Ik kan niet te veel in details treden ivm kans op herkenning. Mijn vriend sport in een gesponsord team; mix van mannen en vrouwen. Morgen gaan ze naar een event. Daarvoor gaan ze nog een sportactiviteit doen. Nu blijkt dat er niemand meer kan; behalve 1 dame. Hij gaat dus alleen met haar, daarna uit eten samen en daarna naar het event waar de rest is. Ik voel me er niet gemakkelijk bij. Heb dat ook gezegd maar ik blaas het op volgens hem. Het is niet bewust met haar gepland maar nou eenmaal zo gelopen. Als het andersom zou zijn kan hij zich wel enigszins inbeelden dat het me steekt. Maar toch. stel ik me inderdaad aan? Of vinden jullie dit not done? We zijn lang bij elkaar en ik momenteel zwanger van nr 2. Even ter info haha. Basis relatie is verder prima hoor.
Ik zie het probleem niet zo. Ik ga ook weleens alleen met een mannelijke collega op pad, naar een museum en daarna wat eten. We delen dezelfde interesses maar hebben anders dan vriendschappelijk geen interesse in elkaar. Man moet ook weleens alleen met een vrouwelijke collega op reis. Ik zelf zou het dus geen probleem vinden.
Persoonlijk zou ik er geen probleem mee hebben. Zeker als het niet bewust 1 op 1 is afgesproken (en zelfs dan). Je zegt dat de basis van jullie relatie goed is. Er is dus geen reden om wantrouwend te zijn? Waarom dan toch deze bezorgdheid?
Ik vind eigenlijk niet dat je het over aanstellen moet hebben. Jij hebt er geen prettig gevoel bij. Misschien is dit wel wat te relativeren waardoor je gevoel wat minder negatief wordt. Ik zou er zelf niet persé problemen mee hebben dat mijn man alleen met een vrouw is. Ik zou wel vragen hoeveel zin de activiteit en het eten nog heeft als verder niemand mee gaat. Om vervolgens voor te stellen met het gezin uit eten te gaan, waarna hij naar het event gaat. Waar heb jij precies een "probleem" mee?
Ach mijn man carpoolt elke dag met een vrouw en die zitten dus telkens 5 dagen in de week, 2 uur met elkaar in de auto en als er file is nog langer. Ik begrijp je gevoel hoor, bespreek het met hem misschien kan hij je geruststelling zodat hij samen met haar wat kan eten of besluit hij het voor jou niet te doen. Als hij begrijpt dat het je steekt, snap ik eerlijk gezegd niet zo goed waarom hij het dan toch doorzet, blijkbaar is dit een grens voor jou.
Ligt er voor mij gevoelsmatig erg aan wie de dame in kwestie is Mijn man heeft collega’s waar ik hem bij wijze van spreken mee op 1 hotelkamer zou durven laten omdat ik gewoon duidelijk merk dat ze een goede zakelijke samenwerking hebben maar meer niet. Betrouwbare nuchtere vrouwen. Maar als het 1 of ander portret is wat ervan geniet dat ze jouw man voor zichzelf heeft, dan zou ik er ook niet blij mee zijn. Ik weet niet of je daar een beeld bij hebt?
Ik begrijp je wel., ik zou me er ook niet 100% relaxed bij voelen als mijn man een teamuitje heeft en uiteindelijk de hele dag met 1 vrouwelijke collega doorbrengt.
Dit inderdaad. Aan jou de vraag: waarom voel je je er niet comfortabel bij? Waarom vertrouw je je man niet? En/of waarom vertrouw je haar niet? Vraag voor hem: waarom is dat etentje belangrijker dan de (al dan niet onrealistische) 'angst' van je zwangere vrouw.
Ik begrijp wel dat het voor jou niet fijn voelt. Ik begrijp je man dan ook niet dat hij zegt dat het hem wel zou steken en hij jou dan niet begrijpt en het te opgeblazen vind?! Om wat voor sportactiviteit gaat het? Ik zou alles lekker skippen en dat hij alleen naar het event gaat.
Van mezelf weet ik dat ik het nu prima zou kunnen hebben, veel plezier! Maar toen ik zwanger was echt niet Maar ja toen voelde ik me ook niet aantrekkelijk en hormoontjes enzo.. zou dat bij jou ook mee kunnen spelen? Want ik wist dat van mezelf en dan kon ik hem toch laten gaan omdat ik wist dat het gevoel echt bij mij lag en geen alarmbellen omdat er iets niet klopte zeg maar.
Oké dank voor de vele snelle reacties ! Ik zal wat aanvullingen doen. Hij is nooit vreemd gegaan maar er is vorig jaar iets gebeurd wat eigenlijk net niet door de beugel kon (chatcontact internet met iemand in het buitenland). Dat is gebeurd in de periode dat hij mentaal even in de knoop zat maar toch. Ik was er erg van overstuur en hij had enorm veel spijt. Daar komt mijn gevoel vandaan + ik ben sowieso onzeker van mezelf en jaloers aangelegd. Die andere vrouw is natuurlijk ook mega sportief en gespierd en ik zit hier met een dikke buik Hij wil de activiteit niet cancelen eigenlijk omdat hij sowieso niet veel vrienden heeft en veel leuke dingen doet. Zit meestal gezellig thuis bij mij op de bank in het weekend ..hier keek hij dus erg naar uit. Hopelijk verduidelijk ik hiermee de situatie. Poe het was echt knallende ruzie gisteren. Schaam me wel een beetje daarvoor als ik jullie reacties lees. Hij zegt wel dat hij snapt dat ik wantrouwend ben maar geeft aan dat ik niet altijd maar kan blijven ..
En als je het tegen hem zegt dat je gevoel hieruit voort komt? ik begrijp jullie allebei, zeker omdat je zegt dat hij verder weinig leuke dingen doet. Maar ik begrijp jou ook heel goed en ik zou niet weten of ik het zou accepteren.. ook omdat ik weet dat m’n man het niet zou doen als ik het liever niet heb. Lastig, ik hoop dat jullie er samen uitkomen!
Ik ben totaal niet jaloers aangelegd dus aan mijn reactie heb je misschien niets, maar ik zou denken: leuk voor mijn man dat hij ook een keer een uitje heeft. Jammer dat zijn andere vrienden niet kunnen, maar veel plezier!
Ik zou er persoonlijk geen probleem mee hebben. Het is een openbare gelegenheid; niet ergens waar je samen heen gaat als je intiem wilt zijn. Maar jouw gevoel telt wel mee. Dat betekent niet per se dat je dit als probleem moet gaan presenteren aan je partner, maar misschien heb jij wel iets meer van hem nodig om je speciaal en gewenst te voelen. Zou het voor jou beter voelen als jullie ook eens samen uit eten gingen, maar dan wel romantisch, en als hij regelmatig even tijd in zou ruimen om aan jou te besteden? Wellicht zouden zulke activiteiten je helpen om deze dingen in perspectief te zien.
Ik zie het probleem ook niet, maar kan me voorstellen dat het met zwangerschapshormonen anders kan voelen... Helemaal na die ervaring met chatten. Verder proberen om er als volwassen mensen over te blijven praten. Ik vind het juist knap van je om jouw gevoel met hem te delen en mag hopen dat hij wel begrip heeft voor jouw gevoelens (gezien jullie verleden). Maar kan me ook voorstellen dat het voor hem vervelend is om weer aan die fout te worden herinnerd en dat daar dan frustraties uitkomen. Blijven praten dus!
Je geeft aan dat hij in de weekenden veel thuis is, weinig leuks zelf doet, en hier dan ook erg naar uitkijkt. Het is dus niet zo dat hij elk weekend weg is. Dan zou ik blij voor hem zijn dat hij een dagje wat leuks voor zichzelf kan doen, sociaal contact heeft en zijn energie kwijt kan. Dat het nu alleen met een vrouw is, is door omstandigheden zo gelopen. En is het etentje niet gewoon uit praktisch oogpunt, omdat het makkelijker is om tussen de activiteit en het evenement ergens een hapje te gaan eten ipv tussendoor naar huis te gaan en weer te vertrekken?
Als het om mijn vriend ging, zou ik er geen probleem mee hebben. M'n vriend gaat bv. ook wel eens naar de film met een vriendin van hem (en dan m.n. films waar zij beide interesse in hebben, maar ik niet echt). Soms gaan ze ervoor een hapje eten. Geen problemen mee. Zolang ik er maar vanop de hoogte ben en ik dezelfde vrijheid mag genieten (én zolang we ook samen voldoende leuke dingen blijven doen natuurlijk). Wij zijn beide niet jaloers aangelegd. Wel belangrijk: mijn vriend heeft me nog nooit aanleiding gegeven om hem niet te vertrouwen. En je kan natuurlijk nooit 100% zeker zijn, maar ik schat hem ook echt niet in als iemand die snel zijn partner zal bedriegen. Dus dat scheelt natuurlijk... (in mijn kennissenkring zijn er ook een aantal mannen die echt wel het 'vreemdgaan-gen' hebben, of hoe je het ook wilt noemen Als zij mijn partner zouden zijn, zou ik er waarschijnlijk wel meer problemen mee hebben. Maar goed, ik zou ook gewoon nooit met hen wíllen samen zijn. Me altijd maar onzeker, jaloers, … moeten voelen. Nee, bedankt.) Gegeven het incident van vorig jaar waar je over spreekt, kan ik me dus wel voorstellen dat het voor jou wat wranger aanvoelt. Anderzijds snap ik ook dat hij niet afzegt. Ik zou zelf ook niet geneigd zijn de afspraak met een teamlid af te zeggen (ik zou niet willen dat het bij hem of haar zou overkomen als: 'als het enkel met jou is, laat dan maar. Je bent niet goed/interessant/tof… genoeg'). Bovendien geef je aan dat hij niet zoveel vrienden heeft en niet vaak met anderen afspreekt, dus dan begrijp ik het helemaal. Waar het dus waarschijnlijk 'misloopt', is het vertrouwen tussen jullie. En ik begrijp het hoor (gegeven de geschiedenis van vorig jaar, je bent dan ook nog eens zwanger etc.), maar toch... voor mij persoonlijk zou het belangrijk zijn daaraan te werken. Ik wíl me veilig voelen in een relatie, de andere vrijheid kunnen geven zonder me jaloers te moeten voelen, … Als dat niet meer kan, dan zou ik daar wel problemen mee hebben denk ik. Wat uiteraard niet wil zeggen dat álles zomaar moet kunnen. Maar zou me niet jaloers willen moeten voelen over vrij normale dingen. Hopelijk kunnen jullie de vertrouwensband tussen jullie nog verder versterken terug. Veel succes en geniet nog van je zwangerschap!
yep het is uit praktisch oogpunt. Het is namelijk ver weg.. gelukkig overnacht hij wel bij een man op de kamer.
Ik vind het eerder vreemd dat dit doorgaat eigenlijk als er zoveel mensen zijn die hebben afgezegd. Is er niemand die zegt: Goh, anders zien we elkaar wel op het event?