Och mijn cv zit al sinds m'n 18e vol gaten Dit gat is ook prima uit te leggen. En van thuisblijven met een kind leer je weer hele andere vaardigheden (in mijn geval dan)
Hier pas vanaf 2,5. Wij doen cursussen voor de sociale contacten (muziek op schoot, peutergym en zwemles), kinderboerderij met indoor-gedeelte, en lokale speeltuin als het droog is. In andere stadsdelen zijn ook wel 'mamacafe's (via CB geloof ik). Er zijn hier wel gewone cafe's waar veel moeders met kids zitten 's middags en de lokale bakker is op woensdagmiddag ook al een uitje op zich (kinderrrijke buurt).
Ja nephthys ik herinner me je topic nog! Vervelend dat het zo ineens opgedroogd was. Maar je kindje heeft heerlijk lang bv gehad en je hebt er alles voor gedaan. Je mag trots op jezelf zijn. Wat betreft een gat in m'n cv; er zijn nu zo weinig banen in mijn sector (ggz), dat ik besloten heb me tzt wanneer ik er klaar voor ben te laten omscholen. Ik vind het ook wel eens jammer van de sociale contacten voor m'n kindjes maar we doen aan peutergym, zijn veel buiten te vinden en ik probeer regelmatig speelafspraakjes te maken. Dit weer vind ik wel minder, vandaag is het prima maar als het echt hoost van de regen denk ik wel eens bleeeeh vervelend.. Dan gaan we soms halverwege de dag maar plassen stampen.
Ik ben al bijna 17 jaar heel bewust tbm. Heb er nog nooit spijt van gehad. Het geeft een hoop rust in ons gezin. En ik vermaak me prima thuis.
Hier ook een bewuste tbm. Mijn contract werd niet verlengd en vlak erna kwamen we erachter dat ik zwanger was. We hebben in de tijd erna gesprekken gehad en besloten dat ik tbm zou worden voorlopig. Zoiezo totdat de jongste naar de basisschool gaat. We hebben nu 1 kindje maar hopen toch zeer snel op een 2e. Zolang we het nog financieel redden op 1 loon blijven we het zo doen.
Ik ben inmiddels al bijna 2 jaar grotendeels thuis door ziekte. Ik werk op dit moment 2 uurtjes per week, maar ik zie het voorlopig nog niet gebeuren dat ik dit uit kan breiden. Ik moet zeggen dat het me wel rust geeft, de dagen dat ik thuis ben. Het liefste zou ik er helemaal mee stoppen, maar dat redden we financieel niet helaas. Dus ik zit eigenlijk in een moeilijke situatie. Ik moet werken, maar ik red het niet. Ik ben benieuwd hoe lang dit nog gaat duren.
Goed geregeld en je hebt helemaal gelijk! Wat fijn om te zien dat er toch veel moeders zijn die het ook doen zoals wij hier!
Hier nog een tbm! Ik raakte mijn baan kwijt door reorganisatie en kwam toen niet snel weer aan het werk. Een half jaar later was ik zwanger en we (vooral ik) hebben er toen bewust voor gekozen om het werk maar even te laten voor wat het is en dat ik me eerst volledig op ons gezin ging richten. Inmiddels is er een 2e bij en ik heb 2x een aanbod voor een baan afgeslagen. Ik weet nog niet wanneer ik weer aan het werk ga/wil, momenteel vermaak ik me wel met mijn vrijwilligerswerk (1 middag per week). Mijn dochter gaat wel sinds ze 2 jaar oud is naar de psz, heb ik even wat 'rust' en zij leert omgaan met andere kinderen. Tot nu toe bevalt het me allemaal prima! Er zijn natuurlijk ook wel eens dagen dat ik gillend gek word, maar ik denk dat werkende moeders dat ook wel eens hebben...
hier een tbm, meer door omstandigheden dan een bewuste keuze maar wel een heel gelukkige moeder zo. ben nu 2 jaar thuis en de jongste is 6 maanden. nu mijn man resentelijk zonder werk is gevallen ga ik proberen een baan tezoeken. zodat we de rollen eens kunnen omdraaien. Tja een moderne man, anders had ik nog graag thuis gebleven!
Ik ben ook een thuisblijfmoeder. Nu bijna 10 jaar. Ik heb de laatste jaren vrijwilligerswerk gedaan (3 tegelijk) waarvan bij 1 ik voorzitter van de stichting ben. Deze is bijna gestopt, bij de speelotheek ben ik ook gestopt. En over een half jaartje stop ik ook bij de laatste. Daarna wil ik wat anders gaan doen. Of werken of studeren. Mijn voorkeur gaat uit naar de laatste, ik hoop dat er dan bbl opleidingen richting kraamzorg te vinden zijn. En anders misschien weer terug naar school
Ik ben geen tbm maar ik begrijp het helemaal als je dat wel bent. Ik werk vier dagen en vind dit wel teveel. Maar omdat mijn vriend een eigen zaak is gestart hebben we het qua inkomen gewoon nodig. Ik wil zelf wel graag werken want ik geniet enorm van mijn werk (lerares) en kan op woensdagmiddag ook vroeg weg om zoontje van kdv op te halen. Vriend is een dag thuis en zoontje heeft de liefste opa en oma waar hij een dag is. Dus maar twee dagen crèche. Het voelt goed zo, hij is altijd vrolijk. Als je zelf gelukkig bent als tbm is dat geweldig. Als je liever werkt is dat ook ok. Iedereen is anders. En wat anderen erover zeggen, boeiend. Tbm kan best een zware baan zijn. Iedereen moet doen waar hij of zij gelukkig van wordt. Het enige wat ik niet zo goed snap is mensen die allebei fulltime werken en lange dagen maken en kinderen krijgen die dan elke dag naar de opvang gaan.
ik zit een soort van gedwongen thuis. Ben door lich beperking en terugkerende depressies afgekeurd en vind het nog steeds erg verdrietig dat ik niet kan werken. Ik mis het contact en dat ik iets aardig goed kan. Wel is het relaxter als bijv. een van de kinderen ziek is ( gebeurt trouwens steeds minder nu ze groter zijn) en ik kan af en toe op school helpen met chauffeuren. Mijn ideale plaatje zou twee dagen werken zijn.
Ik was afgekeurd. Inmiddels komen ze erop terug. Maar ik werd gisteren echt zo onbeschoft benadert door iemand. Dat als je een handicap hebt geen moeder zou mogen zijn. En dat ik er ook maar bij zou moeten gaan werken. Want zorgen voor 2 kinderen dat is hetzelfde als de hele dag op je reet zitten... Stond echt met mn mond open.
Ik ben een TBM maar niet vrijwillig al is het voor nu prima. Na mijn verlof werd ook mijn contract niet verlengd en we gaan verhuizen naar andere kant van het land dus daar ga ik werk zoeken. Ik ben nu 7 maanden thuis totaal en wil wel weer graag aan het werk. Het is druk met 3 kleintjes thuis en wil weer lekker mijn eigen geld verdienen en leuke dingen kunnen doen daar van zonder aan mijn man verantwoording af te moeten leggen. Het lang zorgen voor mijn zoontje van bijna 6 maanden, volledig bv geven en mijn dochter begeleiden naar de basisschool is wel fijn. Maar mis het contact, mijn zelfstandigheid en mijn vrijheid gedurende een werkdag. Wel veel respect voor langdurige TBM, het is een lastige, zware en soms ondankbare "baan". Niet vanuit je gezin maar voor de buitenwereld, je blijft maar thuis en doet de was.. Ik kreeg laatst commentaar "zo zie je dat, die heeft er drie, mag hopen dat ze wel werkt, kost de staat al genoeg zo.. en wij betalen er aan mee" dus zo ken ik er nog wel een paar maar zeg ik ook niets over.. echt onbeschoft!
ik ben soort van tbm vind ik zelf. ik heb eigenlijk altijd moeten werken maar door de laatste zwangerschap heel lang thuis gezeten. ik werkte 2x een middagdienst per week dus veel was het ook niet hoor. nu ga ik binnenkort weer beginnen met werken, ook weer 2 middagen per week en ik heb er best zin in. nu zei ml pas nog dat hij vind dat ik niet meer hoef te werken maar ik wil het zelf graag. het is voor mij meer het sociale contact wat ik dan heb. anders zit ik ook gewoon echt thuis in mn uppie met een baby en een dochter die hele dagen op school zit. dus op die 2x per week na voel ik me verder wel een tbm. ik vind het fijn als mijn kinderen later kunnen zeggen dat ik er (bijna) altijd was als ze thuis kwamen. zelf vind ik dat iig wel een fijne herinnering dat mijn moeder altijd thuis was.
Ja vervelend he die opmerkingen. En dan denken ze er vaak niet over na dat bijv de man werkt en veel belasting afdraagt en dat hun aow als ze oud zijn, dat daar ook voor gewerkt gaat worden door je 3 kinderen. En dat als jij door het gebrek aan banen hun baan zou krijgen ze wel anders staan te kijken. Ik vind het mooi klinken van de feministen destijds dat vrouwen ook de kans moeten krijgen om te mogen werken. Maar het is doorgeslagen in een ander verplicht rolmodel. Niks meer aan vrijheid in keuze. Alleen een andere invulling van de taken van de vrouw. Als ze echt iets bereikt hadden dan hadden beide modellen mogelijk moeten zijn. En zo erg had ik het bijv ook niet gevonden om extra trucjes in de huishouding etc te leren op school.
Hier ook een TBM, die keuze is niet helemaal bewust gemaakt maar ben er uiteindelijk heel blij mee. Toen ik net zwanger was van de oudste werd ik ontslagen en kwam ik niet opnieuw aan een baan. Een paar maanden heb ik nog actief gezocht maar richting de bevalling werd dat minder. 3 maanden na de geboorte bleek ik opnieuw zwanger en leek het ons niet zonvol tijd te steken in solliciteren, zeker omdat de banen hier niet voor het oprapen liggen. Financieel was het een aanpassing maar inmiddels loopt dat ook goed dus is er geen druk om een baan te vinden. En heel eerlijk was ik er heel blij mee toen bleek dat onze jongste niet zo'n beste slaper is. Ik weet niet hoe ik dit had moeten combineren aangezien we ook geen familie hebben om op te passen. Op deze manier kon ik al mijn tijd in de kinderen steken. Nu ben ik zwanger van de 3de en de drang om te werken is er soms wel. Het is niet altijd leuk en gezellig thuis en soms komen de muren op me af, maar toch zou ik niet fulltime willen werken. Nare reacties heb ik zeker gehad, van vrouwen die het niet begrepen tot moeders die zeiden dat ik mezelf tekort deed door thuis te blijven. Meningen waren er volop! Gelukkig ook wel enkele positieve reacties, 1 moeder zei me dat ze wilde dat haar man het goed vond als ze TBM zou zijn. Daar stond ik wel van te kijken, zij werkte alleen omdat haar man vond dat ze dat moest blijven doen. Ik vind het soms wel jammer als mensen naar reageren op mijn thuisblijven, voor mij geeft een baan hebben nu eenmaal niet zoveel voldoening. Niet zoveel als dat ik ervaar door thuis te zijn bij de kinderen. Ieder zijn eigen ding zeg ik altijd