Hier hetzelfde. Financiele onafhankelijkheid is voor mij erg belangrijk. Ik verdien zowiezo al een stuk meer dan mijn man (op zijn inkomen zouden we het nauwelijks redden), dus stoppen met werken wil en kan ik niet @TS: Als ik jouw berichten zo lees, heb je niet zozeer problemen met werken, maar problemen met je huidige baan. Je zou op zoek kunnen gaan naar een andere job met betere werktijden (en een betere baas)?
Nee, want mijn man vindt zijn werk echt heel erg leuk en interessant en zou niet minder willen werken. Als dat anders zou zijn, dan zou dit niet eens ter sprake komen. Ik zou deze keuze nooit maken als mijn man er niet volledig achter zou staan. Mijn man gaat ook vaak op zakenreis naar het buitenland en hij voelt zich dan altijd heel bezwaard omdat hij weet dat het dan voor mij lastig te regelen is met mijn werk en het kdv en het lijkt hem vooral heel rustig als ik stop. Minder gestress.
Bedankt voor de reacties! Ik heb inderdaad geen problemen met werken, heb ik ook altijd met veel plezier gedaan, maar de combinatie op dit moment van kindjes die het eigenlijk niet trekken om naar de bso te gaan en de het werk waar ik momenteel totaal geen plezier meer in heb maken dat ik misschien hier voor wil kiezen. Een baan met minder uren, graag, maar helaas vrijwel onmogelijk om dat op dit moment te vinden. Ik ben al een tijdje op zoek en als ik dan al een parttime functie tegenkomen is de vacature vaak na 1 a 2 dagen alweer gesloten omdat er heel veel reacties op zijn binnengekomen. Fulltime zijn er nog wel een aantal functies, maar dat vind ik nu geen optie. Verder eens met Bolkje, ik wil ook niet alleen maar denken in "wat als het misgaat", tja, wie weet ben ik over 10 jaar wel dood en begraven, in de toekomst kijken kan niemand, dus daar wil ik niet alle keuzes op baseren. Mijn man staat helemaal achter het idee, maar hij vindt het wel spannend dat alle inkomsten dan van hem moeten komen. Maar hij is ontzettend gemotiveerd en vindt het heel leuk om zijn werk te doen (is ook echt wel een beetje zijn hobby), dus 40 uur blijven werken, vindt hij geen probleem. Ik neig nu meer naar stoppen, maar mijn beslissing heb ik nog niet genomen. Aan de ene kant denk ik, ik leef maar 1 keer, doen wat goed voelt en dan zien we wel weer verder als het nodig is, maar aan de andere kant ben ik een controlfreak en bouw ik het liefste zo veel mogelijk zekerheid in, alsof je ooit zekerheid hebt in dit leven?
Ik denk dat het dan toch wel duidelijk is dat je wil stoppen met werken. Je kunt in de toekomst altijd weer gaan werken. Hier ook een man die vaak in het buitenland is voor zijn werk en ik vind het dan ook druk en onrustig met 3 kinderen. Het verschil is alleen dat ik 16 uur werk en niet 24 uur en daarom is het voor mij nog vol te houden. Meer uren werken zou ik ook echt niet trekken. Vooral omdat je aangeeft dat je kinderen moeite hebben met de BSO dan is de keuze toch in wezen al gemaakt en ook omdat het financieel bij jullie goed mogelijk is. Wordt je alsnog gillend gek van het thuiszitten dan kun je altijd weer rondkijken op de arbeidsmarkt. Succes!!!
@Suus1983 ik heb dezelfde beslissing gemaakt toen mijn jongste geboren werd en ik heb er geen seconde spijt van gehad. Ik vond mijn werk nog steeds leuk, ik had een geweldige baas, maar de sfeer werd bedorven voor mij door een nieuwe collega. Daardoor ging ik elke dag met enorme tegenzin naar mijn werk. Mijn oudste vond de eerste jaar op het KDV vreeslijk, hij zat alleen maar te huilen en de stres op het werk, de schuldgevoel in combinatie met slapeloze nachten hebben mij bijna een burn-out veroorzaakt. Toen de jongste ook een huilbaby bleek te zijn was de keuze snel gemaakt. Nu zit ik thuis en ik vind het heerlijk, ik werk nog een paar uurtjes vanuit huis, meestal 'savonds en in het weekend. Natuurlijk is het soms saai en moeilijk maar het feit dat ik niet mijn huilbaby naar de creche hoefde te sturen en zelf voor zorg maakt het voor mij waard om thuis te blijven. Ook voor mijn oudste is het veel leuker, nu heb ik meer tijd voor hem om te knutselen, boekjes te lezen en leuke uitjes te maken door de weeks( park, kinderboerderij, etc). Ik hoop volgende jaar weer een baan te kunnen vinden, tot die tijd geniet ik zo veel mogelijk van deze periode. Hopelijk neem jij de juiste beslissing, laat je ons nog weten?
ik ben zelf voorstander van thuis blijven zolang het financieel mogelijk is. zelf werkte ik voor dat ik nu helaas thuis moet blijven vanwege klachten met veel plezier maar niet meer dan nodig was. dl riep regelmatig moet je nu alweer werken?! terwijl het gemiddeld maar 12 uur per week was.. maar wij hebben dit voor we aan kinderen begonnen wel goed besproken en uitgerekend of ik thuis kon blijven en hoeveel ik anders zou moeten werken om financieel gezond te zijn. als wij per maand net zoveel als jullie over zouden houden op 1 inkomen was er geen haar op mn hoofd die erover na hoefde te denken of ik zou werken of niet. als je nu kiest voor thuis blijven zou je in de toekomst als je het toch gaat missen weer op zoek kunnen gaan naar een nieuwe baan
Als het financieel mogelijk is en je je werk toch niet meer zo leuk vindt, waarom niet? Ik ben ook thuisblijfmoeder, nou ja, ik ben al jaren 100% afgekeurd en dit is ook levenslang dus het is in mijn situatie wel anders natuurlijk. Hoe vreselijk ik het eerder vond dat ik niet kon werken, nu zie ik er wel voordeel in met ons kindje. Ik hoef hem niet weg te brengen naar een opvang en doe alle zorg zelf. Qua inkomen ben ik niet afhankelijk van mijn man, ik heb een uitkering en dus mijn eigen inkomen, maar goed, we zijn getrouwd dus het komt gewoon allemaal samen op een rekening.
Tja das hoe je het ziet. Ik ben nu go ja...was daarvoor wel "gewoon" thuis. Maar op ma, di en do ben ik idd gastouder. Maar in de praktijk is dat verder precies hetzelfde als een TBM ik kan nu ook de hele dag aandacht geven aan mijn eigen kinderen...net zoals voor dat ik GO werd.
Wel op een andere manier, je hebt niet alleen met je eigen kids te maken, daarnaast wellicht wat meer poetswerk e.d. dus denk niet dat het vergelijkbaar is. Alhoewel er natuurlijk ook dingen gelijk zullen zijn. Wel ben je altijd thuis als je kids van school komen, wat is als kind als zeer fijn hebt ervaren, dus of je kind schoolgaand is of niet, dat maakt denk ik niets uit TS.. alleen zou ik er m.b.t. de financiën wel goed over nadenken.. "maar" 600? Ik vind het best een klap geld, daar in tegen, de tijd die je met je kinderen krijgt is onvervangbaar.
Vind het wel lastig,ik heb altijd gewerkt en nu al 2 jaar niet vrijwillig thuis zitten. Heb Dit jaar en vorig jaar gewerkt een paar maanden maar door mijn gezondheid is dat op dit moment niet meer mogelijk. Ik moet zeggen dat ik het met 3 kinderen heerlijk vind om thuis te zijn. Financieel redden wij het wel zolang we geen gekke dingen doen. Ook als thuismoeder heb ik echt wel tijd voor vriendinnen en familie,dat is zeker wel erg fijn. Mijn middelste gaat in september naar school,en dan heb ik meer tijd met me kleine meisje,kortom als je het financieel kan doen dan zou ik dit voor geen geld willen missen.
Ik ben ook tbm (de enige in mijn omgeving trouwens, maar de rest loopt allemaal te mopperen en te twijfelen). Geld was altijd heel belangrijk voor ons, maar bleek prima met wat minder te gaan. Je geeft sowieso minder uit als je niet werkt (of bewuster/beheerster in mijn geval). Heel veel meer vrije tijd kreeg ik trouwens niet, want iemand moet dus nu het huishouden doen en voor dl zorgen We hebben wel wat verzekeringen afgesloten en eea bij notaris vast laten leggen, want je bouwt o.a. ook geen pensioen op als je niet werkt en alles bij elkaar vond ik het ook wel een spannende beslissing.
Ik ben sinds 2008 thuisblijfmoeder...en dat heb ik altijd als erg prettig ervaren. De eerste 2 jaar waren pittig omdat we toen echt veel minder geld hadden. Sinds 2010 heeft mijn man een hele goede baan waardoor we het nu heel ruim hebben. Dus we leven net als een gezin met een dubbel inkomen. Dat maakt het wel makkelijker...maar is niet heel belangrijk. Belangrijk was het voor mij dat ik elke dag thuis was was...altijd mee kon met uitstapjes op school...meer betrokken op school en nooit hoeven te haasten. Op dit moment ben ik langzaam weer wat aan het werken...maar wel voor mezelf...dus ik kan nog steeds mijn eigen tijd indelen...en dat is altijd als de kinderen op school zitten of in de avond. Achteraf was het voor mijn oudste ook erg goed dat ik thuis was en haar veel aandacht kon geven. Zij is wat gevoeliger dan de meeste kinderen en had een moeder thuis echt nodig. Gelukkig konden we dat dus ook doen. Ik ben heel erg voor rust en regelmaat. Maar ik snap ook dat het thuisblijven niet voor iedereen is weggelegd. Dan bedoel ik niet alleen financieel maar ook persoonlijk. Niet iedereen vindt het leuk en kan het.
Of het financieel kan kunnen alleen jullie zelf bepalen, dat is natuurlijk een belangrijk punt. Ik ben ook gestopt met werken omdat ik mijn werk niet leuk meer vond. Wat dat betreft een hele goede beslissing geweest want de stress die ik daar door had is weg. Ik ben nu ongeveer 3,5 jaar tbm en vind het erg fijn om in deze periode bij de kinderen thuis te kunnen zijn. Toch zijn er soms ook wel dingen die ik mis of waar ik soms over nadenk. Je werk geeft je vaak toch wel een bepaald gevoel van waardering en voldoening. Niet alleen financieel maar ook door het samenwerken met collega's, het op tijd af hebben van een opdracht, uitdagingen die je aangaat noem maar op. Als tbm zal je dit (ik in ieder geval wel) op een andere manier moeten invullen. Ja het samen met de kinderen dingen doen geeft natuurlijk een fijn gevoel, de liefde die je krijgt etc. Het huishouden waar ik nu het grootste deel verantwoordelijk voor ben geeft mij weinig voldoening en er zijn ook weinig mensen die zullen zeggen "jemig wat heb jij de keuken prachtig gepoetst" Buiten moeder ben ik ook nog "Beaujuulais" en soms vergeet ik mezelf nog wel eens. Ik ben iemand die er naast echt iets moet zoeken waar ik mezelf in kwijt kan, waar ik energie van krijg, even een andere rol aannemen dan mama. Heb je naast je werk nog dingen echt voor jezelf? Ga je er op uit met vriendinnen/ vrienden, doe je aan sport of heb je hobbies buiten huis? Je kinderen zijn nu redelijk klein maar worden steeds ouder en zelfstandiger. Zijn er dingen die je wil doen als ze straks allemaal op school zitten en jou minder nodig hebben thuis? Dit is natuurlijk mijn verhaal en je hoeft je er helemaal niet in te herkennen. Toch wilde ik het even benoemen omdat de keuze volgens mij niet alleen is of het financieel wel/niet kan of dat je de werk stress kwijt bent. Wie ben jij en wat heb je nodig is denk ik ook een belangrijke vraag.
Tja, ik woon in de stad, had nooit ergens tijd voor dus veel uit eten of afhalen, en ik kocht werkstresstroostcadeautjes voor mezelf (of voor anderen omdat ik ze nooit zag). Nu heb ik echt veel minder behoefte om spullen te kopen (Kinderspeelgoed daargelaten trouwens) en ga ik liever naar park ofzo