Je kunt hem toch gewoon vragen iets samen te doen s'avonds ipv dat jij vroeg in bed gaat en hij weg gaat?
Deels herkenbaar, alleen vind ik het niet zo moeilijk om dat uit te spreken. Bij ons was het punt dat we elkaar overdag niet zien of alleen met de kinderen erbij. 's Avonds gebeurt het ook regelmatig dat één van ons weg is voor sport of werk. En als we dan samen thuis zijn, ploffen we vaak nog even op de bank voor de tv. Ik heb toen voorgesteld om één vaste tv-loze avond af te spreken. Meestal doen we gewoon met zijn tweeën een spelletje (in de zin van rummikub ofzo) Soms zitten we inderdaad gewoon te praten. Van mijn man hoefde dat inderdaad miet zo nodig, maar hij vindt het toch wel gezellig en 'goed' nu we dat ingevoerd hebben.
Ik zie het hier in de omgeving ook veel gebeuren, maar het is (denk ik dan) belangrijk om ook nog tijd als man en vrouw te hebben. Je bent meer als alleen papa en mama. En dat hoeft echt niet perse meteen een weekend weg te zijn als dat niet goed voelt om je kleintje ergens te laten logeren. Maar kan ook gewoon met kleine dingetjes. Bijvoorbeeld wat iemand hier al zij om samen te eten als de kinderen op bed liggen, kaarsjes aan en echt even quality time. Of je regelt een keer een oppas bij jullie thuis en gaat uit eten, of een dagje naar de sauna oid. Maar je zult erover moeten praten met je man, hij kan het ook niet ruiken. Hoe moeilijk je het misschien vind om zoiets aan te kaarten, als je het niet doet gaat het niet beter worden.
dan zou hij wel gaan zitten maar dat is mij veel te direct. Ik heb erg moeite met mezelf geven, eerste paar jaar met verkering daar samen hard aan gewerkt, dat ging goed. maar nu we zo druk zijn en noit meer praten komt het terug.
Tupp dat doen we een enkele keer ook wel. Ik wil wel echt proberen wat te veranderen maar voel me onmachtig.. Hij heeft veel dingen naast zn baan en ik heb echt regelmatig gezegd, joh neem niet alles aan. Nee, zegt hij dan het zou wel iets minder moeten, maar er veranderd niks, ik kan dat toch niet blijven roepen? Zn ouders zijn oud en hebben steeds meer hulp nodig, nu weer belastingaangifte en zo nog zoveel van die dingen, dat moet ook, en neemt toch weer veel tijd.
Ik herken het wel. Kinderen slokken gewoon heel veel van je tijd op. We hebben 3 kinderen met best een groot leeftijdsverschil. De oudste is 10 jaar en de jongste 1,5 jaar. Ligt de jongste op bed dan zitten er nog steeds 2 beneden. Heel erg missen doe ik het ook weer niet want we doen wel veel leuke dingen met het gezin. In juni gaan we samen een weekendje weg en daar kijk ik wel naar uit. We gaan weleens uiteten maar dan vind ik het regelen van oppas ook weer vaak zo'n ding.Toen we nog 2 kinderen hadden deden we dat trouwens wel vaker maar met zo'n kleintje zit je toch in een hele andere modus. Onze tijd komt wel weer en samen een dvd'tje kijken met iets lekkers vind ik ook prettig. Ik ga wel regelmatig met vriendinnen en collega's op stap en dat is voor mij ook een vorm van ontspanning maar dan zonder man haha
Je zou ook eens kunnen informeren bij een gastouderbureau want vaak hebben ze daar ook een oppascentrale en hebben ze meisjes die graag willen oppassen. Ik heb dit ook gedaan toen ik nog jong was en had toen heel veel vaste gezinnen die me regelmatig vroegen.
Goed, vanavond is dé time dan, we zijn 'zoveel' jaar getrouwd vandaag en heb een leuke taart met hartjes gemaakt, en volgens mij is ML vanavond thuis.. maar ff rummikubben dan
Lastig als het zo moeilijk voor je is om het rechtstreeks te zeggen. De ervaring leert namelijk dat veel mannen dat wel nodig hebben namelijk. "ik zou graag wat meer tijd voor zijn tweetjes willen" is op de een of andere manier niet concreet genoeg. Of ze hebben zoiets van "als jij dat wil dan regel je het toch". Als je het dan regelt en zegt: "morgenavond vanaf 20.00 ben je van mij" dan komt het vaak wel goed. Mijn man kan ook heeeel slecht nee zeggen tegen anderen en prima tegen mij. Vooral als het om klusjes gaat. Heel de week is het "druk geen tijd" en dan in het weekend zegt ie dat hij geen zin heeft "omdat hij nu weekend is". Terwijl ik zwanger was van de jongste kreeg hij de mogelijkheid om (twee maanden voor de bevalling) promotie te maken. Wel een drukkere functie. Ik heb dat echt aangegrepen om samen met hem afspraken te maken. Prima als je dit wilt doen, maar wat valt er dan af. Dat was even slikken voor hem, want hij vindt alles leuk en ziet overal mogelijkheden in om door te groeien. Hij wil dus al die ballen in de lucht houden. Gelukkig heeft zijn vorige direct leidinggevende precies hetzelfde gesprek met hem gehad. Dus toen zijn er wel een paar taken geschrapt. Zijn nieuwe leidinggevende is een vrouw, da's helemaal mooi want die snapt geloof ik nog beter dat hij ook een gezin heeft. Toen zij op kraamvisite kwam, zei ze tegen mij dat hij vaak wel lange dagen maakte omdat hij altijd nog op school zat als zij al wel ging. Ik heb toen gezegd hoe laat hij meestal thuis komt en dat dit soms best lastig is met avondeten en bedtijd van de oudste. (Zou ik normaal niet gauw doen trouwens, zoiets zeggen. Maar de sfeer van het gesprek was er wel naar en ze kwam er zelf mee.) Volgende dag kreeg mijn man opdracht het kot uiterlijk om 18.00 te verlaten. We hebben het er toen samen nog eens over gehad en sindsdien is hij vaak wel wat eerder thuis. Maar uit zichzelf zal hij dat niet doen. Op zijn werk is hij met zijn werk bezig en dan wil hij het gewoon allemaal af hebben. Maar omdat ik, vorige baas en huidige bazin het er nu een paar keer met hem over gehad hebben, gaat hij wel inzien dat dat gewoon niet altijd kan en dat tijd met je gezin gewoon ook erg belangrijk is. Maar dat besef had ik er met lieve suggesties en stille hints echt niet in gekregen. Fijn dat jullie in ieder geval vanavond al onder het genot van hartjes taart kunnen gaan rummikuppen. Tijdens zo'n spelletje praat het vaak ook wat makkelijker en nonchelanter, vind ik.
Wij hebben ook niet altijd even veel goede gesprekken, ook door de drukte in het gezin enzo. De laatste tijd gaat het wel weer beter, kinderen liggen er altijd wel redelijk op tijd in (zoon half 7, dochter half 8-8 uur). Dus dan hebben we 's avonds tijd voor ons. Vaak hangen we gewoon voor de buis, dinsdagavond zitten we samen the following te kijken. Volgend weekend gaan we met z'n tweeën naar Amsterdam, wat voor ons dan ook echt even een uitje is en even tijd voor ons samen. We gaan denk ik 1 keer in de 3 maand een dag/avond/weekend iets samen doen, en hebben dat ook écht wel nodig. Dit ook om te voorkomen dat we helemaal langs elkaar gaan leven.
Zeker hoor... Daarom gaan onze meiden straks naar opa en oma! Wij gaan dan heerlijk uit eten en een filmpje kijken. Hebben wij echt nodig.. Het scheelt hier echt dat mijn ouders graag oppassen en de kinderen daar echt heel graag heen gaan..
Hier ook, en mijn man moet ook regelmatig echt even aan zijn oren getrokken worden dat ik er ook nog ben, en ook aandacht wil. Hij voelt dat minder, die sfeer. Dus ik benoem het regelmatig, en we proberen zo een keer per jaar met zijn tweetjes een weekend weg te gaan, en af en toe een avondje. Dan betalen we de oppas. En zo blijven we verliefd
Dank voor alle reacties! Heb niet zoveel kans er inhoudelijk op in te gaan met de kids hier, misschien vanavond.
Ik heb het idee dat je veel beren op de weg ziet! Er is vast wel een vriendin/vriend/kennis die als de kids op bed liggen een paar uurtjes willen oppassen zodat jij en je man ergens een hapje kunnen eten of een drankje kunnen drinken. Ik heb een keer uit nood een vrouw van een brandweercollega van mijn vriend gebeld en die vond het super! (Ging ook super, terwijl ik toen echt een eenkennig kind had) En je kan toch ook aan je man vragen of hij een avondje thuis blijft? Samen een filmpje kijken, hapjes, drankje, kaarsjes aan en samen lekker kroelen...
Precies, wij gaan ook nooit samen weg ofzo, maar thuis maken we het echt wel gezellig hoor. Haal wat lekkers in huis, bak wat lekkers, filmpje of gewoon samen kletsen. Je hebt echt geen oppas nodig om dichter bij elkaar te komen.
Herkenbaar, dat hadden wij ook de eerste maanden na de geboorte van de meiden. We leefden langs elkaar heen, en waren echt aan het overleven. Helaas werkt je relatie niet hetzelfde meer als voorheen. Je moet er nu samen aan werken. Doe je dit niet, dan groei je uit elkaar. Wij maken echt bewust tijd voor elkaar vrij, en 1 keer in de paar weken dan regelen we oppas en gaan we samen iets doen. We praten meer dan vroeger, en we proberen elkaar veel meer tegemoet te komen in persoonlijke behoeftens. Al met al moeten we nu gewoon net iets harder werken dan voorheen.
ik bak vaak en dat vind hij leuk/lekker maar daarna meteen weer laptop om dingen op te zoeken, rekeningen notuleren van vergaderingen weet ik veel. en gebeuren moet het toch dus blij als hij daar eens tijd voor heeft. gelukkig hebben we de zondag (zijn christelijk dus dan geen werk/computer) anders zat hij nooit meer op de bank!! Filmjes hebben we niet en ik nodig echt niet zomaar een vage kennis uit, hebben we niet eens trouwens..
Je kan toch een film HUREN? En er draaien ook films op tv. Mijn vriend moet ook vaak dingen doen, maar vanaf 20.30 komt hij echt wel op de bank zitten hoor... Er is meer dan werk en vergaderingen..