Misschien moet het dan wat genuanceerder gezegd worden: Dat je je kind niet alleen opvoed. Want feit blijft dat je kind naar een creche of andere opvang gaat en daar word het voor die tijd over genomen. Aan de andere kant kan je dan weer aanvoeren: Tja maar als ze eenmaal naar school gaan zitten ze 8 uur p dag bij een meester of juf in de klas. En dan word daar de opvoeding gedeeltelijk overgenomen. Rijst de vraag: "wat versta je onder opvoeding?" Wat valt er dan allemaal onder? Ik denk dat de meeste mensen niet in de gaten hebben dat kinderen door iedereen en alles om zich heen "opgevoed" worden. En dat invloeden van buitenaf toch heel veel in te brengen hebben ondanks dat je het thuis zus of zo doet of wilt, zal je kind langzamerhand zn eigen plan trekken. Daarom vind ik het ook zo jammer dat je tegenwoordig als gemeenschap eigenlijk niet meer die sociale controle hebt zoals vroeger (oh wat klink ik nou als n oud wijf ) Neemt niet weg dat ik het eens ben met de uitspraak: "ik denk niet dat iemand anders dat beter kan dan de ouders zelf." En dat is helemaal niet negatief naar de dames die werken. Want jullie zijn toch ook de beste mama van jullie eigen kindje? Ik zou daar NU alleen ook nog geen bemoeienissen van een creche of zelfs mn eigen moeder bij willen. Wil sowieso kunnen zeggen dat wat ze nu alweer kan IK haar geleerd heb (of papa of dr broertjes) Zou het erg vinden als ik de eerste keer dat ze wat dan ook doet mis. Dat vind ik voor papa al erg (dus meteen toen ik hoogzwanger was een filmcamera gekocht) Die dingen komen allemaal maar 1 x voor! En dat vind ik van mn oudste kinderen ook nog steeds (oudste word maandag 12, 2e is met kerst 10 geworden) Maarja op den duur moeten ze toch naar school.
Volgens mij moeten we vooral hier dan maar eens ophouden met steeds maar opmerkingen van anderen in het negatieve trekken. Er zijn dus thuisblijfmoeders die vinden dat zij hun kind het beste op kunnen voeden en om die reden thuis blijven. Daarmee is dan toch echt niks gezegd over een werkende moeder, (zoals ik zelf), die haar kind deels door een ander 'op laat voeden'? Al heb ik m'n twijfels of je daar de term opvoeden aan moet verbinden: Thirza is 2 middagen in de week bij een gastouder en een dag bij papa. Omdat ik 2 avonden werk, hebben we zo weinig opvang nodig. Maar ze wordt daar echt niet opgevoed, ze wordt er opgevangen. Wij voeden haar op daar haar van alles en nog wat mee te geven, te bepalen hoe het gaat, enz. En om als thuisblijfmoeder nou direct weer te zeggen dat vrouwen die daarop commentaar hebben jaloers zijn, vind ik ook wel weer erg gemakkelijk. Er zijn nu eenmaal altijd mensen die vinden dat anderen het moeten doen zoals zij het doen en zich weinig in kunnen leven in anderen. Ik kom idd werkende vrouwen tegen die vinden dat alle moeders gewoon moeten werken. Ze hebben daar verschillende argumenten voor en er zijn vrouwen tussen die inderdaad vinden dat alle moeders maar moeten werken, omdat zij het ook doen. Maar dat argument hoor ik eigenlijk niet vaak... Ik hoor vaker dat werkende vrouwen vinden dat alle moeders zouden moeten werken, omdat het beter is voor de emancipatie, dat het beter zou zijn voor je persoonlijke ontwikkeling, dat het achterhaald is om thuis te blijven, dat je als vrouw moet zorgen dat je gelijk staat aan mannen en dus moet werken... (daar ben ik het allemaal niet mee eens hoor, ik zeg het er maar even bij). Maar wij vrouwen hebben de vreselijk onhebbelijke gewoonte om altijd maar te denken dat als iemand een andere keuze maakt dan jijzelf, dat diegene jouw keuze dan wel af zal keuren.... En dus gaan we ons steeds verdedigen tegen dingen waarop we helemaal niet aangevallen worden. Of, als we er wel op aangevallen worden, zitten we ons onnodig te verdedigen... Ik werk in de hulpverlening en begeleid jongeren tussen de 18-30. Met veel van hen ben ik bezig met thema's als assertiviteit en 1 van mijn stelregels is, dat hoe meer je je eigen standpunt loopt toe te lichten, hoe meer anderen denken dat je er niet zeker van bent en dat ze dus commentaar mogen leveren/mogen proberen jou een andere keuze te laten maken, enz. Op de vraag bijvoorbeeld: Heb je vanavond tijd om .....? zou je kunnen antwoorden: Nee, want ..... (allemaal redenen). Dan gaat de ander al jouw redenen zitten ontkrachten, om zo te proberen of je toch niet andere prioriteiten gaat stellen en gaat doen wat diegene graag wil. Zeg je enkel: Nee, maar een andere keer misschien wel weer. Dan is dat een antwoord waar die ander mee zal moeten dealen. Moeten we als vrouwen volgens mij veel meer gaan doen, (en volgens mij is dat de WERKELIJKE emancipatie: dat we een eigen keuze maken en hoe hoog of laag een ander ook springt: dat is onze keuze en daar zijn we gelukkig mee). Mijn keuze is om te werken, parttime, en om parttime voor Thirza te zorgen. Ook als dat financieel niet nodig was geweest, (wat het nu wel is), omdat ik heel erg geniet van mijn werk en er een rijker mens van wordt in emotionele zin. Ik vind het heerlijk om naast dochter van, echtgenote van en moeder van ook die goeie hulpverlener te zijn. Dat werkt voor MIJ het beste, Als een ander een andere keuze maakt, zal ik daar alleen aan tornen als ik sterk de indruk heb dat diegene niet happy is met de keuze die ze maakt. Dat betekent soms dat ik een thuisblijfmoeder bevraag op haar redenen, maar soms ook dat ik een werkende moeder probeer over te halen om maar lekker te stoppen met werken,
Tja ik zou er niet aan moeten denken om de hele dag thuis te zitten (wat moet ik in vredesnaam de hele dag doen?). Wij hebben gekozen voor de gulden middenweg. Ik ben 2 dagen thuis en 3 dagen werken en mijn man is 1 dag thuis en 4,5 dag werken. Zo hebben we 2 dagen opvang nodig en dat vinden we ook meer dan genoeg. Ik heb zowel respect voor de niet als werkende moeders. Voor ieder wat wils en je moet je er gewoon zelf goed bij voelen.
Inderdaad, je moet doen waar je jezelf goed bij voelt en elkaar in hun waarde laten Ik ben met plezier thuis, maar heb hier ook genoeg te doen een ander wil gewoon een paar dagen voor zichzelf hebben door bijvoorbeeld te werken
Nou, dat is het denk ik ook wel: de ene vrouw wil wat voor zichzelf hebben en doet dat door te werken, de andere vrouw wil wat voor zichzelf en doet dat door thuis te blijven,
Joh, je doet het toch nooit goed. Ik werk 3 dagen per week en krijg ook opmerkingen hoor. Die ik overigens van m'n rug laat glijden want wij doen het zoals wij het 't beste vinden. En zo doet iedereen het. Voor het financiele plaatje wil ik graag blijven werken, daar kunnen we heel veel leuke dingen van doen. En zelf ben ik niet het type die de hele week thuis kan zitten, ik ben niet alleen een mama. Natuurlijk heeft een kinderdagverblijf (of andere opvang) ook nadelen, er zitten aan elke situatie voor- en nadelen. Ja mijn kindje zal wat regels daar leren van de juffen, maar onze regels hier thuis leert ze van ons en dat gaat in mijn ogen prima samen. Verder hebben wij bewust voor KDV gekozen omdat ons kindje geen broertje of zusje zal krijgen en we het wel heel belangrijk vinden dat ze veel speelt met andere kindjes. En zo is het voor iedereen persoonlijk, niets is goed en niet is fout.
hier een zeer negatieve reactie. Ik ben in behandeling bij een psycholoog voor een ernstige psychiatrische aandoening (borderline gecombineerd met postnatale depressie) en omdat ik weer zwanger wil worden moest ik van de MMM eerst bij mijn psychiater. Ook ik zou graag een thuisblijfmoeder zijn (is een kinderwens van mij) en ik vertelde dit ,nu komt zijn reactie: !!!!!!!!!!!!!!!! ZO DUS JE WIL EEN VADSIGE KONINGIN ZIJN !!!!!!!!!!!!!!! Het is 3 weken geleden en het zindert nog na, de psycholoog heeft dan ook gezegd dat ik een andere psych moet zoeken want dat dit soort negatieve opm tegenover alle huismoeders absoluut NIET kan
ik zou ook graag thuismoeder zijn al vind ik het ook heerlijk om te werken en even een dag wat anders (ik werk 3 dagen 24 uur) al hoeft mijn meisje bijna nooit naar de opvang omdat mijn vriend continue werkt dus veel nacht en avonddiesnst heeft hebben we de opvang kunnen regelen met beide oma's dit gaat om 3 dagen en 3 middagen per maand. Hier dus niks tegen thuisblijmoeder of werkende moeders, ik moet wel willen we nog wat extra's hebben anders zouden we nooit meer op vakantie ed kunnen.
Ik kan er alleen maar respect voor hebben. Zelf zou ik het niet kunnen. Heel veel plezier met de kleine!
Sorry hoor, maar wie begint er nou aan kindjes als je in behandeling bent voor een ernstige psychiatrische aandoening. Kon je niet wachten totdat je je behandeling met een goed resultaat hebt afgesloten?? Dat is nogal wat borderline en een postnatale depressie Je zit nog steeds midden in een postnatale depressie a.g.v. de vorige zwangerschap (dat in combinatie met borderline) en je wilt weer zwanger raken? BIZAR Sorry hoor, maar als je zoiets op een forum zet dan lok je gewoon negatieve reacties uit. Ik kan me voorstellen dat jou wordt afgeraden een thuisblijfmoeder te zijn
@ Rozemarijke Bedoelde je mij daarmee? Ik heb namelijk gezegd dat ik DENK dat VEEL mensen die negatieve reacties geven jaloers zijn, dat is niet hetzelfde als zeggen dat vrouwen die daarop commentaar geven jaloers zijn... Je vergeet erbij te vermelden dat ik heb gezegd dat ik dat alleen maar denk en dat ik het had over veel vrouwen, nu lijkt het alsof ik dat heb gezegd over alle vrouwen die daar negatief commentaar op geven....
@ Ariel wat is dit nou voor reactie? dit vind ik dus BIZAR! je gaat niet tegen iemand zeggen dat ze beter niet nog een kind kan nemen en dat het goed is dat afgeraden wordt om thuismama te zijn sorry hoor, maar dit kan echt niet. @ heleentje, wat een rotreactie zeg! je moet juist gesteund worden om goed om te gaan met je depressie en borderline. hopelijk vind je snel een goede psycholoog.
Ik denk dat ariel gewoon bedoeld dat ze misschien beter eerst hulp kan zoeken voor de postnatale depressie, dat ze daar vanaf is. En dan focussen op een nieuw kindje. Ik wil heleentje niet aanvallen hoor, maar postnatale depressie en nieuwe baby lijkt me ook geen ideale combinatie... Komt het dan vervolgens niet nog 10 keer zo hard terug? Ja ik weet het niet, de psycholoog weet er vast meer over.
@ mamavanukkie Heb je ooit eens een boek gelezen over kinderen die zijn opgegroeid met een ouder die zware psychische problemen had? Dit terwijl zo'n ouder veel beter functioneert als hij/zij een passende behandeling heeft gehad en die met een goed resultaat heeft afgesloten. Weet je wat echt niet kan? Dat kinderen hier de dupe van zijn/zullen worden!
@Ariel: nee, ik bedoelde niemand specifiek. Ik bedoelde de reactie in het algemeen. Maar je reactie van je direct aangevallen voelen, typeert wel wat ik in een ander berichtje hier bedoelde: wij vrouwen schijnen het nooit voor elkaar te krijgen ons NIET aangevallen te voelen door wat anderen zeggen. En dus zitten we eeuwig onderling te harrewarren, zodat we geen tijd hebben om samen eens op te trekken tegen allerlei stomme reacties van mannen, (zoals bijvoorbeeld die psychiater van heleentje). Laten we daar nou eens mee ophouden en van elkaar respecteren welke keuzes we maken. @Heleentje: ik ken de context niet, maar zoals ji het vertelt, is het wel een bizarre opmerking, van die psychiater. Maar ik kan me ook voorstellen dat het een bepaald doel diende? Zeker als je nog midden in je behandeling zit, zou ik me voor kunnen stellen dat hij ermee bedoeld heeft dat een zwangerschap op dit moment misschien minder handig is? Waarmee zijn reactie overigens beslist niet goedgekeurd is: als hij vond dat je op dit moment niet zwanger moet worden, had hij dat volgens mij gewoon zo ronduit moeten zeggen en niet op zo'n beledigende manier. En, ik weet niet hoe je psychisch en emotioneel op dit moment functioneert. MIsschien gaat het wel weer hardstikke goed met je inmiddels. Toch... wat ariel ook aangeeft (op een niet zo genuanceerde manier ), klopt wel: jaarlijks zijn er honderden kinderen die veel last hebben van de psychische problemen van hun ouders. Ik werk zelf in de hulpverlening: begeleid jongeren tussen de 18 en 30 en veel van hen hebben ouders met psychische of psychiatrische problemen. De gevolgen daarvan zijn, ook op de leeftijd dat ze jong-volwassen zijn, niet mis. Denk er dus goed over na en ga zorgvuldig te werk! Veel sterkte er dan mee!
Hoi! Hier ook een thuisblijfmama. Maar wel totdat mevrouwtje naar school gaat en dan gaat mama weer (deeltijds) werken. Tot hiertoe geen negatieve reacties, ze zeggen allemaal: als het financieel gaat, en het werkt voor jullie, geniet er dan van! Sommigen onderschatten het wel hoor. Je bent tenslotte de hele dag bezig met haar + je huishouden. En ook savonds en snachts is alles meestal jouw verantwoordelijkheid (hier toch..) Terwijl werkende vaders thuiskomen en het werk is dan voorbij Maar goed wij hebben er samen voor gekozen, al was dat niet de planning. uiteindelijk bleek dat ik Nona absoluut niet kon "achterlaten". Dus de keuze was snel gemaakt. Maar er zijn zeker dagen waarop ik denk "Jeezes, ik wil nu echt wel buiten en volwassen contact/gesprekken hebben hoor!" Maar meestal ben ik 100% tevreden met onze beslissing. Nu heb ik ook tijd om elke dag vers te koken voor haar (over n maandje beginnen we ermee) etc.
Oh nog ff melden dat ik niet stempel dus ik "leef niet van den dop" zoals sommige mensen vaak denken over thuisblijfmama's.. We leven gewoon op één loon.
Ik werk officieel 32 uur, nu met ouderschapsverlof 27 uur en we hebben besloten dat ik vast 24 uur ga werken. Het is teveel en ik wil ook nog "leven". Maar zelfs met werk hoor ik collega's vaak in de wandelgangen roepen: zo, je bent al lekker klaar? of: wat heerlijk dat je zo weinig werkt, hé! Maar jullie snappen dat het heel cynisch bedoeld is.. Mijn reactie: ik verdien dus ook minder! En jullie hebben allemaal de keus om ook minder te gaan werken, maar nemen jullie dan ook de consequentie m.b.t. minder inkomen voor lief? En daarbij moet ik zeggen dat de meesten die zulke opmerkingen maken zelf geen kinderen hebben, dus ook niet weten waar ze over praten. Ik spreek ze over een paar jaar wel Maar om terug te komen op je vraag, ik vind dat iedereen die keuze zelf moet maken. Je zegt het zelf al, je hebt geen inkomen, dus minder inkomen in totaal, daar krijg je voor terug dat je fulltime bij je kindje mag zijn! Hartstikke goed toch? En.... ik denk dat alle ouders die fulltime voor hun kinderen en het huis zorgen de leukste maar tevens ook de zwaarste baan hebben! Ik ga soms naar mijn werk om ook even bij te tanken.. Dus voor alle papa's en mama's die fulltime thuis zijn, petje af!
De reactie van Heleentje dr psych was op het feit dat ze een thuisblijf mama wil zijn. Niet op het feit dat ze weer moeder wilde worden. Dus als ik Heleentje was dan zou ik hier werk van maken. Maarja...die verdomde depressie zal je wel tegen houden (been there done that) En verder...Als ik me niet vergis is ze dus bezig met werken aan haar problemen VOOR ze zwanger word...Dus wat worden er nou voor problemen van gemaakt dat ze een kinderwens heeft? Ik was depressief toen ik ook een kinderwens had (wil best opsommen waar door allemaal maar dient geen werkelijk doel denk ik zo). Ben nu dankzij dat ik zwanger ben geweest een GROOT deel van mn depressie kwijt. Hoe dat kan? Tja reversed pnd? Wie weet?! Maar dat kan dus ook. Ik kan de wereld weer beter aan (school van mn oudste be ware!) en voel me STUKKE beter. Maar heb ook n kleine hummel. Win win situatie! En ja ik weet dat t goed kan zijn dat mn depressie weer terug komt. En dan maak ik er weer werk van net zo goed als ik toen het begon gedaan heb. Had ik beter niet weer moeder geworden omdat ik depressie heb? Sommigen willen zelfs zover gaan dat ik mn andere 2 af had moeten staan omdat ik depressief was...
Ach, je doet het toch nooit genoeg in de ogen van sommigen. Ik krijg opmerkingen naar mijn oren geslingerd of niet te veel werk? Ik vind van niet, er is een gezonde balans tussen werken en thuis. Ik trek mij nooit iets aan van dit soort reacties. Ik vind het juist heel erg knap van de thuismoeders die deze keuze maken. Ok, het zou niet mijn keuze zijn en nee, ik ben zeker niet jaloers, want tijdens mijn verlof kwamen muren op een gegeven moment wel op mij af en sinds ik werk zit ik prima in mijn element. Iedereen heeft andere wensen en behoeftes. Thuismoeder zijn is zeker niet makkelijk. Je hebt een kindje waar je de hele dag alleen voor zorgt en je huishouden. Voor sommigen klinkt dat simpel maar het lijkt me geestelijk uitputtend. Dus ik vind het knap hoor.