mensen vinden je zeuren, kent iemand dat?

zo beroerd ben ik gelukkig nooit geweest maar herken het wel dat mensen zeggen dat je niet mag klagen.
als je dan een keer moe bent en je zegt het , en dan zo een antwoord krijgen van tja het hoort er bij , ja duh dat weet ik ook wel of dat ze zeggen van je wou toch zelf een kind.
dan heb ik al zo van ik zeg niks meer maar vraag er dan verder ook niet naar.

 

Ik ben inderdaad ook niet beroerd, alleen erg moe. Maar 1 ding weet ik wel: je moet luisteren naar je lichaam. En als je ziek bent moet je lekker in bed liggen, zeker als zich een baby ontwikkeld in je buik! Laat ze maar zeuren, zij liggen niet ziek in bed.

Groetjes Judith

 

Ja herkenbaar Ik durf tegen sommige mensen al niet eens meer te zeggen hoe ik me voel want ik krijg toch zo'n blik van 'stel je niet aan, het hoort erbij'. Dus ik roep maar steeds dat het goed gaat en ondertussen lig ik lekker op bed.

 

Ja hoor herken ik wel....ik was ook erg misselijk tot en met de 14e week ongeveer en niet alleen in de ochtend.

Ook ben ik nu erg moe....maar ja niets aan te doen.
Gewoon voor jezelf kiezen en elke zwangerschap is anders, jij voelt jou lijf het beste.

groet,

Mili

 

Ja er is dan weinig begrip voor.
Tegen mij zeiden ze ook je moet door en is maar beetje misselijkheid.
Tot ik in het ziekenhuis belandde met uitdroging.

 

Ben er een leuk over aan het lezen. Het heet: Bakerpraatjes.
Gaat er over dat de maatschappij vereist dat je ten alle tijde op de roze wolk moet zitten.

 

vooral bij de zwangerschap van Sam vonden mensen dat ik me aanstelde. Totdat ik 10 weken te vroeg beviel, ineens hadden ze zoiets van ze is echt zo beroerd geweest

 

Er is een verschil tussen klagen en klagen hoor.....

Als iemand vraagt hoe je je voelt mag je uiteraard eerlijk zeggen dat je hondsberoerd bent....maar ben je zo'n typ die de hele dag zuchtend en steunend doorbrengt zou ik me er ook aan ergeren...blijf dan thuis denk ik dan
Dus tjah.... je zit al thuis...meer kan je er niet aan doen denk ik :-D

Ik hoop dat je je gauw beter voelt en kan genieten van het zwanger zijn!
Beterschap meid!

Elmo

 

Ik weet niet wat je hebt, ben je misselijk?
Zo ja, dan kun je bij de huisarts eens vragen om emesafene. Dat hielp bij mij heel goed!
Groetjes, Romy

 

Heel herkenbaar hoor. Ik hou hier ook bewust mijn mond dicht tegen sommige mensen. Zal er wel bij horen denk ik. En idd iedereen denkt dat je 24/7 op die roze wolk moet zitten.

Succes met je werk en de bedrijfsarts.

 

Laat die mensen maar lekker kletsen, zij weten niet hoe je je voelt en kunnen ook niet zeggen dat je je aanstelt. Iedere zwangerschap is anders hoor! En als jij te beroerd bent om te werken, blijf je toch lekker thuis... het belangrijkste is dat je een gezond kind op de wereld zet straks!

 

Luister jij lekker naar je eigen lichaam en trek je niks van hun aan.
Zij weten tenslotte niet hoe jij je voelt.
Voor mij ook herkenbaar daarom zeg ik ook tegen de mensen die me niet serieus nemen dat alles goed gaat.
Gelukkig zijn er bij mij ook mensen in mn omgeving die er wel begrip voor hebben.
Ik heb enorm veel last van maagklachten en in vlagen misselijkheid.
Maar nogmaals luister lekker naar je eigen lichaam en probeer het van je af te zetten.

liefs sjouk

 

Hier hetzelfde; mijn schoonmoeder blijft maar zeggen dat ik zo niet mag toegeven aan hoe ik me voel (moe, slaperig, duizelig, verward,...) want je kunt met je mentale instelling je fysiek veranderen. Ik ben nooit een klager geweest, als ik ziek ben, ga ik echt zo lang mogelijk werken. Maar ik heb me eerlijk gezegd ook nog nooit zo slecht gevoeld als nu ik zwanger ben en dan hoef ik helemaal niet te horen dat 'ik me niet zo mag laten hangen'. Als mijn lichaam me zegt te rusten (en dat zegt het vaak), dan is dat omdat het nodig is. Niemand die me gaat vertellen dat ik een marathon moet lopen. Niet dat mijn schoonmoeder dat voorstelde, maar ze zei wel; misschien moet je eens gaan joggen... HALLO...? Ik ben al na 5 minuten fietsen compleet van de kaart (daarmee bedoel ik, kan niet praten van uitgeput zijn, sta nog tien minuten te hijgen,...)... Dus, je hebt het al door; ook ik ben het beu!
Ik zeg het tegen mijn man genoeg; er is er maar een die weet hoe ik me voel, en dat ben ikzelf!

Ik loop helemaal niet constant te klagen hoor, maar ik krijg die opmerking vaak als ik sta te hijgen, en dat is: als ik de trap opgegaan ben, als ik gefietst heb, gewandeld heb, gekuist heb,... Bij de minste inspanning. Ik moet nog geen woord zeggen of mijn schoonmoeder (ik werk 2 dagen in een week met haar) zegt: je moet je niet laten gaan...

 

Ik ben ook erg ziek geweest, heb hele dagen en nachten door liggen spuge. Nu gaat het qua spugen een stuk beter, maar n nog steeds heb ik echt van die misselijkheidsbuien, vooral s'ochtens en s'avonds, en ik weet precies hoe je je voelt.

Tegen mij zeggen mensen dat meestal niet, maar ik heb wel het gevoel dat veel mensen vinden dat ik me aanstel. Ook op m'n werk als ik s'ochtends later kom, omdat ik gewoon s'ochtends echt niet eerder die auto inga dan dat de misselijkheid redelijk dragelijk is geworden.
En ook als ik me ziek voel op me werk en ik na veel wikken en wegen toch besluit om naar huis te gaan, heb ik wel het gevoel dat mensen me een enorme zeikerd vinden. Ik kan er maar een verklaring voor bedenken dat ze dat vinden, ze weten ABSOLUUT NIET hoe rot je je voelt als je CONSTANT misselijk bent.

IK wens je heel veel sterkte toe en ik hoop dat je je snel weer goed voelt!

 

Het kan inderdaad zijn dat het wel wat helpt hoor om wat afleiding te hebben. Bij mij lijkt het er soms wel op of ik er misselijk van word om thuis te zijn. Want zodra ik thuis ben dan voel ik me extra beroerd. Kan ook komen doordat je dan weinig afleiding heeft.
Maar je moet inderdaad gewoon goed naar je eigen lichaam luisteren. Maar heel af en toe jezelf een "schop onder de kont" geven helpt soms wel even. Maar als je constant misselijk bent mag je best "zielig" zijn want het is echt afschuwelijk en uitputtend