Nouja bij mij schoot ook er ook ff wat in het verkeerde keelsgat maargoed tis wel wat je zegt inderdaad over het algemeen werd er heel snel geirriteerd gereageerd..
Nou, vind het juist ok dat deze topic niet is gesloten. Als er telkens een slot op moet terwijl wij volwassen zijn..... De mods lijken me geen kleuterleidsters. Wie zich gekwetst voelt kan of daar iets van zeggen of zich omdraaien. De rust is toch weer terug en er word verder toch ook op normale wijze gediscussieerd nu?!
Ik vind het juist ook heel erg goed dat iedereen zijn ongezouten mening hier kan neerplempen. In real life zit er vaak nog een extra hobbeltje voor en laat niet iedereen het achterste van zijn tong zien. Mensen zijn daarnaast ook zó goed in de schone schijn ophouden. Een forum vind ik juist extra prettig om te horen wat mensen nu écht vinden van bepaalde situaties. Ook is het prettig om echt je hele verhaal kwijt te kunnen als jij daar zin in hebt.
En daarbij....je hoeft niet te reageren...toch?! Dat heb ik hier wel geleerd hoor Maarrrr....vind wel dat het vaak dezelfden zijn die hun mening ergens over geven en die doen het dan zo ongezouten, dat het gewoon kwetsend is en dat hoeft nou ook weer niet....
Als het topic toch open blijft. Ik ben een thuisblijfmama met een fulltime oppas aan huis. Het is niet zo dat ik niets met de kids doe, integendeel, knutsel, kleur, boetseer me soms een slag in de rondte . Door de oppas heb ik wel de vrijheid om dingen voor mezelf te doen en een "extra" paar handen die me helpen wanneer ik met de 2 kleintjes op stap ga. Ik geef eerlijk toe dat ik zonder de oppas af en toe redelijk gestrest zou raken als ik alles alleen moest doen. Nu ben ik gewoon een meer relaxte moeder Verder ben ik ook van mening dat iedereen het zo moet doen waar hij/zij zich het beste bij voelt en de kinderen er de grootste baat bij hebben.
@Anice: mag ik vragen waarom je tot het besluit bent gekomen om een fulltime oppas in te huren als thuisblijfmama? En helpt ze ook in het huishouden? Dat lijkt me dan ook wel weer heerlijk! Wat moet ik me er bij voorstellen?....ben voor de rest niet nieuwsgierig hoor
Wij hebben besloten om bij 3 kinderen een nanny te nemen. Aangezien we hier geen sociaal vangnet hebben van familie of vrienden was dit de juiste oplossing. Ik geef eerlijk toe dat ik het gewoon druk vind met 3 kinderen dingen te ondernemen. Door de nanny mee te nemen genieten zowel de kids als ik van de uitstapjes. Verder maak ik toch wel een aantal keren per jaar een lange vlucht en dan is het handiger om de kinderen thuis te laten ipv ze elke keer mee te slepen met de bijbehorende jetlag. De nanny is er puur voor de kinderen. Voor het huishouden hebben we een schoonmaakster. Wat onze nanny zoal doet. 's Morgens vroeg zorgt zij voor de 2 zoons zodat ik de baby kan verzorgen. Ze maakt ontbijt, ruimt weer op. Trouwens, ik doe dit ook wel eens hoor, is maar net hoe het uitkomt. Geldt eigenlijk voor alle taken in huis. Ze brengt de oudste naar school, haalt hem weer op. Speelt met de jongste, doet de kinderen in bad, zet ze op het potje enz... Wij brengen zelf altijd de kinderen naar bed tenzij we weggaan natuurlijk.
Nou....soms lijkt het me ook wel lekker hoor En inderdaad met 3 kleine kinderen al helemaal! VInd het met 2 al aanpoten
Ik kan toch niet slapen dus reageer hier maar eens Ik ben ook een thuisblijfmama. Voordat ik ook maar aan zwanger worden dacht heb ik altijd gedacht dat als ik ooit kinderen zou krijgen ik echt wilde blijven werken. Misschien niet fulltime, maar blijven werken om toch ook buiten het moeder en partner zijn, een eigen identiteit te houden en bepaalde carriere doelen te behalen. Maargoed, dingen lopen niet altijd zoals je denkt. Een hoop ellende meegemaakt waardoor ik volledig ben afgekeurd en van een jonge carrieregerichte vrouw ineens volledig thuis ben komen te zitten. Ik heb mijn vriend leren kennen, een aantal jaar ge-LAT (had nogal moeite mijn zelfstandigheid op te geven) en toen de stap gewaagd en samen een huis gekocht. Beiden een kinderwens en ook nog eens zwanger geraakt in die periode. Tja...nog steeds volledig afgekeurd, maar wel een deurtje open gekregen van het UWV om toch eens rond te gaan kijken. Ik deed in die periode wel vrijwilligerswerk en was ook aan een HBO-studie begonnen. Anyway...lang verhaal kort: Voordat de kleine was geboren besproken met mijn vriend dat ik toch voor een of twee dagen werk ging zoeken als ik bevallen was. Maar nu de kleine er is geniet ik zo van haar en vind het zo leuk om de hele dag met haar te keutelen! Financieel schieten we er niets mee op als ik twee dagen ga werken (zouden er juist op achteruitgaan ivm kosten opvang) en nu ben ik zwanger van de tweede en moet ik er ECHT niet aan denken weer te gaan werken. Zo vreemd, hoe je ineens zo van mening kunt veranderen Ik kan onze dochter alle aandacht geven, we hebben het financieel best goed (vriend heeft leuke baan), mijn drang om carriere te maken is compleet verdwenen, ik houd mij nog steeds bezig met zaken die niets met kinderen te maken hebben (ik schrijf veel, heb vele interesses dus lees en leer heel veel) en doordat ik nog steeds voor een deel ben afgekeurd is het vinden van een baan ook niet zo makkelijk. En eerlijk? Ik wil ook helemaal niet meer....Mijn hart breekt als ik weet dat mijn dochter twee dagen bij vreemden zou zitten, ik ongemotiveerd met een baan, het financieel niets uitmaakt en...nou ja, het voelt gewoon niet prettig. Ik ben zo blij dat ik thuis kan en mag blijven voor mijn dochter, voel het echt als een cadeautje Als onze dochter (en aankomend brusje) naar school gaat, zien we wel weer. Voor nu voelt dit fijn en een gelukkige mama straalt ook af op een kind. Dus thuis of niet thuis, ik denk dat je je leven zo probeert in te delen waarin je als moeder het beste naar voren komt. Of dat nu een werkende moeder is of niet (of een vader natuurlijk). Nog een klein opmerkingetje: Ik ben trouwens wel van mening dat kinderen die twee werkende ouders hebben en eigenlijk altijd op de BSO zitten voor mij een nare smaak geeft. Ik geloof er heel sterk in dat de generatie kinderen die dit meemaken als volwassenen anders in het leven gaan staan. De maatschappij wordt steeds egoisitischer, losser, makkelijker. En heb ook het idee dat kinderen die hun normen en waarden voor het overgrote deel mee krijgen van mensen die niet hun 'veilige', 'vaste' verzorgers zijn minder gehecht in het leven gaan staan als volwassene. Maargoed, ik heb het hier dan over de excessen en weer, het is mijn mening die gebaseerd is op mijn persoonlijke ervaringen en referentiekader. Kan mij ook voorstellen dat een ander hier heel anders over denkt.
Het klinkt wel heel luxe zo. Waar woon je ergens als ik vragen mag? Vind je het trouwens niet eng om iemand in huis te halen? Of worden die personen helemaal doorgelicht ofzo?
Deze constructie hadden wij in Nederland en nu we in Azië wonen ook. Onze nanny is inwonend, de schoonmaakster komt nog extra elke dag. Wij vinden het ideaal want zo kon/kan ik altijd met een gerust hart gaan werken zonder de kids naar het kdv weg te hoeven brengen en mijn man en ik houden op die manier vrijwel alleen nog maar "quality time" over voor de kinderen en ook voor elkaar! Besef wel dat dit een luxe is die niet iedereen zich kan of wil permiteren. Mijn uitgangspunt is overigens dat gelukkige ouders blije stabiele kinderen maken. Dus als je als moeder oprecht goed in je vel zit door thuis te blijven met je kinderen, prima! En als je als moeder beter in je vel zit door te werken, óók prima! En alle respect voor die ouders die beiden moeten(!) werken om voor voldoende brood op de plank te zorgen, ik denk dat ze daar hun kinderen een goed voorbeeld mee geven voor later.
Hier in canada wordt je voor alle beroepen die maar iets te maken hebben met kinderen gescheckt door de politie "Police check" Zelfs ik voor mijn vrijwilligersbaantje 1 ochtend in de week in een kinderopvangtehuis heb dit gehad. Ik vind dit een hele goede zaak. Vanzelfsprekend komt iemand natuurlijk eerst voor een proefperiode maar wij hebben het geluk gehad dat het direkt goed klikte zowel met de kinderen als met ons.
Wat ik me afvraag is hoeveel moeders hier hun kinderen nou echt 5 dagen per week naar het kdv brengen. De meesten hier delen de mening dat 5 dagen te veel is voor hun gevoel. Maar ik denk eigenlijk dat dat ook helemaal niet zo veel voor komt. Ik ga er eens een polletje van maken.
Het lijkt me minder eng om iemand in huis te hebben (die je echt leert kennen en waar je zelf veel bij bent), dan om een kind naar een 'instelling' te brengen. Die mensen worden ook 'doorgelicht', maar we weten allemaal wat daar kan gebeuren he... Anice, wauw lekker decadent, maar als het goed klikt lijkt t me erg gezellig en relaxt !! Je hebt hier natuurlijk ook genoeg huishoudens met een au pair.
Een nanny lijkt mij ook heerlijk als ik alleen ben. Mijn man is vaak in het buitenland en dan is het best pittig alleen thuis. Maar mijn schoonmoeder kan dus bijspringen. Vangnet is hier dus wel. Dat is ook 1 van de redenen waarom ik niet ga werken. Als ik hier alleen ben draai ik 24 uurs diensten thuis. En als mijn man thuis is dan is hij elke dag thuis en gaan we leuke dingen doen.