Vallrich, ik ben super blij voor jou dat je zwanger bent Zelf ben ik ook wel een jonge moeder. Ik was 22 jaar toen mijn oudste is geboren, zij is er intussen al 11. Ik vind het wel een heerlijk vooruitzicht dat ik over enkele jaren met haar een stapje in de wereld kan zetten Bij mij was de zwangerschap wel gepland, dus is natuurlijk een andere situatie. Wel heb ik mijn kinderen alleen opgevoed, want op mijn ex man kon ik niet rekenen en 1 jaar na de geboorte van mijn jongste, heb ik er 5 jaar alleen voor gestaan. toch ging dat heel goed. Ik wens jou super veel succes en hoop dat je er uit komt samen met jouw vriend en familie, en als je gewoon eens jouw hart wil luchten ben ik ook een luisterend oor.
Hoe ver ben je dan ongeveer volgens de bloedtest. Blijf het gek vinden dat je negatieve testen had, weet je wel zeker dat ze negatief waren? Een licht streepje betekent ook zwanger he. Nouja in ieder geval gefeliciteerd, je had je beslissing toch al genomen zei je aan het begin? Succes
Succes met de echo vandaag! Als de arts het bloed direct kan laten onderzoeken weet je het al na 2 uur.
Gefeliciteerd met je zwangerschap, tenminste je gaf aan dat je het zou willen houden dus feliciteer ik je meis. Heeft de arts deze keer ook erbij gezegd hoe hoog je hcg gehalte was? Ik veroordeel je niet, maar omdat ze je de vorige keer de test ook al niet liet zien......Kun je ook aan zien hoe ver je ongeveer bent natuurlijk.
Nou Meid, ik heb het verhaal vanaf de zijlijn meegelezen. En let maar niet op de reactie van sommige! (ikzelf heb hier ook ooit om advies gevraagd en werd toen ook aangevallen). Maar bij deze wens ik je heel erg veel succes bij de echo vandaag! Want een eerste echo is toch zenuwslopend!
Wel de huisarts geeft je de verwijzing, vijf dagen nadat je er geweest bent. Ts kan alleen volgende week ook nog gaan, zolang ze na vijf dagen nog voor twaalf weken zit. (Ik dacht dat dat de grens was) Succes vandaag met je echo! Ik ben zeer benieuwd en ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt.
Ik heb iets soortgelijks meegemaakt (al waren het bij mij maar 2 negatieve testen ipv 4). Ik was overtijd en heb een test gedaan om te kijken of ik kon drinken. De test was negatief. Een paar dagen later kreeg ik veel buikpijn die aan bleef houden. Volgens mijn schoonfamilie was ik zwanger, nog een keer een test gedaan. Weer negatief. Op aandringen van mijn schoonfamilie heb ik diezelfde dag een bloedtest laten doen (2 uur later kon ik het resultaat ophalen): positief. Ik kon het eigenlijk niet geloven. De volgende dag wel doorverwezen naar het ziekenhuis vanwege de pijnklachten. Daar is nogmaals een bloedtest gedaan; weer positief. Ik heb ook een (inwendige) echo gekregen, maar daar was nog niks op te zien. Vanwege de bloedtesten was er wel het vermoeden dat ik zwanger was (of ik was zwanger of ik zou bijna ongesteld worden). Een week later nog een keer een echo gekregen, en was er wel wat te zien, toen was ik 5 weken (dus eigenlijk 3 weken zwanger).
En ineens hoor je niks... Ik heb nog steeds een 'raar verhaal' gevoel hierbij. Ik geloof er echt niks van.
De echo is goed gegaan. Ben 6 weken en 4 dagen zwanger. Op t momenr erg aan t twijfelen overmijn bbeslissing....
Waarom twijfel je over jouw beslissing? Toch niet door al die commentaar die je hier gekregen hebt, hoop ik? Heb je al goed met jouw vriend en ouders kunnen praten? Misschien kunnen hun een steun betekenen voor jou in deze keuze. Ik kan natuurlijk niet zeggen wat jij moet doen en heb geen ervaring met zo'n keuze maken. Hoop dat je met iemand kan praten die hier ook heeft voorgestaan want dit kan je best niet alleen verwerken en doorstaan, denk ik. Veel sterkte meid en Volg je hart! Dikke knuf
Dankjewel bdotsie. Ja ik praat veel met mn vriend en moeder. Heb ook een hele goede vriendin die het weet en me ook steunt. Ik twijfel niet door alle reacties maar meer de timing rn de situatir waar ik nu in leef. Woon nog thuis moeder wil niet dat ik met mijn kindje in huis wokn vriend heeft geen werk...en dan zal het toch heel zwaar worden...ik werk wel maar verdidn nooit genoeg km 3 man te onderhouden...ik probeer het dan liever over een paar jaar opnieuw als alles wat beter is voor ons...
Die beslissing is natuurlijk helemaal aan jou.. Maar meestal vind zo iets wel zijn weg. Ik bedoel je vriend kan gaan werken, ook al zou het misschien een simpel baantje zijn, geld is geld. Via de woningbouw een huisje aanvragen? Je krijgt ook nog vergoedingen voor het 1 en ander.. zwaar gaat het misschien wel zijn, maar het is niet onmogelijk!