Ik werk voor een grote maatschappelijke organisatie. Al heel wat jaar. ik heb een klein contract. Toen ik begon te werken was er maar geld voor die uren. Ik heb jarenlang gevraagd of ik meer uren kon krijgen. Dat kon nooit want de functie die ik deed werd betaald vanuit een bepaalde subsidie, dus een andere geldstroom dan de andere functies. Oke prima, kreeg kinderen en man een betere baan dus meer werken was in principe niet nodig. Ik werkte onder schooltijd en dichtbij huis. Aantal jaar geleden werd de hele afdeling op de schop gedaan en werden alle functies gemixt tot 1 algemene functie. Daar kwam een bepaald project bij (ik moet het een beetje vaag houden ivm herkenbaarheid). Voor dat project moest je minimaal 26 uur werken. En je moest 7 dagen per week inzetbaar zijn. Ook avonden en weekenden en feestdagen dus. Dit ging gelden voor alle mensen die nieuw werden aangenomen. Nadat ik nog een kind heb gekregen werd me verteld dat ik ook aan dat project moest gaan deelnemen (dat vertelde ze me toen ze op kraambezoek kwamen). Ik was nog de enige die over was van de oude garde, de rest was nieuw en onder de nieuwe voorwaarden aangenomen. Mijn leidinggevende had er niets mee te maken dat ik hier niet voor gekozen had en dat ik dit niet kon regelen met de kinderen, ik kreeg geen vaste dagen. Dat is toen best wel hoog opgelopen tot aan p&o aan toe. Mijn leidinggevende stelde voor dat ik maar zelf ontslag moest nemen (dat heb ik uiteraard niet gedaan). Uiteindelijk heb ik 2 vaste dagen gekregen. Niet op papier maar wel mondeling toegezegd. Ik ging ineens ook van een reistijd van 10 minuten naar een reistijd van meer dan een uur enkele reis. jammer de bammer voor mij werd er gezegd. Lang verhaal kort. Ik zit daar dus nu al een aantal jaar op dat project. Mijn reguliere taken zijn me afgenomen wegens niet efficient vanwege mijn kleine contract. Nu moet ik straks nog verder gaan reizen omdat het project gaat verplaatsen. Op alle voorstellen die ik de afgelopen jaren gedaan heb wordt negatief gereageerd (bv de constructie 1 week regulier werk in mijn woonplaats en dan een week dat project, antwoord nee doen we niet. Voorstel om 1 dag in de week heet project op afstand in mijn woonplaats te doen antwoord nee doen we niet. Vraag om het project op de andere vestiging te kunnen doen ipv straks nog verder te moeten reizen is het antwoord nee werken we niet aan mee). Er is een beleidsstuk waarin staat dat wanneer je een deeltijdcontract hebt je ook naar rato wordt ingezet op de onregelmatige diensten. Daar ben ik nu een jaar mee bezig om dat voor elkaar te krijgen want het wordt steeds met kulargumenten aan de kant geschoven. Nu ze er echt niet meer omheen kunnen krijg ik gelijk. Helaas is het rooster nu al klaar tot het einde van het jaar dus ik moet wachten tot januari. ik werk bv 1 avond per week terwijl mijn collega's die dubbel zoveel uur hebben maar 1 keer in de 2 weken een avond hebben. Ik moest mijn kind gaan inschrijven voor de wachtlijst va de bso. Werk wil me niet vertellen welke dagen ik moet werken vanaf volgend jaar. Ik geef aan dat ik haar niet 5 dagen kan inschrijven terwijl ik er maar 2 afneem. Hebben ze geen boodschap aan. Op alles wordt dus negatief en moeilijk gereageerd. Ik krijg ondertussen hartkloppingen als ik moet gaan werken en als ik thuis kom heb ik 9 van de 10 keer migraine. ik vind dat ik gedriscrimineerd wordt op basis van mijn arbeidsuren. En ik voel het als pesten dat op alles negatief wordt gereageerd zonder dat er een goede reden voor is. Ze gooien alles telkens op mijn kleine contract. ik heb het gevoel dat ze me liever kwijt dan rijk zijn. En dat terwijl ik al die jaren keihard voor ze gewerkt heb. Zelfs toen er prive dingen zijn gebeurd waar menig ander overspannen van zou raken was ik er steeds. Had gedacht dat me dat wel enige credits zou opleveren maar ze hebben me gewoon een mes in mijn rug gestoken toen ze de kans kregen.
Op het moment dat conflicten zo hoog oplopen dat p&o erbij moet komen is in mijn ogen de verstandhouding zo ver “kapot” dat een werkgever moeilijk kan gaan doen over alles. En ik spreek uit ervaring. Uiteindelijk heb ik voor mezelf gekozen en wel ontslag genomen omdat ik de baan toch niet nodig heb. Mijn werkgever begon ook met dat soort pesterijtjes om het mij lastig te maken maar alles gebeurde binnen de lijntjes van de regels. Uiteindelijk begon ik me te ergeren aan alles en was mijn werkgever steeds harder aan het lachen. Je zou kunnen overwegen om te vragen om ontslag met wederzijdse goedkeuring. Dan neem je ontslag maar heb je nog wel recht op ww. Dan kan je rustig op zoek naar iets anders.
Allereerst heel veel sterkte. Dit klinkt verschrikkelijk en als een hele grote mentale last. Zoals ik het lees speelt dit dus al een paar jaar. Heb je in die tijd ook gezocht naar een andere baan? En zo niet, wat is de reden dat je bij deze baan blijft? Daarnaast zou ik eens bij het juridisch loket gaan vragen of zij je kunnen helpen. Het lijkt me niet dat een werkgever je arbeidsvoorwaarden zomaar kan veranderen zonder enig overleg. Werknemers zijn over het algemeen beter beschermd dan de werkgevers in de wetten, dus ik denk dat je hier wel iets tegen kunt beginnen, maar dat gaat je niet in je eentje lukken. Ik zou per direct hulp inschakelen.
Heb je evt een rechtsbijstand verzekering inclusief arbeid? Dan zou ik daar informeren wat je nog meer kunt doen en in hoeverre je werkgever 'onredelijke' aanpassingen van je vraagt. Mocht je dit doorzetten blijft natuurlijk de vraag of dit je werkrelatie bevorderd.. Dit is echt zo'n situatie waar jezelf waarschijnlijk als verliezer uitkomt, hoe je het ook aanpakt en hoeveel je je ook aanpast.. de lol is er wel af. Heb zelf ook zoiets meegemaakt en bevind me in de luxe positie dat ik niet 'hoef' te werken, maar als het te erg wordt neem ik ontslag en redden ze zich maar. Vinden ze maar een ander voor hun onmogelijke eisen qua beschikbaarheid, kennis en ervaring! Heel veel succes met deze vervelende situatie!
Ik ben zeker aan het solliciteren. Maar ik heb dan wel veel werkervaring maar deze is erg specifiek en niet echt bruikbaar binnen een andere organisatie. Dat is een van de redenen waarom ik zo lang ben blijven hangen. De andere reden is is dat ik prive veel heb meegemaakt en ik het niet erbij kon hebben om te moeten gaan solliciteren. Morgen moet ik weer werken en ik krijg nu al hartkloppingen. Ik heb twee weken geleden voor het eerst van me afgebeten to mijn leidinggevende. En nu is ze ineens morgen de hele dag op de locatie waar ik werk. Heel toevallig...not. Mijn probleem is dat ik altijd op mijn kop heb laten zitten. Dat is vanaf nu afgelopen. Ik denk erover om de OR in te lichten, wellicht de vertrouwenspersoon te benaderen en om juridisch advies in te winnen. Ik wil best gaan hoor maar dan wel met een fatsoenlijk aanbod. Nu is er weer gedoe bv over mijn standplaats. Ik heb een contract met mijn woonplaats als standplaats. Nu ik 50 km verderop werk hebben ze me een paar jaar geleden een wijziging gestuurd die ik moest ondertekenen. Dat heb ik niet gedaan en daar is personeelszaken nooit op teruggekomen. Juridisch gezien is mijn standplaats daarom ongewijzigd. Dat heeft voor mij het voordeel dat ik kan reizen in werktijd. Dat heb ik nooit gedaan omdat dat niet in mijn aard ligt. Nu willen ze mijn standplaats weer gaan wijzigen en heb ik hen erop gewezen dat mijn standplaats nog steeds hetzelfde was. Ik weiger niet om naar de volgende plek te gaan voor het project maar ik weiger wel om mijn standplaats te laten veranderen. Bovendien zou ik graag al mijn taken uit mijn functieomschrijving uitvoeren en niet in het verdomhoekje geduwd worden. Dat is als je het mij vraagt gedaan om het werken me op die manier tegen te maken en te hopen dat ik uit mezelf zou vertrekken.
Je rechtsbijstandsverzekeraar inschakelen, al is het maar om een goed voorstel te krijgen en je daarna ww aan kunt vragen... ik zou niet zomaar zelf ontslag nemen.
Ik zou de eer bij mezelf houden en opstappen. Dit kost je alleen maar veel negatieve energie en dat gaat je uiteindelijk toch opbreken. Jaren geleden iets soortgelijks meegemaakt( niet in deze mate) en heb gesolliciteerd bij een andere baan en direct aangenomen. Beste keuze ooit. Het wrange is dat waar ik destijds bij mijn vorige werkgever om vroeg nooit kon en toen ik weg was was het ineens allemaal mogelijk. Hoe krom kan het zijn maar nooit spijt gehad van mijn keuze.
wat een ontzettend lastige en energie-vretende situatie!! bah bah ik kan het me helemaal voorstellen. Ik denk dat je zeker in je recht staat. Aan de andere kant, wat sommigen al zeggen. De vraag is hoeveel je dit gaat opleveren. En het is ook nou eenmaal zo dat een bedrijf soms verandert, mensen moeten hoe dan ook daar in een bepaalde manier in meegaan, anders zouden bedrijven nooit hun doelen of aanpak echt grondig kunnen wijzigen. Hoe rot dat ook is voor de 'oude ' werknemers. Ik denk idd dat je uiteindelijk beter af bent op een andere plek. Hun manier van werken past niet (meer) goed bij jouw wensen. Probeer zelf te denken: kun jij je nog dusdanig veel naar hen conformeren, dat zij weer blijer met jou zijn? Ligt dat te ver van jouw wensen, probeer dan daar weg te gaan, maar er wel zoveel mogelijk uit te slepen!! Met een zakje geld kun je daarna rustig vanuit huis gaan bedenken waar je op kan en wil solliciteren. Kun je echt niet zonder salaris of denk je dat je echt niks anders kan vinden ? (Dat betwijfel ik hoor), maar dan ben je denk ik beter af je meer naar hun huidige bedrijfsstandaard te conformeren. Flexibele kinderopvang is lastiger maar bestaat uiteraard wel; bv mensen in de zorg hebben dat altijd nodig. Tot die tijd, probeer alles van je af te laten glijden (ja, makkelijker gezegd dan gedaan!). Probeer alles in de bigger scheme of things te zien. Over een paar jaar denk je alleen nog maar aan die plek terug van, ach ja dat was echt niet zo leuk hoe dat is gelopen. Daar ga je je nu toch niet een burnout door laten oplopen, door die mensen?! Ik heb altijd veel aan het boek van Eckhart Tolle, de kracht van het nu. Helpt me heel erg relativeren sterkte!!
Ik wil daar echt niet meer blijven. Maar ik wil ook niet zonder baan komen te zitten. Of zonder WW. Heb intussen recht op anderhalf jaar WW. Maar ik vind ook niet dat ze er zo maar mee weg kunnen komen. Als ik naast een vaststellingsovereenkomst nog een bedrag van minimaal de transitievergoeding uit kan slepen dan kan ik me bv laten omscholen. maar ja het initiatief moet bij de werkgever liggen voor zo'n overeenkomst.
Heb je geprobeerd om het objectief en zakelijk te bekijken? Je bent aanvankelijk aangenomen voor een project dat liep binnen een bepaalde subsidieregeling. Intussen is er veel veranderd in je bedrijf: nieuwe afdelingen, functiewijzigingen, nieuw project.. Jij wordt ingedeeld in een nieuw project, ze bieden je een nieuwe invulling van je functie aan en een nieuwe standplaats. Heb je deze geaccepteerd of niet? Als je de nieuwe functie niet accepteert en de oude functie is niet meer nodig binnen de organisatie ga je uit elkaar. Neem ontslag en zoek een nieuwe baan. Ik vind persoonlijk dat jij puur uit eigen belangspositie van alles eist: de positie die je had incl standplaats en werktijden die jou precies uitkomen bestaat niet meer. Dat komt heel vaak voor, de wereld verandert en het bedrijfsleven verandert mee. Werkgever heeft je een vervangende functie aangeboden. Hij heeft bij uwv dus geen grond om je te ontslaan. De keuze ligt bij jou. Dus ook geen ww (dat is geen potje dat je 'opbouwt'). Als jij niet wilt werken aan nieuwe projecten zoek je een andere baan.
Het gaat niet om het project. Ik kan hier niet helemaal in detail gaan. Het gaat erom dat we allemaal dezelfde functie hebben. met dezelfde taken. Alleen omdat ze vinden dat ik te weinig werk moet ik mijn uren doorbrengen op dat project. Wat dus en verder reizen betekent en waarbij de reiskosten niet dekkend zijn en waarbij ik dus ook avonden en weekenden moet werken. Wat dat betreft vind ik dat ik gediscrimineerd wordt (dit is echt een grond van discriminatie). Ze hebben me een deel van mijn taken afgenomen. En die andere taken kun je prima vanuit de oude werkplek doen. Mijn standplaats hebben ze willen wijzigen maar daar heb ik niet voor getekend en daar zijn ze niet meer op teruggekomen maar ze zijn nu wel van mening dat deze is gewijzigd. En nee we passen niet meer bij elkaar maar je gelooft toch niet dat ik vertrek zonder dat ik wat anders heb en waarbij ik ook nog mijn rechten op WW verspeel? Dat zou echt ontzettend dom zijn. Werkgever probeert me nu op allerlei manieren weg te krijgen zonder dat het hem iets kost.
Ik wil dus net als mijn collega's behandelt worden nl een gedeelte regulier werk vanuit kantoor en naar rato van mijn dienstverband ingedeeld worden in het rooster van het project (wat gene project meer is maar gewoon onderdeel van het werk)
Bovendien wordt er met zoveel maten gemeten. Er wordt gezegd dat iedereen deel moet nemen aan het rooster van dat project. Maar is een collega die niet ingedeeld wordt wegens vage redenen. Er zijn mensen die ineens bijna niet meer worden ingedeeld wegens opvangproblemen. Dan kan het ineens wel. Er wordt daar met zoveel maten gemeten.
Zoals ik al zei...als p&o erbij komt is de verstandhouding zo kapot dat ander medewerkers die niet tegen de leidinggevende ingaan op het voetstuk worden geplaatst en diegene die er wel tegenin gaan word het leven zuur gemaakt. Dit komt gewoon nooit meer goed dus je kunt wel heel veel willen maar je enige optie is, in mijn ogen, een andere baan. In mijn eerdere bericht gaf ik al aan dat je ook ontslag kan nemen met wederzijdse goedkeuring. Dan sta je samen met je werkgever achter jouw ontslag en behoudt jij je recht op ww. Zoek dat eens uit en vraag desnoods hulp van juridisch loket of uwv. Je gaat het sowieso niet redden om geld te krijgen voor omscholing. Je werkgever doet, hoe vervelend ook voor jou, niks verkeerd en werkt nog binnen de regels.
Als je hartkloppingen krijgt vh idee dat je morgen moet gaan werken.. dan is het tijd om je ziek te melden. Overspannen/burn-out geef het maar een naampje. En kijk, zij gaan niet respectvol met jou om. Dus daarom hoef je het niet te laten. Ondertussen gewoon verder zoeken voor een andere baan. Desnoods in een hele andere werkgebied. Naar mijn mening, willen ze je er gewoon eruit werken. Oftewel zo lastig mogelijk maken dat je uit jezelf ontslag neemt. En dat betekent, Onmogelijke uren, laat je dagen doorgeven, verder weg van huis laten werken, Taken ontnemen enz..
@ meiske ik vraag me dus af of het allemaal mag wat er gebeurd en dan op deze manier. Wat standplaats betreft sta ik in mijn recht. Wat naar rato indelen op onregelmatige diensten betreft sta ik in mijn recht (maar dat hebben ze wel meer dan een jaar weten te rekken). Wat betreft het afnemen van mijn taken is discriminatie op grond van arbeidsduur. Dat mag dus niet. Daarbij geven ze me het gevoel dat ik gek ben als ik deze dingen aankaart. En ja ik ben aan het solliciteren maar tot op heden is het niet gelukt. Geloof me dan was ik echt wel weg geweest. Ik heb me altijd als een goed werknemer gedragen. Ik heb altijd gedaan wat ze van me vroegen. Als ik iets terugvraag kan het nooit. Het is toch beklopt dat ze me niet willen zeggen welke werkdagen ik vanaf volgend jaar ga erken zodat ik de bso kan regelen? De reden? Tja we weten niet wie er dan hier allemaal werkt. Maw ik moet rekening houden met mensen die er nog niet eens werken. Dat is toch geen argument?? @Eenkadootje, ziekmelden heb ik ook aan gedacht maar dat gaat niet in mijn voordeel werken. Als ik niet kan bewijzen dat ik ziek ben (niet alleen als ik aan het werk denk maar dus ook thuis) dan heeft de werkgever het recht om mijn loon stop te zetten. Zo lang het gaat blijf ik daarom liever aan het werk. Ik ga wel juridisch advies inwinnen over bovenstaande dingen.