Thuisblijfmoeder

helemaal mee eens hoor, en ik vind htet ook heerlijk dat wij nu weinig van die stress nog hebben.
maar feit blijft wel dat de thuisblijver dus wel in een kwetsbare positie blijft. het is voor de werkende (man?) natuurlijk een heel fijne positie (vanuit gaande dat hij voldoende verdient voor het gezin). Hij kan veel makkelijker zijn werk doen dat wanneer zijn partner ook zou werken (ik merk dat verschil nu heel erg, ml hoeft nooit meer bang te zijn voor vergaderingen die uitlopen, kinderen die ziek worden etc), thuis, school, hobby's, feestjes wordt veel meer geregeld etc. Maar nogmaals, bij een scheiding of overlijden is diegene die niet werkt wel diegene die het meeste de prijs ervoor betaalt. (ik was dus zelf ook niet zo'n voorstander van de alimentatie verlagen, want meestal is het zo dat als een vrouw niet (meer) werkt de man het ook wel eens was met die keuze. Dan vind ik dus dat je de nadelen en risico's dus ook eerlijk moet delen samen).

OVerigens werk jij trouwens toch gewoon @tuc. Nog een baan die goed aan de handige voorwaarden voldoet

 

Klopt, tot 4 jaar vond ik dat de kinderen veel makkelijker zonder ons konden. De basisbehoeften zijn dan vooral belangrijk.

 

Ja ik heb het nu perfect gecombineerd vind ik zelf, al kan ik hier niet alleen met 2 kinderen van rondkomen hoor, maar volgens mij geldt dat voor veel parttimers. Maar ben ook een poos TBM geweest en voel nog altijd dat ik op moet komen tegen sommige dommigheid die over TBM gezegd wordt

 

Ik denk dat reacties hier, zonder zelf ervaring te hebben, er ook voor zorgen dat degenen die dat wel hebben dat niet durven te delen. Bang voor reacties als: je hebt het over jezelf afgeroepen, had je maar de statistieken in de gaten moeten houden. Terwijl juist de reacties van verschillende ervaringen meer diepte hebben.

 

Uit onderzoek blijkt ook dat de meeste relaties stranden omdat een vrouw er een punt achter zet en niet de man.

Bovendien denk ik dat er een reden is dat tegenwoordig 1 op de 3 huwelijken stranden. Dat staat overigens nog los van alle mensen die uit elkaar gaan zonder huwelijk, een enorm aantal! Vroeger waren er dat minder en dat komt echt niet alleen doordat scheiden vroeger taboe was. Dat is omdat mensen niet meer volledig op elkaar vertrouwen in een relatie - we trouwen maar niet in gemeenschap van goederen, want stel het gaat mis, ik blijf maar werken, want wil niet afhankelijk zijn van de ander etc etc. Gevolg is dat mensen een relatie instappen en kinderen krijgen met in het achterhoofd, stel het gaat mis en daarvoor allerlei zekerheden inbouwen. Het onvoorwaardelijke en de eeuwige trouw die mensen elkaar beloven is daardoor niet echt eeuwig. Gevolg is dat er in veel gezinnen enorm veel stress is, kinderen worden overal naar toe gesleept, moeten ook nog naar clubjes etc., er moet gezond eten op tafel komen, het huishouden moet gedaan worden en sociale contacten onderhouden. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat die stress je relatie ten goede komt. Nu is dit natuurlijk iets zwart-wit geformuleerd, maar mijn punt is dat je als tbm misschien niet onafhankelijk bent van je man, maar de vraag is of dat echt veel uitmaakt. Waarschijnlijk is je man ook afhankelijk van jou omdat hij alleen fulltime kan werken doordat jij er voor de kinderen bent. Die afhankelijkheid van elkaar is ergens wel mooi vind ik.

 

Dat is natuurlijk ook een vooroordeel. Dat er meer stress zou zijn. Dat ze veel te veel zouden werken etc. Dat is maar net hoeveel je werkt en hoe je netwerk is. Zoals genoemd zijn zijn er tal van banen onder schooltijd, thuiswerk, flexibele banen etc.

En een ouder kind dat overdag op school zit geeft genoeg tijd om wat te doen. Dan heb je daarbuiten tijd genoeg voor alle begeleiding die zo'n kind nodig heeft. Je hoeft dus geen huisvrouw te worden omdat oudere kinderen tijd nodig hebben. Die tijd is er voldoende. En ook het huishouden is natuurlijk geen dagvullende bezigheid.

 

Alimentatie is bij wet geregeld en staat los van HVW. Als je kind onder de 12 is krijg je alimentatie tot je jongste kind 12 is, dus in sommige gevallen langer dan 5 jaar. Er zijn nog enkele uitzonderingen, anders inderdaad 5 jaar.

 

Hoeveel kinderen heb jij Amber? welke leeftijden? Ik vind trouwens de banen on schooltijd echt tegenvallen hoor, ja laaggeschoold werk. Dat kan je ook nog wel gaan doen als je gescheiden bent bij wijze, dan verdien je net zo weinig.

 

@Elisa199 vroeger kon je als vrouw geen kant op! Het was maatschappelijk niet geaccepteerd om te scheiden. En je had gewoon niets te vertellen (niet eens over het krijgen van kinderen, die kwamen gewoon). Laten we blij zijn dat die tijden voorbij zijn. Hoewel er nog steeds sprake is van ongelijkheid.

Jou idee van hoe mensen in een huwelijk stappen (het zal wel mis gaan) herken ik niet en lijkt meer een persoonlijke aanname.

Ik ben voor gelijkwaardigheid en niet voor afhankelijkheid. Dus een situatie waarbij beide partners taken in zorg/huishouden en werk grotendeels gelijk verdelen. Ook voor een man is het goed een aandeel te hebben in de opvoeding (ipv alleen een moeder die er altijd is). En om ook een deel van het huishouden te doen. Ik kan mij dus best een situatie voorstellen waarbij de vrouw een tijd thuis is ivm hele kleine kinderen of een studie.

Wel opmerkelijk dat je werkelijk nooit mannen hoort die graag de hele dag thuis willen zijn zonder baan, inkomen etc Waarom vinden ze het dan ok vinden dat hun vrouw dat zou moeten terwijl ze er zelf niet aan moeten denken?

 

Ik ken er echt wel een aantal hoor, misschien ook afhankelijk van waar je woont. De man van de verloskundige bijvoorbeeld. Ze hebben zelf ook 3 kinderen en dat is lastig combineren. Het meerendeel is het niet nee, ik denk dat je gezin onderhouden diep geworteld zit bij veel mannen. Als vrouw wordt je al verketterd als je niet werkt en ik denk dat het voor mannen vele malen erger is.

 

Alimentatie is gelukkig aan banden gelegd.

Kinderalimentatie ben ik volledig voor! Maar partneralimentatie mogen ze van mij afschaffen. Je gaat niet zomaar scheiden (hoop ik toch) en wilt niets meer van elkaar maar nog wel je hand ophouden bij je ex voor jaren? Dat lijkt mij echt vreselijk.

 

Ongelijkheid binnen relaties? Dat herken ik niet. Zolang je als man en vrouw maar tevreden bent met de functie die je vervult binnen een gezin. Denk dat er maar weinig vrouwen die thuis zijn gedwongen worden door hun man.

Jou idee van hoe mensen in een huwelijk stappen (het zal wel mis gaan) herken ik niet en lijkt meer een persoonlijke aanname..[/QUOTE]

Nou, als de aanname is dat je maar beter financieel onafhankelijk kan zijn als vrouw omdat je anders bij een scheiding het haasje bent, gaat toch uit van het principe dat een huwelijk misgaat? Anders zou die financiële onafhankelijkheid niet nodig zijn.

Ik ben voor gelijkwaardigheid en niet voor afhankelijkheid. Dus een situatie waarbij beide partners taken in zorg/huishouden en werk grotendeels gelijk verdelen. Ook voor een man is het goed een aandeel te hebben in de opvoeding (ipv alleen een moeder die er altijd is). En om ook een deel van het huishouden te doen. Ik kan mij dus best een situatie voorstellen waarbij de vrouw een tijd thuis is ivm hele kleine kinderen of een studie..[/QUOTE]

Gelijkwaardigheid en afhankelijkheid zijn twee losstaande dingen. Ik ben voornamelijk thuis en daardoor financieel afhankelijk van mijn man, maar wel gelijkwaardig aan mijn man. Kun je uitleggen wat je precies bedoelt met gelijkwaardigheid en waarom je denkt dat afhankelijkheid dit uitsluit?

Wel opmerkelijk dat je werkelijk nooit mannen hoort die graag de hele dag thuis willen zijn zonder baan, inkomen etc Waarom vinden ze het dan ok vinden dat hun vrouw dat zou moeten terwijl ze er zelf niet aan moeten denken?[/QUOTE]

Hier ga je er vanuit dat een tbm het niet prettig vinden en er eigenlijk niet aan moeten denken. Maar ik ken meerdere vrouwen die juist heel gelukkig zijn met de situatie. Ik schaar mijzelf er ook onder, hoewel ik niet volledig thuis ben.

 

Nou, als de aanname is dat je maar beter financieel onafhankelijk kan zijn als vrouw omdat je anders bij een scheiding het haasje bent, gaat toch uit van het principe dat een huwelijk misgaat? Anders zou die financiële onafhankelijkheid niet nodig zijn.

Ik ben voor gelijkwaardigheid en niet voor afhankelijkheid. Dus een situatie waarbij beide partners taken in zorg/huishouden en werk grotendeels gelijk verdelen. Ook voor een man is het goed een aandeel te hebben in de opvoeding (ipv alleen een moeder die er altijd is). En om ook een deel van het huishouden te doen. Ik kan mij dus best een situatie voorstellen waarbij de vrouw een tijd thuis is ivm hele kleine kinderen of een studie..[/QUOTE]

Gelijkwaardigheid en afhankelijkheid zijn twee losstaande dingen. Ik ben voornamelijk thuis en daardoor financieel afhankelijk van mijn man, maar wel gelijkwaardig aan mijn man. Kun je uitleggen wat je precies bedoelt met gelijkwaardigheid en waarom je denkt dat afhankelijkheid dit uitsluit?

Wel opmerkelijk dat je werkelijk nooit mannen hoort die graag de hele dag thuis willen zijn zonder baan, inkomen etc Waarom vinden ze het dan ok vinden dat hun vrouw dat zou moeten terwijl ze er zelf niet aan moeten denken?[/QUOTE]

Hier ga je er vanuit dat een tbm het niet prettig vinden en er eigenlijk niet aan moeten denken. Maar ik ken meerdere vrouwen die juist heel gelukkig zijn met de situatie. Ik schaar mijzelf er ook onder, hoewel ik niet volledig thuis ben.[/QUOTE]
Aha hoe zorg je ervoor dat je eigen woorden niet door de war komen met waar je op reageert? Nu staan mijn woorden tussen die van amberxx

 

Pff, ik maak er een potje van in mijn reacties.... sorry, ik weet niet hoe ik op stukjes quote kan reageren zonder dat mijn eigen woorden onderdeel van de quote worden.

 

We moeten nog lang genoeg doorwerken hihi dus ik heb idd nog even. Ik zit nu ruim 2,5 jaar echt volledig thuis, de 2,5 jaar daarvoor werkte ik 1 dag per week 2 uur dus dat schoot ook niets op. Hopelijk duurt t niet nog eens 2,5 jaar.

 

Ik heb dus beiden gedaan. Tot vorig jaar altijd gewerkt, oudste is nu 13 jaar. Mij bevalt het heel goed, maar omdat mijn kinderen naar school gaan, doe ik wel dingen onder schooltijd. Mantelzorg, vrijwilliger op de sportclub en denk er idd aan om toch weer een cursus of studie op te pakken, maar voor nu ben ik gewoon heel blij dat ik eindelijk wat rust heb.

Maakt natuurlijk ook uit waarom je de keuze maakt. Bij jou is het misschien wat noodgedwongen, bij mij was het een heel bewuste keuze.

Maar als het niet bevalt kun je altijd weer aan de slag toch?

 

Ik betaal trouwens een tientje voor de OVR van mijn man een keert 150.000 euro uit bij overlijden. Dus dat zijn echt de kosten niet en is voor iedereen aan te raden. Je kan het er niet eeuwig mee uitzingen maar het is een fijn bedrag.

 

dit is idd een fijn bedrag maar in feite 'nog slechter' dan een scheiding. Als je even van bv 3000 e/maand aan uitgaven uitgaat (en dat is echt niet bijzonder hoog), dan kun je hier 50 maanden mee doen, 4 jaar dus.
Daarna zul je dus elke maand weer, jaar in jaar uit, hetzelfde inkomen moeten gaan genereren als je partner nu doet om hetzelfde te kunnen blijven leven.

 

Waarom is het slechter dan een scheiding? Er even vanuitgaande dat je in dit geval zijn vermogen krijgt en bij een scheiding de helft van het gezamenlijk vermogen. Alleen dan nog zonder de 150.000 euro.