Inderdaad, omdat veel vrouwen tegenwoordig werken moet ieder persoon voor zichzelf kunnen zorgen en onafhankelijk kunnen zijn? Wat een onzin! Je kiest voor een leven samen en je kiest ook samen ervoor dat de één thuisblijft voor JULLIE kinderen. Dat is fulltime werk en ook relax voor degene die het geld verdient, want die hoeft thuis niets meer te doen. Ik vind het onzin dat je dan geld moet vragen bij je man/vrouw. Ik vind dat het geld dat dan verdient wordt ook gezamelijk is. Een gezamelijk leven leiden. Ik geef mijn man ook alle ruimte hard te kunnen werken en te groeien dat vind hij fijn. Zijn verdiende geld is daarom ook van ons samen
Precies! Overigens ben ik de slechtste schoonmaakster die er is en we doen dat ook samen als de jongste straks naar school gaat komt dat wel weer. Nu ben ik er voor de kinderen. Zij zullen zich geen blinkend huis herinneren maar een warm en gezellig gezin met zo af en toe een ontploffende mama 😉
Wauw dames! Jullie hebben geen idee hoe fijn het is om al deze reacties te lezen. Niet om te 'oordelen' hoe jullie het doen, maar gewoon om een kleine sneak preview te hebben in jullie leven. En het klinkt misschien stom (en lichtelijk hormonaal ) maar ik kan er gewoon bijna van gaan janken! Het is zo fijn om te lezen dat ik NIET de enige ben die hier bewust voor kiest. Wij zijn bijna 3 jaar getrouwd en eigenlijk hebben wij vanaf het begin af aan al ons geld gedeeld. Ik werkte namelijk eerst en mijn man studeerde toen nog. Had wel een bijbaantje, maar daar kwam natuurlijk minder geld van binnen dan bij mij. Ook toen was alles gewoon ons geld en deelden we de rekeningen gewoon. Nu hebben we wel een soort 'zakgeld' haha Daar kunnen we dan gewoon eens iets voor onszelf voor kopen (of een cadeautje voor de ander) en is een keer wat drinken met een vriendin ofzo. Verder moeten we wel echt goed opletten hor, het geld is gewoon echt over potjes verdeeld en daar moeten we ons ook echt aan houden anders redden we niet. Maargoed, dat hebben we er dus voor over. Verder heb ik nooit een hekel gehad aan het huishouden oid dus dat vind ik niet erg. Wel ga ik er op letten dat ik inderdaad misschien iets van vrijwilligerswerk kan gaan doen (oid) en ook de tijd neem voor mezelf (ik zit op een koor en wil dat soort dingen ook gewoon blijven doen, toch een beetje me-time). Pff, echt nogmaals.. Zo fijn dat jullie reageren met deze verhalen, geeft me gewoon meer vertrouwen in onze keuze en ik wil er ook gewoon van gaan GENIETEN ipv me alleen maar schuldig gaan zitten voelen
Dat is naar om te horen Klinkt alsof je niet lekker in je vel zit. Misschien kan je een baan zoeken voor 1 of 2 dagen? Of een avond per week sporten of een andere tijd dat je even een ochtendje/middagje voor je zelf hebt? Is denk ik wel belangrijk om jezelf weer even op te laden (ook na het lezen van alle andere verhalen die hier geschreven staan).
Ik begrijp je mening hor! Gelukkig mag iedereen het zelf weten en kan je het natuurlijk nooit met iedereen eens zijn Maar het is goed dat je zo sterk in je schoenen staat en achter je eigen keuze staat!
Hoi, ik ben niet helemaal thuis maar werk maar heel weinig. Ook een duidelijke keuze van ons samen en al meteen na de eerste zo gedaan. Mensen van onze ouders' generatie en ouder, reageren juist heel positief, mensen van onze generatie vinden het volgens mij altijd n beetje vreemd, danwel lui, danwel overdreven luxe. Trek je er please niks van aan, het maakt niet uit wat anderen ervan vinden, daar verander je toch niks aan. Ga ook niet in de verdediging. Het feit dat een van de ouders thuis is geeft zo veel rust in je gezin. Voor je kinderen omdat je nooit hoeft te haasten/sjezen/sjouwen naar opvang etc. Voor jezelf omdat je alle tijd hebt voor je kinderen, huishouden, jezelf en je man. Voor je man, omdat hij thuis komt in een rustige thuissituatie waardoor jullie er samen voor staan en niet bv je hele weekend nog hoeven te overladen met huishoudelijke taken en geregel! Ben er dagelijks nog blij mee. Het enige waar ik soms tegenaan loop is dat hele dagen alleen thuis met kinderen soms ook echt zwaar kam zijn. Maar daar is ook veel aan te doen. En ik heb veel mensen in m'n omgeving met kindjes die ook een of meerdere dagen thuis zijn. Dus dan ga je gezellig samen wat doen Ik wens je veel geluk toe!
Ik ben sinds 1,5 jaar ook thuis. Toen ons zoontje 8 maanden was ben ik weer aan de studie gegaan, maar het beviel niet. Zoonlief was overprikkeld doordat hij zoveel van huis was en ik ging me schuldig voelen. Na ruim een jaar proberen ben ik gestopt. Heb me nog nooit zo tevreden gevoeld over een beslissing. Ik ben nu elke dag lekker thuis, we kunnen samen van alles ondernemen. Zoontje gaat sinds kort 2 ochtenden naar de psz en dat is ook wel heel lekker (hij is nu 3 jaar). Over 3 maanden verwachten we de 2e en ik vind het een heerlijk vooruitzicht dat ik ook daarna niet weer aan de bak hoef voor studie/baan. Natuurlijk is het wel eens saai, op regenachtige dagen en als iedereen aan het werk is. Maar ik weet waar ik het voor doe. We hebben tenminste geen stress met ophalen/wegbrengen/boodschappen/schoonmaken. Alles rustig aan en doordeweeks zodat de weekenden vrij zijn. Ben er erg gelukkig mee. Wel krijg ik vaak de vraag wanneer ik weer ga studeren. Wordt ik wel eens gek van, ik vind het prima zo en wil het graag zo houden. Dan maar een studieschuld terug betalen. Gevoel van verdedigen ken ik dus wel.
Ik heb gewerkt tussen de 2e en de 3e in. Nu werk ik niet. Ik vind het heerlijk om voor m'n kinderen te zorgen. Al wil ik er zeker geen romantisch beeld van schetsen en zijn er dagen dat het heerlijk is dat manlief thuiskomt en met de oudste 2 even buiten gaat voetballen oid. Maar het is leuk en fijn om te investeren in deze kleine mensjes, zodat ze later een goede herinnering hebben aan hun jeugd en stabiel in het leven staan. Ik weet niet zeker of er bij ons nog een vierde komt, maar hoe dan ook zou ik wel graag weer aan het werk willen als alle kinderen op school zijn. Maar niet meer dan 2 dagen. Ik ken het lied dat je onderaan hebt staan als handtekening. Dus ik ga er een beetje vanuit dat je het ook vanuit een bepaalde overtuiging doet. Dat is mooi en het is fijn te weten dat Hij je de kracht, geduld en liefde geeft die je nodig hebt. Geniet van je zwangerschap!
Je moet gewoon doen wat bij jou past. Werkende moeders krijgen ook kritiek. Ik ben een werkende moeder en als ik weleens mopper over de drukte en wanneer een kind ziek is krijg ik ook weleens te horen van ja dat weet je wanneer je zo nodig wil blijven werken. Is ook niet leuk want dan komt het over alsof mijn werk belangrijker is dan mijn kinderen maar ik kan ook niet iedere keer thuisblijven als er 1 ziek is. We hebben er drie dus reken maar uit. Hier zijn ze ook weleens gammel en met een zetpil naar creche/ school gegaan en daar ook weleens kritiek op gekregen. Net alsof ik dat zelf zo geweldig vond maar niet heus. Ik weet wel dat wanneer ik het zou kunnen terugdraaien dat ik gestopt zou zijn nadat de jongste was geboren. Kosten creche, Bso, ziektes, stress etc. De oudste gaat straks naar het VO en de jongste naar kleuterschool en heel misschien ga ik dan juist stoppen met werken maar ik zit nog in de Ik denk er over na fase. Laat andere gewoon lekker praten want zijn niet wijzer en doe wat jou een goed gevoel geeft.
Iedereen moet het zelf weten. Als je gelukkig word door thuis bij de kinderen zijn is dat toch prima. Maar dat je kind een paar dagen naar een kdv of oppas gaat is in mijn ogen niks mis mee hoor. Oke 5 volle dagen vind ik ook wel erg veel maar 3 dagen is toch helemaal miet erg. Mijn kinderen gaan 3 dagen p/w naar de oppas en ik doe ze daar juist een plezier mee. Zij heeft zelf ook kinderen en mijn zoon is helemaal dol op hun. Nu gaat hij 4 middagen naar de psz maar anders vind ik het alleen maar leuk voor hem. En voor mezelf vind ik het ook weleens lekker dat ik ze even niet hoef te vermaken. Ik vind dat afentoe best lastig. En mijn zoontje heeft ook een paar maanden op een kdv gezeten en hij vond het daar geweldig!
Klopt!! Mooi nummer he Ik haal er zeker kracht uit en het is een heel groot deel van mijn motivatie voor deze keuze
Dat is ook zo, zo had ik er nog niet naar gekeken. Het is eigenlijk heel jammer dat vrouwen elkaar zo afvallen bij de keuzes die ze maken. Iedereen heeft er over nagedacht en heeft aan de hand van verschillende factoren een keuze gemaakt, is niet slecht en is niet fout. We maken elkaar alleen maar onzeker of boos met onze oordelende woorden. Ik hoop dat je ook wat begrip krijgt en dat je een keuze kan maken waar je achter staat!
Hier ook de bewuste keuze gemaakt dat ik stop met werken wanneer ons meisje geboren is. Wij zijn wat dat betreft ook nog van de oude stempel. De reacties van leeftijdgenoten zijn erg wisselend, van de oudere generatie eigenlijk alleen maar positief. Ons maakt het niet uit wat een ander er van vindt, ons leven, ons kind en onze keuze. Ik heb ook mijn mening over ouders die na de geboorte van hun kindje allebei fulltime willen blijven werken om toch nog twee auto's te kunnen rijden en drie keer per jaar op vakantie te kunnen gaan. Dus zij mogen ook hun mening over mij als huismussige thuisblijfmoeder hebben
Ze hebben er binnen pedagogiek nog aandacht aan besteed op school. Aan beiden manieren hangen veel voordelen en wat nadelen vast. Waardoor er niet te zeggen valt dat het 1 beter is dan het ander. Het gaat er vooral om dat mensen de keuzes maken die bij hun passen. Ouders weten meestal zelf wat het beste is voor hun kind.
Ik ben overigens niet religieus en al helemaal niet van de oude stempel Ik ben een feminist en voor mij betekent dit dat ik mijn eigen keuzes mag en kan maken. Natuurlijk heb ik wel de luxe dat ik die keus kan maken, maar dat heeft dus niets te maken met een traditionele rol als huisvrouw aan te nemen. Dit is gewoon de beste keuze voor ons en voor andere vrouwen is de beste keuze juist werken. Het is belangrijk dat we die keuzevrijheid hebben.
Fijn dat je thuis kunt blijven! Ik zou het graag willen, maar als ik thuisblijf hebben we geen geld meer voor kleren. Het liefst zou ik 1 dag werken(dan komen we goed rond), maar het minimum dat ik moet werken is 2 dagen (sta voor de klas), dus tja, dan maar twee dagen. Ik vind het wel erg druk er bij naast. Nu hebben we het qua geld 'luxe' zeg maar, met 2 dagen werk. Maargoed, de rust in huis is echt meer waard dan geld... Dus als het kan zou ik het ook echt doen! Geniet er van!
Ik werk 50-60 uur per maand aaneengesloten. Onze zoon is dan bij familie. Ik ben altijd blij als mijn werkblok begint. Even wat anders. En blij als het weer voorbij is. Heerlijk bij mijn zoon zijn. De rest van de maand doe ik nagenoeg alle huishouden en het overgrote deel van de zorg voor onze zoon. Mijn man heeft wel waardering voor wat ik doe in huis (zegt hij), maar hij ziet het niet en weet dus ook niet hoeveel het kan zijn (en dus voel ik die waardering niet). Daarom geef ik hem af en toe een verslagje van de dag. Dan zie ik hem ook weleens schrikken van wat ik allemaal doe. Want als hij voor onze zoon zorgt komt hij echt aan niets anders toe. Op mijn werk krijg ik weer een ander soort waardering en dat vind ik erg prettig. Als ik mijn zoon voortdurend weg moest brengen zou ik het liefst stoppen met werken. Gelukkig hebben wij genoeg lieve familie en is onze zoon het eerste kleintje.
Ik ben thuis blijf mama en zou niet anders willen. Mijn man heeft een eigen bedrijf en daar doe ik thuis wel het e.e.a. voor als het nodig is. Ik vraag me wel eens af hoe is het deed toen ik nog werkte want ook nu kom ik op een dag soms nog steeds uren te kort. Op woensdag is mijn zoontje bij mijn moeder na school en eten we daar zodat ik die dag een echte voor mezelf dag heb. Ik heb niet het idee dat ik in de maatschappij nutteloos ben geworden ik vul het op een andere manier in. Als op school bij mijn zoontje hulp nodig is kan ik altijd helpen en als er iemand van mijn werkende vriendinnen omhoog zit met oppas kunnen ze mij altijd bellen.
Ik heb er ook niks op tegen dat vrouwen kiezen om thuis te blijven. Wel lijkt mij het dan belangrijk om goede afspraken te maken met je partner. Wat als jullie uit elkaar gaan, of hij komt te overlijden? Jij hebt dan misschien al jaren niet gewerkt, je niet verder kunnen ontwikkelen en geen pensioen opgebouwd. Het zal dan moeilijker zijn om weer aan de slag te komen. Feit blijf dat 1 op de 3 huwelijken strand.... Dus nogmaals niks op tegen, maar wees als vrouw bewust van je keuze en evt risico's.