Toen onze jongste anderhalf was (nog maar kort geleden dus) zeiden we tegen elkaar dat alles nu weer een beetje op z'n plek viel. We herkenden dit van onze oudste (alleen toen was ik kort daarna weer zwanger en begon t van voor af aan ). Het kost tijd, dat ten eerste. Bij ons was het mijn man die zei best weer wat meer aandacht te willen hebben. Ontspannende momenten met mij (en niet alleen daarom...). En hij had gelijk. Als hier de kinderen tegen 19.30/20u in bed lagen ging ik snel het huis door en daarna kroop ik op de bank met een boek of ipad of ging aan het werk. Mijn man deed hetzelfde. Hij zette een film op die ik niet leuk vond, ging werken of internetten. Tegen 23u ging ik naar bed, hij een uur of wat later. Tja, het is fijn om wat ruimte voor jezelf te hebben maar werkt niet voor je relatie. We hebben erover kunnen praten. Nu gaat mijn man als hij thuis moet werken al eerder beginnen (bijv om 18.30u). Ik leg dan de kinderen in bed. Daarna heb ik even een momentje voor mezelf (lekker lezen oid) en tegen 21u doen we een wijntje in en zetten we iets op de tv op wat we samen leuk vinden (en kletsen we gezellig). Ook plannen we meer gezamenlijke uitjes (hebben een nieuwe oppas gevonden, wel betaalt maar dat is gewoon handiger ipv altijd opa/oma) EN (heel belangrijk) tonen we ook door de dag meer interesse in elkaar. Wat vaker lichamelijk contact, even vragen (en luisteren) naar de dag van de ander. Gewoon meer vragen, doorvragen en beter luisteren. Al is het maar over het werk, of het nieuws (wat vind jij nu van...) of over hoe hij denkt over de opvoeding. Hoe vaker je het doet, hoe meer je terugkrijgt.. Een opwaardse spiraal. Je hoort het. Wij hebben het ritme en elkaar weer helemaal gevonden. Ik wens jou hetzelfde geluk toe!
Mijn man en ik zijn allebei niet van die praters, maar juist in bed, in het donker praten we heel makkelijk. Misschien ook nog een tip voor TS. Verder begrijp ik het wel, je komt snel in een sleur van werken/kinderen/slapen terecht. Tel daar de gewone sociale verplichtingen bij zoals verjaardagen, feestjes, dingen voor school enz bij op en er gaat zo een week voorbij zonder dat je ècht met elkaar praat. Mijn man werkt 6 dagen en 4 avonden per week en komt dan ook pas laat thuis, meestal tegen 23.00. (hij eet overigens wel thuis) Wij hebben nu afgesproken dat we op zaterdagavond tijd voor elkaar maken. Eens kijken of dat gaat werken...
Dank voor de verhalen weer! Zo er zijn best veel mannen die zoveel werken.. Ik denk dat bij mij (ons) juist de kneep zit dat hij ook thuis nog met zn hoofd bij het werk zit. Dat hij me letterlijk niet ziet staan, zeg maar. Niet vanwege niet houden van, maar hij kan niet twee dingen gelijk. kan echt 'malen' zeg maar. Heel benieuwd wat deze nieuwe week gaat brengen.. Bluesky daar is de zaterdagavond echt geschikt voor ja, vind ik. En ja in bed praat ik wel maar dat is juist het probleem, daar liggen we nooit meer tegelijk in dus slaap ik al als hij komt. Mary, fijn dat het zo goed gaat!