De regering weet niet wat ze willen. De ene minister vind dat we onze kinderen weer moeten opvoeden, desnoods ten koste van ons werk en de andere vind dat de vrouw voor haar eigen inkomen moet zorgen. Ik ben nu momenteel een studerende thuisblijfmoeder. Heb altijd gewerkt, vind dit ook erg belangrijk. Maar meer voor mijn eigen gevoel en niet omdat ik niet afhankelijk wil zijn. Nu thuis zodat ik er even helemaal voor de kids kan zijn, maar ook omdat het kan.
En waardoor veel vrouwen die moeten werken om het gezinsinkomen op goede hoogte te helpen hun baan verliezen. Lekkere moeder heb jij.
Prima, dat is jouw visie voor jouw gezin. Maar ik vind het wel vreemd om te stellen dat alle kinderen van een werkende moeder iets missen. Dan zouden vrijwel alle kinderen in Scandinavie, Frankrijk en Spanje/Portugal, om even een paar landen te noemen waar de meeste moeders werken, iets missen? Daar geloof ik niets van. Iedereen richt z'n gezinsleven op zijn/haar manier in, en elke manier heeft z'n voors en tegens, maar je kunt volgens mij nooit zoiets als een algemeen geldende regel stellen.
Als je alleen maar voor geld werkt en je baan eigenlijk niet leuk vindt misschien wel. Maar ik heb altijd om veel meer redenen dan alleen maar wat euro's gewerkt.
Je haalt me de woorden uit de mond. Ik ben echt gezelliger voor mijn hele omgeving als ik substantiele bezigheden buitenshuis heb en de taken binnenshuis kan delen. Ik ben nou eenmaal geen huishoudelijk talent. Door onze visa-toestanden mag ik niet veel betaald werk doen, maar ik heb het druk zat, en volgend jaar als ik de oudste fulltime thuisonderwijs geef, bouw ik naast mijn vertaal- en consultancywerk ook weer stevig aan mijn CV.
Daar ben ik het ook mee eens. Hier kan mijn man niet minder gaan werken. Ja dan kan hij een andere baan gaan zoeken. Zelfs voor ouderschapsverlof is geen ruimte Hij moet gewoon die 6 dagen draaien volgens zijn contract. Hij is er dan wel 3 vrij daarna maar dat is altijd wisselend?
Ja hij werkt tussen 3 uur snachts en 22 uur en vaak meer dan 12 uur standaard per dag, al komt het vaker voor dat het meer uren worden, ik weet geen enkele dag hoe laat ie weg zou moeten (ja dat weet ik dan de avond van te voren) of thuiskomt (dat wisselt elke dag en kan zelfs overdag nog wisselen) mijn man heeft geen familie op een moeder na die niet voor kinderen kan zorgen door omstandigheden. In de winter is ie gelukkig weer meer thuis maar werkt ie vaak weer snachts (sneeuwschuiven) dus een heel ander schema.. En als je een nanny moet inhuren voor je kinderen dan vind ik dat je ze net zo goed niet had moeten krijgen, als je niet bereid bent om ze de juiste zorg zelf te geven,kinderen krijg je niet om ze fulltime door vreemden te laten opvoeden ze hebben ook meer nodig dan dat. en verder zou dat meer kosten dan gewoon een moeder voor je kinderen te hebben, DAT is een stabiele omgeving niet een of andere vreemde, die weet ik veel wat met je kinderen kan doen (denk aan lichamelijk en geestelijk misbruik) Is op zich niets mis mee met wat parttime opvang hoor, daar heb ik niets op tegen maar als ze de opvang meer zien dan hun eigen ouders dan is er wel een groot probleem naar mijn mening en dan vraag ik me a waarom je überhaupt kindjes wilde.. Over het MKD e.d. volgens hun zou mijn kind met hun hulp niet zijn achterstand kunnen inhalen maar door mama's inzet heeft hij de kans gehad dit wel te doen, maar goed dat betekende wel heel veel opgeven van mijn kant, ik zou niet KUNNEN werken met het schema wat hij nodig had, 2 keer per week logo, 2 keer per week fysio, elke dag 2 keer een uur oefenen, 4 keer per week PSZ (2,5 uur) en dan nog allerlei uitjes om dingen te oefenen met hem (praktische info) , ik ben niet van het makkelijke door te zeggen tegen een instantie "los jij het maar op" nee ik probeer het eerst zelf en als dan deskundige tegen je zeggen dat zij deze zorg niet zo kunnen geven als ik hem gegeven heb dan zegt dat genoeg. Je moet het natuurlijk wel kunnen,wij zijn in een positie dat dat kan (financieel) maar dat zijn ook keuzes, ik had in een vrijstaand huis kunnen wonen op basis van 2 salarissen of een simpel rijtjeshuis met extra ruimte zodat het makkelijk met een half salaris te doen is. het is niet zo dat het vanzelf komt natuurlijk... maar het is ook niet dat iedereen hiervoor KAN kiezen maar de keuze zou wel bij de ouders moeten zijn, of je nou te weinig geld hebt of genoeg de keuze zou eigenlijk bij de ouders moeten liggen en niet worden gedwongen om je kinderen door vreemden te laten opvoeden alleen omdat het niet anders kan. Zo ben ik ook wel voorstander van oma en opa's die oppassen e.d. toch een thuissituatie.
Ik vind juist dat opa's en oma's zo veel mogelijk grootouder moeten kunnen zijn, zonder de regelmatige zorg voor een kleinkind. Ik vind dat je de zorg voor je kind beter kunt uitbesteden aan iemand die je er voor betaalt. Dan zijn de verhoudingen opdrachtgever-kindverzorger wat mij betreft duidelijker.
dan maak je het zakelijk (en ik hoop dat je je kinderen niet als zakelijk onderdeel ziet??), familie hoort juist voor elkaar te zorgen, ik denk dat je dan juist het punt duidelijk maakt dat je iets hebt gemist want dat hoort vanzelfsprekend te zijn.. hoezo zou het je minder opa of oma maken als je er meer voor zorgt dat is toch net zo goed een taak binnen het gezin. Of ben jij zo eentje die iemand een opa of oma vind als je er 1 keer per maand op bezoek kunt gaan in een instelling en een kop koffie drinkt en weer ze weer in de steek laat. Ik denk er andersom net zo over, we hebben jaren mijn oma in huis gehad en voor haar gezorgd, dat vind ik net zo normaal.... op den duur wilde ze zelf weer op zichzelf gaan wonen (ze had de kracht weer gevonden na het overlijden van mijn opa) en toen hebben we een aanleunwoning voor haar gevonden en haar daar verzorgd..
Ik wil met alle liefde voor mijn moeder zorgen maar ik ga haar niet meer met mijn kinderen belasten. Familie hoort idd voor elkaar te zorgen, maar zij heeft lang genoeg voor mij en mijn zus en mijn zieke vader gezorgd en had ook nog eens een verzorgend beroep. Ik ben nu moeder, haar taak zit er toch echt wel op.
Mijn moeder heeft haar tijd als verzorger en opvoeder gehad, die hoeft niet nog een keertje voor een andere generatie te zorgen, maar mag zich door de jongere generaties laten verwennen en verzorgen, zonder dat zij nog een keertje opvoedtaken op zich hoeft te nemen. Mijn ouders en schoonouders mogen gewoon grootouders zijn, no strings attached. Zij hoeven het vuile werk niet meer te doen, zij mogen genieten van hun pensioen en dingen doen die ze leuk vinden. Dus lekker met de kleinkinderen als ze daar een keer zin in hebben, maar vooral geen verplichtingen van vaste tijden en data. Ik ga mijn ouders en schoonouders niet misbruiken als een goedkope oppas. Daar zijn professionele regelingen voor, je betaalt ervoor, waardoor de verhoudingen duidelijk zijn: je betaalt er voor, en je kunt eisen stellen aan degene die voor je kind zorgt. Op dit punt vind ik dat je zakelijk moet zijn, je moet familieverhoudingen en werkverhoudingen niet vermengen.
Hier passen beide oma's op, eens in de twee weken, en om en om, en dat is zeker geen 'vuil werk' maar onwijs genieten, voor alle partijen. Het is ook geen moetje, we hadden ook een extra dag kdv kunnen doen en dat kan alsnog als de oma's het niet meer zouden kunnen of willen, maar echt, als we uit ons werk komen en we een der stralende oma's met evenzo stralende kleindochter aantreffen, dan prijzen we ons gelukkig dat dit zo kan.
Precies en daarbij: wat doe je als de kinderen ouder zijn. Als je al die tijd hebt thuisgezeten dan is het niet zo makkelijk om terug te keren in het arbeidsproces. Wil je dan de rest van je leven thuis zitten? Ik moet er persoonlijk niet aan denken. Hier kunnen we nog net niet rondkomen van 1 inkomen, maar ik zou t toch ook niet willen. Ik vind het heerlijk om te werken.
Het gaat er níet om of je het fijn vindt om te werken of dat je het fijn vindt om thuis te blijven. Het gaat erom dat een minister heel negatieve dingen uit, als: 'op de zak teren van' en 'je schuldig voelen omdat je als vrouw onderwijs hebt genoten'. Dat gaat te ver.
Tja ik werd ook niet zo blij van dat bericht van Bussemaker... Ze heeft zeker een punt wat betreft financiële zekerheid. Maar ze doet het allemaal wel erg makkelijk klinken! Ik ben nu afgestudeerd en werkloos/werkzoekende. Zo makkelijk is dat nog niet!!! Ik wil zeker weten wat met mijn studie van 6 jaar gaan doen, maar wanneer dat gaat lukken? Als Bussemaker mij nou een baan geeft Sommige mensen kiezen er bewust voor om niet te werken, maar er zijn ook mensen die dolgraag willen werken maar gewoon geen werk vinden. Daar zijn er in deze crisistijd nou eenmaal heel veel van. Ik ken ook best wat thuisblijfmoeders die wel willen, maar geen baan kunnen vinden. Qua schuldgevoel vind ik het dus onzin, ook als je bewust voor thuismoeder zijn kiest na het afronden van een dure studie, soms loopt het leven nou eenmaal anders dan je verwacht had toen je met een studie begon namelijk. Ik zou het zelf wel zonde vinden om niets met mijn studie te doen. Maar dat heeft dan meer te maken met een schuldgevoel naar mijzelf dan naar de staat Overigens ben ik nog geen mama. Maar ik hoop dat dus wel te worden Dan wil ik trouwens nog steeds werken, het liefst parttime.
Bij ons is het andersom. Mijn man is afhankelijk van mij. Hij heeft hier nooit een keuze in gehad en soms is het vreselijk frustrerend voor hem. Hij is 80-100% afgekeurd en zorgt (bijna) fulltime voor onze dochter. Hij had liever gezien dat ik wat minder kon werken en dat hij gewoon fulltime werkte. De uitspraak van Bussemaker was dus erg pijnlijk voor hem!
Dat snap ik niet. Hij kiest er niet voor om thuis te blijven, het leven is gewoon zo gelopen. Mijn man hoeft zich ook niet aangesproken te voelen evenals alle andere mensen die dolgraag willen werken, maar nu geen werk kunnen vinden. Ze doelt alleen op stellen die bewust de keuze maken om alles qua financiën. Op de ene partner te zetten en alle zorg bij de andere partner. Dat levert grote risico's op als er ergens iets fout gaat. Als mensen ervoor kiezen om thuis te blijven zou je je moeten afvragen of de overheid na een scheiding bij zou moeten dragen in de vorm van bijstand. Dat is nu namelijk wel de realiteit.
Je zou je echter ook af moeten vragen hoeveel mensen niet hun uitgaven en hypotheek hebben afgestemd op dat anderhalve inkomen of misschien wel inkomen van allebei. Die mensen komen zeer waarschijnlijk ook in de problemen bij ontslag, scheiding etc etc. Kunnen zichzelf wel makkelijker onderhouden, maar woonlasten blijven te hoog voor dat ene inkomen bijv. Natuurlijk is dit weer minder of niet het geval als de woonlasten en maandelijkse uitgaven op een inkomen gebaseerd zijn, maar de meeste mensen gaan ook 'leven' naar dat grotere inkomen.