Bedankt voor de reacties allemaal! Het blijft natuurlijk gissen en het is goed dat er sowieso naar gekeken wordt in het ziekenhuis. Dus dat vind ik wel fijn. Het vervelende is dat de angst er goed in zit bij mij. Ik hoop dat het inderdaad alleen soort van flauwvallen was. Maar zal pas gerustgesteld zijn als alles goed is uitgezocht.
Ik zeg daarmee ook niet dat ik weet wat er aan de hand is, want ik ben geen arts. Maar het is algemeen bekend dat als je misselijk/overgeeft en hoofdpijn hebt dat dat vaak iets neurologisch is. Vooral als het opeens optreed uit het niets. (Behalve natuurlijk als je last hebt van migraine) Net dat als een kind op zijn hoofd valt en na een kwartier overgeeft moet je ook altijd naar de dokter, want dan kan er iets neurologisch aan de hand zijn.
Mijn vader heeft een hersenbloeding gehad en had helemaal geen pijn. Hij viel gewoon ineens weg. Heeft ook niet overgegeven o.i.d. Ik heb ook regelmatig hoofdpijn en soms is die pijn zo erg dat ik moet overgeven. Maar dat is echt niets neurologisch. Soms spanning en soms ook omdat ik de neiging heb te weinig te drinken. Dus als ik hoofdpijn heb weet ik dat ik meer moet drinken. Ik ben jaren geleden ook 2 keer flauwgevallen terwijl ik in een openbare gelegenheid was. Ik word altijd heel misselijk als ik ga flauwvallen en uit angst dat ik ga overgeven ga ik ook wegrennen. Naar buiten of een wc ofzo. Maar gezien het dan al zwart voor mijn ogen wordt, zie ik dus niets meer en loop ik ergens tegen aan. Daar val ik dan flauw. Zo klinkt het nu ook bij je vriend. Ik zou me zelf niet teveel zorgen maken. helemaal niet als het eenmalig is geweest. Wel fijn dat ze verder onderzoek gaan doen!
Wat een onzin! Ik heb 2 tia's gehad en 1 cva, een bloeding of cva kan je niet aan voelen komen. Dat komt in eens opzetten. Niet zomaar mensen bang gaan maken. Als de ambulance broeders getwijfeld hadDen, hadden ze hem wel meegenomen!
Laat ik voorop stellen dat ik niemand bang wil maken. Ik weet namelijk hoe angstig zoiets kan zijn. Ik heb namelijk zelf in zo'n traject gezeten en weet dat zo'n situatie je leven in 1 klap totaal overhoop gooit en dat alles nooit meer het zelfde zal zijn. het laatste wat ik wil is iemand hier voor zijn hoofd stoten of überhaupt een discussie hebben over welles nietes. Feit blijft dat ze mijn moeder wel naar huis hebben gestuurd en 6 dagen hebben laten rondlopen met een hersenbloeding en 4 anorysma's.( hoe ze dat vol heeft gehouden geen idee, dat ze niet dood is gegaan is al helemaal een raadsel.) En de klachten die ze voor haar hersenbloeding had waren volgens de artsen een duidelijk signaal van haar lichaam dat ze een hersenbloeding zou krijgen. ( en dat was natuurlijk pas na de operaties besproken) Nogmaals ik concludeer of beweer helemaal niks. Ik spreek mijn zorgen uit en eigen ervaring. Buiten dat alles, gaat het er niet om wat ik of jij vind dat wel of niet gedaan moet worden of gezegd mag worden, ik schrok van haar berichtje omdat ik veel dingen herkende. Ze zegt namelijk zelf dat ze denkt (of bang is) dat er iets met zijn hoofd(hersenen) aan de hand is. En als ik naar mijn eigen situatie kijk, snap ik die angst. En ja ik herken dingen en moet ik dan maar stil zijn en niks zeggen omdat het misschien niet positief is? Dat voelt voor mij alsof ik langs een vrouw loop die in elkaar geslagen word maar besluit gewoon door te lopen omdat ik misschien zelf ook klappen moet incasseren. Ik vind het ontzettend jammer, dat sommige met het vingertje naar mij wijzen. Terwijl ik geen eens kwaad in de zin heb. Nogmaals, ik heb nooit beweerd dat het een hersenbloeding is of een tia. Alleen heb ik gezegd dat het zo kan zijn. Je kan het ook andersom bekijken, heb je wat geleerd over een hersenbloeding. Die kan je dus wel degelijk voelen aankomen. Hele fijne avond allemaal en niet te boos zijn daar schiet niemand wat mee op en zo was het niet bedoelt.
Mijn oma heeft 9 tia's gehad en 1 heftige hersenbloeding. Ze is dan halfzijdig verlamd en kan niet tot zeer moeilijk praten en haar mond is scheef. Dat wat jou vriend heeft gehad klinkt mij totaal niet als iets wat daarop lijkt. Mijn oma voelt dat niet aankomdn en is dan ook nooit misselijk van te voren wel hoofdpijj op het moment zelf. Ik herken het wel als een dip in je bloeddruk en daarop flauwvallen dit heb ik vroeger heel vaak gehad.