Thuisblijfmoeders

Gisteravond zoon opgehaald. Is ziek geworden bij een vriendje dat ging logeren. Heel sneu. Hangt nu al de hele dag op de bank.
Ook een beetje jammer want man en ik hadden avondje uit eten gepland, nooit hebben we alledrie de kinderen uitbesteed. Maar goed het is niet anders natuurlijk. Sneu genoeg voor mijn zoon om logeerpartij af te breken.

 

Waarom lukt het je jongste niet om speeldates te krijgen?
Wil hij het zelf wel?

Onze jongste heeft ook niet veel speeldates maar dat hou ik zelf af. Hij is zo enorm druk en echt niet leuk als er gespeeld wordt thuis. Ik ben dan bang dat het bij anderen ook zo is.

 

Autisme.
Hij heeft veel moeite met sociale interactie/vrienden maken. Hij wil wel, maar lukt vaak niet goed.
Op school speelt hij wel mee met de andere kinderen.

Toen hij jonger was kon ik hem daar nog wel mee helpen. Bij de kleuters is het nog logisch dat de ouders onderling de speeldates regelen (op aanvraag van de kinderen). Bij tieners is dat niet meer gebruikelijk om je ermee te bemoeien.

 

Heb je niet zo'n contact met 1 of 2 moeders? Nr3 heeft ook een vriendinnetje wat het erg moeilijk vindt om zelf af te spreken. En mijne doet het ook niet zo snel maar ze spelen altijd heerlijk samen (het 2 kinderen = 0,5 kind) dus wij als moeders appen de vraag dan door als 1 van de 2 erover begint.
Ze willen allebei maar het vragen lukt ze allebei niet zo erg blijkbaar.

En ik vond het zelf vroeger ook moeilijk, had gewild dat mijn moeder iets meer initiatief nam dan "dat moet je zelf regelen"

 

Ik snap het. Lastig hoor! Inderdaad tieners regelen dat voornamelijk wel zelf ja.
Sneu dat hij wel wil maar dat het niet zo lukt.

 

Ik ken de moeders helemaal niet. Met een paar wel ooit een paar woorden gewisseld. Op 1 na met wie ik wel een leuke klik heb (als in, maak af en toe een praatje bij school). Maar met haar zoon heeft mijn zoon dan weer geen klik, dus dat schiet ook niet op.
Van de meesten heb ik geen idee welk kind bij welke ouders hoort.

Bij ophalen moet ik ook buiten het hek wachten op een specifieke plek. Moet t ook niet wagen ergens anders te staan. En daar staat altijd 1 andere vader, van een meisje uit een andere klas.

Ik ben zelf ook niet heel assertief in contacten leggen. Dat helpt zeker ook niet mee.

 

Herkenbaar dat speelafspraakjes schaars zijn. Onze tiener met autisme vindt dit ook lastig, moet wel zeggen dat dit positief verbeterd is sinds de middelbare school.
Ik moet er wel in sturen, meedenken. Ze blijft er onhandig in.


De jongste heeft vaak geen behoefte aan speelafspraakjes. En als ze het wil, altijd bij ons thuis. ik probeer te motiveren maar ik ben zelf ook niet echt van het gemakkelijk contacten leggen.


Het blijft een dingetje..

 

Hoe vullen jullie je dag als thuisblijfmama?

Ik ben al wat jaren thuisblijfmama maar ik heb enkele jaren 12-20 uur gewerkt. Sinds mijn gezondheid(coronaperiode) tegenwerkt, moeten stoppen met werken...
Nu merk ik dat eenzaamheid wel eens om de hoek komt kijken. Meer mama's daar last van?

 

Hier van alles op een dag. Tekenen, kleien, boekjes kijken, wandelen, peuterspeelzaal, huishouden, boodschappen... al laten we dat meestal thuisbezorgen.

Eenzaamheid heb ik niet echt last van. Maar dat komt meer omdat ik ook niet de behoefte heb aan te veel mensen om me heen. Ik vind een babbeltje hier en daar wel leuk, maar investeren in vriendschappen doe ik eigenlijk bewust niet echt Ik heb één goede vriendin en verder wat kennisjes. In die vriendin investeer ik tijd en energie, maar meer vriendschappen onderhouden lukt me echt niet De momenten dat ik even voor mezelf heb koester ik echt heel erg.

Wel vind ik het soms wel lastig dat je niet 123 je verhaal aan iemand kwijt kan als je ergens mee zit, maar verder heb ik er niet zo'n problemen mee.

 

@Plukdedag24 ik zie dat je zwanger bent, wellicht is een zwangerschapsclubje/cursus iets voor je? Yoga of zwemmen ofzo? Dan kan je er even uit bijvoorbeeld op een avond en kan je contacten opdoen

 

Goeie! Centering Pregnancy kan dan ook leuk zijn om aan mee te doen.

 

Hahaha hier net zo, als ik niet oppas ligt ie op roomba

 

Ja ik voel mij best wel eens eenzaam. Ik mis volwassenen. Ik mis om iets voor mijzelf te hebben. Mijn maandag, verschilt niet van de dinsdag. Ik heb ondertussen een burnout opgelopen. Teveel gebeurd afgelopen jaar, toch eigenwijs proberen door te gaan en ben gecrashed. En dan merk ik wel echt hoe klein mijn wereld is. Ik kan weinig doen, met de kinderen op pad lukt niet nu. Dus t is echt thuis thuis. Ik ben wel eens jaloers op mijn man die een leven buiten t gezin heeft

 

We hebben idd nu 1 middag in de week geregeld dat de schoonouders alle kids hebben. Op dringend advies van de huisarts.

 

Ik vul mijn dag momenteel met de baby en de hoogstnoodzakelijke huishoudelijke klussen.
Na schooltijd komen er 2 kinderen bij, de oudste gaat min of meer zijn eigen gang. De twee middelste zitten hier na schooltijd aan tafel, knutselen, tekenen, kleien wat nadat we iets hebben gegeten en gedronken, en daarna gaan ze ook hun eigen gang tot het avondeten.

Voor de baby was geboren kon ik meer tijd aan het huishouden besteden. Nu is ze nog klein maar straks zullen we meer naar buiten gaan, naar een speeltuin of lekker wandelen (het weer laat het nog niet toe momenteel en er lopen hier wolven in het bos dus ik durf niet zo goed nu in mijn eentje).

Eenzaamheid, geen last van, ik ben graag alleen. Wel ga ik elke week koffiedrinken bij een vriendin en komt er soms een ander op de koffie of ik daar. Ik vind het prima zo. Ik doe mijn ding om het gezin draaiende te houden en de rest komt later wel weer als de kinderen wat groter zijn.

 

Dat is wel heel fijn. Hoe ga je die tijd invullen?

 

Rust en mij uit huis schoppen voor de verplichte wandeling. Huishouden doe ik geen hol aan nu. Ik schrijf nu een kaartje zodat ik wel uit huis even moet