Ik had vroeger een klasgenootje met wie ik omging dat jaar. Was in de 2e brugklas. Zij was best rijk. Haar ouders hadden een restaurant en ze was enigst kind. Ze liep ook altijd als eerste met de nieuwste gadgets. Toendertijd een Nintendo geloof ik. Maar goed. Ik wilde een keer een roze koek kopen in de pauze en had 5 cent te kort. Ik vroeg aan haar of zij dat voor mij had. Ik geloof dat ze een week lang dagelijks aan mij vroeg of ik haar haar stuiver nog terug wilde geven. Ik heb haar na een week een kwartje gegeven en gezegd dat ze de rest mocht houden
Ik kreeg laatst een tikkie van 0,25 cent voor een blikje cola. Ik heb een euro gegeven en gezegd: ‘je zal het wel nodig hebben’ Andersom moet ik namelijk echt een Tikkie sturen want anders ‘vergeet’ diegene het.
Mij leek het ook moeilijk, tot het mij te ver ging en ik het gewoon maar eens deed. Ik dacht dat het als nieuwbakken moeder mijn taak was om de familie te binden. Alleen, in plaats van een fijne familieband bestond het contact voornamelijk uit stress, conflicten en ongepaste bemoeienis. Moest ik mijn kroost daar nu aan gaan verbinden alleen maar omdat het familie is? Nav een gesprek met iemand die er professioneel verstand van heeft, ben ik het anders aan gaan pakken en toen bleek al snel dat het gedrag en de opmerkingen niet meer pikken makkelijker en minder stressvol was dan het voor de goede vrede (welke vrede?) maar wel te pikken. Daarmee wil ik niet zeggen dat het een makkelijke periode is geweest. Alleen wel makkelijker dan op dezelfde voet doorgaan, dat had uiteindelijk veel schadelijker geweest voor mijn gezin Het is offtopic, ik weet het, maar wilde toch even reageren omdat ik ook een beetje schrok van het verhaal waarop iertje81 reageerde, met name over opa en de jongste.
Dit idd. Ik heb veel te lang moeite gedaan richting sommige familieleden en door ziek te worden ben ik gaan beseffen dat ik echt niet moet meegaan in van dat gezever. Niets deftig te zeggen ? Zwijg dan. Niet helpen ? Goed maar verwacht dan ook niets terug. Opmerkingen die echt niet kunnen, direct reactie op. Onlangs zei mijn moeder. Ja watte vies opgestaan. Ik heb geantwoord: neen, slim opgestaan en klaar met dit gezwets.
Durfde ik niet Het was toen immers al 2 à 3 weken later. Plus dat we natuurlijk hadden aangeboden het alleen te betalen. Zoiets neem je dan niet plotseling terug.
Sinds de kinderen op de basisschool zitten worden er klassikaal door de ouders gezamenlijke cadeaus, uitjes, etc.. georganiseerd. Nu draagt standaard iedereen bij, behalve 1 stel ouders. Het gaat om kleine bijdrages en ouders hebben geen geldproblemen (is vrij duidelijk). Kind in kwestie werd er altijd wel bij betrokken zodat kind gewoon mee kon doen. Tot er protest kwam van meerderen die het zat waren steeds de kosten en het organiseren voor kind op zich te nemen terwijl de ouders van kind niets aan moeite of geld bijdroegen. Dat protest hebben de ouders meegekregen en de eerstvolgende keer dat er iets klassikaal georganiseerd werd kreeg de ouder die het aan het maken was op de laatste betaaldag zowaar betaald door de ouders. Van de €0.80 bijdrage is er €0.70 betaald.
Wij hadden ook altijd die pot, maar...ik was altijd de BOB (drink geen alcohol), terwijl vriendinnen zich lam zopen Dus ik dronk dan maximaal 2 Spa, maar moest toch altijd net zoveel in de pot leggen. Plus dat ik dan ook nog eens iedereen naar huis reed aan het einde van de avond Vond ik stiekem toch altijd een beetje oneerlijk hoor. Maar da's eigen schuld dat ik er nooit wat van zei natuurlijk Hetzelfde verhaal eigenlijk met die schutting...ben een watje
Ja bij ons op school ook altijd zo dat de rijksten de gierigste waren hoor Alles tot de cent toe uitrekenen en zelfs een paar cent terug vragen haha
Kun je dat laatste in andere woorden proberen uit te leggen zodat ik als simpele hollander het ook kan begrijpen? Heb het echt geprobeerd te ontcijferen maar kwam er dit keer niet uit. Edit: gezwets ken ik, maar snap de rest van de onderste alinea niet.
Dan had je toentertijd een tikkie naar iedereen moeten sturen voor het geld voor de benzine Ja ik moet lachen om m’n eigen grapje
OMG. Ik dacht eerst: misschien geen geldkwestie maar een prioriteitenkwestie? Tot ik de allerlaatste zin las.. Te erg voor woorden zeg! PS: ik ga er bij dezen voor het gemak maar even vanuit dat je ècht op de hoogte bent van hun financiële situatie, want niet alles is immers wat het lijkt. Zo hadden mijn ouders ooit een villa, maar daarna geen cent meer te makken. En zo kan het ook zijn dat een kind altijd in merkkleding loopt, maar dat gewoon via bekenden of andere tweede- of derdehands adresjes verkregen is. Dus dan lijkt het op het oog allemaal pracht en praal, maar is er toch meer financieel loos dan het lijkt.. Edit: woordje 'prioriteiten' was kennelijk weggevallen. Nu aangepast (-> prioriteitenkwestie).
Voor de simpele Nederlanders onder jullie . Bij deze de vertaling Ja watte = ja amai. Vies opgestaan = lastig , ambetant, kwaad uit uw bed gekomen. Neen slim opgestaan = ik zag het licht Gezwets = onzin praatjes Ohja nu zie ik het. Vies is bij jullie vuil en opgestaan wss rechtstaan
Het kan altijd dat er financieel wat loos is, ik betwijfel alleen dat het bij hun het geval is in al die jaren, laat staan voor de bedragen waar het om gaat. Ze zijn gewoon wat apart wat dat en andere acties betreft (hun kind en mijn kind zijn bevriend, dus ik heb vaker met ze te maken).
" "Amai" is ook geen Nederlands "Ambetant" ook niet Wij zouden denk ik zeggen: "Goeie grutten, ben je met je verkeerde been uit bed gestapt?" "Nee helemaal niet, maar ik heb gewoon genoeg van dit gezeur"
Jammer dat je vriendinnen dan niet zelf aanboden om jouw 2 Spa te betalen, of om de week ofzo? Je auto rijd ook niet gratis.
Ik werk deels voor vermogende particulieren en wij hebben op kantoor een spreekwoord: van de rijken moet je het sparen leren.