Hallo dames. Ik ben nu 36 weken zwanger en zit er helemaal doorheen. Ik heb een vreselijke zwangerschap achter de rug. In het begin ben ik echt ziek geweest. Met 14 weken knapte dit op en met 24 weken begon het gerommel. Constant harde pijnlijke buiken. Naar de verloskundige gegaan en vanuit daar doorverwezen naar het ziekenhuis. Heb daar 2keer in een week gelegen en geslapen. Als ik harde buiken had ging mijn baarmoedermond eem stuk open. Ze wistem niet wat ze ermee moesten en hebben me doorgestuurd naar nijmegen. Hier werd de conclusie getrokken dat het voor nu geen gevolgen had maar dat ik rust moest houden en moest stoppem met werken. Advies opgevolgd en met 29 weken begon het weer. Dit keer waren de harde buiken nog pijnlijker. Weer naar de verlos en die voelde een vingertop ontsluiting en een verweekte baarmoedermond dus weer doorgestuurd naar het zh. Was totaal niet goed baarmoedermond ging helemaal open bij een harde buik/wee. Meteen weeenremmers gekregen en een longrijpingsspuit en met gierende bandwn in de ambulance naar zh veldhven. Nijmegen was helaas vol. zat dus anderhalf uur van alle familie. In totaal 15 pillen gehad om de weeen te remmen en daar nog een longrijpingsspuit. Volgende dag erge rugweeen en na nog een dosis pillen zwakte het gelukkig af. Na een week van stress mocht ik met bedrust naar huis. Sindsdienben ik nog een middag opgenomen geweest in mijn eigen ziekenhuis met heftige krampen. Nu komen de harde buiken weer frequenter en met heftige krampen erbij. Daarnaadt ook hele erge steken. Ik zit er doorheen en tegen de overspannendheid aan. Het heeft me zo vreselijk veel spanning en energie gekost en dat doet het nog steeds. Daarnaast woont mijn familie niet omde hoek en zit ik dus 6 dagen hele dagen alleen al vanaf week 24. Ik ben 2 jaar geleden erg depressief geweest en slik hier oor ook medicatie. Daarom is et voor mij extra moeilijk om nu al 12 weken alleen thuis te zitten. Ik sta gewoon echt op het randje van instorten en ik heb steeds die vreselijke krampen. Daarom wil ik heel graag ingeleid worden met 38 weken. Zou ik hier recht op kunnen hebben? Graag hoor ik tips.
Ik ben bij mijn vorige zwangerschap wel ingeleid om de redenen die jij noemt, ik zat er ook helemaal doorheen, ook slik ik al jaren antidepressiva. Heb gevraagd hoe hun er over dachten om me in te leiden. Mijn gyn deed niet moeilijk. Ben met 38 weken ingeleid. Je kunt het altijd vragen! Nee heb je ja kun je krijgen! Heel veel succes!
Wat heftig zeg! Volgens mij zullen ze echt wel begrip hebben voor je redenen. Als je kindje er tenminste klaar voor is (groot genoeg, ...). Succes met de laatste loodjes!
Ik werd niet ingeleid omdat ik er om vroeg. Wel andere klachten, uiteindelijk besloten ze zelf me eerder in te leiden maar dat had niets te maken met wat ik vond. Dit keer heb ik ook niets in te brengen, wederom de gyn die besloot dat hij eerder gehaald gaat worden. Overigens allemaal op zwaarwegende medische grond. Baby wordt toch vooropgesteld ook al doe ik het slecht. Maar sommige gyn's zijn wel heel makkelijk dus je kunt het iig proberen
Recht op hebben denk ik niet. Maar je kan het zeker je gyn overleggen. Sommige werken graag mee en een ander weer niet.
Hmm ik heb zo een afspraak om 2 uur dus ik ga het overleggen. Eten gaat ook zo slecht vanwege alle spanningen
Jeetje vervelend voor je zeg! Je kunt het idd beste gewoon aangeven dat je er enorm doorheen zit. En probeer je niet te gauw laten afschepen!
Mijn kindje is trouwens groot genoeg voor se termijn en doet het heel goed. Ad ene kant voel ik me dis best schuldig dat ik dit ga overleggen maar aan de andere kant heeft de kleine er straks natuurlijk ook niks aan als mama een wrak is...
Nou ik mag worden ingeleid met 38 weken! Zo opgelucht! Hij had er zelf ook al over na zitten denken! Pfoe een last van mijn schoudrrs 25 maart is het zover!
Ik ga dit volgende week ook vragen aan mijn gyn. Ik ben zelf ook erg depressief geweest en de eerste maanden van me zwangerschap was ik dit opnieuw. Mijn situatie is iets anders, ik heb ADHD en mag hiervoor geen medicatie gebruiken wat vreselijk zwaar was tijdens de zwangerschap!! Hierdoor werd ik depressief. Nu ben ik bijna 36 weken en ik trek het niet meer. Ik heb mega last van alles! Wil gewoon dat het voorbij is. En voel me er zo schuldig over! Ik wil zo graag dat me meisje komt maar ik ga er op dit moment onderdoor. Is ook niet fijn voor haar. Ik hoop dat ze mij ook willen helpen want pff nog 5 weken kan ik echt niet meer! Dus ik snap precies hoe jij je voelt haha
Ja en ik weer zeker dat de kleine er dan ook last van ondervind ik hoop dat jij ook net zo goed geholpen wordt als ik