Ik reageer op je eigen woorden dat je de combi leuk vind: MAMA zijn EN een paar dagen inhoudelijke diepgang beleven. Ik reageer erop dat ik denk dat je dat dan buiten je werk niet ervaren hebt anders zou je je werk niet perse hiervoor nodig hebben en dat is zonde want er bestaan zoveel meer mogelijkheden om inhoudelijke diepgang te beleven als je denkt dat dat alleen op je werk kan (zoals je zelf in je reactie schrijft want met alleen thuisblijven kan je dat niet) dan vind ik dat jammer voor je want er zijn zoveel manieren.. Het is zonde dat jij pas met al die leuke dingen wilt wachten tot je 70 ofzo bent (dat zal dan wel de huidige pensioenleeftijd zijn ) dan kan je al die dingen niet meer of er amper meer van genieten, zonde om je leven zo op pauze te zetten. Jij zegt dat je de combi fijn vind maar nu zeg je dat je het voor het geld doet, er zijn prima dingen die iemand kan opgeven (compromissen maken) dat het WEL zou kunnen natuurlijk..
Precies. Jij vult in hoe ik ben. Jij kent me beter dan ik mij zelf ken. Ik heb er blijkbaar nog nooit over nagedacht dat dat ook op een andere manier kan. Prima. Ook goed. Het zegt meer over jou dan over mij dat je me zelfs in tweede instantie persoonlijk aanvalt.
Tsja zo'n werknemer wil natuurlijk iedere werkgever wel!!! Je werkt 4 dagen, maar propt daar 5 werkdagen in. Niemand die rekening met je 4 dagen houdt en zolang je niet zelf op je strepen gaat staan gaat dat ook zeker niet gebeuren! Ik heb hetzelfde gehad (en nog steeds), ik werkte full-time en 4 dagen na de 1e. Dat beviel me totaal niet, altijd maar haasten om op tijd thuis te zijn en idd ook te weinig tijd voor mijn dochter. Na de bevalling van de 2e heb ik het op mijn werk aangegeven, ik wilde 3 dagen werken en de druk moest naar beneden. Indien niet mogelijk ging ik op zoek naar wat anders. Ze wilden me toch niet kwijt en hebben een nieuwe functie voor me gecreerd. Het 3 dagen werken bevalt tot nu aan toe heel erg goed (man werkt 4 dagen), maar merk wel dat ik heel duidelijk mijn grenzen moet blijven aangeven, anders walsen ze direct weer over mij heen..... Dat zorgt bij mij ook constant weer voor stress en natuurlijk gedoe op het werk Zo te lezen houdt jullie management ook geen rekening met part-timers en dat zal ook echt niet zomaar gaan veranderen..... Ik denk dat je er echt achter moet gaan komen of TBM iets voor jou is en anders zou ik op zoek gaan naar een andere baan (wat nu natuurlijk niet zo simpel is...)
Ik zou niet bij een bedrijf willen werken waar de cultuur is dat werk vóór je gezin gaat. Ik heb een superleuke baan met hele leuke collega's (bijna allemaal vrouwen) die ik niet op wil geven. Na de geboorte van de tweeling ga ik drie dagen werken ipv vier zodat we geen crèche meer nodig hebben. Dit heb ik niet hoeven vragen of verdedigen, iedereen vind het niet meer dan logisch. Maar anders had ik zonder aarzelen mijn baan opgezegd. Als je baan je voldoening en energie geeft, lekker doorgaan. Als het je alleen stress oplevert (en je kunt het je financieel veroorloven), opzeggen en van je kindjes gaan genieten. Werk vind je over vier jaar wel weer, als je er dan klaar voor bent. Succes met je keuze!
Je moet vooral doen wat je hart je ingeeft en waar JIJ het meest gelukkig in/van wordt. Want alleen een gelukkige moeder is een goede moeder. Ikzelf heb ervoor gekozen om altijd te blijven werken, ik heb niet voor niks twaalf jaar gestudeerd en hier héél veel tijd, geld en energie in gestopt. Ik houd van mijn werk, ben goed in wat ik doe en haal er enorm veel voldoening uit. Ik krijg er energie van en het maakt mij een betere en gelukkiger moeder! Mij is altijd geleerd om de talenten die je hebt (optimaal) te benutten. Kortom, ik persoonlijk zou doodongelukkig worden als ik mijn werk buitenshuis zou moeten opgeven en ik geloof heilig in de gelijkwaardigheid van man/vrouw EN quality over quantity. Je kinderen zullen zich later herinneren HOE je was als moeder en niet zozeer HOE VAAK je er precies was. Ik kan mij zelf nog herinneren hoe trots ik was op mijn werkende moeder die elke dag 'boeven naar de gevangenis stuurde'....zo stoer vergeleken met de moeders die alleen maar thuis zaten met hun kopje thee. Daar zat ik echt niet op te wachten, maar als ik haar wèl echt nodig had was ze er altijd! Je moet daarbij niet het 'gat' in je cv onderschatten. Het is te optimistisch en makkelijk gezegd dat je over een aantal jaren wel weer aan het werk zult kunnen. Werkgevers kijken niet alleen naar opleiding, maar vooral ook naar werkervaring. Ervaring, ervaring, ervaring is het enige wat er echt toe doet en als dit straks niet in verhouding staat tot je leeftijd zal dat zeer hoogst waarschijnlijk een groot probleem opleveren. Houd daar gewoon rekening mee. Heel veel succes en wijsheid toegewenst met deze moeilijke beslissing!
Niet aanvallend bedoeld, maar ik moet dit tegenspreken. Tenminste, voor mij geldt deze uitspraak niet. Helaas moest mijn moeder (financieel gedwongen) heel veel werken en ik heb er als kind heel erg onder geleden. Ik was er vaak verdrietig om en het zit me nu soms nog dwars.. Ik heb me voorgenomen om dit (zover het gaat) anders te doen.
Dat verschilt dus per persoon. Mijn ouders werkten allebei deeltijd, en daar was ik juist altijd enorm trots op. En inderdaad, ik herinner mijn moeder om hoe ze was, want als ze er was (4 dagen in de week), dan was ze er ook echt voor ons.
Herkenbaar. En daarnaast kan je als thuisblijf moeder ook hele 'stoere' dingen doen. Dat word allemaal niet alleen bepaald door de baan die je hebt... Een moeder die alleen met thee thuis zit had hoogst waarschijnlijk ook een saaie/niet bijzondere baan gehad als ze werkte.
Hier gaan ze gewoon mee hoor, ouderen helpen met het huishouden of een boodschap, daar hoef je je kinderen niet voor weg te brengen. Of dingetjes op school of op de psz doe ik ook met de jongste erbij, idem voor taalles waar ik vrijwilliger ben.
Geloof mij, die momenten zijn echt geweldig! En de ene keer is er een vriendje bij en de andere keer niet. Het is iedere dag anders en zo gezellig. Zou het voor geen goud willen missen
Ik werk ook op wo-niveau en ik heb vorig bijna 10 maanden (onvrijwillig) thuis gezeten. Ondanks dat ik echt mijn best heb gedaan om in allerlei activiteiten uitdagingen te zoeken, raakte ik geestelijk steeds meer verveeld. Voor mij was het duidelijk dat stoppen met werken niet was wat mij gelukkig zou maken. Ik denk dat het iets heel persoonlijks is waar je alleen achter komt als je het hebt ervaren. Ik had er van tevoren in ieder geval een rooskleuriger beeld over en ontdekte vooral dat mijn werk echt een hele leuke bezigheid is. Ook dat juist de afwisseling tussen kinderen en werk maakt dat je van beide meer kan genieten. Wat ik mij bij het lezen van jouw verhaal afvraag is of dat je echt thuisblijfmoeder wil worden of dat je vooral een baan wil, die goed te combineren valt met thuis. Je tijd met je kinderen wordt overschaduwd door je werk en ik kan me goed voorstellen dat dit niet prettig is. Op deze manier kun je niet van je kinderen genieten, maar ook niet van je werk. Zal thuisblijfmoederen dit probleem gaan oplossen? Is er een mogelijkheid om tijdelijk onbetaald verlof op te nemen om het uit te proberen? Of toch een poging doen om een andere baan te vinden?
Ik denk dat de tip om onbetaald verlof op te nemen wel een hele goede is. Zo kun je het ervaren ( het is immers voor iedereen anders) hoe het is om 100% thuis te zijn. Ik zou dat eerst proberen. Verder, ik heb er in 2008 ook voor gekozen om even rust in te lassen. Ik ben daarna niet meer begonnen met werken. Straks als mijn jongste naar school gaat ga ik eens kijken wat ik allemaal kan gaan doen. Voor nu heb ik een hele leuke hobby waar ik af en toe geld mee verdien. Maar daar doe ik het niet voor.
gesprekstof is hier nooit op. ja gaat 9 van de 10x over de kids. maar hubby vind t juist fijn om te horen hoe t met de kids ging. wat de jongste weer geleerd heeft. wat de oudste op school heeft gedaan enz enz. via whatsapp véél contact overdag (hubby heeft nogal saaie baan en kan dus veel kletsen ) ik zorg dat hij iig niks(weinig) mist wat betreft de kids. savonds na het eten hebben we t over vanalles. zijn werk, hoe mijn dag was. enz enz wat ik zelf belangrijk vind, en dan vooral voor mezelf omdat ik 24/7 thuis zit. dat we regelmatig wat samen gaan doen. met de kids maar ook zeker zo nu en dan zonder de kids. buiten dat je papa en mama bent, ben je ook man en vrouw. en wat ik zoal overdag doe? geen flauw idee soms maar ik verveel me nooit. tuurlijk hele dag bezig met de kids. maar ook die gaan wel eens dagje/weekendje naar opa's en oma's. vorig weekend hubby werken, kids bij mn schoonmoeder. en ik had 2dagen heerlijk voor mezelf! en dan gaat de tijd ook echt véél te snel whaha zorg dat je naast het thuismama zijn, ook aandacht aan jezelf en aan elkaar(jij en je man) geeft. de basis moet stabiel en sterk zijn, de rest volgt vanzelf
Een tussenweg is een minder ambitieuze baan. Ik werkte altijd 50+ uren per week, met één kind en uiteindelijk twee kinderen heb ik nog enkele jaren 40 uur per week gewerkt. Ik kreeg hetzelfde gevoel als jij: ik heb mijn kinderen niet gekregen om ze telkens te moeten missen. Daarop heb ik de keuze gemaakt voor een minder ambitieuze baan. Nu werk ik in een andere functie bij een ander (heel fijn!) bedrijf nog maar drie dagen per week en ben daar dolgelukkig mee. Overigens ook een WO functie. Ik werk niet in de eerste plaats voor het geld, maar wel voor de afleiding, het contact met fijne collega's, gesprekstof buiten alleen maar praten over de kinderen, maatschappelijke participatie, trots op mijn werk zijn etc. Werken verrrijkt mijn leven in alle opzichten dus ik zou het niet willen missen. Maar wat ben ik blij dat de druk er een beetje af is. Drie dagen van de week werken en vier dagen vd week vrij! Heerlijk. De perfecte balans. Fijn dat ik de kleine dingetjes kan meemaken met de kinderen op school. Dat ik tijd en energie over heb om met ze te spelen na school en in het weekend. Succes met je keuzes!
ik heb het niet helemaal gelezen maar lees in je verhaal dat je nu erg veel werkt en dat je misschien thuisblijfmoeder wil 'worden'. maar is het geen idee om gewoon wat minder te gaan werken?? ik werk 16uur in de week en vind het heerlijk. waarschijnlijk dat je vanwege je functie niet minder uur kan werken, maar kan je binnen het bedrijf of mogelijk een ander bedrijf niet wat anders gaan doen, wat je ook leuk vind, oke misschien wat "onder" je niveau is maar wat prima is voor de komende jaren, en dat je mogelijk na een aantal jaar weer op niveau gaat werken...
Ik ben na de geboorte van de tweede in totaal 1 jaar thuis geweest, had ouderschapsverlof opgenomen. Vond het heerlijk. Ben dus nu ongeveer een half jaartje weer aan het werk en het bevalt helemaal niet. Ik werk 3 dagen in een vrij zware baan, en ik heb het gevoel dat ik mijn werk tekortschiet omdat ik maar 3 dagen werk en thuis ook omdat ik 3 dagen werk. Daarnaast vind ik mijn werk ook echt niet leuk meer. Vooral dit laatste heeft ons definitief doen besluiten dat ik na mijn verlofperiode van deze baby niet meer terugga, en stop met werken. Als ik nu nadenk over hoe het dan weer zal zijn... Heerlijk de tijd hebben voor je kids, elke dag gaan wandelen en maar zien waar je uitkomt en de tijd en de rust hebben om bij elk plantje en vogeltje stil te staan en heerlijk te bekijken. Lekker georganiseerd huishouden met altijd een opgeruimd huis en elke avond een verse maaltijd op tafel. Heerlijk! Ik kijk er enorm naar uit. Ik houd wel in mijn achterhoofd dat ik na, misschien een jaar of 2, weer eens wil kijken naar een opleiding of iets dergelijks. Ik ben niet van plan om jaaaaren thuis te zijn. Gewoon kijken hoe alles loopt en waar ik en het gezin zich op dat moment goed bij voelen. Succes met je keuze, als je het mij vraagt, blijf lekker thuis. Het is echt superfijn
Ik denk dat de beste optie dan is om op je strepen te gaan staan met als mogelijk gevolg ontslag, maar dan krijg je in ieder geval een ontslagvergoeding mee en heb je recht op ww. Als je zelf ontslag neemt heb je niets...... En misschien dat nummer drie die iets aankaart wel eindelijk iets in beweging kan zetten binnen het bedrijf!! Wij hadden pas ook een reorganisatie en ik "mocht" blijven en het verzwaardere functieprofiel gaan doen: nu heb ik spijt dat ik "mocht" blijven en had ik liever gehad dat ze mij ontslagen hadden. Als ik nu zelf de stekker eruit trek heb ik recht op ....niets! Ps, ik zou echt geen mail gaan checken en telefoontjes opnemen op mijn vrije dagen! Ik ben ook leidinggevende en soms werk ik wel op vrije dagen maar dan is het mijn eigen keuzen. Mijn collega's bellen alleen als het echt! dringend is! Dus gewoon direct mee kappen nu, het bedrijf gaat echt niet ineens failliet daardoor hoor!
TS, ik werk ook vier dagen op een advieskantoor op wo niveau en heb twee kleine kinderen. Ook op mijn parttime dag en tijdens vakantie check ik mijn email. Puur om te kijken of er direct actie ondernomen moet worden of niet. Die actie onderneem ik dan niet op mijn parttime dag. Bij mij op kantoor is het niet gebruikelijk dat fee earners minder dan vier dagen werken. Mijn reistijd is drie kwartier. Ik ga smorgens om half 8 de deur uit en ben half 7 thuis. We eten dan meteen met zijn allen, omdat mijn man dan gekookt heeft, de kinderen gehaald heeft van de opvang of bij opa en oma en daarna even met hen spelen en in bad en daarna in bed. Ik heb ook met jouw dilemma gezeten, maar ik was er snel uit. Ik merkte tijdens mijn zwangerschaps/bevallingsverlof dat ik aan het einde van verlof echt weer toe was aan werk. Ik vind mijn werk uitdagend en leuk. Hoe ik het ervaar is dat ik het fijn vind om mijn hersenen te laten werken. Dat wil niet zeggen dat je dat als thuisblijfmoeder niet doet, maar mijn eigen ervaring was tijdens mijn verlof, dat de muren op mij af kwamen. Ik vind de afwisseling van werken en voor de kinderen zorgen fijn. Ben ook van mening dat ik doordat ik werk een leukere moeder ben, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik voel me er fijner bij. Een paar jaar niet werken is geen optie in het werk dat ik doe, dan loop je juridisch te veel achter. Ik heb niet het gevoel dat ik veel van de kinderen mis. Op mijn parttime dag, in de weekenden en de avonden ben ik er voor hen en doen we veel leuke dingen. Ik voel me hierdoor niet een minder goede moeder. Ik zelf vind het zonde van mijn studies om niet te werken. Ik herken jouw twijfelpunten. Heel herkenbaar. Ik denk ook over de tijd na dat de kinderen naar school gaan, dan is het ook prettig dat je iets voor jezelf hebt. Succes met jouw keuze.
Ik ben nu 6 weken thuis vanwege zwangerschapsverlof. Aansluitend neem ik ouderschapsverlof op en dat betekent dat ik al met al 7 maanden thuis ben. Persoonlijk vind ik dat al heel lang. Ik ben niet zo'n thuiszitter. Niet dat ik letterlijk thuis zit hoor, ik trek er genoeg op uit. Nu even minder, omdat ik wat minder mobiel word vanwege de zwangerschap (41 wkn nu). En ook omdat zoonlief op een gegeven moment vroeg of we gewoon een dag thuis konden blijven. Maar goed: ongeacht of ik die dag ook buitenshuis wat gedaan heb of dat we vooral thuis zijn geweest, zit ik niet om gespreksstof verlegen. Mijn man vertelt over zijn werkdag en ik vertel -samen met zoon- wat wij gedaan hebben. Genoeg anekdotes met dat heerlijke eigenwijze mormeltje van ons. Verder praten mijn man en ik ook wel over bijv. nieuws, maatschappelijke ontwikkelingen e.d. We zitten allebei in het onderwijs, dus als hij met situaties uit zijn werk komt, is het niet zo dat ik alleen maar luister. Ik kan ook met suggesties komen. Zonde van je diploma... Ach, het is waarschijnlijk maar tijdelijk toch? Althans: zou je bijv. over een jaar of vier / vijf als de jongste ook naar school gaat toch weer terug aan het werk kunnen? Of kun je tegen die tijd misschien een aanvullende opleiding volgen waarmee je weer terug aan de slag kunt? Zoals de situatie nu is, is het ook niet prettig. Dus ik zou daar sowieso iets aan veranderen. Je overweegt nu te stoppen met werken. Als tussenstap zou je ook wat anders kunnen doen: stoppen met werken op je vrije dag. Kondig het gewoon aan: vanaf deze week beantwoord ik mijn mail niet meer op doe dag. Desnoods stel je zo'n automatische 'out of office reply' in. Daar gaan ze in het begin heel erg over mopperen. Lekker laten doen! Jij werkt die dag niet, krijgt niet betaalt dus hoeft ook niet beschikbaar te zijn. Zo heb je het tenslotte met je werkgever afgesproken toen je een dag minder ging werken. Dat je collega's daar moeite mee hebben, is hun probleem. Laat het dan ook hun probleem zijn in plaats van het jouwe. Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik. Maar ik heb een paar jaar terug iets soortgelijks gedaan. En weet je wat me opviel? Juist de collega's waar ik altijd al een hoge dunk van had omdat ze (ook) hard werken, moedigden me aan en steunden me. Terwijl de collega's die zelf zelden bereid waren om een extra stap te verzetten en vooral uit gemakzucht mijn hulp inschakelden, heel hard mekkerden toen ik besloot niet meer constant op stel en sprong hun problemen op te lossen. Inmiddels is iedereen aan de situatie gewend. En ik ben zo blij dat ik het gedaan heb. Het voelt voor mij gewoon veel beter, het geeft zo veel meer rust. En daardoor is de combinatie werk-privé weer goed vol te houden.