Ervaringen gezocht: hoe omgaan met werk/zwangerschap na extreem premature geboorte?

Discussie in 'Zwangerschap en werk' gestart door Liefeling, 6 apr 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Liefeling

    Liefeling Actief lid

    24 dec 2018
    499
    301
    63
    Vrouw
    Zijn er dames die eerder extreem prematuur zijn bevallen (<32wk), werken en een nieuwe zwangerschap hebben aangedurfd?

    Hoe zijn jullie omgegaan met de vorderende zwangerschap, werk en voldoende rust? Hoe was jullie contact met werkgever en bedrijfsarts? En welk advies kregen jullie? Tot wanneer hebben jullie doorgewerkt?

    Ik ben 3 maanden te vroeg bevallen en ik krijg van diverse zorgverleners te horen dat ik er rekening mee moet houden en het verstandig is om ergens begin 20 weken flink gas terug te nemen en dan ook te minderen of stoppen met werken.
    Dat is nogal wat. Maar rationeel gezien begrijp ik het wel en denk ik ook dat dat verstandig is. Zeker met de lichamelijke kwalen die nu al aanwezig zijn.
    Bovendien loopt er een peuter rond die geen uitknop heeft. Dus mijn dagen zijn van 7u-20u aan een stuk door enorm actief. Ik heb nu al regelmatig last van een onrustige buik 's avonds (op rustige dagen heb ik dat niet). Dat baart me wel zorgen voor een latere termijn. Ik moet het op sommige dagen echt al rustigeraan doen.

    Ik vraag me af hoe andere dames met zo'n extreme premature geboorte hiermee zijn omgegaan.
    Anyone?
     
  2. jolien 1986

    jolien 1986 Niet meer actief

    Mijn dochter is geboren met 36 weken, wel prematuur gedrag erbij van 32 weken. Ik ben tot einde verlof gewoon doorgeknalt met werken terwijl met 20 weken echo al groeiachterstand en complicaties opgetreden waren.

    Achteraf is enorm zwaar gevallen wou dit nooit meer, dus ook geen 2e... Nu na Emdr therapie durf ik het toch aan.

    Een volgende zwangerschap trap ik zeker eerder op de rem kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik mij toen destijds zo "stoer" hield. (er is meer dan werk ;) )

    Ook zwangere collega's help ik op de rem trappen. Waar ze mij achteraf dankbaar voor zijn :)
     
  3. Liefeling

    Liefeling Actief lid

    24 dec 2018
    499
    301
    63
    Vrouw
    @jolien 1986 dankhewel voor je reactie. Jouw instelling herken ik. Ik wilde ook gewoon doen wat ik deed en achteraf gezien had ik zeker eerder gas terug moeten nemen (niet dat dat waarschijnlijk veel verschil had gebracht, maar toch...). Ik wilde mijn werkgever ook gewoon niet extra belasten met mijn zwangerschap.

    36 weken, dat is voor mij echt een droom. Maar als je met 20 weken al zo'n alarmsignaal krijgt, dan is dat een volgende keer toch zeker reden om flink op de rem te trappen. Wat goed dat je hulp hebt gezocht en nu toch weer de stap gaat wagen. Het zal heel spannend worden.
     
    jolien 1986 vindt dit leuk.
  4. jolien 1986

    jolien 1986 Niet meer actief

    #4 jolien 1986, 6 apr 2019
    Laatst bewerkt door een moderator: 6 apr 2019
    Nee dat had ik ook wou anderen niet mee belasten "zwangerschap is geen ziekte" ;)

    Als ik rustiger aangedaan had, had het met de complicaties niets uitgehaald. Wel voor mijn psychische rollercoaster. Want een roze wolk ken ik niet echt. We gingen van spannende GUO 's, naar de spoed ks, naar neonatologie , naar overprikkelde huilbaby met sonde naar huis. En dan ga je naar paar lullige weekjes alweer aan het werk.:rolleyes:

    Ik heb zelf de 36 weken enorm overschat, mijn neefjes van 32 weken hadden minder hulp nodig en gingen zelfs eerder naar huis (stoere vechters! ) misschien kwam daarom de klap wat harder aan.?


    Kies echt even voor jezelf, je gezin en het kindje in je buik. Werken kan/ga je nog wel tot je 70ste doen. Fuck die paar weken, maanden. Je baas zet gewoon wat eerder een vervanger in en dat komt wel goed. Met jouw ervaring en waarschijnlijk ook weer risico op vroeggeboorte moet je je ook mentaal kunnen voorbereiden op je kindje.

    Advies ; ruk vroeg aan de bel zodat er optijd vervanging is en jij met goed gerust hart naar de geboorte van je kindje kan leven.
     
  5. Pechvogol

    Pechvogol Fanatiek lid

    19 jun 2014
    1.361
    678
    113
    De situatie ligt bij mij net ff wat anders, gezien mijn eerste 2 kinderen kort na de vroeggeboorte zijn overleden, maar goed, hierbij hoe ik het doe/heb gedaan
    Zs 1e zoontje: groeiachterstand vanaf 20 weken. Gewerkt tot 26 weken, toen zkh opname. 28w3d zoontje geboren, 11 dagen geleefd.
    Zs dochter: advies zkh stoppen met werken bij 20 weken. Wel tot 20wkn gewerkt, maar aangepaste werktijden. Dochter geboren en overleden met 23w6d
    Zs 2e zoon (leeft): Einde 1e trimester 50% gaan werken, met 17 weken moeten stoppen ivm erg lage bloeddruk. (Advies was weer stoppen met werk met 20 weken.) Zoon met 36 weken geboren.
    Huidige zs: wederom advies zkh stoppen met 20 won. Echter, hondsberoerd van week 7 t/m 15. Vervolgens wederom extreem lage bloeddruk, dus ik kan niet meer werken tot einde zwangerschap.

    De eerste zwangerschappen heb ik me wel eens rot gevoeld niet meer te kunnen werken. Maar ook voor mezelf omdat de tijd wel érg langzaam gaat dan.
    Nu ben ik wat eerlijker naar mezelf: als ik 5 minuten bij de kassa in de rij sta, ga ik gestrekt. Zelfs als ik graag zou willen werken, is het fysiek gewoon niet haalbaar. Gelukkig heb ik een top werkgever die mij in alles ondersteunt. Heb ook veel contact met collega's (soms meer dan ik qua energie eigenlijk kan handelen) en zodra ik ook maar iets energie heb, ga ik er even heen om te kletsen.
    Dus tja, ik lig er voor een zwangerschap een klein jaartje uit, waardeloos, maar ik zie geen andere mogelijkheid
     
  6. Liefeling

    Liefeling Actief lid

    24 dec 2018
    499
    301
    63
    Vrouw
    Dankjewel voor je uitgebreide post. Wat verdrietig om te lezen dat je twee keer een kindje hebt moeten verliezen. Dat is met geen woorden te beschrijven zo verdrietig en ook een enorme spanning tijdens de zwangerschap.
    Mijn kindjes zijn rond dezelfde termijn als de jouwe geboren, maar ik heb het duizendste geluk gehad dat de tweede met 28 weken het wel heeft overleefd.
    Mijn werkgever heeft hier uiteraard ook de nodige sores van gehad. En ondanks dat ze er voor mij heel fijn mee om zijn gegaan, zie ik er als een berg tegenop om er nu weer lang tussenuit te zullen zijn. Bovendien heb ik nu net mijn werk weer lekker op de rit...
    Ik heb er echt moeite mee om mijn werkgever weer te belasten. Zelfs dusdanig dat ik tussen mijn 2 kinderen mijn miskraampje van 8 weken niet eens heb gemeld. Dat was voor mijn gevoel ook niet iets heel heftigs, maar ik heb er wel 4 weken lichamelijk last van gehad. Ik wilde gewoon niet dat zij ermee belast werden, dus heb ik ook op pittige dagen doorgewerkt. Datzelfde merk ik nu ook op lichamelijk zware dagen, dat ik eigenlijk al aanpassingen moet gaan doen, maar daar nog niet aan toegeef. Die instelling moet veranderen.
    Ik denk nu na over mogelijkheden om toch betrokken te blijven tijdens de periode dat ik niet meer kan werken. Dat geeft me wel wat rust dat ik dan enigszins op de hoogte blijf van wat speelt.

    Zo fijn om te lezen dat jij de 36 weken hebt gehaald na 2 heel kleine kindjes! Dat geeft moed. En het is zo ontzettend waardevol dat je nu een levend kindje in je armen hebt en houdt.

    Wat een opsomming aan verlies heb jij al moeten meemaken. Onvoorstelbaar. Ik hoop dat deze zwangerschap mag eindigen in een gezond en groot broertje of zusje voor jullie 3 andere kindjes.
     
  7. Liefeling

    Liefeling Actief lid

    24 dec 2018
    499
    301
    63
    Vrouw
    Je hebt ook gelijk. Maakt niet dat het makkelijk is.
    Mocht je nog een keer in die situatie belanden, zou ik me na het verlof ziekmelden.
     
    jolien 1986 vindt dit leuk.
  8. Pechvogol

    Pechvogol Fanatiek lid

    19 jun 2014
    1.361
    678
    113
     
  9. Liefeling

    Liefeling Actief lid

    24 dec 2018
    499
    301
    63
    Vrouw
    @Pechvogol jeetje zeg, zo herkenbaar.
    Vandaag heb ik er nog eens goed over nagedacht en wat gesprekken gehad. Ik ga kijken of ik het advies op papier kan krijgen (anders sta ik nergens???). En ik ga mijn baas z.s.m. inlichten over mijn zwangerschap en dan ook een gesprek bij de bedrijfsarts laten inplannen. Mijn gevoel zegt nu ook wel echt dat 20 weken een goede richtlijn is.
    Wat jij ook al zei dat je je ook moet kunnen voorbereiden op de konst van je kindje. Wij hebben geen verlof vooraf, dus mentaal heb je simpelweg niet de rust en tijd om je voor te bereiden. Die rust wil ik graag creëren. En inderdaad, we moeten nog minstens 30 jaar werken, wat is dan dat ene kleine jaartje?! Je hebt volkomen gelijk. Ik voel me echt minder schuldig, dankjewel!
     
  10. Pechvogol

    Pechvogol Fanatiek lid

    19 jun 2014
    1.361
    678
    113
    Ik ben blij dat je je er minder schuldig door voelt, want het is absoluut niet nodig. Het is gewoon zakelijk, jij kan tijdelijk niet leveren waar je voor betaald wordt, daar zijn regels en vangnetten voor, waardoor je de werkplek met een gerust hart zou moeten kunnen verlaten. En dan moet werkgever zn werk doen. En ik denk er zelf ook altijd achteraan: de dag dat ze je eruit willen hebben, gaan ze je ook niet 'uit schuldgevoel' aanhouden ;)

    Ik heb nooit op papier aan hoeven geven, dat het advies was met 20 weken te stoppen. Ik heb het in een gesprek eigenlijk gewoon medegedeeld. Maar goed, mn gyn was heus wel bereid geweest een schriftelijk advies te geven wanneer nodig. Maar ik denk dat het geheim van het succes ligt in de manier van het overbrengen van de boodschap. Ik was heel open naar leidinggevende, maar had een heel duidelijk plan voor ogen hoe ik de zwangerschappen wil(de) doorlopen. Die was prima meegaand en als niet, dan was het via bedrijfsarts gegaan. Ik kon iig door niemand overtuigd worden een minuut langer te werken dan ik zelf vond dat ik aankon (maar ik ben ook wel eerder het type dat geremd moet worden dan gepusht. Heb na verlies van de kindeten ook relatief snel gereïntegreerd, heeft werkgever me ook vooral geremd)
     
  11. Dubbelgeluk

    Dubbelgeluk VIP lid

    18 mei 2013
    11.511
    10.344
    113
    6 jaar geleden braken mijn vliezen met 23,6 weken en waren mijn jongens geboren met ruim 24 weken. Na een aantal weken NICU moesten wij ze tot ons grote verdriet laten gaan.

    Zwangerschap nummer twee (5 jaar geleden) heb ik vanaf week 18 thuis gewerkt. De uren die ik kon maken heb ik gemaakt en dat tot en met week 34 volgehouden.

    Vandaag exact 20 weken zwanger van onze 4e zoon. Ik werk nog, al hebben ik wel afgesproken met de gyn dat ik een tandje terug doe. Vanmiddag heb ik hier een gesprek met de arbo arts over. S avonds blijf ik met alles thuis, geen verjaardagen en geen feestjes. Voor mij is thuiswerken erg eenvoudig, als dat voor jou ook mogelijk is, kan je daar wellicht iets mee. Kan dat niet, dan is ziek melden de enige oplossing. Ik zou daarom ook alvast een preventief gesprek met de arbo arts aan gaan. Gewoon aan je zelf en je kindjes denken en niet anders, dat is uiteindelijk waar het om draait! Ik wens je een voorspoedige zwangerschap toe!
     

Deel Deze Pagina