Hallo dames, Even spuien zeg. Tis een heel verhaal, dus wie even wil meelezen, graag Ik heb een leuke baan en werk fulltime. Nu ben ik 13 weken zwanger. Vanaf een week of 6 ben ik behoorlijk misselijk geweest en dan ook echt de hele dag en wel zo erg dat ik alleen maar in bed kon liggen en werken absoluut geen optie was (ook 1,5 uur reistijd enkele reis). Vanwege de misselijkheid heb ik me 4 x 1 dag ziek gemeld. Voor de rest heb ik me er zo goed en kwaad als ging erdoorheen geslagen. Een van die ziekmeldkeren was ik niet zozeer misselijk maar zwaar verkouden met koorts. Nu ken ik mijn lijf en weet ik dat dat een dag op zijn piek is en dat het de dag erna wel weer gaat. Bovendien had ik de dag erna vrij. Toen heb ik gezegd dat ik 'morgen wel weer beter zou zijn', dat scheelde ook weer een ziektedag en ook als ik me nog niet lekker zou voelen, was ik toch vrij. De dag na mijn vrije dag was het met mijn zware kou inderdaad een heel stuk beter, maar helaas was ik toen voor het eerst te misselijk om te werken. Nu moet ik mijn bazin bellen voor 9.00 u 's ochtends om dat te melden. Baaslief nam echter d'r telefoon niet op dus sprak ik haar voicemail in. Ze belde me terug en zei dat ze er 'geen goed gevoel over had', want 'je meldt je wel erg snel ziek en zwangerschap is geen ziekte' . En 'als je al weet dat je de dag erna beter zult zijn, hoe ziek ben je dan?' 'Bovendien wil ik je persoonlijk spreken en een voicemailtje is dan niet de bedoeling'! (ze nam d'r mobiel niet op!!!!) Ik was op die reactie niet bepaald voorbereid en probeerde haar (nog net niet huilend) uit te leggen met welke reden ik dat gezegd had: om te voorkomen dat ik een dag ziek gemeld zou staan als ik toch mijn vrije dag had. Nou ja, dat snapte ze dan ook wel weer, ik beloofde dat ik niet meer zo'n onhandige uitspraken zou doen, ze bood haar excuses aan en het was weer goed. Dacht ik. Sindsdien heb ik me nog een paar keer ziek moeten melden ivm erge misselijkheid. En nee, dat was geen aanstelleritis. Nu wil het geval dat er op mijn werkkamer een rottingslucht is gaan hangen sinds een paar weken. Die ruik ik niet alleen, mijn collega's ook. Als je al zo misselijk bent en supergevoelig voor luchtjes, dan word je niet bepaald blij van een werkplek waar het ruikt alsof er een dood beest achter de muur ligt te rotten. Dus mijn toch al witte gezicht ging op groen en op niet-meer-zo-vrolijk. Ik werd er op een gegeven moment echt sjagrijnig van. Verdorie, ik heb toch zeker recht op een plek waar het niet stinkt naar een vuilnisbak of rottend vlees?? Ik ben veranderd van een vrolijke meid in een meid die met een sik achter haar pc zit. Door de misselijkheid, maar vooral door die walgelijke stank. Vorige week was ik weer een dag te misselijk om te werken, maar ik twijfelde of ik toch niet moest gaan. Leidinggevende had vakantie. Nu dacht ik: als ik nou thuis wat ga werken, dan hoef ik me niet ziek te melden en kan ik als het even te erg wordt gaan liggen en daarna toch nog wat nuttigs doen. Leidinggevende ging ik echt niet bellen over zoiets triviaals als ze lekker vakantie had. DIe was bereikbaar voor spoedgevallen, dit noem ik nou niet bepaald een spoedgeval. Oeps, heeeel fout gedacht... Gister nam mijn leidinggevende me apart en zei ze dat ze vindt dat ik een negatieve werkhouding heb ontwikkeld en dat ik me te frequent en te makkelijk ziekmeld. En ik had haar wel degelijk moeten bellen tijdens haar vakantie over zoiets 'belangrijks'. Dat in combinatie met die vorige ziekmelding, maakte dat ze nu een 'negatief' beeld van me had en dat had ik zelf veroorzaakt. Mijn jaarcontract loopt tot eind van het jaar en gaat onherroepellijk aflopen, dat lijkt me duidelijk. En eerlijk gezegd hoeft het van mij zo ook niet meer. Ik denk dat ik nog een paar maanden zo goed als het gaat mijn werk doe daar en dan met verlof lekker afzwaai! Ik vind het zo jammer dat het zo moet lopen, want we konden het aanvankelijk supergoed met elkaar vinden. Maar zo is het wel aardig kapotgemaakt. Dat ze zo twijfelt aan mijn integriteit! Bah. Zo, bedankt voor het lezen dames. Moest het even kwijt.
Ongelooflijk! Je kunt je echt beroerd voelen hoor, is ze zelf nooit zwanger geweest? Nu ga je echt met een mega rotgevoel naar je werk.. succes!
He Patroeschka, Ze heeft zelf twee kinderen, maar heeft niet zo veel last gehad van misselijkheid. Een crackertje eten volstond bij haar wel. Tja, ik ben d'r wel klaar mee zo. Dankjewel voor je sympathieke reactie. Groetjes, Kimke77
Helaas zijn er nog veel mensen die als ze niet bekend zijn met zwangerschapsmisselijkheid, zich niet kunnen voorstellen hoe het is om zo ziek te kunnen zijn... nee, zwangerschap is geen ziekte, alleen de bijwerkingen kunnen soms enorm heftig zijn Ik zou een gesprek aangaan.. met je leidinggevende.. en als dat niet helpt.. met de arboarts. Je hebt nog aantal weken te gaan op werkvloer.. als het niet uitgesproken wordt kan dat heel lang duren.
Hoi Limmeke, Ik ga inderdaad weer vragen om even rond de tafel te zitten samen. Het zit me gewoon echt niet lekker dat ze me hierop zo veroordeelt. Ik wil expliciet van haar weten of ze me nu niet vertrouwt door het aantal ziekmeldingen. Als ze antwoordt dat ze me inderdaad niet vertrouwt, dan zal ik vragen of ik iets kan doen om dat te herstellen. Is dat niet zo, dan weet ik het echt niet meer. Ik kan mezelf in elk geval recht in de ogen kijken voor wat betreft het aantal ziekmeldingen, de reden ervoor en sorry dat ik de procedures niet goed gevolgd had, maar ik heb altijd te goeder trouw gehandeld. Verder weet ik het echt niet meer! Maar dat ik ontzettend gekrenkt ben, dat moge duidelijk zijn.
Ocharme seg! Vind ik heel heftig en straf verhaal! Ze heeft echt geen begrip voor je! Je kan er toch ook niet aan doen dat je zo misselijk bent en dan nog!! Enkele daagjes niet op het werk komen is toch geen ramp! Ik zou me er ook druk in maken, maar doe het niet!! Denk aan het kleintje in je buik en geniet er toch van (voor zover je kan met die misselijkheid). Probeer idd een goed gesprek met haar te beginnen en probeer haar toch nogmaals te overtuigen dat je wel wilt, maar niet kan.. Veel sterkte en moed!
Heeft je leidinggevende misschien vervelende ervaringen hiermee gehad in het verleden met andere werknemers? Dat ze daarom een beetje gespannen reageert? Praat niks goed natuurlijk en ik kan me heel goed voorstellen dat jij er een vervelend gevoel aan overhoudt omdat ze voor jouw gevoel twijfelt aan je integriteit en jij inderdaad te goeder trouw hebt gehandeld. Maar probeer open je gesprek met haar in te gaan en je hormoontjes niet te veel ruimte te geven! (indien mogelijk, ben er zelf namelijk helemaal niet goed in om de hormoontjes in bedwang te houden )
Hoi Miepie, Nee, niet dat ik weet. Ze zei zelfs dat ik zo 'makkelijk' ben met ziekmelden terwijl mijn andere collega's dat helemaal niet zijn. Ik heb echt met mijn oren staan klapperen. Ik zal haar nog maar eens vriendelijk maar duidelijk zeggen dat ik me bepaald beroerd heb gevoeld en niet met een 'baaldag' thuis heb gezeten. Kijk, dat ik inderdaad een paar weken niet bijster vrolijk op het werk heb gezeten, dat klopt. Wat wil je als je in een stinkende kamer moet werken (stel je voor: lucht van open vuilnisbak met rottend organisch afval en je pc staat ernaast) en ook nog eens erg misselijk bent en erg gevoelig voor luchtjes. Ik heb uitgelegd dat het daarvan kwam en als ik me teveel heb laten kennen, dan wilde ik daarvoor ook mijn excuses aanbieden. Ze ontdooide even en begon vervolgens weer over mijn ' frequente' ziekmelden. Nou echt, toen kon ik haar wel schieten natuurlijk. Heb me beheerst en rustig gezegd dat ik dat echt vervelend vond dat ze me zo negatief zag. ' Ja, maar dat heb je zelf veroorzaakt!!' riep ze toen uit. Grrr!!! Maar Miepie, inderdaad, tot tien tellen en redelijk blijven. Dat zal ik morgen dus ook weer doen. Als dat niet helpt, dan heb ik mijn best gedaan. Maar wie een goeie oplossing weet, mag het zeggen.
Wat is het toch walgelijk dat leidinggevenden nog steeds zo reageren!!! En al helemaal een vrouw (mét kinderen!!). Niet dat mannen dit wel mogen, maar als je als vrouwen elkaar niet eens meer kan steunen wordt het wel heel erg. Dat een leidinggevende even moet slikken als er een medewerkster zwanger is, snap ik, maar een beetje manager kan dit gewoon aan. Mijn vorige baas zei altijd dat het eerder een teken was dat de leidinggevende niet functioneert dan dat er iets mis was met de medewerkster als er gedoe was over een zwangerschap. En de manier waarop ze tegen je praat... aargh! Mijn handen zouden gaan jeuken. :x Heel veel sterkte in ieder geval en laat je niet gek maken door zo'n achterlijk mens hoor!
Ze reageerde heel leuk toen ik vertelde dat ik zwanger was. Dat was dus snel gedaan na mijn eerste ziekmelding . Gelukkig ben ik sinds kort (vandaag ben ik 14 weken) niet meer zo misselijk, dus ik verwacht dat ik zelf een stuk vrolijker zal zijn en dat ik me niet meer ziek hoef te melden. Neemt niet weg dat ik me nog altijd verbolgen voel over haar opmerkingen. Morgen wil ik dus weer met haar praten en eerlijk gezegd vind ik het best wel eng. Zij is nogal van het voet-bij-stuk-houden. Als dingen niet precies op haar manier gaan, dan is het helemaal mis (type micro-manager zeg maar). En aangezien ik het ziekmelden een paar keer niet op de goeie manier heb gedaan (zonder me daarvan bewust te zijn) is ze alleen daarover al kribbig op me. Voor haar is het dus een optelsom van dingen: procedures niet goed gevolgd, 'veel' ziekmelden (4x) en dan ook nog eens 'makkelijk' ziekmelden (want ik heb een keer gezegd dat ik morgen wel weer beter zou zijn en zwangerschap is geen reden om je ziek te melden). Tja, als je het zo bekijkt, dan steek ik er wel erg slecht bij af . Dus ik ben echt bereid om naar mijn aandeel te kijken en heb ik mijn excuses al aangeboden voor het niet-goed-volgen van de procedures. Toch blijft zij erbij dat ik daarin ' makkelijk' ben geweest, net zoals dat ik me 'makkelijk' zou ziekmelden. En tja, dan beledig je me toch echt. Dus morgen laatste kans en reageert ze niet op een voor mij redelijke manier, dan is het echt goed geweest. (Maar goed dames, ik val in herhaling, sorry) Overigens werk ik op twee locaties (met tram eenvoudig tussen te pendelen). Op die stinkkamer dus en op een andere plek. Is het een vreemd verzoek als ik vraag of ik tot de stank is weggewerkt op die andere plek ga werken? Er zijn al mannetjes bezig met het opsporen van de oorzaak van de stank, maar tot dusverre zonder succes. Het duurt al weken en kan nog weken duren en ik word er zooo beroerd en sjagrijnig van!
Ik las net je verhaal....jeetje wat heftig zeg! Ik hoop voor je dat je gesprek morgen goed gaat, ik weet zelf hoe het is om ergens te moeten werken waar je het absoluut niet meer naar je zin hebt maar ja nu ik zwanger ben kan ik moeilijk een andere baan gaan zoeken,die nieuwe werkgevers zien me aankomen,dus daar ben ik maar mee gestopt. Ik heb mezelf voorgehouden dat ik het gewoon tot het eind van het jaar moet uitzingen hier en na de bevalling maar goed gaan nadenken wat ik wil, en ik weet nu al dat dat zeker niet daar blijven is! Echt heel veel sterkte morgen
Oh my... hier ben ik ook zo bang voor bij een eventuele tweede zwangerschap. Ik was ZO ontzettend misselijk, niet normaal! Ik kon nauwelijks staan, stond te tollen op mn benen en heb zelfs 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Nu zou die ziekenhuisopname in dit geval mijn redding zijn geweest denk ik, want dat geeft toch aan dat ze er niet omheen kunnen dat ik me echt misselijk voel. Maar aan de andere kant begrijp ik dat het moeilijk is om je te kunnen inleven in de ziekte van een ander, zeker als je zelf een makkelijke zwangerschap hebt gehad. Is natuurlijk geen excuus, maar ik herken het wel. Ik had een bestuursgenootje die ALTIJD ziek was (een longontsteking, nierbekkenontsteking, iedere maand griep, noem het maar op en ze had het wel) en die heb ik op een gegeven moment ook niet meer serieus kunnen nemen... Het is gewoon zo lastig om daarin mee te blijven gaan. Maar goed, nogmaals, heel erg vervelend voor jou en absoluut geen excuus. Het is alleen een valkuil voor werkgevers waar ze nogal snel onbedoeld intrappen.
NOu dames, dat ging bijzonder kut Ik kreeg een mail van haar of ik wilde laten weten hoeveel uur ik dan precies had thuisgewerkt vorige week en of ik die week nog eerder was weggegaan of later was begonnen. Ik heb gezegd dat ik vrijdag om half vier ben weggegaan en dat ze die anderhalf uur natuurlijk gewoon van mijn uren af kan halen, maar dat ik dat normaal gesproken doorgeef als ik een hele middag vrijneem, dan laat ik die anderhalf uur daarbij noteren. Verder was ik elke dag van half negen tot vijf op mijn werk. Onthoud nog even dat ze die vrijdag vakantie had en dat mijn collega's en ik wel vaker op 'dooie' vrijdagen wat eerder weggaan. Afijn, krijg ik een mail terug dat ze had 'vernomen' dat ik op afgelopen maandag om half tien pas ben begonnen en dat ik dat niet had verteld en dat ik die vrijdag eerder was weggegaan had ik afgelopen maandag ook niet tegen haar verteld waardoor ze nu 'vraagtekens zette bij de betrouwbaarheid van (mijn) woorden'. Nu ben ik maandag keurig om half negen beognnen, dus die informatie van haar is flauwekul en ik heb ook nog NOOIT meegemaakt dat ik ook voor het opnemen van zo weinig uren toestemming moest vragen aan een werkgever. Ik ben me toch in janken uitgebarsten achter mijn pc! Mijn vriend gebeld en nu een formele reactie naar haar teruggemaild, waarin ik heb duidelijkgemaakt dat ik het erg vind dat ze zo twijfelt aan mijn integriteit, mijn ziekmelden problematisch vindt enz enz. En dat ik hoop dat we dit nu achter ons kunnen laten. Godjesis zeg.
He, wat naar Kim... Vreemd hoor, dat ze ineens zo moeilijk doet over een paar uurtjes als ze dat anders ook niet deed. En afgaan op "hearsay" is ook niet heel professioneel he? Ik heb ook weleens zoiets gehad (bij een uitzendbaan) en zelfs zonder zwangerschapshormonen heb ik twee dagen lopen janken omdat ik me zo machteloos voelde en ik echt niks raars had gedaan maar die leidinggevende wilde me niet vertellen waarom ze niet tevreden was maar alleen dat ze ook zgn. "signalen" had ontvangen van collega's. Ik dacht dat ze het over iemand anders had dan over mij, herkende me absoluut niet in haar verhaal. Mega-frustrerend!!! (en achteraf ook iets SUPER-onbenulligs dat ze had aangegrepen omdat ZIJ mij zelf heel slecht trok en zich verschool achter één iemand die iets onbenulligs over mij had gezegd). Anyway, ik hoop dat je laatste mail goed uitpakt, sterkte en laat je niet gek maken hoor! Is het niet waard allemaal....
Krijg mail terug van bazin dat we 'elkaar duidelijk verkeerd begrijpen' en dat ze me maandagochtend hierover wil spreken. Brrr.
Het gaat nu echt puur om het vertrouwen. Mijn collega's vonden het ook flauwekul om zo'n vrijdaguurtje door te geven op de maandag (ik denk: check het even, mss ligt het wel aan mij). En ik snap echt niet waar ze die info van heeft vernomen dat ik om half tien begonnen ben die dag. En weet je waar ik zo bang voor ben? Dat ze mijn inlogtijd of zo heeft opgevraagd en dat die op half tien staat. Nu is mijn werkpc sterk verouderd en doet ie vaak 20 min/30 min eer ie opgestart is (en dan kan ie nog crashen en begint het van voor af aan). Ik heb een mail van half tien die dag, tel daarbij die opstarttijd op en dan ben ik echt wel eerder op mijn werk aangekomen. Kan me alleen zo voorstellen dat dat echt te smoezerig klinkt als ik dat aandraag, hoe waar het ook is. Gaat ze nou mijn gangen na? En hoe dan? Ik vind het echt te onnozel voor woorden dat een manager zich bezighoudt met dit soort geneuzel. Want dat is het: je reinste geneuzel in de marge. Goed, ik heb alle punten waar zij me mee geconfronteerd heeft stuk voor stuk in mijn mail besproken en daar mijn mening over gegeven. Een duidelijke, zakelijke mail. Tuurlijk is het mijn kant van het verhaal versus het hare, maar ik heb het nu wel 'gezegd. En dat lucht ook wel weer op. En dat allemaal vanwege een ziekmelding...je zou d'r een hoge bloeddruk van krijgen. Oh ja, ook nog goed nieuws: ik mocht wel van baas'lief' op de andere locatie werken totdat het stankprobleem is opgelost (heb haar gebeld om kwart voor acht vanochtend om dat te vragen, keurig he??). Aangezien onze werkburen nu ook klagen over stank, zal dat nog wel even duren! Hoe vaker ik lees op mijn eigen topic, hoe meer ik het allemaal echt te onnozel ga vinden. Mensenkinderen zeg, wat een gemiemel.
Hee meid, wacht maandag maar even af! Ik merk dat je er heel erg mee zit, maar het moet niet je leven gaan beheersen hoor! Laat je niet gek maken, is zo zonde van je energie! En wat je inloggegevens betreft: een werkgever mag NOOIT gebruik maken van wat voor inlogmethode ook om te controleren of jij je aan je tijden houdt. Ze mogen niet zonder jouw toestemming in jouw computer (en je hoeft dus je toestemming ook niet te geven) voor dit soort dingen. Wij hebben op het werk zo'n piep-ding waarmee we de deur open maken. Die registreert dan ook wie wanneer en hoe lang binnen is. Dat is voor de brandweer of hoogstens voor de receptie die dan kan zien of je binnenshuis bent. Die gegevens mogen ab-so-luut niet gebruikt worden door de werkgever om te "controleren" of iedereen zich wel aan de tijden houdt. (misschien als je wordt verdacht van een misdrijf ofzo maar niet voor de eigen administratie ) Dus zet dat gauw uit je hoofd en probeer een beetje rustig te worden/blijven?
Goed zo! Trouwens, fijn dat je niet in de stank hoeft te zitten. Elke zwangere (OK, BIJNA elke zwangere) weet wat nare luchten doen met je maag/ingewanden, brrrrr.... ale:
Oh Kim, Wat een toestand allemaal, en nou zit jij natuurlijk het hele weekend met een rotgevoel..... Ik hoop zo voor je dat jou mail haar heeft laten zien hoe ze aan t muggeziften is, misschien was ze wel ongi?? en heel sjaggie vorige week en denkt ze nu, had ik maar wat anders gereageerd, en valt je gesprek maandag reuze mee! Ik blijf meelezen met je topic hoor, ik had vandaag zelf ook weer zo'n rotdag op mn werk, heb echt het gevoel dat ik daar alles compleet fout doe, en wordt gek van alles waar over gezeurd wordt,echt de kleinste dingen,ben ook reuze bang om te gaan moeten vertellen dat ik zwanger ben,is toch te zot voor woorden? Maar ja......we moeten het nog maar even uit zingen Heel erg veel succes en probeer je niet te druk erom te maken hoor!! Liefs