gewoon al persweeen die ik aan t wegpuffen was....

Na 20 minuten persen was onze dochter geboren.....
Ik heb goeie herrinneringen aan het inleiden. Was helemaal bij dat de gyn me een dag van te voren vertelde dat het morgen ging gebeuren... Wil nu nog wel zo'n bevalling.

Wat wel een nadeel met inleiden is dat je geen kant op kan. Een infuus in je hand en 2 draden beneden, één om de weeen te registreren en de andere op het hoofd van de baby voor de hartslag!

Succes met je bevalling

 

Ik ben met 39+4 ingeleid v.w zwangerschapsvergiftiging. Ik ben toen gestript maar ik bleek wel al 1cm ontsluiting te hebben. Bij mij is het daarna vrij snel begonnen maar heb het niet als vervelend of erg heftig ervaren. Maar goed, denk ook wel dat het eraan ligt hoe en wanneer je ingeleid wordt.

 

Ik ben 3 weken geleden ingeleid ivm mijn te hoge bloeddruk. Ik zag er heel erg tegenop, had al meerdere horror verhalen gehoord... dus was er totaal niet blij mee....
Maar het viel me reuze mee! Ben ingeleid dmv gel. Kreeg hier veel harde buiken van en weeën, maar absoluut niet pijnlijk. Na een flinke tijd douchen had ik 2-3 cm ontsluiting, toen konden ze de vliezen breken en toen kwam de bevalling spontaan op gang. Heb dus geen weeënopwekkers gehad verder.
Vanaf vliezen breken, tot onze prachtige dochter op mijn buik, duurde precies 5 uurtjes... Ik zou 't zo weer doen!
Ik vond de weeën wel heftig, maar wat wil je als je in 4 uur van 2 naar 10 cm gaat.

 

Ja vond het ook vervelend dat ik geen kant op kon....linkerarm infuus en vanaf de rechterkant het draadje dat op het hoofdje zat.

Ik vroeg op een gegeven moment of ik kon staan want liggend kon ik de ween niet opvangen.....ze hebben de infuusopaal verreden naar de rechterkant en toen kon ik op 1 metertje blijven staan, maar ik moest na de prik in m'n been weer gaan liggen omdat je er een beetje duizelig van kan worden. Dat was ook zo, viel zelfs in slaap tussen m'n ween

 

Mijn ervaring: Ingeleid met 41 weken - ik was al 3 x gestript, maar dat was erg moeizaam gegaan, er was eigenlijk net te weinig ontsluiting.
Vandaar dat ik eerst nog gel kreeg.
Vooraf werd al gezegd: De gel is niet het inleiden, de gel is pas de voorbereiding, daarná , als dat z'n werk gedaan heeft krijg je een infuus om het op gang te brengen echt.
Een enkele keer is gel al genoeg (bij 2e kindjes nog wel eens) , maar dat zijn uitzonderingen.

Maar oke, dat was vooraf, de praktijk:

9.30 gel ingebracht - vrij snel al een onprettig gevoel aan m'n onderkantje - gewoon naar. Het voelde niet als weeen, maar wel pijnlijk. Rond 10 uur écht weeen. Flink ook. Ik denk dat het een weeenstorm was (was me daar op dat moment niet van bewust), had telkens zo'n 30 seconden tussen de weeen. Heel af en toe ging het richting 1 minuut.
Om 10.45 moest er getoucheerd worden en moest ik even aan de monitor.
Vond ik op dat moment verschrikkelijk ik zat/hing wel goed op en bij de wc

Tussenstand op dat moment: De weeen had niets gedaan! (aaaargh!)

Gelijk besloten dat ik dan in elk geval een pethidine prik wilde- en als dat niet goed hielp ik niet te lang wilde wachten op een ruggenprik. Maar oke. Eerst de pethidine prik maar afwachten.

11.30 pethidine prik gehad. De weeen en de pijn werden amper minder, maar de korte tijd ertussen (30 tot 60 seconden nog steeds) viel ik bijna in slaap, zo ontspannen was ik dan. Heerlijk!

12.30: Ik begin het zat te worden en uitgeput te raken. Overleg met m'n man dat hij maar zo iemand moet halen, tijd voor een ruggenprik..
12:50 : oke, hóóg tijd voor een ruggenprik, ik trek het niet meer. Moet ook ongelooflijk naar de wc.
12:52 ofzo : Mannetje rent de gang op, ik moet óf nú poepen of persen.. maar ben 'bang' dat ik eigenlijk al persdrang heb (hoe kan dat nou? 1,5 uur daarvoor had ik pas 2 cm ontsluiting! En m'n vliezen zijn nog niet eens doorgeprikt?!)
Verpleegkundige komt -nog vrij rustig- kijken. Verwacht dat ik inderdaad naar de wc moet, gezien eerdere cm's. Maar zodra ze me hoort en onder de lakens spiekt worden de nood-knoppen ingeduwd - dochterlief kwam er écht aan.
12.55 zijn m'n vliezen dus doorgeprikt, ik was al vól aan het persen, totaal niet te houden
12.59 wordt onze jongste geboren.


Ervaring in vergelijking met de 1e bevalling (19 uur, 5 kwartier persen+ 1 knipje- ontsluiting schoot niet op- overigens is die niet ingeleid)
Dit was véél beter. Já de weeen waren zwaar en pijn in het begin zó gemeen. Maar het was maar zó kort uiteindelijk. Ik was ook bang voor de verhalen van de weeenstormen. Maar zoals ik het in gedachten had, (zo'n weeenstorm) zo voelde het niet. Tijd vind ik sowieso iets geks als je aan het bevallen bent.
Maar écht, dit was zó veel beter dan de eerste.
Misschien ook wel omdat ik nu persdrang heb gehad. Wat is dát bijzonder! Dat heb ik bij de eerste dus niet gehad..

Maar oke het kan dus snel gaan bij inleiden, anderzijds kan het ook dagen duren. Ik vond het ook wel moeilijk om de keuze te maken. De 1e is geboren met 41+ 3 -, misschien als ik nu gewacht had tot die dag, was ze ook wel uit zichzelf gekomen? Maar de inleiding is me dus zeker niet tegengevallen.