Wauw, dankjewel voor deze begripvolle reactie! Je hebt helemaal gelijk, we weten nooit hoe het zal gaan. Misschien valt mijn droom wel heel erg tegen, of bevalt het helemaal goed. Het is ook zo'n nieuwe situatie waar we in komen!
Wat goed dat je dat wel zelf in zag en dat je er iets aan ging doen! En ook knap dat je gewoon de knoop door hebt gehakt toen je merkte dat je weer wilde gaan werken en dat je nu in ziet dat het misschien niet meer gaat werken. Vind het gaaf om te zien dat je de situatie zo inschat en doet waar jij je goed bij voelt! Thanks voor je reactie!
Wij weten nog niet wat het plan is. Momenteel loopt mijn contract helaas af op 17 maart. Vrijdag heb ik te horen gekregen dat ik ook definitief geen vast contract krijg. Aan 1 kant was ik een beetje opgelucht, want 32 uur werken na de zwangerschap vind ik te veel. We hebben dit weekend alle financiën op een rijtje gezet op alles bezuinigd waar we op kunnen bezuinigen (we leven nu eigenlijk luxe). Ons doel is nu om per komende maand mijn hele loon te sparen en het te doen van het loon van mijn vriend. Als ons dit lukt, zal ik waarschijnlijk een tijd thuisblijven. Het enige verschil voor de komende paar maanden is dat mijn vriend volgende maand zijn studie afrondt (hij werkt in de procestechniek en is via zijn werkgever aan het bijleren), waardoor we financieel er een stuk op vooruit gaan. Daarbij hebben we natuurlijk recht op allerlei toeslagen straks. Persoonlijk heb ik helemaal niets tegen thuisblijfmama's. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar mijn moeder 24/7 thuis was. Toen ik op de basisschool zat heb ik dit als zeer prettig ervaren, ik hoefde niet over te blijven (heel soms deed ik dat om te kijken hoe dat was) en mijn moeder was altijd thuis als ik er was. Als het financieel niet noodzakelijk is dat je bijverdient zou ik zeer zeker ervan genieten. Als ik thuisblijf, wil ik het persoonlijk voor 2 jaar doen maximaal. Ik wil graag ook een rol als Angelica hebben en niet continu als Mama.
Op dit moment werk ik 1 dag in de week, ben voor een groot deel wel thuis, maar had hier ook veel moeite mee in het begin. De overheid en maatschappij doen alsof bij je kind blijven iets nutteloos is, alsof je ze beter kan laten opvoeden door profs (kinderdagverblijf) en jij moet gaan werken zodat jouw belastingcentjes iets kunnen betekenen voor het hele land. Maar dat is natuurlijk niet zo! Ik voel mij er ontzettend goed bij om ons kind op te voeden zoals wij dat precies willen. Onze normen en waarden. Onze zoon is ook echt een moederskindje en heeft de hele dag door van die knuffel-momenten nodig waarbij hij uit zichzelf even tegen mij aan komt hangen. En soms is het ook super zwaar! Mijn man heeft een drukke baan, dus sta ik er vaak alleen voor. Maar de tijd gaat zo ontzettend snel en dit zijn van die dingen in je leven die je maar 1 keer kan doen, want ze zijn maar 1 keer zo klein en je mist idd echt niks. Werk en opleiding heb ik straks weer tijd voor (als ik daar behoefte aan heb). Maar als ik er niet bij had gewerkt, had ik er zeker wel vrijwilligerswerk bij gezocht om een groot gat in mijn cv te voorkomen en om er toch iets anders bij te doen. Helemaal als je vanplan bent om straks weer te werken. Bovendien heb ik sinds ik thuis ben mezelf ontzettend goed leren kennen en mezelf kunnen ontwikkelen. Zo heb ik ook geleerd om mij niets aan te trekken van vooroordelen over 'thuisblijfmoeders' (vreselijk woord trouwens).
Ik ben ook thuisblijfmama en dat is door iedereen in mijn omgeving juist toegejuicht, op de stiefmoeder van Pappamuis na. Die haar eigen dochter werkt in de creche. Verder vindt iedereen het juist geweldig dat ik dit doe. Ik heb het druk genoeg met mijn peuter (en sinds vanmorgen weet ik dat er een tweede onderweg is) en mijn huishouden. Daarnaast ben ik bezig om als zzp-er aan de slag te gaan vanuit huis. Als Peutermuis slaapt en binnenkort naar de psz gaat heb ik een paar uurtjes om voor mezelf aan de slag te zijn. Pappamuis helpt me er ook flink bij naast zijn werk. We hebben wel het geluk dat we maar heel weinig financiele middelen nodig hebben en we van 1 inkomen rond kunnen komen. Dus ik zou zeggen: als het je droom is moet je het gewoon doen! Die mensen gaan echt je dromen niet waarmaken en als thuisblijven goed voelt is dat de plek waar je moet zijn mijns inziens.
Wij verwachten nu ons eerste kindje. Ik zit momenteel thuis. Als het financieel zou kunnen zou ik ook best thuis willen blijven bij de kleine, al is het maar de eerste 4 jaar! Denk dat inderdaad veel mensen in je omgeving of jaloers zijn, of het niet van deze tijd vinden.... 'het is niet normaal' Ben persoonlijk wel een voorstander voor thuis blijf moeder de kleine weet dat er iemand thuis is. En ik weet hoe vervelend ik het vroeger vond om naar de bso te moeten. En als ik straks weer een baan moet vinden na mijn bevalling hoef ik financieel gezien maar ongeveer 20 pw te werken en dan hoop ik dat ik dat mooi kam verdelen met mijn man zodat de kleine zo veel mogelijk gewoon thuis kam zijn. Lekker laten praten! Volg je hart, als het kan zeker doen!