Thuisblijf mama's

Ik wil alleen even zeggen: diep respect voor de thuisblijfmoeders. Ik zou dat nooit kunnen.

Qua financieel, hou er rekening mee dat je stookkosten iets hoger wordt. Je bent nu immers de hele week ook overdag thuis.

 

Ik heb dit gedaan met mijn eerste dochter. Wat was ik ongelukkig na een jaar. Ik voelde me alleen en kwam in een sleur. Financieel had ik geluk omdat hij een goede baan had. Ik had zelf een goed bedrag aan de kant gezet voor calamiteiten.

Voordeel
Schoon huis, eten klaar, boodschappen, geen tijdsdruk of haast!

 

Ik ben thuisblijfmam! Ik vind het heel zwaar om fulltime thuis te zijn en heb dan ook besloten om weer te gaan werken als ons volgende kindje een maand of 6 is (mits alles goed gaat). Eind dit jaar dus! Ik kijk er eerlijk gezegd heel erg naar uit. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dankbaar dat ik deze tijd heb gehad met onze zoon en straks onze dochter.. ik heb elke eerste stap in zijn ontwikkeling meegemaakt, gestimuleerd. Hem zien groeien en opbloeien tot het vrolijke bijna 2 jarige mannetje dat hij nu is. Maar naast mam, ben ik ook nog een individu en heb ik het nodig om geprikkeld te worden, mijn hersenen te kunnen kraken, een doel hebben om mezelf ready te maken voor de dag. Ik was altijd het type: ik föhn mijn haren in model, makeupje op en leuke kleding aan. En nu heb ik dat veel minder. Voor wie zal ik al die moeite doen? Het enige waar ik mijn hersenen over kraak is "wat zullen we eten vandaag?". En weet je.. toch had ik het niet anders gewild. Ik heb altijd gezegd dat ik de eerste tijd met onze kinderen thuis wil zijn en straks is het weer tijd om me naast mama ook weer een andere rol aan te nemen voor max. 3 dagen per week.
Het is voor iedereen anders want er zijn genoeg moeders die het heerlijk vinden en dat "sleur" gevoel totaal niet hebben! Ik heb dat helaas wel.

Financieel hebben wij geen zorgen, mijn man heeft een goede baan. Ik zou niet hoeven werken in ieder geval.

 

Ik heb nu bijna een jaar geleden besloten om te stoppen met werken. Ons dochtertje had heel onverwachts 1.5 dag na de geboorte een hartafwijking waardoor de eerste weken heel heftig waren en ik het niet zag zitten om gelijk na 10/11 weken weer te gaan werken.

Het bevalt me prima, sommige dagen zijn echt wel zwaar en denk ik; had ik maar een baan. Maar ik ondervind meer voordelen er aan dan nadelen. De oudste hoeft niet naar de BSO, we hebben nooit stress en het huishouden bij houden lukt ook en dan blijft er nog genoeg tijd over om iets leuks met de kids te doen.

Qua financiën redden we het prima, het is geen vetpot, maar we houden maandelijks gewoon wat over en kunnen ook leuke dingen doen met de kids. Straks als de jongste 4 is wil ik wel weer gaan werken

 

Ik ben nu een paar jaar geleden gestopt met werken en nog geen moment spijt gehad. We moesten natuurlijk wel iets meer opletten, maar mijn man heeft een prima salaris, dus het is goed te doen vind ik. Ik vind het heerlijk, juist ook nu mijn kinderen wat ouder zijn. Ortho/ziekenhuis/ziek/huiswerk, geen stress, er is altijd iemand.

 

Ik heb na beide bevallingen ervoor gekozen de eerste twee jaar thuis te blijven. En hoewel het heerlijk is om zo bewust die eerste periode mee te maken en alle tijd te hebben voor je kind, is twee jaar voor mij wel de max. Dan begin ik echt wel behoefte te krijgen om weer aan het werk te zijn en met iets anders bezig te zijn dan met de kinderen.

Maar ik zou zeggen geniet ervan! En je kan altijd over een paar jaar kijken hoe je er dan in staat toch

 

Hier besloten om dat dit jaar te gaan doen voor mijn eigen gezondheid dus praat graag mee over hoe jullie het doen

 

Hier is de situatie omgedraaid, ik ben kostwinner en man is noodgedwongen thuis door ziekte. Helaas betekent dat niet dat mijn huis aan kant is en het eten klaarstaat als ik thuiskom, maar het scheelt wel tov toen we beiden werkten, en vooral de kinderen profiteren er enorm van. Ik merk aan man vooral dat hij iets te doen moet hebben, een project om uit te zoeken of aan te knutselen. Dus mijn tip: zorg dat je bezig blijft.

 

Even een vraag uit interesse voor de moeders die nu thuis zijn, maar over een paar jaar weer willen werken. In mijn beroepsgroep zou dat zo goed als onmogelijk zijn door alle veranderingen. Hoe doen jullie dat? Gaan jullie weer bijscholen voordat je weer gaat werken?

 

Ik ben ook een thuisblijfmoeder en vond het eigenlijk heerlijk.
Ja, het is zwaar met een zeer temperamentvol kindje hoor. Maar aangezien hij amper sliep, was dat gewoon niet te combineren met een baan!

Mis ik het? Nee eigenlijk niet echt.
Financiëel kan ik toveren met geld, ik ben er altijd al heel goed mee geweest maar ik kan ook genoeg shoppen en dure kleding kopen. Terwijl wij dus maar 1 modaal inkomen hebben.
Op een of andere manier kan ik met minder juist heel veel dus voor ons is her helemaal prima!
We sparen zelfs.

Je word er natuurlijk ook handig in.
Zo doe ik bijvoorbeeld boodschappen bij Picnic en AH.
Bij Picnic koop ik bijvoorbeeld de merkproducten die bij AH weer duurder zijn. Is maar een klein voorbeeld maar aangezien bezorgen bij Picnic toch gratis is kan ik het dan net zo goed daar kopen!

Nu gaat mijn zoontje trouwens sinds een week naar school, en ben ik zwanger van nummer 2. Ik vind het heel fijn dat ik ook genoeg tijd voor de baby zal hebben op die manier!

Ik zou altijd weer kunnen gaan werken, misschien met een kleine bijscholing maar dat is ook logisch als je er een tijdje uit bent.

 

Ik ben 11 jaar thuisblijfmoeder geweest (direct na de zwangerschapsverlof van mijn eerste). Financieel kon het prima, ben op een gegeven moment wel op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk omdat ik het thuis zitten best pittig vond na een paar jaar. Ook omdat we zijn verhuisd toen onze oudste bijna 4 werd en ik niemand kende.

 

Ik werk al meer dan 20 jaar niet. Zelf gezondheidsproblemen maar vooral ook bewust thuis voor de kinderen. En dat is nog steeds hard nodig ook nu ze 15 en 6 zijn. Ze zijn beide nogal ingewikkeld en jongste zou ook echt letterlijk gek worden van de bso.
Man kan hierdoor werken waar en wanneer hij wil (hij is zzp'er) en ik ben blij dat hij zich niet overal mee bemoeit mbt de kinderen, hij heeft daar geen kaas van gegeten, is uit een andere generatie en ik vind ook niet dat je mannen daarmee op moet zadelen eerlijk gezegd. Hij doet wel wat dingen in het huishouden, kookt als het zo uitkomt en ik kan ook zo de deur uitstappen een dag of een paar dagen met de oudste, dan redt hij het prima maar al het geregel rondom de kinderen doe ik verder.
Financieel verdient hij goed maar helaas ook donkere periodes zonder werk gekend. Daar maken wij bewuste keuzes in, onze enige auto is bijvoorbeeld een Aygo van 11 jaar oud en dat gaat prima. Zo blijft er heel veel ruimte over op de oprit om te stoepkrijten
En merkkleding en dat soort dingen geeft niemand hier in huis om, alleen dochter heeft een paar dr martens maar die is qua voeten wel uitgegroeid en het is ook haar enige paar schoenen. Man kocht laatst voor 90 euro 3 paar schoenen en doet daar gerust 5 jaar mee bijvoorbeeld.
Omdat ik veel tijd heb kan ik gemakkelijk een keer naar Duitsland om daar heel goedkoop boodschappen en drogisterij artikelen te halen.
Qua toekomst: ik zou nooit voor een baas gaan werkenmaar kan qua opleidingen en interesses prima als freelancer/zelfstandige aan de slag kunnen. Nu is daar helaas nog niet de mogelijkheid voor qua gezinssituatie maar er liggen stapels ideeën te wachten.
Oudste is trouwens ook nu al bezig een eigen shop op Etsy op te zetten, denk dat wij het eigen baas gen wel door hebben gegeven. Zij gaat ook een creatieve opleiding doen dus zij gaat ook geen standaard carrière tegemoet.

 

Wow ik heb de rest van je verhaal niet gelezen maar dit is echt wel heftig hij is net zo goed een ouder net als jij, wat is hij minder? Echt een bizar ouderwetse opvatting en heel erg sneu voor je man.

 

Echt diep respect voor de thuismama’s hiero! Ik neem straks heel bewust een half jaar vrij van werk na de geboorte van ons kindje en ga daarna tijdelijk (tot ons kindje 1 is maar 2 dagen werken) omdat ik de kans wil hebben ongestoord een half jaar te kunnen voeden (kolven op mijn werk is een drama) en daarna mn kindje niet meteen zo veel naar de opvang wil brengen. Wij willen zo veel mogelijk de zorg zelf doen. Mijn man neemt ook een dag ouderschapsverlof dus hoeft de kleine na een half maar 1 dag naar het KDV.

Ondanks dat ik financieel gezien best thuis zou kunnen blijven wil ik het niet. Ik merk altijd aan mezelf dat als ik te lang “hetzelfde” doe ik onrustig wordt en vooral niet happy en niet gezelliger. Wij kiezen dus bewust voor een verdeling van waar mogelijk thuis en in dit geval dus ook 1 dag kdv.

Wat ik me afvraag, hoe is de taakverdeling bij de thuismama’s/papa’s? Ik kan me zo voorstellen dat die er tegenwoordig heel anders uitzien dan vroeger.

 

Ik ben vanaf 2010 thuis. Tenminste ik werk niet meer buitenshuis en voor een baas. Ik heb tussen 2010 en nu wel dingen ondernomen ( scholing, projecten zzp en vrijwilligerswerk)

Vooral toen de kinderen klein waren erg fijn en gaf veel rust.

Onverwacht in coronatijd nog extra gunstig geweest omdat je thuis kunt blijven als de kinderen dat ook moeten.

Financieel kon het hier omdat mijn man goed verdient.

 

Ik ben volgende maand alweer 22 jaar thuisblijfmoeder.
Het kon financieel en ik wilde graag zelf voor ons kind zorgen. Samen besloten dat ik zou stoppen met werken en dat we wel zien zouden waar het schip strand.
Na onze dochter volgden er in een vlot tempo nog een dochter en 2 zoons. Ons vierde kind werd 1 week na de vijfde verjaardag van de oudste geboren. Werk genoeg thuis dus.
Na deze vier zijn nog 3 jongens geboren. (In iets minder rap tempo)
Onze oudste wordt dit voorjaar 22 en onze jongste is pas 6 geworden.

Wij vinden het erg fijn zo. Man maakt lange dagen, heeft een functie die niet/moeilijk in deeltijd kan. Hij brengt dus het geld binnen en ik regel thuis alles.
Geen kdv, BSO oid nodig. Nooit stress bij een ziek kind, want ik ben toch thuis.
Afspraken voor huisarts of tandarts kan altijd, ik kan elke dag.
Geen trommeltjes klaarmaken 's morgens, de kinderen eten gewoon thuis tussen de middag.

Financieel gaat het ook goed. Nee wij gaan niet drie weken op vliegvakantie, dat gaat niet. Maar we hebben elke dag een (gezonde) maaltijd op tafel. De kinderen hebben allemaal genoeg nette, schone kleding. Ik vindt het een leuke uitdaging om ze elk seizoen weer aan te kleden met zo veel mogelijk tweedehands kleding. Voor corona bezocht ik altijd een grote kledingbeurs waar ik vaak met een grote zak vol mooie kleding vandaan kwam.
Nu speur ik regelmatig rond op vinted ed. Daar slaag ik ook vaak voor de kinderen en mijzelf.

Ik ben nu in deze corona periode dat ik extra blij ben dat ik gewoon thuis ben. De groten hebben vaak hun lessen online gehad en dan is het fijn voor ze dat ik er toch op de achtergrond ben.
Ook tijdens de schoolsluiting heb ik dus niet de stress gehad van het schoolwerk naast mijn gewone werk.

Ga ik ooit weer aan het werk? Ik heb nog geen plannen in die richting. Ik heb een mbo diploma. Heb voor ik tbm werd een aantal jaren gewerkt als onderwijsassistente in het basisonderwijs. Ik weet niet of ik dat nu nog wel leuk vind. Dus tja wat dan? Ik weet het niet.
Zolang wij het idee hebben dat ik harder thuis nodig ben dan dat er extra geld binnengebracht wordt blijf ik sowieso thuis.
Later zien we wel weer.

 

Ik denk dat het hier heel ouderwets er aan toegaat
Mijn man werkt buitenshuis en ik ben thuis. Ik doe dan ook het hele huishouden. Hij doet eigenlijk niks. 's Avonds na het eten maken we samen de boel aan kant, hij ruimt dan ook gewoon op hoor. Haalt ook wel eens een stofzuiger door het huis, maar niet veel meer hoor. Hij kookt nooit, alleen op zaterdag zorgt hij voor het eten: patat met snacks
Hij doet nooit de was, weet niet eens hoe de wasmachine werkt

 

Ja wij zijn ouderwets ja, dat klopt. Is voor hem niet sneu hoor, hij is dolblij dat hij zich daar allemaal niet mee hoeft te vermoeien. En dan kun je nog gewoon een prima ouder zijn hoor. Maar hij is een man en ik een vrouw. En we hebben verschillende kwaliteiten die in ons geval bijzonder goed bij de volgens jou ouderwetse rolverdeling passen. Bovendien gaat hij ergens de komende 10 jaar met pensioen dus voor de meeste mensen hier is hij ook al bijna bejaard ...
Ik vraag me serieus af waarom dat sneu is voor hem. Hij zit echt niet te wachten op kinderkleren kopen, neuzelgesprekken met juffen en dat soort zaken. Ik vind het juist sneu dat de 'moderne' man en vrouw alles maar gelijk willen verdelen en dat mannen daarin mee moeten gaan....

 

Exact die laatste alinea!
Een stabiele factor thuis is ook in ons gezin voor iedereen het allerfijnste.