Thuisblijfmoeders

Misschien helpt het je om op voorhand iets te bedenken wat je 'moet' doen die dag qua ontspanning, of je er nou zin in hebt of niet.
Ik weet dat een burn-out ontzettend heftig is, en ik heb me destijds helemaal verstopt. Werd ook meegesleept naar al die sociale verplichtingen waar ik als een berg tegenop zag, en het was nooit zo erg als dat ik had gedacht. Nog steeds niet prettig, maar niet zo erg als dat het in mijn hoofd was.
Ik gok dat datzelfde geldt voor de 'leuke dingen' die je plant op zo'n dag. Op het moment dat je er nog aan moet beginnen, zie je er tegenop, maar al doende zal het vast meevallen...

In ieder geval een dikke knuffel, en ik hoop dat de kindvrije dagen jullie wat gaan helpen!!

 

Dank je! Mijzelf uit huis schoppen en lopen is mijn verplichte ontspanning. Bedoeling is dat ik dat wel opbouw tot een dagelijkse routine. T is idd precies wat je zegt. Liefst ga je in mossel modus. Afsluiten van alles en iedereen en t geeft een ontzettend rotgevoel om dan wel eruit te moeten. Ik ben zondag ook naar de Appie gegaan, even wat kleins gehaald maar t ging erom om die prikkels wel te ondergaan weer. Maar goed, kids die vakantie hebben helpt niet echt mee.

 

Dat is idd de volgende stap maar voor nu vind ik wandelen wel even genoeg haha

 

Nee, hier net zo. Ik zit niet lekker in mijn vel, te veel kopzorgen want dat koppie blijft de komende weken nog wel even malen. Gelukkig is de oudste nu even uit logeren en hij appte vanmorgen al of er nog een nachtje achteraan geplakt mocht worden. Heel graag! Iets meer rust in huis als hij er niet is, al kunnen de andere twee er ook wel wat van, gelukkig in mindere mate...

En vriend die gister vroeg of hij vrijdagavond al naar zijn moeder kon, want hij gaat zaterdag daar in de buurt ergens naar toe voor iets van zijn hobby, geen flauw idee wat. Dan komt hij thuis en zondagochtend wordt hij opgehaald voor een beurs ergens in Duitsland dus ook zondag weer weg. Heb hem aangekeken en alleen maar gezegd "dat trek ik niet", maar aan de andere kant, heb toch vrij weinig aan hem Of hij nou vrijdagavond of zaterdagochtend weg gaat, maakt weinig verschil.

Maar die prikkels van het boodschappen doen, hoe ga je daarmee om? Ik word echt raar van drukte in de supermarkt bijvoorbeeld. Ga dan ook het liefst rond etenstijd boodschappen doen wanneer het bijna uitgestorven is.

Oef, morgen een dagje uit met de kinderen gepland en vervolgens nog uit eten, de dag daarna 's avonds een vergadering dus ik heb mijn verplichte uitjes wel weer deze week. Moet ook nog boodschappen doen dus nu al druk bezig met mijn lijstje op volgorde van de winkel ordenen zodat ik zo snel mogelijk klaar ben, moet voor het weekend nog boodschappen in huis halen. Denk dat het heel makkelijk eten wordt, pizza, patat, poffertjes als papa er niet is

 

1 kind minder scheelt toch weer. Fijn en mooi dat hij het zo naar zn zin heeft ook.

Ik ga idd ook rond etenstijd naar de winkel. Anders overzie ik het niet met al die karretjes overal.

En zo herkenbaar, dat overweldigende gevoel van 'ik trek het niet' als de plannen van man veranderen en hij mij 'achterlaat'.

Gisteravond werd de warmte van de douche teveel (hoera prikkels!). Bizar hoe het werkt.

Mijn schoonmoeder vroeg nog: waar pieker je dan over? Nou gewoon vaak niets, lijf staat gewoon zo enorm aan met alles dat ik een error krijg en mij volledig afsluit.

Gelukkig start ik bij de praktijkondersteuner over 2 weken.

 

Ohja, dat "waar pieker je dan over?"
Geen flauw idee maar het is een opgejaagd gevoel terwijl er geen aanleiding is. Een dag vol gechagrijn omdat er niks uit je handen komt. Een emmer die overloopt terwijl je zo hard probeert deze telkens leeg te maken. Het is niks maar het is zoveel tegelijkertijd...

Knuff

En dat 'achterlaten' gevoel is zo herkenbaar...

 

Dat helemaal! Dat gevoel! Ik weet het ook gewoon niet meer. Mijn hoofd kan leeg zijn maar mijn lijf heeft besloten dat ie doet alsof ik ter plekke een spreekbeurt moet geven voor 100 mensen onvoorbereid.

Wandeling geslaagd! Half uur gelopen. Morgen weer.

 

Dat opgejaagde herken ik heel erg van mijn burn out jaren geleden. Ook het willen mosselen, zoals @GroeneBomen het zo mooi noemde.
Herkennen Jullie ook dat je eigenlijk altijd je nekspieren aanspant? Dat heb ik heel sterk. Af en toe laat ik heel bewust los, en dan voel je zo een verschil Helaas trek ik het steeds weer onbewust aan. Houd m'n fysio ook lekker bezig

Geef het tijd. Ja je "moet" naar buiten. En beweging is goed. Maar dat noemen kan je ook weer opjagen. Je schuldig voelen omdat je die dag niet had gewandeld helpt je geen steek verder. En soms heb je gewoon even een mosseldag nodig. Dan is dat maar zo.

Mindfulness oefeningen hielpen mij destijds wel. Ik kreeg van mij therapeut dan bijvoorbeeld de opdracht om tijdens die wandelingetjes drie dingen te benoemen die je mooi vind of waar je blij van wordt. Een bloemetje. Spelende kinderen. Wat dan ook.
T is heel klein. Maar die kleine beetjes moet je het soms maar van hebben.
Je hebt ook meditaties, maar dat was niet aan mij besteed.

Jullie zitten beiden in een loeizware periode.

Oh en het overprikkeld raken van boodschappen heb ik ook nog steeds. Of weer eigenlijk. Sinds covid. Heel irritant. Ik raak dan letterlijk de weg kwijt. Geen idee meer waarvoor naar de winkel was gegaan. Ook met lijstje kom ik er niet meer uit
Dus de grote boodschappen worden bezorgd, zodat ik nooit veel hoef mee te nemen.

 

Ik heb dat altijd al gehad Gelukkig doet mijn man de boodschappen.
Laatst was ik even in de supermarkt, eerste keer dit jaar (vorige keer was in augustus op vakantie ), en werd ik er weer aan herinnerd hoe vervelend ik supermarkten ook alweer vind.

 

Wat fijn dat het gelukt is om te wandelen, en goed voornemen voor morgen! Ik ben helaas nog niet zo ver, niet vooruit te branden. Vind het stukje parkeerplaats-schoolplein al goed genoeg. Al ben ik vaak wel een kwartier te vroeg ivm de lange afstand en de grote kans dat ik achter een tractor blijf steken op een weg waar je niet in kunt halen, dus vertraging altijd ingecalculeerd.
Vorige week ben ik begonnen met rondjes om het sportveld wandelen met de kinderwagen, dat wil ik blijven doen, misschien zelfs nog eerder vertrekken als het lekker weer is, dan blijf ik wat in beweging en vermijd ik de gesprekken op het plein haha...

Ik vind het zo moeilijk, naar buiten gaan... Niet zozeer omdat het me dan aanvliegt, maar ik vind dat opstaan en de deur uit zo lastig, me er toe zetten. Herken je dat? Ben sinds mijn burn-out en vooral sinds de pandemie, een soort kluizenaar geworden. Heerlijk binnen mijn eigen muren...

 

JA! heel herkenbaar. Ik moet echt moeite doen om die schouders naar beneden te krijgen en mijn kaken te ontspannen.
Moet binnenkort ook weer eens naar de fysio. Ben het afgelopen jaar niet geweest ivm de zwangerschap. Kreeg bij de vorige zwangerschap al op mijn donder dat ik het niet gemeld had omdat ze dan niet alle handelingen mogen uitvoeren blijkbaar. Dus een jaar doorgekomen zonder fysio - wat een unicum is hier aangezien ik bijna 20 jaar geleden een flink ongeluk heb gehad en eigenlijk elke paar weken grondig mishandeld dien te worden daar
Nu de baby zwaarder wordt, krijg ik weer veel pijn, dus moet echt weer een afspraak maken. Krijg ik nogmaals op mn donder dat ik zo lang heb gewacht met komen natuurlijk

Hier ook flinke struisvogelpolitiek hoor, of mosselen hahaha ik moest heel hard lachen toen ik het las @GroeneBomen

 

Ik bestelde dus al een hele poos de boodschappen maar er ging te veel mis, ontbrak steeds een deel of ik kreeg slechte producten. Ik ga liever zelf naar de winkel dan, ondanks de prikkels. Maar dan wel zonder kinderen want met kinderen word ik helemaal gek van het gezigzag rondom de kar, tussen mij en schap, het geklets terwijl ik sta na te denken wat ik ook al weer nodig had etc. Complete frustratie en een opgefokte moeder als ik halverwege richting de kassa spurt...

 

Over overprikkeld raken, ik denk dat je mij morgenavond op kunt vegen.
Drukke dag voor de boeg (misschien wel handig zodat ik even de gedachten kan verzetten) en daarna uit eten. Ik kan al zo goed tegen nieuwe omgevingen (not) en veel onbekende mensen (jakkes) en dan ook nog naar een restaurant, maar goed... Ik zet me er overheen en hoop op een leuke dag!

 

Wat heerlijk lijkt me dat, boodschappen bestellen en bezorgd krijgen! Bij ons bestaat zoiets niet. Nou ja, rondom de hoofdstad wel geloof ik, maar dat is heel erg ver van waar wij wonen.
Vroeger in NL werd er nog niet in onze toenmalige woonplaats bezorgd, dus heb het nooit gedaan.

We hebben een winkeltje precies tegenover ons huis, waar veel van onze dagelijkse boodschappen vandaan komen, dus dat voelt ook al als luxe.

 

In de avonden gaat hem momenteel niet worden qua energie
Maar ik ben inderdaad wel van plan yoga of zwemmen te gaan doen. Al wil ik daar pas over een paar weken mee beginnen. Thanks voor de tip!

 

Dat kan heftig zijn hé? Ik herken het wel.
Ik probeer ook echt wel oude contacten nieuw leven in te blazen, al moet ik ook echt doseren met mijn energie ivm gezondheidsproblemen.

Vooral nu mijn kids ouder zijn en veel hun eigen weg gaan vind ik dat de dagen veel op elkaar lijken en valt het wel eens tegen om 'alles' alleen te doen. Een boodschap doen, even naar de action, de stad in voor iets kleins, een boswandeling maken..

Ik ben eerder ook gecrasht maar ben nu wel.aan het opklimmen merk ik. Al is het soms nog makkelijker om alles dicht te doen en me onder een deken te verstoppen dan om een stap naar buiten te zetten.

 

@Mamafiets ik ben een kaakklemmer en schouders hoog vastzetten.

@Nummer4 o hemel ja, die drempel is zoooo hoog. Metershoog. Moed verzamelen om de jas aan te doen. Eenmaal schoenen en jas aan is t goed.Geen idee waarom t mij een leuk idee lijkt om deze zomer met t hele gezin te vliegen