Momenteel zit ik in de ziektewet. Ik heb last van extra hartslagen (hartkloppingen) dat is iets wat ik al jaren heb maar het speelt vooral op in stress situaties. Ik ben erg bang voor het Corona virus en durf niet buiten de deur te komen, dus durf ook niet te werken. Ik werk op een kantoor waar veel mensen tegelijk zijn, ze houden zich uiteraard aan de regels geven ze aan maar dat neemt mijn angst niet weg. Helaas heb ik door mijn angst ook meerdere paniekaanvallen per dag. Mijn supervisor heeft gevraagd of ik op kantoor wil komen voor een gesprek. Daarop heb ik aangegeven dat ik op dit moment niet naar kantoor durf te komen.. hij heeft toen de bedrijfsarts ingeschakeld in de hoop dat zij mij adviezen kan gaan geven (?). Ik heb nog niet eerder contact gehad met deze bedrijfsarts maar een goede vriendin (en collega dus) van mij wel en zij heeft geen fijne ervaring met haar. Dat geeft me nóg meer stress! Ik ben zo bang dat ze me wil verplichten om naar kantoor te gaan. Dat is momenteel echt mijn grootste nachtmerrie. Mijn hartkloppingen zijn nu zo ook zo erg door al deze stress. Het is dus niet alleen de angst voor het virus maar ook wat het lichamelijk met me doet. Het is momenteel zelfs zo dat ik nog uren aan het opbouwen ben, zit dus nog in re-integratie. Ook vanwege de hartkloppingen. Kan iemand me vertellen wat ik kan verwachten van het gesprek? Kan ze me verplichten om te gaan werken of bijvoorbeeld verplichten om verlof op te nemen?
Zit je in een risico groep? En heb je psychische hulp? Psycholoog ofzo? Ik durf niet te zeggen wat je kunt verwachten, maar kan me voorstellen dat ze daar naar gaan vragen. Daarbij kan een psycholoog bevestiging geven, wat voor een bedrijfsarts nodig kan zijn. Psychische klachten, waardoor je niet werkt, vallen vaak in een grijs gebied. Althans, dat is mijn ervaring.
Ik zit niet in een risicogroep en heb ook geen psychische hulp. Dat grijze gebied herken ik van wat mijn vriendin heeft ervaren. Ze werd totaal niet serieus genomen met haar burn-out. En dat is dus dezelfde bedrijfsarts. Maar het is bij mij niet alleen psychisch, ik heb ook hartkloppingen en dat word met meer stress nog veel erger.
Wat vervelend voor je. Ik zou me niet te veel laten leiden door je vriendin, maar probeer er open in te gaan. De bedrijfsarts zal op zoek gaan naar een manier om jouw weer aan het werk te krijgen, probeer dit niet als aanvallend te zien. Als ze straks een advies geeft wat jij niet kunt waarmaken, dan moet je het in ieder geval proberen. Dus je zegt geen nee, maar je trekt je jas aan en je ziet hoe ver je komt. Als dit dan in het uiterste geval betekent dat je niet eens door een paniekaanval de deur uit kan komen, dan kan ze je niets verwijten en niets maken. Want je hebt het geprobeerd. Maar je kunt ook zelf een voorstel doen, dat je graag een aantal uren thuis werkt bijvoorbeeld en je contact houdt met je collega's via videocalls.
Als de angst je echt zo erg belemmerd, zou ik denk wel contact zoeken met je huisarts. Dan kun je doorverwezen worden naar een psych. Dan laat je zien dat je wel stappen erin neemt. En wb die hartkloppingen. Dat is fysiek, maar wordt veroorzaakt door iets psychisch. Of ben je hiervoor onder controle bij een arts? En misschien kan je inderdaad vanuit huis aan het werk?
@Palmpje sta je bij een specialist onder controle en weet die van de verergering door stress en wat je angst momenteel voor stress oplevert? Wat is het advies van je specialist hierin? En welke begeleiding krijg je om stress te reduceren?
Zodra het mogelijk is om thuis te werken dan wil ik dat zeker doen. Ga dat ook aangeven bij haar. Ze zijn er momenteel pilots mee aan het draaien heb ik gehoord. Bedankt voor je tips!
Maar die angst voor Corona, daar zal ik toch zeker de enige niet in zijn? Voor mij zijn dit echte triggers voor een paniekaanval, maar ben er wel achter dat als ik geen nieuws lees ik een stuk rustiger ben. En nu kom ik nergens dus de kans op besmetting is zo goed als nihil. Maar buiten de deur kan ik het dus oplopen, ik wil dat risico gewoon echt niet lopen. Ik heb allerlei onderzoeken gehad en daar kwam alleen maar uit dat ik extra slagen heb. Dit is er altijd, maar met tijden, en vooral met stress, heb ik er heel veel last van.
Ik heb geen begeleiding. Uit de onderzoeken is gebleken dat het niets ernstigs is en ik er mee moet leren leven. Dat gaat over het algemeen ook prima hoor maar af en toe heb ik er heel veel last van en met stress situaties dus ook. De huisarts zou me bètablokkers kunnen voorschrijven zei ze, maar liever niet dan wel. En ik wil daar eerlijk gezegd ook niet aan beginnen.
Ik kan begrijpen dat je niet aan de beta-blokkers wil. Maar ik zou wel aan de huisarts of de specialist vragen om begeleiding bij stressreductie. Zoals ladykikker ook aangeeft. Angst voor corona heeft in principe iedereen wel in meer of mindere mate, dat het beperkt tot een bepaald niveau ook, zeker wanneer je tot een risicogroep behoort. Maar de paniekaanvallen lijkt me wel iets om aan te gaan werken, hierdoor wordt je nog veel meer beperkt dan hoe rot ook gezegd noodzakelijk is. En de angst die voor die paniekaanvallen zorgt wordt daarin wanneer buitenproportioneel ook begeleid. Het kan je nu helpen maar ook zeker ook in de verdere toekomst en wanneer dat helpt om uiteindelijk minder fysieke klachten te hebben lijkt me dat alleen mooi meegenomen toch? Dit is ook iets wat je aan de arbo kan aangeven en waar via de arbo je werkgever bij kan ondersteunen overigens. Ik bedoel er absoluut niet mee te zeggen dat je gevoellens volledig irreëel zouden zijn maar juist mee te denken hoe het voor jou houdbaar blijft in de huidige tijd maar ook daarna.
Het is ook iets wat ik steeds uitstel. Ik kamp al veel langer met een angststoornis maar omdat het er niet altijd is, stel ik het dus uit. Ik zit ook in een icsi traject en omdat ik dat al intensief genoeg vind had ik besloten om eventueel daarna naar de huisarts te gaan om doorverwezen te kunnen worden naar een psycholoog.
Denk idd zoals ze hierboven zeggen dat je echt professionele hulp moet zoeken. Angstaanvallen zijn psychisch en daar kan een psycholoog je echt wel bij helpen. En als daar medicatie bij nodig is, zou ik dat ook gewoon accepteren, hoe erg je er zelf ook op tegen bent. Als de bedrijfsarts je vraagt of je onder behandeling bent (ook omdat je schrijft dat je nog op aan het bouwen bent van vorige aanvallen) en je geeft aan dat je geen hulp hierbij krijgt, kun jij het beter worden belemmeren (zo noemen ze dat) en kunnen ze andere maatregelen nemen. Als jij in de ziektewet zit moet je alle (uiteraard normale) manieren aangrijpen beter te worden. Als de psycholoog gaat adviseren dat je moet sporten, zou je dat in principe moeten proberen. Wellicht heeft het geen zin? Maar dan heb je het iig geprobeerd en kan niemand je dit ooit verwijten. En tuurlijk hebben meer mensen deze klachten, ben bang dat de GGZ gaat ontploffen binnenkort... Maar zoek hulp. Voor jezelf in de eerste plaats, maar vooral ook dat iemand kan 'aantonen' dat je iets hebt en er wat aan wilt doen.
Ben je daar al eerder voor behandeld? ( angststoornis) Dat het te “bewijzen” is? Ik bedoel dit niet als een aanval op je maar als je niet zo’n meelevende bedrijfsarts hebt dan kan ik me voorstellen dat die zegt dat je dus gewoon kan werken want je medische kant (hartslagen) daar moet je mee leren leven en iedereen is wel een beetje bang/gestresst door deze corona uitbraak. Ik mag ook niet thuisblijven. Begrijp me niet verkeerd want mijn man heeft een angststoornis en die is nu tijdelijk volledig afgekeurd door het UWV. Dus ik denk dat jij je niet aanstelt hoor!
Ik ben in het verleden onder behandeling bij de praktijkondersteuner geweest. Het ging daarna een heel stuk beter met me dus een psycholoog was toen niet nodig.
Ik zat niet in de ziektewet wegens paniekaanvallen maar vanwege mijn hartkloppingen. In goed overleg met mijn supervisor ben ik toen heel langzaam uren op gaan bouwen. Dat ging heel goed alleen nu een dikke terugval door de Corona crisis..
Oké, dat zou je dan kunnen benoemen. Wel lastig dit. Hopelijk toont de bedrijfsarts een beetje begrip.
Mag ik je een tip geven als voormalig mede icsi-traject genoot? Zoek juist tijdens het traject hulp, als het goed is geven ze dat vanuit het zkh ook aan. Het kan daarin een prettige ondersteuning zijn bij zowel het traject als wanneer het raak is. Weet uit ervaring dat dat ook juist verlichtend kan werken op het intensieve van het traject. Weet niet hoe het zit met intake etc in de huidige tijd maar je kunt de huisarts telefonisch ook vragen om een verwijzing. Ik weet dat wij na de verwijzing eerst vragenlijsten in moesten vullen voor er een mondelinge intake was en daarna een 'uitslag' gesprek.
Als je het echt niet eens bent met de bedrijfsarts, heb je via diezelfde bedrijfsarts altijd recht op een second opinion, die zij voor je kunnen aanvragen. In de tussentijd moet je wel gehoor geven aan het “tussentijds advies” als je bedrijf het advies van de arboarts opvolgt. Er bestaat de mogelijkheid dat je bedrijf niet het advies van de arboarts overneemt en met jou iets anders afstemt. Het advies van een arboarts is niet bindend namelijk. Mocht je naar kantoor “moeten” dan moet je dit idd iig 1x proberen. Gaat het niet goed, meld je je opnieuw ziek. Er bestaan goede arboartsen maar ook hele verschrikkelijke helaas....
Succes, en vraag aan de gyn of de maatschappelijke werkster van ziekenhuis contact met je wil opnemen. Ze werken nu vooral telefonisch maar zijn over algemeen wel altijd bereikbaar..