Het moment dat de spreekwoordelijke emmer zo erg overloopt. Dat ik het gevecht om mijn kind opschool te krijgen. En uit eindelijk weer totaal overprikkeld geschopt geslagen en uitgescholden naar huis te moeten nemen helemaal zat ben. Ik trek het niet meer mijn kind dit elke dag aan te doen, en dat school er zo makelijk over doet. Want tja hij past daar niet maar zou er volgend zijn tlv wel moeten passen. Dus willen ze blijven proberen.... dat er zo veel geweld en gescheld is is het antwoord.... ja de kinderen zitten er niet omdat ze zelf niks mankeren. Afgelopen donderdag was ik er klaar mee, naar elke dag een anderen leerkracht en niemand die daadwerkelijk goed oplet en zich aan de afspraken houd omtrent onze zoon heb ik hem vrijdag thuis gehouden. En had ik naar een half jaar vol tranen en huilen. Eindelijk mijn eigen zoon weer terug. Ik weet dat dit geen blijvende oplossing is. Want de stap om weer naar school te gaan word steeds grooter. Ik heb al het samenwerkingsverband aangeschreven we zouden ook overleg hebben maar er was niemand vanuit school om aanwezig te zijn. 'Zelfde dag als het overleg werd het afgemeld' zijn nu met onderzoeken/ second opnion bezig. Naar alle waarschijnlijkheid heeft onze zoon geen ass plus dcd. Maar wel een NAH die het verklaart. En intensiever begeleid dient te worden.
Jeetje wat heftig! Wat goed van je dat je in het belang van je kind hebt gehandeld. Iedere keer je kind met een brok 8n je keel naar school moeten sturen om hem gebroken terug te krijgen lijkt me hart verscheurend… Wilde niet zomaar aan je verhaal voorbij gaan. Digitale knuffel.
Dat willen wij wel, maar het samenwerkingsverband moet dit regelen. En school heeft geen 'tijd' voor overleg. Zijn vaste juffen zijn het er overigs helemaal mee eens, dit is geen optie meer.
Ach wat zal je het moeilijk hebben. Dit wil je niet voor je kind en ook niet voor jezelf.. het klinkt hartstikke zwaar. Dikke knuffel, dat er maar snel een goede oplossing mag komen.
Kunnen zijn vaste juffen niet aansluiten bij een gesprek? Of (jij als ouder) contact opnemen met een onderwijsconsulent (https://www.onderwijsconsulenten.nl/)? Het is duidelijk dat er iets móet gebeuren, met of zonder medewerking van school!
Ja ook op gesprek geweest, de groepen 3 is/zit eigenlijk al te vol. Maar ze wilde evt wel kijken of hij zou passen. Echter wel met de kanttekening dat de kans groot was van niet. En ze vonden eigenlijk het voor hem beter om in eigen gemeente/buurt op school te blijven. Maar veel handvaten van hun gehad en ook strijdkrachten! Want ze vonden ook dat de situatie nu niet kan.
Ik ga zo eens kijken of ze al kan emailen evt. Best passende lijkt. Op basis wat we sinds kort weten een mytyl school. Echter moet het medische dan helemaal goed in kaart gebracht zijn. Maar lijkt mij dat als iedereen de neuzen de zelfde kant op heeft het goed moet komen.
Ik heb geen tips voor je, behalve blijven strijden en goed je gevoel volgen. Ik heb mijn zoon ook 2 keer de vernieling in zien gaan omdat school niet passend was en men niet het probleem niet zag. Je kunt overwegen om je kind voor langere tijd ziek te melden (psychisch ziek zeg maar) en hem de rust te geven die hij nodig heeft, terwijl jullie zoeken naar een betere plek (dat heb ik 2 keer gedaan...). In deze situatie komt je kind toch niet aan leren toe, dus maken gemiste schooldagen ook niets meer uit. En kun je schooltrauma beperken, cq zijn gezondheid beter ondersteunen. (mijn zoon heeft de 2e keer een echte burnout gehad, waar hij 2 jaar voor nodig heeft gehad om te herstellen...) Veel sterkte!
Heftig! Maar jij hebt de juiste keuze gemaakt. Even pas op de plaatst. Mijn zoon is op dezelfde manier uitgevallen (elke dag letterlijk een gevecht om hem op school te krijgen en na school een overprikkeld kind). Ik heb hem na een lockdown niet meer terug gebracht. Als je kind zover heen is dat het idee van school zoveel stress geeft zijn er grenzen van dit kind overschreden. Dit klinkt heel zwaar. Maar als je kind door school achteruit gaat IPV zich ontwikkeld, klopt er iets niet. Heel goed dat jij hebt aangegeven dat er eerst overleg moet komen. Je zoon is nu ziek en kan het onderwijs niet aan. Als een volwassene overspannen is mag die thuis blijven. Waarom zou een kind dit niet mogen? Mijn zoon gaat nu, 2 jaar later, bijna fulltime naar school. Hij kwam van ver. Ik ben blij dat ik hem die ruimte heb gegeven want hij had het nodig. Jij kent je kind het beste en daar kan/mag school niet omheen
Mijn dochter is 15, dus een heel andere leeftijd maar zit ook thuis. Ik heb haar op een gegeven moment ook ziekgemeld met onbekende eindtijd omdat t niet meer ging. Ze heeft al twee dagen deeltijdbehandeling in een centrum voor autisme en zij zijn echt voor haar opgesprongen door aan te geven dat ze behoefte heeft aan iets anders dan school om gelukkig te kunnen zijn. School gaf aan het begin nog aan 'dat het zo natuurlijk niet werkt' (je kind zomaar op die manier ziekmelden) en ik dacht toen echt, ik kan niet anders als ik goed voor mijn kind wil zorgen en haar niet de vernieling in wil helpen. Ze zijn nu gelukkig aan het kijken voor een dagbestedingsvorm met mogelijkheid tot leren. Want ze is absoluut niet dom en heeft zeker potentie, maar helaas niet op de geijkte weg,(havo volgde ze). Ik zou dus ook ziekmelden op psychische basis en vanuit daar laten kijken wat passend is. Je kunt ook zelf contact met de leerplichtambtenaar zoeken, zij kijken juist zeker wel naar het kind is wat ik vaak hoor.
Ik ga maandag school bellen, en ga aangeven dat het hem te veel geworden is en hij niet in staat is naar school te gaan. Dat ik hier zelf ook contact over ga opnemen met de leerplicht. En dat wij hopen dat school ook mee gaat kijken naar een oplossing. Onze zoon lijkt echt overspannen. Ook hoe hij reageer. Maar ook niks meer opneemt. Nu net samen letters geoefend wat boven verwachtingen goed ging. Terwijl als ik dit zal doen naar een dag school hij ze echt niet meer weet. Zijn hoofd is dan totaal overprikkeld.
Tjonge wat verschrikkelijk. Heel goed dat je hem nu even thuis houdt, misschien forceert dat wel een oplossing en kan je zoon ondertussen tot rust komen.
Ah wat heftig voor je zoon Goed dat je hem niet meer brengt nu moet er namelijk wel actie op worden ondernomen Zou hem eerst helemaal tot rust laten komen
Och jeetje wat voel ik met je mee en wat voel ik je verdriet om het welbevinden van je kind ♡ Ik heb geen ervaring met dit soort situaties dus helaas ook geen tips/trucs voor je, maar wilde je wel even een hart onder de riem steken door te zeggen dat ik het goed van je vind dat je je hart zo lucht en je volgens mij een goede moeder bent die vecht voor het welzijn van haar kind, zo te lezen. Heel veel sterkte met de hele situatie. Ik hoop dat jij en je kind vlot wat beter in jullie vel komen te zitten want het is niet niks zo allemaal Dikke digi-knuffel voor jou!
Wat wij hebben gedaan is onze zoon ziekmelden en meteen contact opgenomen met de leerplichtambtenaar met de mededeling dat de school geen veilige omgeving kan bieden en ons kind daar wel recht op heeft. School stond ook totaal niet open voor gesprekken, dat heeft lang geduurd voor er een gesprek kwam. In jouw geval zou ik ook contact opnemen met een onderwijsconsulent, die helpt mee zoeken naar passend onderwijs. Eventueel kun je voor de problemen op school zelf ook de externe vertrouwenspersoon inschakelen. Deze persoon kun je vinden in de schoolgids.
Nog iets, Balans probeert in kaart te brengen hoe groot het probleem is van onveilige situaties buiten huis. Wat wordt er aan gedaan, bij wie wordt het gemeld enz. Deze enquête heb ik ook ingevuld, kan anoniem, je hoeft de naam van de school niet te vermelden. https://forms.office.com/pages/responsepage.aspx?id=twJgwoZIKE-s_7McTDNCWu1Ptd3_pFlGrCiKGrrQkMhUQVc1U01BQThDOTREMk5IOFZHWlQwVEZZMyQlQCN0PWcu&web=1&wdLOR=cF15079B4-2E89-4AE0-BBBD-7E9050EAF8E7
Mijn 15 jarige heb ik ook op soortgelijke gronden thuis gehouden en school en leerplichtambtenaar laten sinds begin december niets meer van zich horen Ze ging elke dag met een ijzeren bal in haar maag die kant op, bolwerkte de stof niet meer door de chaos op school, het slechte onderwijs en haar autisme en depressie. Daarnaast werd ze enorm gepest, al ruim 4 jaar. School vindt het prima, schoolarts zei zoek maar een stage ofzo ( heel zinvol tijdens lockdown) maar nooit heeft iemand nog iets van zich laten horen. Cjg had 4 maanden nodig om te bedenken dat de hulpvraag op papier gezet moest worden, nu een nieuwe contactpersoon en die begrijpt het eindelijk. Hij gaat hard zoeken naar iemand die haar heel concreet kan helpen. Hopelijk durft ze zich nog te geven na een mislukt traject bij de GGZ. Na de zomer start ze op het mbo, voor haar ook beter ivm haar toekomstdroom, en daar hebben we wel heel veel vertrouwen in. Tot die tijd verveelt ze zich rot en moeten we het dus maar uitzoeken... Tis triest gesteld met het onderwijs en de hulpverlening in Nederland... Jongste heeft trouwens vermoedelijk ook autisme en krijgt binnenkort intelligentie onderzoek icm autisme, want hij is nogal volwassen voor zijn leeftijd. Hij zit in groep 3 dus gelukkig zijn ze bij hem wel heel vlot en blijft de schade hopelijk beperkt. In deze hulpverleenster heb ik zeer veel vertrouwen trouwens Zie er alleen heel erg tegenop om voor hem een fatsoenlijk passende middelbare school te vinden terzijnertijd...