Nee vind het zeker niet raar, ben zelf ook thuisblijf mama. Ik krijg geen rare blikken (of die zie ik gewoon niet haha) We hebben het niet breed maar we redden ons prima. Zolang het kan willen we het zo doen. Als de kinderen naar school gaan wil ik wel weer een paar uur werken zoals ik het nu zie
Heb net een gedeelte van het topic gelezen en verbaas me erover dat er nog steeds zoveel vooroordelen naar elkaar toe zijn... Als je thuisblijfmama wilt zijn en het kàn, prima toch?? Als je een werkende moeder wilt zijn en je kan het goed combineren met je thuissituatie v.w.b. kinderen en je partner, prima toch?? Behalve dat je als werkende moeder soms geen keus hebt (- want zo is het gewoon vaak) en er toch geld verdiend zal moeten worden. Als je thuisblijft omdat het kan qua financiën, sta je niet voor die keuze en heb je over het algemeen toch wat makkelijker praten. Ik werk momenteel 2 à 3 ochtenden in de week (thuiszorg) en ik merk dat ik juist daardoor de andere dagen ook veel beter in mijn vel zit. Ik ben 4,5 maand nadat Dennis was geboren weer begonnen met werken en ik merkte dat ik er echt aan toe was. Tot dat moment stond alles in het teken van 'de baby' en alles wat daarbij kwam kijken. Ik verloor mezelf een beetje en liet me overweldigen door het moederschap, nog net niet zover dat ik er in doorsloeg, maar ik kan me voorstellen dat dat gebeurt. Toch heb je als individu ook tijd nodig voor jezelf, of in elk geval tijd om bij te komen soms. En dan kun je een partner hebben die ook een groot deel van de zorg op zich neemt, als moeder heb je een andere rol en die maakt soms dat het ten koste gaat van al het andere dat je bent - echtgenote, collega, vriendin etc. Ik ben echt niet zo carrièregericht dat ik mijn baan bijna net zo belangrijk vind als mijn gezin, nee, die tijd heb ik gehad nog voordat ik zelfs maar aan kinderen dacht. Ik heb jaren gewerkt als directiesecretaresse en werkte minstens 50 uur per week. En ik ben enorm blij dat ik dat niet meer doe. Maar om volledig mezelf te kunnen zijn kan en wil ik niet dag in, dag uit thuisblijven bij Dennis. Ik wil ook op een andere manier kunnen communiceren, met volwassenen, ik wil iets betekenen voor andere mensen, ik wil mijn wereld - en die van Dennis - niet onnodig klein houden. Dennis is een paar ochtenden in de week bij een gastoudergezin die ontzettend dol op hem zijn en hij heeft het er ontzettend naar z'n zin. Hij leert er andere kinderen kennen, wordt er gezellig en vrolijk van om eens andere gezichten te zien en mijns inziens is het alleen maar goed voor z'n ontwikkeling. Bovendien, als ik hem om 12.00 uur weer ga halen en hij lacht als ik binnenkom, steekt z'n armpjes naar me uit en ik sluit hem in m'n armen, ben ik de gelukkigste mama op de wereld. We fietsen gezellig naar huis, doen een rondje met de hond en keutelen daarna lekker saampies de hele middag. Juist die uurtjes zijn zo fijn! Het is net of zijn we allebei weer een beetje opgeladen en als we moe worden van de drukte van de ochtend, vallen we heerlijk knuffelend bij elkaar in slaap... Iedere moeder is anders en kiest voor zich wat zij het beste vindt voor haar gezin. Dat betekent niet dat het één beter is dan het ander.
ik vind het ( als werkende moeder ) niet raar om thuisblijfmoeder te zijn. Ik denk dat het niet meer van deze tijd is omdat de meeste mensen dit zich niet kunnen veroorloven, zo ook wij niet. Ik moet ook werken om de rekeningen te kunnen betalen. Ik werk dan wel weer thuis dus m`n zoontje is gewoon bij me. Groetjes
overigens moet ik wel toegeven dat ik het moeilijker vind dan gedacht om steeds thuis te zijn. Ik mis wel echt iets voor mezelf en de muren thuis komen soms behoorlijk op me af. Maar dat komt denk ik ook wel omdat ik niet helemaal op mijn plek ben, waar ik nu woon
Hoe zit dat dan met hogere salaris? Mijn man heeft een hoog salaris. Is dat niet gelijk aan 2 kleine?
Jeetje, wat gaat het hard in dit topic. Heb even een boel moeten bijlezen! Even een rijtje met punten waarom het voor ons wél werkt dat ik thuis ben: *Mijn man werkt minimaal 60 uur per week, en in zijn baan kan dat niet minder. Voorheen werkte ik 24 uur, verspreid over 4 dagen, waardoor ik de hele week aan het rennen en rondrijden was om te zorgen voor kind, hond, huishouden, boodschappen, zaken die geregeld moesten worden etc. *Het salaris van mijn man stijgt de komende jaren met enkele duizenden euro's per jaar. Op dit moment krijg ik wel aanrechtsubsidie en kindertoeslag, maar dat laatste zal binnen 2-3 jaar vanzelf ophouden. *Ik had het totaal niet naar mijn zin in mijn baan. Ben gaan studeren omdat dat van mijn ouders moest, en ik werkte in een werkveld waarin ik niet bijdroeg aan de maatschappij. (het argument van de vergrijzing geldt eigenlijk maar voor een paar werkvelden, volgens mij) *Ik merk dat mijn zoontje veel relaxter is geworden sinds ik thuis ben, en dat ik zelf een veel leukere moeder ben geworden. Ik vond geen uitdaging, ontspanning of plezier in mijn werk, maar deed het puur voor het geld... Ik zie inderdaad veel in het idee wat meerdere meiden hier al opperden: als je niet werkt, heb je tijd voor vrijwilligerswerk, hulp op psz of school, mantelzorg, etc. Voor mij een heel stuk waardevoller dan de baan die ik had!
Wat een pannenkoeken hier zeg... Elkaar in de waarde laten is er ook echt niet meer bij. Wat maakt het uit dat iemand thuisblijft of wil werken? Doe waar jij gelukkig van wordt, simpel lijkt me,toch? Alsof hier boos worden en je gaan zitten frustreren helpt...
En al ga ik niks meer met mijn opleiding doen in de toekomst, wat er dik inzit: de overheid geeft wel meer geld uit aan 'bodemloze putten' e.d. Ik heb altijd de minimale studiefinanciering gehad, en zo'n enorm bedrag is dat nou ook weer niet.... Daarbij gaat mijn man, gezien zijn inkomen, straks voldoende belasting betalen om dat te kunnen 'rechtvaardigen'. (ik heb overigens vanaf mijn 15e altijd 2 of 3 dagen per week gewerkt, en per maand meer belasting betaald dan ik aan stufi van de overheid terugkreeg....)
Begint toch geen chips en cola topic te worden? Dames, wees blij dat je tegenwoordug gewoon lekker zelf kunt kiezen. Beide is namelijk prima. Mijn moeder moest werken ( papa dood) maar wij vonden dat helemaal niet vervelend. Overblijven was top!!! Maar een moeder thuis ( zoals mijn man had) is ook goed. Dus wat maakt het uit!!
Wij houden ook niet van studiefinanciering e.d. en onze familie heeft daar ook nooit gebruik van gemaakt, dat bedoel ik met zeldredzaamheid. Er word zo gehamerd op zelfredzaamheid maar ondertussen betalen we ons scheel aan zwangerschap en ouderschapverlofjes waarbij de werkgever ook nog eens belast word met het zoeken van iemand anders die meestal prestatieverlies als gevolg heeft (inwerken en zoeken naar iemand kost ook geld) maar goed zolang het ons geld niet is en we zogenaamd bijdragen aan de economie is dat goed. Ik geloof dat vrouwen in de werkwereld ook gewoon heel veel geld en moeite kosten hoor dan ben ik meer voor echte zelfredzaamheid als gezin dat wij van al dat soort regelingen e.d. geen gebruik van maken en dus de overheid geld uitsparen, ze sparen alleen al uit door geen KDV toeslag e.d. te geven. Dus de werkende vrouw levert niet alleen maar voordelen op in de zakenwereld, ze kosten ook een hoop tijd en geld omdat ze gebruik maken van alle voorzieningen die er zijn, op zich niet erg maar waarom zit je zo te hameren dat thuisblijfmama's geld kosten terwijl werkende mama's dat ook kosten dat terwijl je misschien iemand anders van zijn baan onthoudt die wel er fulltime kan zijn zonder gebruik te hoeven make van voorzieningem, er zijn genoeg werkloze mannen die geen kolftijd, zwangerschapsverlof en KDV toeslag hoeven hebben dat kost veel minder geld in elk geval. Zie je hoe krom dat kan overkomen als je iemand beschuldigd van teveel geld kosten terwijl werkende vrouwen ook tijd en geld kosten. Alleen allebei op een andere manier.
Ik beschuldig niemand ( of had je het niet tegen mij) Aanrechttoeslag? Wij krijgen dat niet eens. Uberhaupt geen enkele toeslag ( ja kinderbijslag wat iedereen toch krijgt?), mijn man verdient teveel
nee dat was niet voor jou haha, ik reageerde op jouw tekst dat de overheid jouw studie niet betaald heeft zeg maar.. sorry staat er idd een beetje dommig..
Zet me wel aan het denken dit topic. Over 5 jaar wil ik weer 24 uur gaan werken ( liefst voor de klas) en ik ga dan over 3 jaar weer naar school. 2 jaar universiteit. Daarna dus aan de slag. Ben ik 38 jaar en dan kan ik gewoon nog 30 jaar een bijdrage leveren aan de samenleving
Oke Nee hoor iedereen moet doen wat hij wilt. Werken of tbm. Gelukkig heb ik een man die het met me eens is. Ik bedoel meer dat wij dezelfde mening hebben en daar gaat het om. En nu hebben wij het geluk dat het financieel kan. Ik ken er ook die helaas moeten werken, maar graag ook thuis hadden willen blijven, maar dat zit er finacieel voor de basisdingen niet in. ( dan heb ik het niet over 2 dure auto's of 5 x per jaar op vakantie) En dan nog dan moet iedereen dat voor zichzelf weten als het gezin daar gelukkiger van wordt.
Zo, dat was een hele kluif om door te lezen eerst! Over het bewust thuisblijven als moeder, zelf zou ik het niet kunnen, hoewel ik momenteel ook thuis zit, noodgedwongen, ben sinds februari werkzoekende en ontvang afwijzing na afwijzing.. gelukkig kan ik mijn ei kwijt in mijn hobby (waar ik ook nog een zakcentje meer verdien), maar alle dagen thuis zitten zou ik niet kunnen. Nu kan ik me dat financieel gezien ook niet veroorloven, het loon van mijn man alleen is helaas niet genoeg om ons gezin en huis ed te kunnen onderhouden.. Maar als iemand in de positie is om thuis te kunnen blijven als moeder, prima toch? Vind ik totaal niet raar, het is zoals al eerder gezegd juist een luxepositie, en diegenen die het 'raar' vinden zijn misschien wel jaloers dat ze zelf niet de keuze hebben om of te werken of thuis te blijven bij de kinderen..
wat een moddergegooi allemaal naar elkaar. Wat mij het meest opviel is dat moeders die veel werken duidelijk proberen te maken dat ze de tbm een nutteloze aanvulling op de samenleving vinden, en dat vind ik wel ver gaan. Als jullie kindjes naar school gaan, ben je blij dat er leesmoeder zijn of moeders die meegaan met schoolreisjes. Als je 4 dagen werkt is het moeilijk om daar een bijdrage aan te leveren, dus wees daar dankbaar voor. Ik ben zelf in het eerste jaar van onze dochter onvrijwillig thuis geweest. Ik heb daar niet van volle kunnen genieten omdat ik toen het gevoel had dat ik wilde werken. Toen ze 1 werd vond ik een baan voor 2 dagen, het leukste beroep van de wereld Maar nu ze 3 is (en er in het werk van mijn man ook wat verandert) voelt het voor mij al een tijdje niet goed om te werken. Ik wil er graag elke dag voor haar zijn en ook als ze strakjes naar school gaat. Ik stop dus per 1 oktober met werken. Ik heb het 2 jaar aangekeken en had het prima naar mn zin daar, maar het voelde gewoon niet goed. Maar om mijn opleiding niet weg te gooien en ook mijn eigen geld te kunnen verdienen ga ik wel 2 of 3 dagen als gastouder aan de slag.
Het is eigenlijk heel simpel: we maken allemaal onze eigen keuzes, en leven met de consequenties ervan. Ga dan ook niet zeuren dat je je kinderen zo weinig ziet, of dat je te weinig geld hebt om iets leuks met ze te doen, of dat je geen baan kunt krijgen omdat werkgevers niet snappen dat TBM-zijn geen gat in je cv is, of dat je het zo zwaar vindt om te werken én te zorgen. Bedenk alleen ook even dat de bijstand vól zit met moeders waarbij het leven anders liep dan zij hadden gedacht... en wat voor voorzorgsmaatregelen je zelf hebt getroffen.