Ik zit in het zelfde schuitje. Ik werk 4 dagen, maar er wordt meer van me verwacht dan dat. De werkgever is absoluut in helemaal niks flexibel. Als de kleine ziek is moet ik een vrije dag opnemen, maat ondertussen loopt het werk wel door. Ikheb lang gedacht dat ik liever thuisblijfmoeder wilde zijn, maar ben toch ook bang dat ik me dan ga "vervelen". Ik heb nog maar 1 kindje en heb besloten dat ik het nog blijf proberen, maar dan bij een andere werkgever. Was geen goede tijd om over te stappen, maar tis gelukt. Begin 1 januari en wederom weer voor 4 dagen. Dit ga ik nog 1 jaar proberen en als het dan niet bevalt ga ik wat anders proberen. Ik ben nu met mijn PhD keihard carriere aan het maken, maar als het niet bevalt ga ik lekker minder of helemaal niet werken. Belangrijkste vind ik dat ik lekker in mijn vel zit en dat is in de huidige situatie niet zo en het klinkt alsof dat bij jou ook niet het geval is...
Meiden, bedankt voor alle reacties. Ik ga maandag een gesprek aan met de directeur om (onder andere) de mogelijkheden van onbetaald verlof te bespreken en aan te geven dat ik op mijn vrije dag echt vrij wil... We zullen afwachten hoe of wat! Ik hou jullie up to date (met hopelijk wat goed nieuws )
ik heb bewust gekozen voor thuisblijfmoeder bij de komst van onze 3e. Heb altijd fulltime gewerkt en wist niet beter. Kids gingen 3 a 4 dagen in de week naar de opvang en dat was normaal. Nu heb ik een jaar thuisgezeten als huismoeder en begin 1 januari als gastouder. Ik mis het contact met collega's heel erg want alles wat je doet, doe je met kinderen ben soms erg jaloers dat mijn man elke dag pauze neemt van thuis. Maar ben ook wel blij dat ik dit mijn kinderen kan bieden en het is heerlijk om je dagen in te plannen. Ben je moe, doe je niets, heb je energie? doe je gezellig wat meer met ze. Dat kan niet op je werk. Ik ervaar het ontzettend positief en als ik per 1 januari dan ook weer ga sporten heb ik lekker weer mn eigen dingetje waarbij ik ook even pauze heb van thuis en dat is soms wel lekker hoor na een jaar lang 24u per dag "mamma" te horen haha! Maar raad het je zeker aan!
ik ben verlicht huismama (ziek) al 5 jaar lang, en ik mis het wel de contacten met klanten, gewoon het werken, even mijn eigen ding doen. even geen mama zijn.
Ik doe absoluut niet alles met de kinderen wat ik voorheen zonder de kinderen deed. De oudste gaat naar school en de jongste gaat al sinds dat hij 2 is 2 dagdelen in de week naar de PSZ. Ik doe dus gewoon boodschappen zonder de kids, doe gewoon leuke dingen met vriendinnen zonder de kids, zit gewoon lekker onderuit gezakt op de bank met een filmpje zonder de kids...
Hier ook een thuisblijfmama en ik heb het drukker dan ooit! Maar ik geniet! Van haar lachjes, lekker knuffelen. De tijd vliegt voorbij en ik heb nog genoeg te doen in en rondom het huis. De oudste (12) wilt een andere kamer, dus dat wordt een project waar veel tijd in gaat zitten. Met een kleine van 5 mnd gaat alles niet zo snel. Maar ik ben blij dat ik smorgens niet zo hoeft te haasten om naar werk te gaan. We hebben de tijd.. En er is nog genoeg te bepraten, over de verhalen op het forum. Over vriendinnen, wat ik meemaak met de kids. Ik ben blij dat ik een thuisblijfmama ben, en werken dat komt wel weer...
Veel succes en blijf op je strepen staan. Wettelijk gezien heb je in ieder geval het recht om voor de helft van je werktijd ouderschapsverlof aan te vragen. In jouw geval zou ik inzetten op fulltime ouderschapsverlof, aansluitend op je zwangerschapsverlof. Wat bij jou past moet je ervaren en laat je niet te veel leiden door angst. Noem mij naïef, maar ik denk dat mocht je toch helemaal stoppen met werken en het bevalt niet dat er ook weer een oplossing komt. Ondanks dat het hier niet beviel ben ik blij dat ik weet hoe het is om geheel thuis te zijn. Ik sta nu met meer overgave achter mijn keuze, waardoor ik de combinatie werk en kinderen meer kan waarderen, maar ook hoe belangrijk het is om deze twee te scheiden. Mails lees ik niet meer op vrije dagen, telefoon pak ik niet meer aan en het extra geld gebruiken we o.a. voor hulp in de huishouding. Als ik bij de kinderen ben dan ben ik er ook echt. Voor mij hoeft dat alleen niet 24/7 te zijn, maar wie weet is dit wel wat jij wilt en daar kom je alleen achter door het te doen.
financieel is het hier niet haalbaar en ik vind het heerlijk om te werken, ik zie mijn werk even tijd voor mezelf. ik werk in de zorg dus onregelmatig en ben vaak zat 2 a 3 dagen buiten het weekend om extra vrij met mijn meisje waarop we leuke dingen doen. ik zit nu nog in de opleiding waardoor ik verplicht ben 32 uur te werken, straks als ik mijn diploma heb over iets meer als een jaar wil ik weer 24 uur gaan werken vind 3 dagen zat. ik vind werken zelf wel belangrijk omdat ik niet afhankelijk wil zijn ook van mijn man, wil mijn eigen centen ook verdienen om leuke dingen te doen en hem daarvan ook cadeautjes etc te geven. ik geloof niet dat mijn kind wat tekort komt doordat ik werk want ze geniet met volle teugen op de opvang, met andere kinderen spelen is ook belangrijk voor de ontwikkeling. waar ik woon momenteel heb ik ook geen groot sociaal netwerk zitten allemaal eindje verderop dus ik zou me op een gegeven moment ook dood vervelen thuis. maar doe waar jij je goed bij voelt
Ik ben blij dat ik werk. Ik moet er niet aan denken om thuis te zitten. Ik ben afgelopen jaar half werkeloos geweest en werkte maar erg weinig uren, en vond het verschrikkelijk. Ik kan me best thuis vermaken maar ik site gewoon de sociale contacten op het werk en het even lekker geen mama zijn maár gewoon ik. Nu werk ik 3 en halve dag maar dat gaat in januari naar 3x 9 uur. Daar ben ik erg blij mee. Ik zou gewoon duidelijkere afspraken maken met de baas, dat op je vrije dag de telefoon en mail echt uit gaat en dat je in het weekend maar 1 uur besteed aan vergadering voorbereiden en dat je na je zwangerschap ouderschapsverlof van 1 dag erbij neemt. Kunnen ze mooi je vervanger voor 2 dagen in de week aanhouden zodat je werk verdeeld word.
Hier een iets andere situatie en maar wel TBM en dat bevalt ons allemaal prima. Wij hebben jaren en jaren op ons meisje gewacht en kunnen het nu niet over ons hart verkrijgen om haar naar de opvang te doen. Bovendien heb ik niet zo een hele stabiele gezondheid en zou de combi werken-mamazijn-vrouwzijn ook niet helmaaal ten goede komen aan de gezelligheid in ons huis. Veroordeeld word ik volgens mij niet? Weet van één kennissenpaar dat ze ons een beetje vreemd vinden, maar hun staan ook heel anders in 't leven. De meeste mensen die er iets over zeggen, vinden het juist fijn dat ik thuis kan zijn en blijven bij mijn meisje. Misschien hangt het ook een beetje van je karakter af? Mijn vriendin werkt en zou absoluut geen fijn mens worden als ze voortdurend thuis zou moeten zijn. Ze werkt, wordt daar heel blij van en is dus in haar vrije tijd een ontzettend lieve, leuke mama. Ik vind het juist fijn om thuis te zijn. Lekker frutselen, met mijn meisje klungelen, het huis gezellig hebben (ja ja lekker ouderwets haha). Gespreksstof is er voldoende. Ik lees veel, volg het nieuws en wil over een heleboel zaken praten maar kom er juist achter dat mijn omgeving vooral geïnteresseerd is in de ontwikkeling van DL. Succes met het maken van een keuze hoor. Moeilijk.
Ik denk dat welke keuze je ook maakt, het belangrijk is om je hart te volgen. Wat ik opmaak uit je verhaal is dat de omstandigheden waaronder je nu werkt niet prettig zijn. Ik kan me voorstellen dat als er geen alternatief is qua werk je kiest voor thuisblijven. Ik zou vooral datgene kiezen wat goed voelt en waarbij jij het gevoel hebt dat je er voor je kinderen kunt zijn zoals jij dat wilt, in welke vorm dan ook. Zelf werk ik 3 dagen per week (kan nu ook niet anders financieel gezien), maar ik heb wel het geluk dat mijn werk erg flexibel is en ik er op belangrijke momenten altijd kan zijn voor mijn kinderen. Als dit niet zo was zou ik het er zelf gevoelsmatig erg moeilijk mee hebben om te werken en in jouw situatie zou ik het werk niet goed kunnen volhouden. Succes met het gesprek op werk en kies voor je gevoel!
Ik werk 5 dagen in de week en ken je twijfelpunt. Toen ik ouderschapsverlof had (25 uur per week) was ik al bij al toch 40 uur en meer aan het werk. Op mijn strepen staan, deed ik ook! Hielp het? NEEN! Ik heb toch een andere werkgever gezocht, waar alles meer bespreekbaar was. Is mijn dochter ziek, dan ben ik gewoonweg thuis. Enkel in heel dringende gevallen, bellen ze me even op, maar proberen eerst zelf alles uit te zoeken. Toen kreeg ik het probleem toen mijn dochter naar school ging. Buitenschoolse opvang is hier in Duitsland niet te krijgen. Werken deed ik van 8 tot 16:45 en opvang kon ik hier maar krijgen tot 16:30. Geen probleem, ik mocht gewoonweg een half uur vroeger stoppen. Toen ik mijn werkgever vroeg of dat allemaal zo goed zou blijven gaan zei hij me maar 1 ding: ooit worden kinderen groot en ben je van die uren niet meer afhankelijk. Veel hangt dus van de instelling van het bedrijf af. Zo hou ik het dus ook vol om voltijds te blijven werken.
Gisteren een gesprek gehad met mijn directeur. Ze willen me niet kwijt maar kunnen niet meegaan in een onbetaald verlof-situatie. Mogelijkheid is om op de vrije dag maar een halve dag bereikbaar te zijn maar dat was de max die we konden bereiken. Er wordt aangegeven dat ik een baan heb waar verantwoordelijkheden bij horen en tussen neus-en-lippen werd ook nog even aangegeven dat zwangerschapsverlof nou ook niet echt uitkwam. Ik heb aangegeven dat dit opmerkingen en oplossingen zijn waar ik niks mee kan en dat ik op mijn vrije dag vanaf nu weiger mijn telefoon of laptop aan te zetten, daar werd weer van aangegeven dat het werkweigering is (lijkt mij vrij moeilijk aan te tonen, werkweigering op je vrije dag?). Maargoed ik heb er dus geen fijn gevoel aan over gehouden. Ik kan hier eigenlijk dus nog helemaal niks mee. Ik ga het tijdens mijn verlof even aankijken. Ben ik na mijn bevalling er nog steeds van overtuigd dat ik liever thuis ben en vanuit daar iets nieuws ga zoeken dan kan ik mijn contract in die periode opzeggen. Jammer dat er dan geen ww is, maar dat moet ik maar voor lief nemen dan. Deze situatie is voor mij niet meer wenselijk. De stress speelt me gewoon op, ook veel harde buiken etc. De gezondheid van mijn kindje gaat boven het werk.
Zo ging het bij mij ook! En als jullie het zo financieel voor elkaar kunnen krijgen dat je ondertussen kan stoppen en zo verder te solliciteren, dan zeg ik: DOEN. Het bespaart je een burn-out, ik spreek uit ervaring! Ik kon helaas niet stoppen, we waren ook van mijn loon afhankelijk. Toen ik bij de dokter zat en de diagnose burn-out had en mijn hele verhaal vertelde, zei mijn dokter heel simpel om een nieuwe job te zoeken, want een werkgever zal zijn instelling niet veranderen. Toen ik hem voor gek verklaarde, dat de crisis niet zo bevorderlijk is voor het vinden van een nieuwe job, zei hij me "goede mensen worden altijd gezocht!" Dit gesprek was op een vrijdag. De maandag een andere firma gebeld of ze me konden gebruiken, de dinsdag op gesprek en de woensdag had ik een nieuw contract...
Ook hier een thuisblijfmoeder, eerlijk gezegd, die keus is voor me gemaakt toen ik mijn ontslag kreeg in mijn tweede zwangerschap. Sindsdien ben ik op zoek naar een nieuwe baan, maar nu mijn ww is afgelopen ben ik niet meer zo actief op zoek. De noodzaak is er ook niet echt bij, we kunnen het prima redden met 1 salaris. Ik heb nu mijn draai gevonden en vind het heerlijk om bij de kindjes te kunnen zijn. Ik ben er altijd voor ze en ik merk aan de oudste dat hij het heerlijk vindt. De jongste weet niet anders dan dat ik thuis ben. Ik doe ong 6 uur vrijwilligers werk per maand, heb mijn studie afgerond en ben op zoek gegaan naar hobby's die ik kan combineren met mijn kindjes. Ik verveel me geen moment! Ik doe iedere dag 3-4 uurtjes in het huishouden en daarna heb ik alle tijd voor de kindjes. Met zo'n houding van je werkgever kan je helemaal niks! Kan je niet iets voor jezelf beginnen? Dan kan je toch voor je kindjes zorgen, je eigen werktijden inplannen en heb je niet voor niets al die jaren gestudeerd.
Ik zou iets voor mezelf kunnen beginnen, maargoed dat is natuurlijk ook in het begin moeilijk maar altijd beter als zo doorgaan... Ik heb nog wat maandjes om erover na te denken...