Hoi, Vandaag ben ik er achtergekomen dat mijn broer en schoonzus het kado dat ik voor mijn nichtje heb gekocht binnen 3 maanden na haar verjaardag hebben weggegooid (dit weekend). Mijn nichtje is 7. Het kado dat we (tenslotte ook van mijn man) hebben gegeven is aangeschaft in overleg met haar moeder (mijn schoonzus dus). Ik heb haar gevraagd of het iets voor mijn nichtje was. Mijn schoonzus zei van wel en vond het erg leuk. Was geen lullig dingetje, kostte rond de 45 euro. Mijn nichtje zei vandaag tegen mijn man dat ze helemaal niet wilde dat haar papa dat weg ging gooien. Ik ben erg boos (en dat is mild uitgedrukt). Ik heb nog niets gezegd of wat dan ook, hoorde het vanavond pas en ben ziek thuis. A.s. zaterdag viert het jongste dochtertje haar verjaardag, en daar heb ik ook al iets voor aangeschaft. Dat krijgt ze ook gewoon, maar ik weet niet hoe ik me moet gedragen, en sta eigenlijk niet in voor mezelf. Toen ik dit hoorde werd ik helemaal witheet, bovenop de koorts. Voelde alsof ik in de fik stond, een heel primaire fysieke reactie. Ik zou graag zinnige tips ontvangen waar ik wat mee kan. Dat is heel subjectief, dat weet ik, maar ik weet niet hoe ik hiermee moet dealen. Wat zouden jullie doen in zo'n situatie? Oja, ter info: we wonen in dezelfde straat en onze kindjes gaan straks naar dezelfde school. Ik wil niet (meer) dat ze bij elkaar in de klas komen, want dit soort fratsen blijven maar terugkomen. Heb genoeg met ze meegemaakt - zal ik verder buiten beschouwing laten - het voelt als tijd om mentale afstand te nemen om mijn gezinnetje te beschermen. Dank en groetjes, Florentine
Ik vraag me hierbij wel erg af wat het was? Was het stuk dan? Waarom zou je iets zomaar weggooien? Is er eerder al wat voorgevallen?
Mijn vraag betreft de geschetste situatie, wat voor kado het was doet niet terzake, dan krijg je een andere discussie. het gaat er om dat het iets was wat ze leuk vond en het was niet stuk. En notabene aangeschaft na overleg met haar moeder. Iets dat tegen haar wil binnen 3 mnd werd weggedaan, ws omdat ze van alles aan het ruimen waren dat plek innam. Het was overigens niet heel groot, iets groter dan een schoenendoos. inmiddels maar besloten dat ik mn nichtje in ht vervolg maar iets ga geven dat niet zo weggemikt kan worden. Dagje dierentuin, pretpark, voorstelling, museum, oid. Hoewel de eerste emotie wel gezakt is, vind ik het nog steeds kwetsend.
misschien vonden de ouders het toch niks? Ik denk dat het er echt wel toe doet wat het kado dan is. Is het bijv een kledingstuk, vonden ze het niet zo leuk staan? Of een stuk speelgoed wat ze toch niet zo geschikt vonden?
Dat is toch niet logisch, als je het overlegd hebt voordat het is gekocht. Maar goed, wederom: het gaat me om de situatie.....
Weet je zeker dat er sprake is van weggooien? Kinderen hebben een levendige fantasie , ook als ze 7 jaar zijn. Ik zou zelf het gesprek aangaan: 'Ik hoorde dat jullie van plan zijn het cadeau weg te gooien, waarom is dat, is er iets mis mee'. En dan proberen zo rustig mogelijk en open te blijven. Ook vanuit jezelf redeneren: 'Dit kwetst mij' ipv 'Jij bent fout'. Overigens is een uitje als cadeau sowieso een leuk idee
Hier zeggen de kinderen ook regelmatig dat ik iets heb weggegooit terwijl dit niet aan de orde is. Ik loop met enige regelmaat hun speelgoed (hier beneden) na en als er dan spul tussen zit waarmee ze (op dat moment) niet mee spelen verhuist dat even naar boven. Zodat het op een later tijdstip weer naar beneden kan verhuizen Als ze het echt weggegooit hebben kun je er weinig aan doen ben ik bang. Het is hun huis en hun opvoeding. Je kunt er wel de leer uit trekken door inderdaad iets te geven wat moeilijker weg te gooien is, b.v een dagje uit met jou (shoppen, lunchen e.d) want intree kaartjes zijn natuurlijk ook heel makkelijk weg te gooien
hmm ik zou denk ik ook behoorlijk pissig zijn ja zeker als je het in overleg aanschaft zegmaar dan is 45 wel veel geld maar niet eens de voornaamste reden waarom ik boos zou zijn maar ik zou dan ook niet zo snel speelgoed weggooien.. ook niet als het in de weg staat... dus wat dat betreft ben ik wellicht geen goede vergelijking ik zou denk ik ook gaan voor iets wat je minder makkelijk weggooit danwel minder duur is. en dat overleg met hun ouders.. tja dat is dan blijkbaar op zn zachtst gezegd ook niet heel nuttig dus daar zou ik dan ook niet al te veel moeite meer insteken. maar ook hier.. ERG benieuwd wat ze nou heeft gekregen en waarom het is weggegooid. vind de tip van "ik begreep dat je het weg wil doen.. " wel erg goed. desnoods kun je zeggen "want mijn kind lijkt het ook wel erg leuk en dan hoef ik het niet nieuw te kopen.. " vooral heel lief en meelevend bij kijken.. (of is dat laatste een beetje gemeen?)
Waarom is het weggegooid? Zonder die informatie kan ik niets met de geschetste situatie en hoe weet jij dat iets is weggegooid? Heb je het in de kliko zien liggen?
lastig.. als ze echt gewoon een kado wat nog helemaalgoed was hebben weggegooid vind ik dat behoorlijk lop. En ik zou daar ook zeker wat van zeggen of het in ieder geval vragen. Nou zegt mijn dochter inderdaad ook wel eens dat ets is weggegooid, dan hebben we het opgeruimd en kan ze het niet binnen een seconde terugvinden.. Zou dat ook aan de orde kunnen zijn?
Ik zou zeggen dat je vernomen hebt dat ze het weg willen gooien en vragen wat daar de reden van is. Vervolgens reageren met "want ik heb het bonnetje nog, als er iets mis mee is.....er is nog garantie hoor!".
Misschien slingerde het wel rond en hebben ze gezegd; als je het nu niet opruimt gooi ik het weg. Dat werd bij ons thuis wel eens gezegd en als het dan bleef liggen dan deden ze het zogenaamd in de container maar uiteindelijk op zolder. Zoiets kan het ook zijn geweest. Ik zou even informeren als ik jou was.
ik zou als ik me beter voelde (maar wel voor zaterdag!) even bij hun langslopen en vragen of het klopt dat het is weggegooid..... als het is weggegooid: waarom? ze gingen er toch mee akkoord als jullie het kochten??? maar kan het niet zijn dat ze denkt dat het is weggegooid? mijn zoontje (ook 7 jaar) denkt ook wel eens dat ik iets heb weggegooid omdat ik daarmee heb gedreigd terwijl ik het dan gewoon op zn speelkamer heb gelegd en hij dat nog niet gezien heeft.... kortom: ik zou verhaal gaan halen bij zwager/s-zus!
Wij weten toch niet wat de situatie is??? Iets weggooien van 45,- wat niet kapot is vind ik wel een beetje raar, maar aan de andere kant wij weten niet wat het is en wij kennen de situatie verder ook niet. Blijkbaar is er al meer voorgevallen. Ik vraag me eigenlijk een beetje af wat je nu eigenlijk wilt en waarom je op sommige reacties zo geïrriteerd reageert. Misschien kun je beter naar je broer lopen en het gewoon vragen en je daar verder afreageren?