Hier mijn bevallingsverhaal, 28 december 2006. Ik was overtijd, 42 weken. Omdat er uit zichzelf niets wilde beginnen werd ik ingeleid. We moesten ons op 28 december s ochtends vroeg om 7.30 melden in het ziekenhuis. Man en ik de avond van te voren natuurlijk helemaal in spanning. Laat gaan slapen en s ochtends al vroeg op. Daar aangekomen moest ik eerst aan de CTG (hartfilmpje) om de conditie van de baby in de gaten te houden. Dit was allemaal in orde. Ook een inwendig onderzoek gehad en ik had op dat moment een kleine cm ontsluiting maar mijn baarmoedermond lag nog te ver naar achteren. Rond 8 uur kreeg ik een gel ingebracht die de baarmoedermond weker moet maken en eventuele weeën kan opwekken. Er gebeurde nog niet zo veel die ochtend. Wel kreeg ik meer harde buiken die licht pijnlijk voelden maar was niet echt bijzonder. Ondertussen mochten we die ochtend wat rond wandelen in het ziekenhuis maar moest regelmatig weer gaan liggen voor de CTG. Rond 13 uur s middags kreeg ik weer een inwendig onderzoek. Resultaat: Baarmoedermond was iets meer verweekt (nog niet helemaal) en ik had 2-3 cm ontsluiting. De verloskundige van het ziekenhuis heeft me toen gestript en ik kreeg opnieuw gel ingebracht. Dat alles bij mekaar werkte wel want rond 13.30 begonnen de weeën. Meteen heel duidelijk en pijnlijk en al direct om de 2 minuten! Ik dacht van: jee wat gaat dit snel maar volgens het ziekenhuispersoneel was dit een reactie van de gel. Nou het ging allemaal door en door en de weeën bleven komen om de 2 minuten. Rond 16.30 uur nog eens inwendig onderzoek. Nog steeds 2-3 cm ontsluiting. Zelfde resultaat als 13.30 die middag! Vreselijk natuurlijk als je al zoveel pijn hebt gehad en het was nergens goed voor geweest . Rond 17 uur kregen we nog een broodmaaltijd en hebben we (weeën wegpuffend) nog wat gegeten. Daarna moest ik weer aan de CTG. Rond 18 uur stelde de verpleegkundige voor om een bad te nemen. Dus ik in bad. Dat ging nog niet zo makkelijk met die dikke buik en die weeën die achter mekaar volgden. Na een klein half uurtje in bad was ik het helemaal zat en wilde eruit dus mijn man riep de verpleegkundige of ze even wilde helpen. Ik geloof dat er met het opstaan en dat ik langs het bad stond alweer 5 weeën waren geweest . Het werd steeds moeilijker om ze op te vangen. Ik vroeg iets voor de pijn en na overleg kwam ze terug en ik zou dan een morfine-injectie krijgen maar moest eerst weer aan de CTG. Eenmaal terug op bed (19 uur ongeveer) moest ik dus eerst een half uur aan de CTG en dan zou ik de morfine krijgen. Na 2 minuten vroeg ik al: mag ik het nu alsjebliiieeft? Ik voelde me echt erg zielig. Mocht dus niet ze wilden eerst kijken hoe t met de baby ging. Na 5 minuten aan de CTG had ik een druk op mn blaas dus zei dat ik naar de wc moest. Dus hun me helpen naar de wc. Eenmaal daar hoefde ik niet meer!? Toen stond ik op maar moest poepen (zo voelde het) en ik zakte door mijn knieen. Die persdrang was echt zoooo maf. Ik dacht echt: Ik moet drukken. Gelukkig stond de verpleegkundige langs me en riep meteen de verloskundige en moest meteen terug op bed. Toen inwendig onderzoek en ik had 5-6 cm ontsluiting! Het was toen 19.30 ongeveer Ik dacht: 6 cm? 1 cm per uur is dus nog 4 uren en dat met deze persdrang? Dat red ik dus nooit dacht ik. Inmiddels kreeg ik dus slecht nieuws. Ik mocht geen morfine meer. Omdat ik al 6 cm had en het wel eens snel zou kunnen gaan heeft de morfine teveel effect op de baby en dan kon ie wel eens vergeten te gaan ademen bij de geboorte. Dus; geen pijnbestrijding. Balen maar ja In ieder geval rond 19.40 hebben ze mijn vliezen gebroken. Daar voelde ik niet echt veel van. Al heel snel was de ontsluiting zo ongeveer volledig en mocht zachtjes meedrukken. Daarna is het allemaal heel snel gegaan want na 6 minuten persweeën is onze zoon Koen geboren! Hij huilde echt binnen 3 seconden en was wat paars maar verder heel mooi en zag er goed uit. Ik kreeg hem in mijn armen en heb geloof ik wel 10 x gezegd: Oh wat ben ik blij dat het voorbij is! Het was echt een zware heftige bevalling maar was zoooooo blij! Koen woog trouwens 4050 gram en 54 cm lang. De placenta kwam binnen 5 minuten na zijn geboorte. Hij is geboren om 20.06 uur en om 22.00 uur zaten we in de auto terug naar huis.
Oeps, beetje laat: van harte meid! Het klinkt inderdaad als een heftige bevalling. Gelukkig is alles wel goed gegaan en geniet je inmiddels al weer een tijd van jullie Koen.