hoi meiden toen ik 17 was en erachter kwam dat ik zwanger was van een kindje, heeft mijn moeder mij compleet ondersteunt, ze was erbij met verloskundige bezoeken, en zelfs bij de bevalling was ze erbij Hoe was jullie band met jullie moeder toen jullie jong zwanger raakte? xxx Maria
mijn moeder heeft me heel erg veel geholpen, en ze is ook echt helemaal een trotse oma ! we wonen bij haar in, en het gaat al tijden niet goed tussen mij en mijn vriend, en mijn moeder steunt me ook daarbij, ach als ik er zelf aan denk dat evy op haar 19e zwanger word zal ik precies hetzelfde doen
Mijn moeder was ook een troste oma, helaas ben ik mijn moeder verloren in 2004 daar heb ik nog steeds enorm veel verdriet van! ik woonde ook in bij me moeder tot 8 maanden na de geboorte van onze dochter, toen kregen wij een woning en gingen we het proberen met elkaar met dagelijkse steun van mijn moeders xxx Maria
Mijn moeder is een schat! Ben altijd al close met m'n moeder geweest... Heb toen we het vertelden ook een paar dagen later 2 boekjes gekregen, 1 waarin je helemaal kunt lezen wat er per week gebeurd, en 1tje waar je zelf in kan schrijven wat er met je gebeurd enzo! Echt super leuk! en ze vraagt iedere keer of ze bij moet springen, maar dat wil ik zo min mogelijk! Maar onze band is heel goed! Ja.. ben super blij met m'n moeder! Maar m'n moeder vraagt telkens of we het ook gaan vernoemen, ze heet Hanny, enik ben niet van vernoemen, dat weet ze! Maar ik vind het gewoon niet leuk dat ze het telkens vraagt! En ik vind het heel moeilijk, vooral dat m'n beide ouders weten dat we er niet van houden. ben zo bang dat ze straks zo teleurgesteld is/zijn! Liefs
Hoi gerieke, dat snap ik van dat vernoemen, ten 1e denk ik dat ze er wel vrede mee hebben als je het niet doet, ze houden van je en dat is al genoeg. en ja als je bang bent dat ze toch teleurgesteld zijn, kun je dan niet erover nadenken om een 2e naam te geven aan het kindje, als het een meisje is bijv hanneke ik snap best dat je het niet wilt en denk dat je moeder daar dan vrede mee moet hebben hoor.. niks doen tegen je zin in, het is jou kindje.
Aan zoiets hadden we zelf ook gedacht, Hannah ofzo... En bij een jongen moeten we nog maar zoeken, m'n vader heet Gerrit! Ook allemaal van die lekkere namen, haha! Maar komt ook wel goed, de roepnaam ga ik niet vernoemen iig! Daar moeten ze maar vrede mee krijgen, kga straks m'n kindje een naam geven wat we allebei geweldig vinden! En niet waar we zelf niet achter staan om m'n ouders. Maar ik vind het gewoon moeilijk! haha... Maar heb het ze ook al aantal keer duidelijk gemaakt, dus ze weten het nu ook! Liefs
Ik heb een super band met me moeder! Ze is echt letterlijk mijn beste vriendin Ze is ook een hele trotse oma. Ze heeft tot ik 12 weken was van alles gespaard aan baby spulletjes en mij dat allemaal na de echo gegeven en nog veel meer!
Mijn band met mijn moeder was al een hele poos niet super meer. Maar voor ik zwanger werd waren we alweer iets dichter naar elkaar toe gegroeid. Toen ik het haar vertelde stond ze voor 100% achter me en is een grote steun voor me geweest. Ze was ook bij de bevalling aanwezig (mijn schoonmoeder ook) en is nu de trotste oma die op aarde rondloopt . Gaat nu dus nog steeds hartstikke goed tussen ons. Het enige waar ik me soms aan kan ergeren is dat ze zich teveel met ons bemoeit. Advies is altijd welkom, maar uiteindelijk bepalen we zelf hoe we alles doen, en dat snapt ze soms nog niet helemaal. Liefs esther
hallo iedereen mijn moeder zei" ok,.. dan moeten we wat gaan regelen!" ze was er heel cooltjes oder maar wet dat ze diep van binnen heel erg telleur gesteld was in me en dat ze het totaal niet verwacht had van mij.. ze heeft nog wel totaan de dag dat ik 20 weken was, geregeld tegen me gezegt"je kan het og laten weg halen hoor, als je dat wilt!" op een gegeven moment werd ik daar helemaal gek van,,, maar letterlijk op de dag van mjn 20 weken heeft ze me innig omarmt en tegen me gezegt " meid, ik weet dat je het nu niet meer kan laten weg halen, ik zal er voor je zijn wanneer je me nodig hebt, ik ben blij dat je het zo goed doet. ik ben trots op je! " het klinkt misschien heel gek ze was er natuurlijk ook al voor me voordat ik 20 weken was maar het leek wel alsof ze het eindelijk geheel geaccepteerd had met 20weken, ik neem haar dat ook niet kwalijk... voor mijn zwangerschap kon ik niet door een deur met mijn moeder aar sinds die tjd zijn we beste vriendinnen geworden, ik ben heel erg blij dat zij mijn moeder is... tips voor meien die ruzzie of on enigheid hebben met hun moeder... probeer het bij te leggen, praat dingen uit tot dat ze echt uitgepraat zijn, wnt je hebt maar een moeder en je bent maar voor een keer voor de 1e keer zwanger, daar moet je samen van kunnen genieten... maar vergeet niet at mama's het beste voor hebben met hun dochters en dat het ook wel eens moeilijk voor hun is om er aan herinnerd te moeten worden dat hun kleine meid mama gaat worden en zij OMA, misschien ijn zij daar nog niet helemaal aan toe! neem ze niets kwalijk! IT"S BECAUSE OF LOVE! liefs dionne
Mijn moeder gooide me het huis uit, naar mn vriend... En nu is ze de beste oma ever... (klinkt stom i know)
mijn moeder heeft me ontzettend goe gesteund, ze was overal bij...bij alle afspraken en zelfs bij de bevalling. woon nu nog thuis, en ze steunt me nog steeds in alles als ik r nodig heb
me moeder woont wat verder van ons vandaan. maar ze belde elke keer op na de echo en ze wilde bij de bevalling bij zijn maar hellaaas is het niet gelukt
Hoi Maria79 ja, ben nog niet zo goed in antwoorden zetten in het forum. Ik heb een vrije dag dus zit wat te rommelen op de p.c. het vorige berichtje was dus niet goed. Leuk voor je dat je een moeder heb die je zo goed help met je zwangerschap automatisch ga je dat dan ook zelf bij je kind doen als ze je noidg hebt. Mijn moeder was er ook voor mij toen ik op mijn 16e zwanger raakteook al ging dat toentertijd wel ff anders 1968 daar praat ik over,katholiek gezin dus trouwen was een must ook al zei de pastoor dat ik naar het tehuis van ongehuwde moeders moest zei mijn moeder maar dat gebeurt niet ik zorg dat ze gaan trouwen ( dat ging niet zo makkelijk) Zelf had ze nog 5 kinderen thuis maar heeft zich niet voor mij geschaamd. Waar ze kon helpen hielp ze, toch was de tijd heel anders. Nu zou ik niet gauw zeggen na een vriendschap (verkering) van 3 mnd je moet trouwen. Toen ging dat nog wel zo. Maar een goede moeder laat haar kind niet vallen en schaamt zich er niet voor (toen ook niet), en nu mag dat ook niet gebeuren. Op onze trouwdag kregen we 2e handsbabykleertjes van bepaalde mensen haha. Ja, in het begin schaamde ze zich wel een beetje, maar dat is gauw over gegaan. Nu ga je gewoon samenwonen of je blijft bij je ouders of zelfstandig als het financieel dit toelaat. Maar als moeder hoor je achter je dochter te staan ze heeft je hulp heel hard nodig en goede raad zo hoort het vind ik. Ik wnes je veel geluk en geniet van het leven hij duurt echt maar even. Liefs Treesdehaas
die was goed... mn moeder vond/vind het hardstikke leuk en werd bij mijn zoontje en nu de zwangerschap ook dood gegooid met gekochte kleding en ideeen etc etc haha
me moeder en ik hadden eerst geen goeie band veel problemen gehad ikzelf ben jong het huis uit gegaan in tehuis etc net voordat ik zwanger raakte paar maand daarvoor had ik weer contact met hun wat goed verliep en ze heeft goed op de zwangerschap gereageerd en is mee geweest met 20 week echo en toen ik te vroeg in het ziekenhuis lag kwam ze elke dag en toen ik te vroeg wsa bevallen kwam ze ook elke dag en ze is helemaal een trotse oma
ik en mijn moeder hebben al heel lang geen band meer. zij heeft ons verlaten toen ik nog heel klein was. ben zonder haar op gegroeid. zij woont nu in belgie en ze is al hertrouwd. vond het best wel klote dat mijn moeder er niet voor me was tijdens mijn zwangerschap. heb wel veel steun van mijn schoonmoeder gehad gelukkig. maar had graag een moeder gehad, maar ja. kan het niet begrijpen dat zij ons in de steek heeft gelaten. ik zou nooit zonder dylan kunnen. groetjes