Lezen is ook al niet je sterkste kant zo te zien. Laat maar zitten verder. Discussies met jou zijn zinloos.
Ik vind het eerlijk gezegd wel goede punten die @Amberxx opbrengst. Ik ben dus zelf Zoals gezegd ook de afgelopen 2 jaar thuis geweest en heb daarin flexibel wat gewerkt maar daarmee niet zoveel geld verdiend. Ik ben juist nu wel meer bewust geworden van het feit dat je minder sociale contacten hebt en ik persoonlijk ook niet gelukkig wordt van elke dag weer een koffie afspraak, het voelt voor mij als wat 'leeg' en weinig voldoening geven (tenminste wel als dat elke dag zo is). Ik vind het voor jonge kinderen tot 1 jaar en misschien zelfs 2 jaar wel heel fijn als ze thuis kunnen blijven en ook voor grote kinderen fijn als ze niet veel opvang na school hebben, dat wel. zeker De Financiële afhankelijkheid maakt je wel kwetsbaar. Tussen mijn man en mij gaat het prima zo en we zijn beiden gelukkig met de situatie en hebben voldoende te besteden. Maar toch, mocht er ooit iets gebeuren. Overlijden, een scheiding, dan ben je ontzettend kwetsbaar zowel tijdens je werkzame leven als tijdens je pensioen. En dat vind ik toch wel iets om over na te denken.
Als de enige invulling van je tijd thuis koffie drinken is geweest, dan snap ik helemaal dat je er zo over denkt. Over de overige zaken kun je afspraken maken.
Slim van je om GO in te zetten Plannen genoeg maar nog niet haalbaar, uwv houdt mij nog steeds tegen (en moet zeggen t is ook terecht, moet veel verder zijn in de revalidatie voor het kan). Mijn hoofd wil graag, mijn lichaam zegt nope.
Dat maakt niets uit. Het is goed om situaties van meerdere kanten te bekijken. Daar is een forum ook voor. Daarnaast gaat 1 op de 3 relaties verkeerd. Uit onderzoek blijkt dat met name alleenstaande moeders vaker in armoede terecht komen en dat ze kwetsbaarder zijn. Natuurlijk kan je afspraken maken. Maar vaak genoeg zie je dat mannen daar zo weer van afwijken als de tijden veranderen. Hoeveel topics komen hier niet voorbij over problemen met scheidingen, alimentatie etc. En ook heb je situaties waarbij man komt te overlijden, ziek wordt, baan kwijt raakt etc. Alles (langdurig) op 1 salaris maakt kwetsbaar, afhankelijk en is onverstandig in deze tijd. Ik kan best begrijpen dat een paar jaar als ze heel klein zijn het best prettig kan zijn thuis. Maar jarenlang (als kinderen al lang op school zitten). Dan is er echt geen reden meer om maar thuis te blijven en jezelf afhankelijk te maken van een ander. En voor er commentaar komt. Dan bedoel ik niet vrouwen die echt niet kunnen werken (bijvoorbeeld door medische redenen). Of in het geval van kinderen met beperkingen die extra zorg nodig hebben
Ik ben blij dat ik ervaren heb dat ik geen baan nodig heb voor uitdaging en intellectuele ontwikkeling. Ik vind het best sneu als je daar per se een betaalde baan voor nodig hebt. En ik vind het juist een voorbeeld naar de kinderen toe dat niet iedereen in een gezin doet waar hij of zij zin in heeft (zoals ik echt regelmatig zie met 2 ouders die heel veel werken en buiten het werk ook nog veel tijd voor zichzelf nodig hebben) maar dat er gekeken wordt waar in een gezin behoefte aan is en hoe ieder zn talenten het best benut worden.
" Niet nodig om maar thuis te blijven en jezelf afhankelijk te maken van een ander" Ik snap waarom jij een eigen inkomen zo belangrijk vindt. Als je thuis net zo gezellig bent als hier zou ik mij ook zorgen maken dat ik alleen kwam.
Hahahaha nou dat dus inderdaad. Buiten dat, iedereen die een huis koopt op 2 inkomens is afhankelijk van de ander en denk dat dat heel veel voorkomt.
Ik ken de statistieken. Maar statistieken gaan over de grote groep. Het is niet allesbepalend voor een individu. De druk van het moeten werken omdat je niet weet of jouw partner jou ooit gaat verlaten (of jij hem) kan ook een boel druk en stress geven die niet niet bevorderlijk is voor de relatie. De rust in huis omdat ziekte (en nu corona klachten) niet zorgen voor lastig rond te werken situaties kan heel voordelig zijn. De kinderen kunnen makkelijker hulp krijgen van een tbm, dan hoeft er nog niet eens iets ernstigs aan de hand te zijn. Iedereen heeft wel iets waar hij minder goed in is. Door daar goed op in te springen kan een kind vaak weer wat meer met de dingen waar hij wel goed mee is. Het huishouden kan gedaan worden op de momenten waarop de kinderen op school zijn, waardoor er meer ruimte is voor andere activiteiten.
nee als je nog met klachten kampt is het goed om rustig aan te doen. Dat heb ik ook een tijd gehad en dan is die rust juist heel fijn en goed sterkte! je tijd komt wel weer
nee ik heb juist niet zoveel koffie gedronken omdat ik merkte dat ik daar niet zo op zat te wachten. Maar wel heel veel leuke activiteiten met de kleine gedaan zoals zwemmen, speelgroepen, bieb activiteiten ed. En ik heb ervan genoten en vind persoonlijk voor jonge kinderen het wel heel waardevol om zoveel mogelijk thuis te zijn. Maar ik ben het wel met @Amberxx eens, zij het misschien soms net wat hard verwoord, dat wanneer de kinderen op school zijn het goed is om weer wat inkomen te genereren, om verschillende redenen. Zelfs met maar 1 kind thuis vind ik echt heel erg rustig en ik kan me moeilijk voorstellen hoe je de dagen thuis doorkomt als ze allemaal de deur uit zijn (even chronische ziekte van jezelf of van kinderen daargelaten). Er zijn zoveel mogelijkheden om flexibiliteit in je werk te hebben (bv alleen onder schooltijd en niet/weinig in vakanties werken), denk aan schoonheidsspecialist, yogalerares, loonadministratiebedrijfje, werken als schoonmaker, grafisch vormgever, nagelstyliste, psycholoog of fysiotherapeut (eigen praktijk). Ik vind persoonlijk het huishouden dus geen belangrijke taak (maar goed, ik ben dan ook niet supernetjes en heb 4 uur hulp in de week). Wel voor mijn kinderen zorgen en waar daar ruimte voor is, mezelf ontwikkelen en (wat) geld verdienen. Ik ben trouwens benieuwd hoe jij de overige zaken hebt geregeld? Als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd krijg je 5 jaar alimentatie. Daarna heb je helemaal niets meer. Stel je gaat op je 40ste scheiden dan heb je dus vanaf je 45ste nog 22 jaar waarin je zelf je inkomen dient te genereren en ook een pensioen. Het is uiteraard wel mogelijk om weer aan de slag te gaan maar het is wel moeilijk om op hetzelfde niveau weer terug te gaan. In ons geval zijn mijn man en ik beiden blij met onze keuze waarin ik nu weinig werk, maar eerlijk is eerlijk, mocht er een scheiding komen (en die kans is bij ons denk ik klein maar toch), dan trek ik toch aan het kortste eind. Dat maakt je dus kwetsbaar. Ook voor overlijden van partner kun je je verzekeren, maar ofwel je betaalt een heel hoge premie of het uitgekeerde bedrag is niet zo hoog, waardoor je misschien met geluk het huis deels kan afbetalen maar dan alsnog elke maand voor je overige kosten weer aan de slag moet. Maar goed, ik heb zelf dus ook 2 jaar geleden de keuze gemaakt om mijn vaste baan van destijds op te zeggen en ben daar superblij mee!
Dat ook nog eens ja. Bij veel 2 verdieners is er regelmatig stress rondom opvang van de kinderen: stakingen, winter met vaak zieke kinderen, studiedagen, vakanties, uitval van leerkrachten vanwege tekort, en dat zijn alleen nog zaken buiten de huidige situatie. Ik denk dat dat voor kinderen en ouders ook niet altijd goed is, gemopper en gestress om opvang. Een groot voordeel dus wanneer er 1 thuis is.
Tja ik kan hier een heel verhaal gaan vertellen, maar ik heb helemaal geen zin in dit soort discussies. De tbm/werkende moeder discussie heb ik vaak genoeg gevoerd en het komt toch altijd op hetzelfde neer. Ts vroeg naar ervaringen, dus laten we het daar dan bij houden. Ik heb ervaring met beide, heb jaren gewerkt en nu is dit voor ons het beste
lijkt me juist heel informatief voor TS om alle voor- en nadelen te horen, en te horen hoe eventuele nadelen door mensen zijn ondervangen.
En over schoolgaande kinderen. Diegene die mij nu het meeste nodig heeft, is mijn brugger. Hij vindt het zo fijn dat ik er ben als hij vragen heeft en dat ik hem kan helpen indien nodig. Maar nu ben ik mijzelf eigenlijk alweer aan het verdedigen en dat wil ik niet meer.
Dan door mensen die het hebben ervaren, niet door mensen die hun mening alleen baseren op een heleboel vooroordelen.