Jeetje wat achterlijk eigenlijk dat ze je zolang alleen hebben gelaten, en je ook geen belletje had. Pfff... Ik heb het geluk gehad dat mijn zoontje het goed deed, en mijn vriend dus continue op onze kamer was. Ook waren mijn moeder en schoonmoeder er nog een tijdje. (Waren bij mijn bevalling, ze moeten serieus bijna beide in therapie omdat de bevalling zo vreselijk was) maar ik had gelukkig wel mensen om me heen. Daarbij had ik mijn moeder en vriend al de opdracht gegeven om af en toe even onder het laken te gluren of mijn bed niet rood was. Maar ik was zelf genoeg bij de tijd om te voelen dat het bleef lopen tussen mijn benen. Daarna hield het godzijdank op, want ik had dus al een voorgevoel dat ik flink wat bloed zou verliezen. (Naja ruim 1 liter valt nog wel mee, sommige verliezen nog veel meer) Ik kon ook niet douchen haha, en ik had trouwens ook nog het geluk dat er denk om het kwartier wel even iemand binnen kwam kijken. (En een zuster vond het nogal gezellig bij ons dus die kwam best vaak even binnen vragen of ze iets voor ons kon betekenen) Maar ik heb wel de pech gehad dat ze me bijna 4 uur hebben laten persen. De vk van het ziekenhuis was echt een bitch! Die kreeg flink op haar donder van de gynaecoloog omdat ze me veel te lang had laten liggen! De kleine kwam gewoon niet en ging elke keer weer een stuk terug. Dus de gynaecoloog was echt wel mijn redding!
Er zijn altijd wel zeldzame situaties, waarbij de reistijd tussen huis en ziekenhuis een negatief effect op de uitkomst zou kunnen hebben. En vriendin van mij is meteen na haar bevalling 4 l bloed verloren. Dit ging zo snel dat ze haar niet eens vanaf de verloskamer naar de OK hebben gereden en de gynaecoloog heeft gewoon een manuele placenta verwijdering op haar verlos kamer gedaan! Als zij thuis was bevallen had ze het mogelijk niet overleefd.
In de meeste gevallen is het ziekenhuis gewoon wel veiliger. Doordat jij een nare ervaring hebt gehad, en je zo lang moest wachten denk je daar misschien anders over? (En dat is meer dan logisch want dat is natuurlijk van de zotte, straks was je kind wat overkomen door z'n lakse gynaecoloog) Het heeft natuurlijk met veel factoren te maken. Maar ik vind het ziekenhuis gewoon (veel) veiliger. De vk kan je niet zomaar even open snijden om je gescheurde baarmoeder te verwijderen (ik zeg maar wat, hier heb ik gelukkig geen last van gehad) maar er zijn zoveel dingen die er kunnen gebeuren. Kan natuurlijk ook in het ziekenhuis, maar dan zijn ze (meestal) wel sneller met handelen dan dat je thuis bent bevallen.
Ongelooflijk he 4 liter. Dat is echt enorm! Gelukkig kreeg ze snel hulp, ik was ook ontzettend bang dat zoiets mij zou overkomen. Maar ik mag zeker in mijn handen knijpen met maar 1 liter. Ik kreeg trouwens wel direct een injectie om de placenta los te laten. (Is standaard in mijn ziekenhuis, maar was ook overal bekend dat dat voor mij waarschijnlijk wel noodzakelijk kon zijn) Ik heb een mk gehad voor mijn goede zwangerschap, en daarbij heb ik heel veel bloed verloren. (Hoeft natuurlijk niets te zeggen, maar was een grote kans dat ik nu weer ruim bloed zou verliezen)
Ja zeker, ik heb hele fijne snelle vlotte bevallingen gehad (nou ja de verloskundige heeft wel een knip gezet bij de eerste en de tweede was randje ziekenhuis maar dat kwam goed Vandaar dat je ervaring inderdaad heel erg telt. Als mijn eerste bevalling niet goed was geweest had ik bij de tweede absoluut niet gekozen voor een thuisbevalling. Ik ben ook zo, zat ook heel erg in de wat als. En ik ben een controlefreak. Wat dat betreft schrok ik me rot toen ze zei dat ik thuis moest bevallen Ik snap helemaal dat de ervaring van jou je niet thuis gaat bevallen meer
Ik begrijp overigens goed dat vrouwen thuis willen bevallen hoor,al zou ik er zelf nooit voor kiezen.Mijn punt is alleen dat je niet thuis moet willen blijven als je kindje in het vruchtwater heeft gepoept,ongeacht de signalen...het feit dat dit gebeurd is namelijk al een signaal op zich,ongeacht wat de andere signalen zijn,een kindje poept in het vruchtwater omdat hij/zij zich niet fijn meer voelt binnen,en moet dus gewoon even goed geobserveerd worden in het ziekenhuis.
Volgens mij lees jij het artikel dan niet goed, de bronnen staan erbij vermeld. Dit is een klein opzetje, als je meer interesse hebt stuur mij dan vooral een privé berichtje dan schakel ik je vragen door naar een verloskundige of gyn die je vragen vast beter kan beantwoorden Gelukkig woon ik in Nederland en mag ik op basis van informed consent mijn eigen keuzes maken en nu stop ik deze onnodige discussie, want hier gaan we niet uitkomen, fijne dag!
Ik heb het heel goed gelezen,mijn punten staan er zelfs in.Jammer dat deze 'kritische' vk alleen leest wat ze wil lezen. Jij ook een fijne dag!
Ik vind het heel wat dat jij zegt dat vrouwen die thuis willen blijven, bij goede signalen, domweg zorg weigeren en niet het beste willen voor hun kind. Want door komt het in feite op neer. Er zijn veel meer factoren die meewegen. Laat dat iets zijn waar de verloskundige en de zwangere vrouw in kwestie samen over beslissen. Je kan nog zoveel gestudeerd hebben, uiteindelijk hangt het vanaf het moment zelf af. Er zijn zoveel baby's die in het vruchtwater poepen bij de uitdrijving. Dat is niet ongewoon en een verloskundige is óók een medisch geschoold iemand met verstand van zaken. Zodra zij ook maar vermoeden dat er iets niet goed zal gaan grijpen ze in. Uiteraard gaat er wel eens iets niet zoals het moet of dat achteraf gezien de bevalling beter in het ziekenhuis plaats had kunnen vinden. Maar... in het ziekenhuis worden ook fouten gemaakt. En de manier waarop ze soms met bevallingen omgaan... Bij binnenkomst gelijk een katheter naar binnen willen duwen en ik maar zeggen dat ik echt leeg was en mijn blaas nog kon voelen. Pas na een echo hebben ze het laten zitten (want ik had er geen druppel meer inzitten). Mij aan de weeënopwekkers willen hebben zodat ik alvast maar bevallen was. Terwijl het al snel ging voor een eerste en alles ging verder goed. Kinderarts kwam na een hele tijd aankakken, ik werd pas na 3,5 uur gewassen. Begeleiding qua borstvoeding was ruk. En er waren nog wat meer dingetjes. Laat de ziekenhuizen (met hun overvolle verlosafdelingen) er zijn voor de mensen die het echt nodig hebben. Bevallen is een natuurlijk iets. En gaat het niet zoals het zou moeten dan ben ik heel blij dat er ziekenhuizen zijn. Maar laat dat lekker aan de verloskundigen, gynaecologen en zwangeren over en oordeel niet zomaar.
Je leest mijn verhaal niet goed.Ik vind dat je zorg weigert als je thuis wilt blijven als je baby in het vruchtwater heeft gepoept.Het advies van een goede vk zal op dat moment zijn dat je naar het ziekenhuis moet,en als jij dat advies naast je neer legt,en toch thuis wilt blijven,vind ik dat inderdaad zorg weigeren voor je kindje. Met de rest van je verhaal ben ik het tot op zekere hoogte eens,het kan in sommige (gelukkig zeldzame) gevallen echt vele malen beter!
Kijk zo leest het al anders. Inderdaad, als de vk aandringt om naar het ziekenhuis te gaan en je wil nog niet dan is de vraag of dat verstandig is. Het ligt er ook aan hoe het vruchtwater eruit ziet denk ik. Is het lichtgroen en nog echt als water of meer een bruine drab (in het laatste geval zal het altijd ziekenhuis worden). Gelukkig zijn er ambulances in geval van nood.
Dat gevoel had ik exact ook. Het schiet niet op dus doe maar een knip. zl 21:45 geboren om 22:00 was er een overdracht
Dan raad ik je het ziekenhuis aan waar ik ben bevallen. Of naja, dat was ook geen pretje. Bij godsgratie mocht ik na bijna 4 uur (!!) Persen een knip en vacuümverlossing. Wel namen ze de tijd voor mij (nadat ik was bevallen) Ze waren ook geregeld met zijn 6e op mijn kamer tijdens mijn bevalling. (En het was ook nog eens heel erg druk die dag)
Ik las het ja! Ellende hoor. Ook het in en uitlopen stoorde mij enorm. En het licht dat niet uitkon op de badkamer. Och ik hoop gewoon vol thuis te bevallen.
Ondanks dat ik dus (niet van tevoren zo bedacht zie ander bericht) positieve thuisbevallingen heb gehad zou ik inderdaad hier nooit voor kiezen. Mijn verloskundige overigens ook niet vertelde ze me toen omdat ze dat risico niet wil nemen. Ik denk dat thuisbevallen ook voordelen heeft. Bij mij stagneerde bijv steeds de weeen als de vk en kraamzorg bij me kwamen. Alleen met mijn man zat ik zo op 10 cm. Verder was het een soort van gezellig en intiem ofzo. Kraamzorg bleef de hele tijd bij me alles ging heel rustig en relaxed. Maar nogmaals dat kan alleen zo als de bevalling ook goed gaat en er van tevoren geen indicatoren zijn dat er iets mis zou gaan. Tenminste dat lijkt mij nogal spannend
Ik zou graag thuis willen bevallen maar nu ik dit allemaal lees twijfel twijfel! En stel dat je door hevig bloedverlies na bevalling plots naar ziekenhuis moet. Wat gebeurt er met de baby? Stomme vraag mss. Gaat die met mama mee of blijft die thuis?
Baby gaat mee! Ernstig bloedverlies kan ook door een verloskundige heel goed en vlot verholpen worden lukt dit toch niet dan zal er een ambulance gebeld worden (deze is dan ver van te voren al ingeschakeld ) bij thuisbevallingen zien we overigens wel veel minder fluxussen dan in een ziekenhuis.
Van de 20 uur die mijn eerste bevalling duurde, was er misschien 1 uur een verloskundige aanwezig. Mijn ervaringen met de zorg door verloskundigen is bij beide bevallingen (en zwangerschappen) belabberd, dus daar heb ik helaas geen hoge pet van op. Strikt genomen is mijn eerste bevalling thuis geweest. Maar ik moest na de bevalling wel naar het ziekenhuis. Van de tweede ben ik in het ziekenhuis bevallen. Dat moest, maar ik wilde ook echt niet anders meer. Echt, ik kijk hier met een positief gevoel op terug, ondanks dat deze bevalling ook niet zonder complicaties is verlopen (mede weer dankzij mijn eigen verloskundige). Overigens is er van al mijn vriendinnen niet eentje bij de eerste bevalling tot het einde thuis kunnen blijven.