Ik ben een aantal jaar geleden ook gestopt met werken. Het werd steeds moeilijker om alle ballen hoog te houden en daarnaar zorg voor zieke ouder. Het heeft mij zoveel rust gegeven. Mijn man maakt lange dagen en ik moet je eerlijk zeggen dat ik het echt druk genoeg heb met de kinderen, huishouden en afspraken. Zou niet weten hoe ik het zou moeten doen nu met werk. Op persoonlijk gebied mis ik het werken wel.. jezelf ontwikkelen, onder de collega’s zijn en gewoon jezelf sochtends lekker optutten en leuk aankleden. Dat kan uiteraard nog steeds en ik doe dat ook wel regelmatig maar vaak kies ik toch voor snel snel makkelijke kleding. Het heeft voor- en nadelen maar geestelijk heeft het mij en ons gezin ontzettend veel rust opgeleverd.
Consumptie is heel leeg. Nieuwe kleding, nieuw interieur, kopen & bezitten. Het haalt zo weinig uit de mensheid. Dat je geniet van momenten of vakanties snap ik wel heel goed. Heel veel mensen gaan de essentie voorbij. Veel werken, veel consumeren om geestelijk ten prooi te vallen aan burn outs en constante nood aan ontspanning ( uit eten, vakantie etc). Ik heb er weinig mee, ook weinig gespreksstof. Hoe opgeleid sommigen ook zijn, voor mij is dit simpelheid.
Eens met deze post. Ik zou daarnaast nu ook nog even wachten met de kinderen van de opvang halen. Gun jezelf die rust om even weer tot jezelf te komen. En daar terugkeren lijkt me sowieso geen goed plan als ik dat zo lees.
Ik ga nu mijn 2e jaar in als tbm. Ik herken wat je schrijft in het laatste stukje. Maar ik moet zeggen dat dit alleen het eerste jaar was. Ik heb zoveel meer voordelen ten opzichte van mezelf willen ontwikkelen nu. Als ik bedenk wat ik nu met de kinderen heb en hoe goed zij het hier op doen. En ik heb het echt druk zat. Ik ben gesloopt in de avond. Maar contacten opbpuwen, iets voor een ander kunnen betekenen, rust voor het gezin en alle andere voordelen maakt dat ik het 'niet ontwikkelen' echt even voor lief neem. Evenals de soms karige gesprekken op gewoon volwassen niveau. In mijn netwerk maakt dit mij dat ik me juist ontwikkel op sociaal vlak. Kan altijd beter bij mij, maar ik doe mijn best
Ik kan dus niet hele dagen thuis zitten. Ik vind dat echt vreselijk. Zoveel respect voor tbm. Maar goed, ik heb een man die vanuit huis werkt en hij vangt de kleine meid op. Dus dat scheelt enorm. 1 ouder meer thuis, dat is op zich wel heel erg fijn. Zeker met de vele vakanties, ziek zijn enz.
Je hebt ook echt gelijk hoor, het draait toch ook niet alleen maar om het negatieve van jezelf niet kunnen ontwikkelen. Het kan ook gezien worden als een pauze. maar dat vind ik nog wel lastig. Bij mijn man krijg ik dat er ook niet echt in. Hij wilt toch wel graag dat ik blijf werken heb ik het idee. Maargoed dat komt ook wel omdat het financieel anders wel heel karig wordt.
Weet iemand wat er gebeurd als je bij een arbo arts aangeeft dat je mogelijk niet meer wilt terug keren bij je huidige werkgever? Is dat iets wat je moet zeggen, of heeft de arbo arts toch meer verplichtingen naar de werkgever toe? Ik ben vandaag bij de POH-ggz geweest. En dat was een fijn gesprek, maar ben wel echt tot de conclusie dat ik geen dag langer meer wil werken bij mijn huidige werkgever. Momenteel zit ik dan volledig in de ziektewet maar ik weet niet hoelang dat nog kan voordat ze gaan ‘’pushen’’ om weer te gaan werken. Ik wil sowieso deze tijd gebruiken om me weer beter te gaan voelen, geestelijk en lichamelijk. Maar op een gegeven moment zal ik toch een keuze moeten maken met een nieuwe baan of toch stoppen met werken (wat voor nu toch onwaarschijnlijk lijkt gezien standpunt man en financiën). Voor nu voelt die keuze nog niet heel belangrijk omdat mijn gezondheid voor gaat maar het is wel iets wat constant in je hoofd speelt. Je voelt toch een bepaalde verplichting naar je werkgever. En ik ben niet het type die maar alles gaat faken om zolang mogelijk in de ziektewet te kunnen blijven. POH zei dat ik nu eerst aan mezelf moet denken en met de oefeningen aan de slag moet gaan.
Ik vind dat je hier echt wel een punt hebt! We leven tegenwoordig echt in een meer meer meer maatschappij. En vergeten daarbij soms echt waar het allemaal nou echt om draait. Maar moet zeggen dat ik dat zelf ook wel heel lastig vind. Ik ben ook wel gehecht aan een zekere manier van leven...maar het is ook een punt die ik bij mijn man heb aangekaart toen ik het had over tijdelijk stoppen met werken. Zo leer je ook weer te doen met minder en dat maakt echt niet per definitie ongelukkig.