Thuisbevallen of Poliklinisch

Ik heb zelf heel bewust voor poliklinisch gekozen. De kamers hier in het ziekenhuis zijn heel ruim en gezellig gemaakt. Natuurlijk is het er wel klinischer dan thuis, maar het voelt er voor mij heel goed. Ik weet niet of bij jouw ziekenhuis de bevalkamers anders zijn dan de kamers waar je blijft met vroegtijdige weeën? Ik ben hier 1x voor een controle geweest ivm minder leven en toen wel echt een saaie en ongezellige ziekenhuiskamer.

Onze woning is nogal heel erg gehorig (je kan de buren horen oefenen ) en het is een bovenwoning met de slaapkamer op de 2e etage zeg maar, dus niet handig in geval van spoed.

 

Hier een aanstaande mama, komende dinsdag alweer 36 weken zwanger en ben eigenlijk ook nog wel in dubio.
Het wordt mijn eerste kindje en zou eigenlijk het liefste thuis bevallen.
Ik denk dat ik thuis beter kan ontspannen en het allemaal wat makkelijker zal gaan.
De VK vertelde echter dat in 50% van de eerste bevallingen je alsnog naar het ziekenhuis moet, tijdens of na de bevalling en dat zou ik liever niet doen.
Daarnaast haalt de ambulance je van de eerste verdieping en onze slaapkamers zitten op de tweede verdieping, bevallen in de woonkamer of keuken zie ik niet echt zitten.
Tel daar een schoonzusje bij op waarvan het kindje een dag voor de bevalling in de buik is overleden dus een overstreste schoonfamilie bij op en de keus voor het ziekenhuis wordt steeds makkelijker.

Op dit moment wil ik eigenlijk gewoon aankijken hoe het thuis gaat en wil ik dan alsnog naar het ziekenhuis kan dat altijd.

 

Mijn eerste keus is ook thuis bevallen, ondanks dat ik negatieve reacties hierop heb gehad (zie mijn topic "egoistisch?" hierover) sta ik er nog steeds achter als de vlk het verantwoord vind. Thuis kan ik me beter ontspannen, beetje rondscharrelen in huis, onder de douche wanneer ik wil en tv, leesboek, bed, bank afwisselen. Ik werk zelf in de gezondheidszorg en heb sowieso een afkeer van het "patient-zijn-gevoel en van ziekenhuizen". Zhs waar wij een rondleiding hebben gehad moest je op de kamer blijven, douche delen met degene in de kamer naast je, het was vlg hen een kraamsuite, maar ik vond het een steriele, klinische ruimte waar ik me onderdeel van een georganiseerd systeem voelde.... maar natuurlijk is e.e.a. afhankelijk van hoe het met de baby gaat en wat de vlk verantwoord vindt.

 

Bij mijn dochter voor poliklinisch gekozen, achteraf zeer fijne keuze want na 1,5 uur persen werd ik overgedragen aan de gyn. Thuis had ik dan dus met fikse persweeen naar het ziekenhuis gemoeten.
Bij de tweede kies ik dus weer voor poliklinisch; ik vind het zelf gewoon een prettiger idee dat een mogelijke overdracht naar de gyn dan veel makkelijker is.

 

Ik heb bij de eerste heel bewust voor een thuisbevalling gekozen en was hier heel blij mee! Ik had geen medische problemen en veel vertrouwen en heb drie ziekenhuizen binnen 10 min rijden. Heerlijk om gewoon je eigen gang te kunnen gaan zonder verplaatsingen en in je eigen omgeving. Ik belde de verlos om half 5 in de nacht vanwege regelmatige weeën elke 3-5 min. Ze zei "je klinkt nog heel relaxed, wil je dat ik al kom of bel je terug als het heviger wordt?" om 7 uur heb ik manlief maar laten bellen, want was zelf toch wel druk met de weeën. Ze stelde 4 cm vast en zou om half 11 terugkomen. Om 10 uur was het niet grappig meer, ik hoopte maar dat dit de wanhoop was, en wat een opluchting toen de vliezen braken midden op het vloerkleed omdat ik rondjes rende om de salontafel! Ik onder de douche en manlief weer bellen. Toen ze er een halfuur later was zat/lag ik net op bed, en kon gelijk gaan persen. De kraam gebeld en die was nog net op tijd binnen. Na drie kwartier persen een knip ivm niet genoeg uitrekken van het perineum (dus nog een kleine ingreep) en daar was ze! Zo blij dat mijn grootste verplaatsing was van het kraambed naar de badkamer en woonkamer! De verlos en kraam waren ook super.

Geen wachttijden, geen in en uit lopend personeel en dus op t persen na het heel intiem met manlief alleen beleefd in het zelf voorbereide bevallings- en kraamnestje. Voor de tweede hoefde ik nog minder na te denken!

 

Hier 2 keer voor poliklinisch gekozen, omdat ik het risico om als de bevalling in volle gang is nog naar het ziekenhuis te moeten te groot vind. Daarnaast in mijn directe omgeving een ervaring gehad waarbij het voor zowel moeder en kind kantje boord is geweest doordat ze niet op tijd in het ziekenhuis waren. Mijn eerste is uiteindelijk een vacuumverlossing geworden, ivm foetale nood, dus goed dat ik in het ziekenhuis was. Mijn tweede bevalling verliep vlot en volgens het boekje, dus had prima thuis gekund. Maar aangezien je dat vooraf nooit weet zou ik daar nooit voor kiezen.

Mijn ervaring in het ziekenhuis was prima trouwens. Ik kon gewoon op en neer, had een eigen douche en het personeel was vriendelijk.

 

Ik was medisch, dus sowieso moest ik in het ziekenhuis bevallen, maar als dat niet zo zou zijn geweest, had ik daar ook voor gekozen.
Achteraf maar goed ook, want na 1,5 uur persen schoot het niets op en zakte de hartslag van mijn meisje en werd ze in 2 minuten met de vacuüm gehaald. Moet er niet aan denken dat ik nog met een ambu of auto naar het ziekenhuis had moeten gaan met weeën die om de minuut kwamen

 

Ik heb, ondanks de bangmakerij van mijn familie en sommige mensen hier op het forum, gekozen voor een thuisbevalling. Zelf heb ik er geen seconde spijt van gehad. Sterker nog: ik denk dat ik in het ziekenhuis een veel zwaardere bevalling zou hebben gehad, omdat de ontsluiting gewoon sneller gaat als je jezelf op je gemak voelt dan wanneer je stress ervaart. En als er één ding is waarbij ik stress ervaar dan is het wel een ziekenhuis…

Het ligt er dus maar helemaal aan wat jij voor jezelf inschat, denk ik. Waar zou jij je prettiger bij voelen?

 

Ik heb ook heel lang getwijfeld hier aan.. Had zelfs al doorgegeven aan de vk dat ik toch liever graag in het ziekenhuis zou bevallen, omdat ik ook in mijn hoofd de 'wat als' vraag had.. Nu ik 37 weken zwanger ben, en de vk alweer op bezoek heb gehad, heb ik toch besloten om thuis te bevallen,

Met mijn dochter ben ik met 36 weken in het ziekenhuis bevallen, in het weekend, de gyn moest steeds opgepiept worden, dan was hij even komen kijken en dacht dat het nog lang duurde, ging weer na huis, maar een half uur later kon hij weer komen, zo ging dat ook met de kinderarts die eerst opgepiept moest worden. en zo zei de vk dus ook; als je echt degene nodig hebt in het ziekenhuis dan is die er niet altijd gelijk, terwijl de vk en kraamhulp gewoon thuis is bij jou.

Nu hebben we alles klaar in huis en gaan we voor een thuisbevalling,
eigen omgeving, voelt vertrouwd, en kunnen doen wat we willen eigenlijk

 

Ik heb geen keuze, heb door medicijngebruik een medische indicatie dus het word sowieso het zh. Maar had ik dat niet gehad dan had ik alsnog voor poliklinisch gekozen. Gewoon het idee dat je meteen in goede handen bent mocht er iets misgaan.

 

Hier in BE beval je bijna sowieso in 't ziekenhuis én bij een gynaecoloog en zo slecht vind ik dat niet. Van 't moment dat er iets is, gaan alle alarmen immers af en is er direct hulp.
En je moet niet meer "verplaatst worden" (een hele tijd - zeker als 't zo dringend en belangrijk is, is elke minuut kostbaar - in een wagen of ambulance).


Standaard blijf je hier overigens 3 tot 5 dagen in 't ziekenhuis (soms tot 7 dagen bij een keizersnede), al kan je eventueel ook op eigen vraag na een paar uren / de volgende dag naar huis als alles vlot en goed gaat.
Kraamhulp bestaat hier dan weer quasi niet en hier zijn het dus de verpleegsters die je leren hoe je je kindje bijvoorbeeld een badje geeft of die je in begin helpen met voeden.

 

Ik wilde bij de eerste ook heel graag thuis bevallen, helaas had ze in er vruchtwater gepoept dus moesten we toch naar het ziekenhuis.
Wat ik op dat moment, gek genoeg, ook wel oké vond. (Uiteindelijk met de vacuüm geboren dus gelukkig dat we er al waren )

Bij de tweede wilde ik ook wel weer thuis, dus toen de weeën begonnen zei toch m'n man; wat doen we?
Ik zei laten we maar naar het ziekenhuis gaan. (?? Voorgevoel?)
Gelukkig, want onze zoon is met een keizersnede geboren uiteindelijk.. (Groot! Een sterrenkijker en ik bleef steken op 8 cm)

Ben blij dat m'n intuïtie goed was en ik deze gevolgd heb in dit geval!

 

Ik vraag me ook steeds af of ik thuis of in het ziekenhuis wil bevallen. Het schijnt zo te zijn dat je als zwangere heel goed aanvoelt wat het beste is, dus luister daarnaar. Voelt het beter om thuis te blijven, doe dat dan gewoon. De VK zal echt op tijd in grijpen als ze het niet vertrouwd.
Ik ben dan nog maar kort zwanger maar zit hier ook constant over na te denken. Thuis en ziekenhuis hebben beide zo z'n voor- én nadelen. Wat weegt dan het zwaarst? Ik wacht eerst nog de rondleiding en uitleg in het ziekenhuis af voor ik een beslissing maak.

 

Helaas heb ik geen keuze. Ik moet vanwege Trombose en Zwangerschapsdiabetes verplicht in het ziekenhuis bevallen.

Ik zou gewoon de voor en nadelen van allebei ff op een rijtje zetten en op basis daarvan een keuze maken.

 

Het blijft een persoonlijke keuze.
Mijn 1e is in zkh geboren (poliklinisch) en toen ik zwanger was van 2e heb ik lang nagedacht: wat vond ik fijn aan die bevalling, wat juist helemaal niet? En zou dit anders zijn als ik thuis ging bevallen?

Ik vond het 'vervoer' en 'gesleep' het ergste. Met weeen in de auto, aankleden, uitkleden, na de bevalling weer aankleden, in rolstoel, in de auto, lopen naar eigen slaapkamer (moe, beurs en met hechtingen). Terwijl ik eigenlijk gewoon wilde blijven liggen en met rust gelaten wilde worden... Daarnaast vond ik het minder prettig om te bevallen bij mensen die ik niet kende en die mij ook niet kende, voelde me minder serieus genomen. "Ach, mevrouwtje, een eerste kindje komt zo snel niet hoor..." (terwijl ik al 8 cm bleek te hebben... ).

Omdat de 1e bevalling heel makkelijk gegaan was (qua bevalling had het makkelijk thuis gekund), durfde ik het bij nr 2 wel thuis aan en ze is ook thuis geboren. Was een goed ervaring! Helaas bleek ze onverwacht erg zwaar te zijn, en moest ze ter observatie opgenomen worden. Dat was een domper (weer moe, beurs en met hechtingen in auto).

Bij nr 3 heb ik dus getwijfeld, maar toch weer thuis bevallen. Dit keer mochten we ook gewoon thuisblijven en ik kan je vertellen dat dat echt heeeeeeeerlijk was! Eigen douche, alles kunnen eten/drinken wat je wil, alleen maar bekenden aan je bed, al je eigen spulletjes om je heen, top! Heb een geweldige kraamtijd gehad, in tegenstelling tot nr 2.

 

hier met medische indicatie in het zh bevallen en ballon katheter gehad avond van te voren.
ik vond het juist erg fijn in het zh te zijn... alles in de buurt en altijd op de juiste plek.
net met weeen en ellende alsnog naar het zh toe moeten en thuis ook geen smeerboel! haha

achteraf ook goed dat we in het zh waren, zoontje had wat zuurstof te kort vlak na geboorte dus extra zuurstof gehad en in couveuse gelegen een nacht. als ik thuis was geweest hadden we dus alsnog met de ambulance naar t zh gemoeten, die ellende is ons bespaard gebleven.

 

Ik had er best een romantisch beeld van: lekker thuis bevallen. Maar voor mij ging het niet door. Ik had erge rugweeen en toen besloten we poliklinisch te doen.. zo blij om.. het was thuis niet gelukt.. ruggeprik, weeenopwekkers, geboortekanaal te klein, 5 mensen die helpen met persen en duwen op mijn buik, vacuumpomp en navelstreng zat om haar nekje.. ja ik ben blij dat ik in het ziekenhuis ben bevallen en daar op tijd was. Moet er niet aan denken dat ik nog met spoed naar het ziekenhuis zou moeten. En die troep heb je dan ook niet thuis natuurlijk Volgende keer mag ik niet thuis bevallen, heb nog trombose en een longembolie gehad daarna.