thuis of ziekenhuis?

je moet doen waar jij je goed bij voelt!!!!!!!!!!!!!!!!!

ik wou bij de eerste beslist poliklinische bevallen maar op het moment toen het zover was was het ziekehuis vol!!!!!!!!!!!!!! ik moest naar een ander ziekenhuis veel verder weg om de 2 minuten weeën + dat mijn eigen verloskundige niet mee mocht dus toen thuis bevallen

de tweede thuis bevalling mooi rustig leuke bevalling wel snelle
de derde even wwat eerder bellen en dan ook lekker thuis

 

gek he maar ik zou me thuis juist niet op mijn gemak voelen?

 

Het is natuurlijk allereerst belangrijk waar jij je goed bij voelt. Ik heb met beide een goede ervaring. De 1ste in het ziekenhuis(poliklinisch), en de 2de thuis. Wij hebben voor de 1ste keer het zh gekozen omdat het de 1ste keer was en we gewoonweg niet wisten wat we konden verwachten en met dat idee vonden wij het fijner dat ik beviel in het zh. Achteraf gezien was thuis ook geen probleem geweest.

De 2de keer dan thuis bevallen en dat vond ik toch het fijnst, zo relax was alles. En gewoon het idee dat je lekker in je eigen bed ligt en je eigen spulletjes om je heen hebt. Ik vond het een mooie ervaring, zou het zo weer doen.

Er kan natuurlijk altijd iets niet goed gaan maar dat is in het ziekenhuis niet anders. Ik neem aan dat ze nog een liggingsecho doen en als ze daar aangeven dat je het ook thuis kan proberen en geen redenen zien waarom niet dan zou ik dat gewoon aannemen. Bij mij zei de vk ook als we maar enige twijfel hebben op het moment zelf gaan we gelijk naar het zh. Ze nemen dan echt niet onnodig risico.

 

Ik ben in het ziekenhuis bevallen, vond dit gewoon een fijner gevoel. Ben met 2 cm ontsluiting al naar het ziekenhuis gegaan. Kon kiezen of naar Ede of Tiel. Gekozen voor Tiel omdat ik me daar prettiger voelde. Mooie grote kraamkamers.
iedereen was daar heel aardig en heb het als prettig ervaren.
Uiteindelijk maar goed dat ik in het ziekenhuis was. Me zoontje was een sterrekijken had zijn navelstreng 2 keer om zijn hoofdje en een knoop erin.
Uiteindelijk met een knip geboren zonder pijnbestrijden.
Als ik thuis was bevallen had ik alsnog naar het ziekenhuis gekund omdat ik een sub totaal reptuur had, dus moest door de gyn gehecht worden.

Denk dat je het beste op je gevoel af kunt gaan en het met je partner over praten hoe hij erover denkt.

 

Dat is sowieso een goed idee!
Ik ben bij beide zwangerschappen ook gaan kijken (verschillende ziekenhuizen), zodat ik iig wist waar ik in geval van nood terecht zou komen.
Voor mij was het nog eens een extra bevestiging dat ik thuis wilde blijven, overigens, maar je hebt het niet altijd voor het zeggen...

 

is altijd goed om eens te gaan kijken! succes met je keuze idg

 

Ik wilde ook thuis bevallen. Ben ook thuis gebleven tot 9cm ontsluiting (en een nacht,een dag en een nacht verder :O) en toen toch maar naar het ziekenhuis gegaan omdat ik gewoon niet meer kon!! Ik was te moe en te uitgeput om nog maar 1wee te doen... Dus aan de weeen versterkers en infuzen enz enz. Tycho was er toen aardig snel maar daarna begon de ellende waardoor ik ONTZETTEND blij dat ik toen al in het ziekenhuis was:

Mijn placenta kwam niet goed los en ze wilde net een OK gaan regelen toen hij toch loskwam, hij was rafelig maar compleet werd gezegd. Toen bleek met een echo dat er bloedstolsels in mijn baarmoeder waren blijven zitten, dus die werden er handmatig uitgeduwd (echt AUW, gynacholoog dook bovenop mijn buik) en toen ik mocht gaan plassen en douchen ging ik out van vermoeidheid en het vele bloedverlies (meer dan een liter) Ik ben een minuut buitenwestzijn geweest en toen ik bijkwam was ik niet helemaal mezelf.. Ik praatte wartaal en was totaal mezelf niet. Uiteindelijk moest ik een nacht blijven, mocht mn bed niet uit en kreeg een catheter. Daar had ik 2dagen later een blaasontsteking van en kreeg antibiotica.

Drie weken later bleken er placentaresten achter te zijn gebleven (dus toch niet compleet) Daar had ik een baarmoederonsteking doorgekregen en ik moest een curretage. Tijdens die curretage weer meer dan een 1,5 liter bleod verloren, dus ook een transfusie. En weer een antibioticakuur, maar wel een zwaardere die via een infuss ging. De koorts zakte niet en wat een dagbehandeling zou moeten zijn resulteerde in 2 nachten en 3 dagen ziekenhuis...

Dus hier de volgende bevalling zowiezo medische indicatie vanwege dat bloedverlies en ze willen bij twijfel over de placenta na de bevalling meteen een inwendige echo kunnen maken om te zien of dit keer wel alles eruit is. Maar ik zou (ook al was het niet medisch) uit mezelf wel een ziekenhusibevalling willen....

Maar ik snap wat je bedoelt: lekker in je eigen huis, je eigen bed, je eigen omgeving... Alles lekker vertrouwd. Dat had ik ook. Helaas pakte dat dus anders uit!

Succes met je keuze! xxx

 

Ik wilde heel erg graag thuis bevallen, was zelfs zo eigenwijs dat ik geen vluchttas had klaar gezet... ( erg hè?!)
Totdat bleek dat Fenna in het vruchtwater had gepoept konden we alsnog
Uiteindelijk blij dat we er waren, want ze is met de vacuüm geboren.. En anders had ik of met volledige ontsluiting in de ziekenauto gekund of misschien erger...?!

Het zegt dus niets....
En het is een erg lastige beslissing, maar wat was ik blij dat ik in het ziekenhuis was!
Ik heb een super, zorgeloze zwangerschap gehad en daarom had ik ook zo'n sterke gedachte bij het thuis bevallen...

Sterkte met je beslissing!

 

Ziekenhuis (poliklinisch). Geen twijfel over mogelijk, ik vind het heel eng om thuis te doen. In het ziekenhuis heb je alles bij de hand mocht het nodig zijn. Daarbij eindigt zon beetje 70/80% van de eerste bevallingen alsnog in het ziekenhuis.
Ook is het in vele landen om ons heen al normaal om in het zh te bevallen en wordt thuis in principe niet meer gedaan.

Daarbij vond ik het erg prettig in het ziekenhuis en heb me er helemaal niet ongemakkelijk oid gevoeld. Ik zou me thuis ook veel onprettiger voelen denk ik.

Dus voor mij overduidelijk..!

 

Mijn 1e bevalling was thuis. En goed verlopen. Vond het erg prettig om in mijn eigen omgeving te zijn, te kunnen doen wat ik wilde met zo min mogelijk mensen om mijn heen. Ook dit keer wil ik het liefste thuis bevallen. Al is het natuurlijk altijd afwachten hoe het gaat verlopen. Het blijft spannend!!

 

Vorige bevalling met medische indicatie verplicht in het zkh bevallen, deze keer ook met medische indicatie in zkh bevallen, geen keus voor mij

 

Ik ben twee keer thuis bevallen, en als er ooit een derde keer zou zijn geweest had ik dat weer thuis gedaan.

Nu denk ik dat er wel iets zit in het advies van een gyn wat ik pas ergens had gelezen: eerste keer liever in het zkh (omdat je dan echt nog geen idee hebt, en er veel eerste bevallingen alsnog naar het zkh gaan) en als dat ongecompliceerd is verlopen de volgende keer eventueel thuis.
Maar goed, dat komt van een gyn en die zien al die ongecompliceerde thuisbevallingen niet, dus die zullen even goed een vertekend beeld hebben.

Uiteindelijk heb ik dus toch voor thuis gekozen. Veel prima ziekenhuizen op 10-15 min van mijn huis, dat maakte dat ik me er prima bij voelde om het thuis te proberen. En op het moment surpreme wilde ik nergens meer naar toe.
By the way: de eerste keer had ik om 21.30 nog maar 1 cm ontsluiting. Toen de vk voor de tweede keer kwam, zo'n 5 uur later, had ik al volledige ontsluiting. Er was dan ook geen sprake meer van geweest om alsnog naar het zkh te gaan.

Wat een heel fijne bijkomstigheid was, was dat ik na de bevalling gewoon gelijk m'n eigen (verschoonde) bedje in kon.

 

De eerste in het ziekenhuis. Manlief wilde graag dat ik in het ziekenhuis zou bevallen en ik had geen duidelijike weeën (wel effectief dus dat was lekker). Ziekenhuis was op zich prima maar ik wilde heel graag zo snel mogelijk weer naar huis.

De tweede thuisbevallen.. oh zo veel fijner. Ik zou het graag nog een keer thuis doen maar bij een mogelijke derde moet ik waarschijnlijk in het ziekenhuis bevallen ivp GBS (infectie)...heel jammer maar geen drama

 

Ik wilde juist heel graag thuis bevallen. In mijn eigen veilige omgeving, stil en rustig. Meerdere ziekenhuizen op 5-10 min afstand dus de tijd die het kost om bij poliklinisch een gyn op te roepen is even groot als ik vanuit huis zou moeten komen

Zowel bij M als T is het ook gelukt en waren beiden superbevallingen. Ik kon echt in mijn weeën kruipen als het ware. Het waren dan ook heftige, maar hele snelle bevallingen (4 resp 3 uur). Toen de verlos bij M kwam had ik bijna 7 cm en bij T al 9 cm ... dus echte keuze was er ook niet meer ...

Ik hoop nu weer op zo'n mooie thuisbevalling

 

Beide keer ziekenhuis (ingeleid), maar als ik de keus had gehad, had ik de eerste thuis gedaan/begonnen. tweede had sowieso in het ziekenhuis geboren geworden omdat mijn vriend zich na de eerste niet meer prettig voelde bij een thuisbevalling.
Maar ook daar een badbevalling gedaan (ik vond het SUPER, maar das ook weer persoonlijk), dus ik zou daar naar informeren of dat ook in jouw ziekenhuis tot de mogelijkheden behoort. Al weet je alleen al of het een optie is.

 

Mijn keuze was om in het kraamhotel te bevallen (woonde bij ouders op dat moment) alles geregeld bij de eerste weeen zou ik al mogen komen.
Jammer genoeg liep dit anders en werd het een zh bevalling achteraf maar goed ook want anders had mij mannetje t niet overleefd.
Wel nog 10 dagen kraamhotel gehad waarvan 2 dagen met zoontje.
Zh is nog geen 5 min van kraamhotel af dus ging 3 keer per dag op en neer naar me ventje op de neonatalogie die daar 8 dagen heeft gelegen!
Als ik ooit nog een brusje mag krijgen wordt het zo en zo zh wegens medische indicatie.(scheefstaand bekken grote kans de dat beeb weer t bochtje niet kan maken)

P.s geen keizersnede gehad was geen tijd meer voor, kleine met vacium geboren

 

Heel herkenbaar!
Mijn eerste bevalling was ingeleid, dus ziekenhuis, en juist doordat ik omringd was met medici voelde ik me zo machteloos. Want uiteindelijk kan niemand iets doen en moet je er toch doorheen.

Bij mijn tweede bevalling was ik thuis en dat voelde veel relaxter. Op een gegeven moment dacht ik: als ik in het zkh was geweest had ik NU om pijnstilling gevraagd, maar dat kon nou eenmaal niet en dat gaf rust. (Tegen het einde dacht ik wel: oke, dit is niet meer te harden, misschien mijn man vragen of hij me knock out slaat met een stoel, maar toen was het bijna gedaan )

 

Hier de eerste keer voor het ziekenhuis gekozen en wat was ik blij dat ik er was, anders had ik tijdens het persen nog gemoeten, daar had ik echt niet aan moeten denken. Nu was het prima te doen naar het ziekenhuis.

Tweede keer liep ik bij de gyn, dus had geen keus, maar had toen ik nog bij de vk liep al besloten om weer voor het ziekenhuis te gaan. Dit keer wel een normale bevalling.

Ik vond het vooral een prettig idee, dat als er iets is je al in het ziekenhuis bent. Beide keren was ik snel thuis, 's nachts naar het ziekenhuis, 's nachts/vroeg in de morgen bevallen en tussen de middag weer lekker thuis.