Hallo allemaal, Al vanaf jonge leeftijd heb ik met vlagen een onderbuikgevoel gehad dat mijn dochter anders is dan andere kinderen.. Ze heeft al veel meegemaakt in haar jonge leven, waardoor de angsten deels verklaarbaar zijn. Sinds een jaar ongeveer is ze met vlagen bang om ziek te worden en sinds een paar maanden ook om dood te gaan. Sinds een paar weken zitten daar echt paniekaanvallen bij. Meerdere keren per dag uit ze haar angsten. Verder heeft ze ook faalangst, is ze angstig om mrt haar hoofd onder water te gaan. We hebben dus hulp gezocht; en daar is nu uit gekomen dat ze een gegeneraliseerde angststoornis heeft en ze willen verder uitgebreid psychologisch onderzoek doen omdat ze denken dat er meer aan de hand kan zijn. Dit omdat ze erg prikkelgevoelig is en wat problemen met haar concentratie heeft. Ze is een heel verlegen, gevoelig en lief meisje. Onzeker, creatief, faalangstig.. Was als baby al heel snel overprikkeld, ging pas laat praten, kan slecht tegen labeltjes en strakke kleding, drukke ruimten, als mensen door elkaar praten. Haren wassen is een probleem, hoofd onder water is een probleem, nagels knippen, losse tanden.. ga zo maar door. Oh ja en inslapen is erg moeilijk voor haar. Al vanaf de geboorte. We moeten altijd bij haar blijven tot ze slaapt. Ze durft niet alleen te gaan slapen. Ze kleutert langer omdat de juffen hoopten dat ze dan over de faalangst heen zou groeien.. Ze lijkt slim.. denkt over heel veel dingen ver na.. (Waar kleine kinderen eigenlijk niet over na horen te denken) maar het komt er op school dus niet echt uit omdat ze dichtklapt door faalangst. Sorry voor het lange verhaal. Herkent iemand dingen? We staan dus aan het begin van een heel traject.. en dit had ik eigenlijk toch niet verwacht. Ik dacht ze krijgt therapie voor haar angsten en dan is het "klaar". Wat een zorgen kun je hebben he.. wat doet het pijn om ons meisje zo te zien. Ze heeft er zelf echt last van (van die angsten bedoel ik dan vooral)
Je schrijft een slim meisje, loopt ze ook voor met haar ontwikkeling? Mocht ze verder zijn dan begrijp ik ook waar de vragen vandaan komen. Onze zoon is 5 en loopt voor en stelt ook veel vragen en inmiddels beginnen de vragen over de dood ook te komen en het besef van het ouder worden. Hij zei laatst al wanneer ik volwassen ben en een kindje krijg dan ben jij oma, in eens betrok zijn gezicht en zei maar dan ga jij dood en ik wil dat je blijft zoals nu. Dikke tranen. Alles komt hard binnen. Snapt ook niet als kinderen niet aan hun woord houden, als ze zeggen je mag op hun feestje komen en ze doen dat toch niet kunnen ze het ook niet meer goed doen. Voelt zich bedrogen Je zegt dat ze al veel heeft meegemaakt en kan me voorstellen dat dit extra ingewikkeld maakt. Veel stof tot denken. Wij sluiten altijd af met iets goeds van de dag, si de deze week benoemd hij nu ook iets wat fijn was of goed ging en daarna ik ook nog.
@owly nou of ze echt voor loopt.. qua lesstof laat ze thuis wel veel zien. Ze kent alle letters, kan woordjes lezen dat soort dingen. Maar op school laten de resultaten niet zien dat ze voor loopt ofzo. Ze loopt niet achter, maar ook niet voor. Ze klapt vaak dicht op de momenten dat ze "het moet laten zien". Maar ik heb het dan meer over filosofische onderwerpen. Ze lijkt altijd in gedachten te zijn en stelt hele diepe vragen. Ze kent ook niet echt typische kinderangsten, maar juist hele zware "volwassen" angsten. Wat je schrijft over je zoontje over als kinderen zich niet aan hen woord houden dat komt me heel bekend voor! Aantal weken geleden was er nog een misverstand want ze was echt overtuigd dat ze op een feestje mocht komen want "ze had gezegd dat ik op haar feestje mocht komen!!" Zo'n dingen doen haar heel veel pijn en daar blijft ze dan ook mee zitten. Dat benoemt ze dan ook nog een aantal keer die week. Ze is heel gevoelig en kan zich opmerkingen van anderen ook heel erg aantrekken. In de avonden hebben we altijd een afsluitmoment van de dag samen. We tekenen dan of lezen een boekje. Misschien wel een goed idee om dan iets goeds/fijns van de dag te benoemen inderdaad. Bedankt voor de tip
Ik herken wel veel van mijn oudste toen ze een paar jaar jonger was. Zij heeft vorig jaar de diagnose autisme gekregen (met hoog Iq). Bij haar helpt het om de dag zo voorspelbaar mogelijk te houden en ook plannen/activiteiten voor te bespreken, zodat duidelijk is wat er verwacht wordt en hoe dingen zullen lopen. Hier waren de (niet reële) angsten het gevolg van drukte en chaos in haar hoofd door andere dingen. Dit is grotendeels overgewaaid toen we meer structuur en duidelijkheid brachten voor haar.
Slim kind zeg je, faalangst gaat vaak niet opgelost worden door langer te kleuteren. Kijkt de IB er ook mee met de juffen in dit verhaal? En de professionals die je dochter helpen hebben wellicht ook tips voor op school. Als ik je verhaal zo lees, wat begroot me dat voor je dochter, wat heeft zij het moeilijk
@merah bedankt voor je reactie Op zich hebben wij al heel veel structuur in de dag omdat we merken dat ze dat fijn vindt. Haar broertje en zusje trouwens ook. Maar ik snap wel wat je zegt inderdaad.. Als wij bijvoorbeeld ergens heen moeten dan ervaart ze daar heel veel spanning door. Ook al zijn het leuke dingen. Ze is het liefste thuis. Hoe lang duurde het bij jullie tot er een diagnose was en welke dingen herken je bij je dochter n paar jaar geleden? @Felice ja echt verschrikkelijk is het om je kind zo te zien. Dat ze zich onnodig zoveel zorgen maakt en dat ze er zo'n last van heeft Nee.. Dat dacht ik ook al, maar ze zeiden dat veel kleuters faalangstig zijn en dat de meeste daar overheen groeien. En daarbij was het extra jaar om sociaal emotioneel wat sterker in haar schoenen te komen staan. Begin februari gesprek gehad op school. Juffen zouden gaan navragen bij ib'er of er al iets mogelijk is mbt haar faalangst.. Maar ondertussen zijn haar angsten erger geworden en hebben we dus hulp gezocht. Nu pakken ze daar het complete plaatje aan angst aan. Dus ik weet niet zo goed wat wijsheid is nu.. om de faalangst via school aan te pakken of om eerst dit af te wachten. Behandeling start volgende week. Lijkt me ook niet handig als ze verschillende therapieën op verschillende plaatsen krijgt.. Ze gaan sowieso eerst beginnen met een vorm van emdr storytelling. En dat is al heftig genoeg even vermoed ik....
Ik herken ook wel een hoop van de oudste. Moeite met concentratie, verlegen, lief, creatief. Ook paniekstoornis, maar hier geen "echte grote mensen angsten" Het gevoel van zorgen is ook heel herkenbaar, je wil gewoon niet dat je kind zich zo voelt. Je wil het oplossen, maar dat is idd een hele lange weg. Ik hoop dat jullie snel de juiste hulp vinden.
@tuc dankjewel ik hoop het ook. Wat herken je van jouw oudste en heeft zij een diagnose gekregen? En wat voor angsten had zij? Omdat dochter dus veel angsten heeft over ziek worden en dood gaan, (maar dit hebben we ook veel meegemaakt in de familie) willen ze dus eerst proberen om een mogelijk trauma te verwerken. Maar door alles wat we vertelden en de vragenlijst die we moesten invullen, zijn er toch vermoedens dat er meer aan de hand kan zijn. Wat ik nog vergeten was erbij te vertellen.. Ze heeft ook een soort van tics. Zo zucht en kucht ze veel en heeft ze een trekje met haar hoofd op het moment dat ze slikt. Maar zelf zegt ze dat dit komt omdat ze bang is dat ze stikt of niet meer kan ademen... Pff wat een zorgen.. ik voel me continue moe. Ik heb zo te doen met haar.. je wil het zo graag anders zien. Dat ze gelukkig is en geen zorgen heeft. Dat ze gewoon kind kan zijn.
Graag gedaan. Grote mensen angsten valt hier nog mee omdat er geen enkel nieuws kijken of luisteren waar hij bij is. Natuurlijk hoort hij wel over het corona virus en stelt daar dan ook vragen over. Zorg dingen bespreken kan al niet met hem in de buurt. Als mijn man en ik wat bespreken is dat wanneer hij er niet bij is. Anders maakt hij zich heel veel zorgen. Het niet laten zien is niet zo gek. Binnen 6 weken past een kind met een voorsprong zich al aan de rest van de klas. Tekenen ze bijvoorbeeld thuis poppetjes met alles er op en er aan zie je in eens een koppoter. Het is wel een situatie wat ik in de gaten zou houden en misschien toch eens bij de huisarts zou neerleggen.
Ja dat hebben we ook al gedaan. We zijn al doorverwezen zoals ik al in mijn eerste post heb beschreven.. Wij bespreken inderdaad ook niks van ziek zijn of ziekenhuisverhalen met haar of waar zij bij is, omdat we weten dat dit echt heel veel effect heeft op haar. Maar het meest ingrijpende is dat mijn vader overleden is toen ze bijna 4 was. Na 6 weken ziekenhuis, door medische fouten en complicaties. Dit (en mijn verdriet) heeft natuurlijk veel impact op haar gehad. En zo zijn er meer overlijdens geweest en mensen die uit haar leven zijn gegaan door relatiebreuk bijv. En vandaar dat ze ook denken aan een trauma. Maar ze vertoont dus ook wel dingen gedurende de ontwikkeling en nu waardoor ze verder onderzoek willen doen.
Sorry blijkbaar was ik niet helemaal aan het opletten. Ze heeft dan al heel veel meegemaakt en ik snap nu ook beter waar die enorme angst vandaan komt. Het is zeker verstandig om dan daar hulp voor te zoeken, zou speltherapie niet iets kunnen betekenen?
Ik heb mijn oudste dochter laten onderzoeken (7 jr, groep 3) omdat ze thuis extreem gedrag liet zien, het was net alsof ze weer peuterpuber geworden was, inclusief driftbuien/huilbuien, angsten, slecht slapen etc. Op school huilde ze veel, was snel bang en klapte dicht ('er lijkt veel meer in te zitten dan eruit komt'). Thuis klaagde ze ook veel over hoofdpijn, buikpijn en gevoel dat niemand haar begreep, dat ze zich zo anders voelde. Uit screening kwamen toen kenmerken van autisme naar voren en zij is daar toen nog gericht naar onderzocht, maar ze had uiteindelijk niet genoeg kenmerken voor een diagnose op dat moment. Wel was ze overspannen en was ze een slim, heel gevoelig, bijzonder meisje met een fors dysharmonisch IQ profiel. De resultaten van alle onderzoeken waren geen reden voor een 'labeltje', maar gaven wel meerdere aanknopingspunten voor verandering in aanpak, thuis en op school. Het heeft ons veel inzicht gegeven in haar sterke en zwakke kanten en hoe we haar daar mee konden helpen. Alle veranderingen op school en thuis zorgden ervoor dat ze weer opbloeide (en tot rust kwam). Tegenwoordig verrast ze me vaak met hoe goed het met haar gaat en hoe mooi ze zich heeft ontwikkeld. Inmiddels is onze jongste ook bijna 7 jr (groep 3) en zij gaat in juni uitgebreid onderzocht worden op ons verzoek. We denken dat ze autisme heeft. Zij is o.a. erg druk, gevoelig, slechte concentratie, snel boos, was laat met praten en heeft motorische problemen (die passen bij een ontwikkelingsstoornis).
Ja.. speltherapie doen ze daar niet. Maar ze pakken het natuurlijk wel aan op een kinderlijke manier. Ik ben benieuwd.. Ik zie er ook wel tegenop. Eerst maar eens proberen hoe het zal gaan als ze de emdr heeft gehad. Ergens hoop ik dat het dan opgelost is, maar ik denk niet dat dat zo gaat zijn. Gister kwam er een vriendje spelen en was ze daarna weer overprikkeld. Huilen, veel angsten en in de avond heel moeilijk in slaap gekomen. Ik merk de link van haar gedrag icm veel prikkels steeds meer op. Al heb ik wel gelezen over kinderen met trauma's en dan komt alles ook wel overeen.
Oh heftig zeg.. Maar wel fijn dat ze helemaal is opgebloeid door een andere aanpak. Wat hebben jullie bijv veranderd? Had ze in groep 2 ook al dat soort dingen of is het in groep 3 erger geworden? Ik vind het zo moeilijk; aan de ene kant denk ik dat er wel iets aan de hand is.. (onderliggends, blijvends bedoel ik) Maar aan de andere kant klinkt overspannen/trauma ook wel heel aannemelijk. Aan je onderschrift zie ik dat je oudste ook een "zorgenkindje" is.. hoe is dat in het gezin? Wij willen eigenlijk heel graag een vierde, maar door deze situatie vraag ik me soms wel af of het verstandig is.
Ik hoop dat het helpt! Een hele moeilijke situatie waar jullie hopelijk snel weer de goede kant op gaan.
Ik wil even hierop reageren. Jouw dochter krijgt binnenkort EMDR lees ik. En dan daarna onderzoek? Of daarvoor? Soms kan het verstandig zijn om het onderzoek later te doen. Eerst eens kijken wat de EMDR teweeg brengt en welk bedrag er dan nog 'overblijft' als het ware.
Dat is ook het geval. Eerst emdr en daarna verder onderzoek. Omdat alles elkaar kan beïnvloeden. Ik hoop gewoon dat het na de emdr "opgelost" is.. maar ja we zullen zien.