Ik vind het heel moeilijk om dit topic te lezen. Het raakt me echt. En niet omdat ik het me kan voorstellen, in tegendeel, ik kan het me ABSOLUUT niet voorstellen dat je van je ene kind minder houdt dan de ander. Wat ik voor mijn kinderen voel en hoeveel ik van ze hou is met geen pen te beschrijven!!!!! En dit geld absoluut voor allebei. Getsie, word er zelfs een beetje verdrietig van.
Nou, idd, een naar gevoel krijg je ervan!! Zit hier gelijk met de drang om mn moeder te bellen, om te vragen of mn ouders mn broertje of zusje ook liever vinden (niet dat ik ooit dat gevoel heb gekregen hoor). Ik heb nog geen kindjes, maar ik kan me er niets bij voorstellen. Wel idd dat je beter met het ene kind om kan gaan dan het andere vanwege de karakters, maar evenveel houden van staat daar toch los van?? Wij hebben vier katjes en met ééntje heb ik een heel sterke band, met hem kan ik echt lezen en schrijven bij wijze van, maar ik hou van allevier even veel..! (sorry voor dit voorbeeld, maar dat zijn tot nu toe mijn kindjes haha).
Hmm, tja ik kan het me wel voorstellen eigenlijk, al is het maar een beetje voorkeur. Geslacht, betere klik, makkelijk/moeilijk kind.. Maar lijkt me vreselijk, zelfs om het aan jezelf toe te geven, laat staan uitspreken of laten blijken.. Ik heb wel eens gelezen dat het voorkomt bij minstens 1 op de 6 moeders. Ff teruggezocht: Moeders houden minder van oudste kind - Mama zijn - Goed Gevoel
Ik werdt er ook heel naar van toen ik het las in het tijdschrift,vandaar dat ik het hier met jullie wil delen omdat het me zo onwerkelijk lijkt,ik was benieuwd of hier iemand bekend mee was van horen uit vriendenkring of het zelf ook vroeger heeft meegemaakt... dat je 1 van je andere kinderen anders benaderd met dingen is begrijpelijk,elk karakter is anders,maar gewoonweg meer van je dochter houden dan van je zoon lijkt me erg raar. Ik wil hier niemand mee veroordelen,het lijkt me als moeder ook een rot gevoel als je dit hebt en er niks mee kunt...
No way dat ik meer van mijn ene kind hou dan van de ander. Ik hou evenveel van mijn zoon als van mijn dochter. Mijn moeder heeft dat onderscheid helaas wel gemaakt. Ze zei letterlijk waar moeder en oma bij waren, wij woonden toen bij opa en oma. Vader was er niet bij, want ouders zijn gescheiden en moeder maakt(e) vader altijd zwart. "Jongste dochter is een mama's kindje, middelste dochter een oma's kindje en jij bent een papa's kindje". Jongste dochter werd en wordt altijd voorgetrokken en betuttelt en middelste dochter mag alles. En ik ben het zwarte schaap.... Dus ik zal er wel voor zorgen dat mijn zoon of dochter nooit het gevoel krijgt dat ik meer van de één houd dan van de ander!
Ik heb mezelf eerlijk gezegd wel eens afgevraagd of ik meer van mijn zoon hou dan van mijn dochter. Mijn dochter heeft een erg pittig karakter en we botsen enorm. Mijn zoon is makkelijker in de omgang, ik heb met hem gewoonweg meer geduld. Komt denk ik ook bij dat hij nu de jongste is. Maar goed, ik heb het me dus wel eens afgevraagd en me er ontzettend rot onder gevoeld. Ik kwam echter tot de conclusie dat ik van beide kinderen evenveel hou, ik kan namelijk niet kiezen wie ik als eerste zou redden als ze in levensgevaar zouden zijn. Klinkt erg cru, maar het heeft mij wel de ogen geopend. Sindsdien vraag ik het me ook niet meer af maar accepteer dat mijn dochter en ik nou eenmaal botsen en ze een pittig karakter heeft. Het is zaak om daar op een positieve manier mee om te gaan en dat is aan mij, mijn dochter kan er niks aan doen. Ik ben de mama, dus zal me er naar moeten gedragen En ik ga zo haar nachtlampje uit doen en haar nog even een hele dikke kus geven
Ik weet helaas net als Marieke hoe het is. Mijn zus werd jong moeder. Vanaf mijn 14de ben ik totaal vergeten. Nu ben ik ingeruilt voor het schoonzusje van mijn zus. Die woont zelfs bij mijn moeder in huis met haar zoontje die 2 maanden jonger is als mijn zoontje
(Nog) niet gelezen, maar ik kan het me ook totaal niet voorstellen! Ik heb dan nog 'maar' 1 kind, maar ik hou zo ontzettend veel van hem. Óndanks zijn moeilijke karaktertje.. Want geloof me, ik ken heel wat momenten op een dag dat ik hem wel achter het behang kan plakken!
Denk dat het ook meer de voorkeur is dan echt het houden van. Je houdt toch wel oneindig veel van je kind(eren) en het allerergste is dat je ze zou kwijtraken. Ook de iets minder favoriete, het is een deel van je hart en dat kun je niet meer missen als je het eenmaal hebt.