hoi meiden, Ik werk nu 32 uur in de zorgsector. Na mijn verlof kom ik voor 24 uur op contract terug maar neem ouderschapsverlof op zodat ik de rest van 2017 maar 16 uur hoef te werken. Er zijn in ons team 2 nieuwe collega's bij gekomen en we zijn nu aan het nadenken over een nieuwe indeling. Echter bleek uit een overleg van vandaag dat mijn teamleidster mijn nieuwe rol pas wil vast leggen als ik weer terug ben van verlof. Dit maakt me enorm onzeker omdat ik dan het gevoel heb dat ik de gaten op moet gaan vullen terwijl ik nu enorm geniet van mijn afdeling/bewoners/collega's. Ik voel me een soort van gediscrimineerd omdat ik er even tussen uit ga door mijn verlof. Ik wil graag weten waar ik aan toe ben en waar ik op kan rekenen na mijn verlof... die onkerheid is niks en slaap er nu al niet door. Wat kan ik nu doen? Maandag meteen maar in gesprek gaan met mijn leidinggevende dat deze weg niet prettig voelt? Of staat zij volledig in haar recht? Door de zwangerschapshormonen ben ik momenteel ook extra gevoelig en kan hier dus nu ook slecht mee om gaan... *zucht!
Wat jammer dat je je hierdoor zo slecht voelt. Niet leuk in een zwangerschap. Maar, en je zal dit wellicht liever niet horen, ik vind het niet zo onlogisch. Als je maar 16u per week werkt, vind ik het vrij normaal dat je baas minder naar jou kijkt om de volledige taak te 'dragen'. Je bent er het grootste deel van de tijd niet. Dus natuurlijk is het jouw recht om minder te gaan werken. Maar je baas moet de boel ook draaiende kunnen houden natuurlijk. Maar goed, praten kan nooit kwaad. Als ze weet waar je mee zit, kan ze je misschien gerust stellen.
Wat vervelend dat je er zo rot over voelt! Zou dit gevoel wel uitspreken, maar niet dat je het idee hebt dat je leidinggevende discrimineert, dat ligt namelijk aan jou hormonen denk ik! Voor je werk gaat er veel veranderen: Je gaat er 16 weken tussenuit, je gaat van 32 uur terug naar 16 uur.. (van vaste kracht, naar parttime kracht), er moeten nieuwe collega's ingewerkt worden... Dat is niet in beton te gieten nu voor je leidinggevende. Ze zal dingen moeten gaat proberen.. en ik weet niet hoeveel je collega's werken, maar hoe meren uren, betekend meestal hoe meer vastigheid (wat logisch is, anders krijg je een heel erg veel extra werk, als iedereen maar 16 uur werkt, heb je dus minimaal 3 overdrachtsmomenten, als er 2 , 32 uur werken, heb je er maar 1 ). Probeer het los te laten, er veranderd veel en dat is eng, maar daar kan je leidinggevende niks aan doen. Heel bot gezegd, het is je eigen keuze.. geef haar dus ook niet de schuld, maar realiseer je gewoon dat je al je zelf ingezette veranderingen eng vind! (wat ik overigens zelf ook vind hoor!! de 16 weken verlof alleen al! en ik blijf dan nog gewoon 32 uur werken!) Maar ik zou je gevoel wel even bespreekbaar maken, misschien zijn er kleine dingen in je werk, die ze heel makkelijk voor je kan regelen waardoor je wel wat gerust gesteld wordt!
thanks voor je reactie Praten kan idd altijd... Mijn nieuwe collega's zijn ook partimers dus wat dat betreft staan we op gelijke voet. Het gaat wel om een baan met vaste werkdagen dus als ik die dagen maar weet ben ik al blij, moet immers wel oppas zoeken/regelen.
Ja als je vaste dagen krijgt, moet je die wel weten. Zou gewoon met je leidinggevende afspreken een uiterlijke datum dat je ze weet! (weet niet hoelang je je moet aanmelden voor de opvang, hier moet dat voor de 20 weken, dus dat gesprek heb ik ook al gevoerd). En dan inhoudelijk/details bekijk je de rest wanneer je terug komt.
Dat lijkt me idd een goede deal... Ik kan er ook niet vanuit gaan dat het blijft zoals het is en dat ik de verandering moet accepteren. Ik ga iig de vaste werkdagen afspreken en mijn voorkeur uitspreken voor de doelgroep waar ik mee wil blijven werken (net zoals ieder ander nu mag doen in ons team). Het "loslaten" van je werk door de komst van een kleintje valt me toch wat zwaarder dan gedacht, haha maar dat zijn de consequenties.... Misschien maakt het me allemaal niet meer uit als ons meisje er straks is😍
Haha die hoop heb ik ook! Is best moeilijk he! (vind ik ook hoor kan me ook al lekker druk maken om projecten die ik graag wil doen, die misschien in die periode vallen, maar ja, kan moeilijk vragen of iedereen ff 16 weken wilt stoppen met werken ) En eigenlijk hoor je van iedereen, die er tegenop ziet, dat bij terugkomst relatief weinig veranderd is en je zo weer mee kan in je oude ritme . Dus daar probeer ik maar een beetje vanuit te gaan. En je voorkeur uitspreken is sowieso goed!
Gelukkig ben ik niet de enige! Het onprettige gevoel is bij mij weer afgezakt, ik kreeg het er gisteren ineens warm van.. Lag maar te malen in bed😂ooh die hormonen, het ene moment intens gelukkig en het andere moment het gevoel dat de wereld vergaat. Ik ga het gewoon loslaten en met een flexibele mindset in gesprek en daarna lekker met verlof😊 Stressen heeft helemaal geen zin, het leven wordt gewoon anders (veel mooier hoop ik).
Heel herkenbaar! Het is moeilijk loskomen van alle werkverplichtingen, maar ik vertrouw erop dat die kleine dat gat makkelijk kan opvullen! Probeer te genieten van je nieuwe fase, en met het werk vinden jullie samen met elkaar wel een goede vorm.