Iemand die dicht bij ons staat is altijd zo gierig en ik trap er elke keer weer in. Wij hadden tegen haar gezegd dat ze onze nieuwe babyfoon mochten hebben die 150 euro kostte. Nou dat wilde ze natuurlijk wel. Wij hadden niks over de verzendkosten gezegd want die paar euro maakt ons werkelijk waar niks uit. Mijn jongste lag in het ziekenhuis en een dag later nadat ze dus die babyfoon had gekregen vroeg ze of wij misschien een bepaald product wilde hebben zodat hij hopelijk wat beter sliep. Dus ik dacht niet geschoten is altijd mis. Moest ik 25 euro plus verzendkosten betalen. En nu wilt ze het ook weer terug.
Dat laatste is dan helaas pindakaas, want kennelijk heb je het gekocht voor € 25 en is hij nu van jou. Maar hoe heb je gereageerd? Ik vind de annekdotes altijd te vroeg stoppen, ik wil dan precies weten hoe het afloopt.
Ja maarja.. als je nou altijd 2 boterhammen eet. Dan blijf je dus elke keer met 1 over, tot je er nog 1 krijgt met 11 sneetjes. Dan vraag ik me weer af, als het er 13 waren geweest, had ze haar dan ook teruggeroepen?
Ze komt het binnenkort ophalen, mag ze 5 kwartier heen rijden en 5 kwartier terug. Zo komt ze vanzelf wel bij de 25 euro die ik ervoor betaald heb.
Bij sommige dingen vraag ik me af of geldproblemen geen verklaring zouden kunnen zijn. Alleen denk ik dan van ‘zeg het gewoon’. Maar ja, schaamte zal soms ook een (grote) rol spelen. Ik zeg niet dat dat zo is, maar het kán natuurlijk wel.
Ik had geloof ik gezegd ‘ nee, ik sta er op. Dat was een heel goed idee van jou’. Gewoon om te laten voelen hoe dat dat overkwam.
Weet je wat het is. Sommige mensen hebben vanuit huis uit bijv weinig geld gehad en weten niet beter. Ik heb wel eens vaker gezegd dat wij vroeger elke cent moesten omdraaien en mijn moeder komt uit een gezin dat het prima voor elkaar had, maar waarbij haar vader alles voor zichzelf hield en nooit wilde delen. Ik weet dus dat zij bepaalde gierige trekken heeft. Maar ik kan het ook verklaren en kan dat prima van me af zetten. Zo komt ze standaard bij me neuzen als ik dingen opruim om te kijken of er nog iets bij zit wat ze kan gebruiken. Als het even kan, verkoopt ze het ook weer door (vb een oude koffie machine van me). Of oude kleding die ik niet meer draag. Of lampen. Of een vloerkleed die ze dan nog verkoopt en niet vraagt hoe ik daar over denk en of het wel helemaal netjes is om dat geld dan gewoon zelf te houden. Hoe zou je dat dan noemen? Valt dat onder gierig? Is dat asociaal? Ook als je misschien opgegroeid bent in de ‘overleef’modus vanuit vroeger? Of is dit gewoon ronduit gierig en zou ze beter moeten weten? Ik denk van allemaal een beetje. Ik kan er niet zo mee zitten. Ja, ik erger me wel natuurlijk. Zeker in het openbaar als ze voor een dubbeltje terug gaat naar de kassa omdat ze de bonus mist. Want daar had ze recht op. Of dat ze aan de kassa’s gaat wachten op zegeltjes en dan heel luid en overdreven zegt ‘spaart u geen zegels? Oh zou ik ze dan mogen?’ Dat soort dingen. Moet ze lekker doen als ze alleen is. Ik ben allang blij soms dat ik bepaalde spullen kwijt ben. De ruimte die het me oplevert doet me meer dan de aasgierige acties van mijn moeder. Samenvattend: zolang ik er geen last van heb: don’t care. Ik vind het een ander verhaal wanneer je heel bewust je gierig opstelt en een ander feitelijk ‘tekort’ doet - misschien geen juiste woordkeuze. Maar als welgesteld stel bijv aan komen met het allergoedkoopste bosje bloemen, zelfgebakken misbaksel, of juist met lege handen, of zelf niks bestellen en idd met een ander mee eten, mee liften op andermans voordelen of bijv net zo lang wachten met iets totdat je van iemand letterlijk kan mee profiteren, dat vind ik wel gierig. Ohja, marktplaats achtige taferelen is soms ook gewoon vragen om gierige acties denk ik. daar zit gewoon een bepaald type mens soms waarvan je weet dat je dat kan verwachten. Krijg je midden in de nacht een bericht, vol met spelfouten, zonder leestekens in half Nederlands.. tsja dan kun je verwachten dat je geen eerlijke prijs krijgt Verder denk ik ook dat de definitie van gierig voor iedereen een andere invulling heeft. Iedereen weet wat gierigheid is. Ik vind het echt een slechte eigenschap, maar ik denk dat iedereen op een andere manier tegen het begrip aan kijkt. Wat voor de een gierig is, is voor de ander niet gierig. Wat voor de een vanzelfsprekend is, is dat voor de ander niet. Zolang je jezelf recht in de spiegel kunt aan kijken, dan moet je het er maar mee doen denk ik. Mijn NS betoog is weer veel te lang maar soms als ik over dingen nadenk, dan schiet me van alles te binnen.
Dit is al een tijd geleden, maar ik vond hem zó gierig. Een aantal collega's van me deden een weddenschap met elkaar. Degene die verloor, moest 'iedereen' trakteren op gevulde koeken van de bakker. Nu zitten ze in dat kantoor met zijn 6-en, en in totaal zitten we met 12. En dat zijn gewoon nog 3 kleinere ruimtes naast die ene ruimte waar ze met zn 6en zitten. Deze ruimtes hebben ook allemaal ramen naar elkaar, dus we zwaaien naar elkaar, hebben open deuren en praten ook met elkaar tussendoor, noem maar op (heel gezellig ) . En uiteindelijk zitten we dan ook met zijn allen tegelijk in de kantine met de koffie. Nu hadden 2 collega's verloren, dus die moesten samen trakteren. Ik liep mee naar de bakker om de koeken te halen, lekker wandelingetje. Wilde 1 van die 2 collega's maar 6 koeken halen, ipv 12 . Dus mn andere collega zegt nog: ja en die andere 6 lekker laten kijken hoe wij eten? Nee hoor, koeken voor iedereen. Antwoord die met ja maar dat is dan zó veel geld. Doe dan geen weddenschap... A fijn, die collega had geleerd van zn 'veel te dure actie' denk ik. Want wedden deden ze nog steeds, maar nu met stroopwafels. En waar iedereen die verliest, of zomaar tussen door, een pakje stroopwafels op de kantine tafel gooit. Mocht je bij hem je gewonnen stroopwafel persoonlijk komen halen . Ik heb wel eens gevraagd of ik het pakje in de kantine moest zetten, maar nee hoor! Man man man..
Niet elke 'gierige' actie heeft een gierige grondslag natuurlijk. Ik heb een ruim inkomen, maar om duurzaamheidsredenen heb ik een voorkeur voor tweedehands en zelfgemaakt, zowel om te geven als te krijgen. Ik koop wel eens een jas of schoenen bij de kringloop, verkoop spullen die ik niet meer gebruik op marktplaats en geef bijvoorbeeld vaak planten cadeau (stekken van mijn eigen planten), met potje van de kringloop en zelfgeknoopte macrame hanger (als bedankje oid). Of ik maak voor mijn nichtjes een speelkeukentje van een oud nachtkastje van de rommelmarkt. Dit kost me weinig/geen geld, maar ik stop er wel tijd, aandacht en liefde in. Ook hebben mijn zussen en ik jaren geleden een soort 'budget' afgesproken voor onderlinge verjaardagscadeaus. Inmiddels verdienen we allemaal veel meer, maar het budget is hetzelfde gebleven. Ik vind dat prima, ik heb liever dat ze langskomen zonder cadeau (wonen allemaal ver weg) dan dat ze niet komen en een bloemetje laten bezorgen of zo... Geld is voor mij geen statussymbool, maar een hulpmiddel voor een fijn leven. Zuiniger aan doen zorgt er dan ook wel voor dat we met mijn part time (32u) inkomen goed rond kunnen komen, zelfs nu mijn partner zonder werk zit door corona. Als ik meer zou werken zouden we het ruimer hebben, maar ik ben blij dat dat nu niet nodig is en ik beter in balans ben.
2 jr terug vrijgezellenfeest van K We hebben allemaal geld ingelegd en daarmee konden we alles betalen van die dag. omdat we onverwachts een uur te vroeg waren bij een activiteit hebben we op terras een drankje gedaan. Daar besproken dat ik zou betalen en een tikkie zou sturen ( 20 vrouwen waren we incl K. ik stuur daags na vrijgezellendag dat tikkie naar 18 vrouwen. 50 euro/19 = 2,63 Krijg ik van 1 terug dat het maar 2,50 is want K wilde ook drinken en dat moest ze zelf maar betalen…… was allang blij dat ze niet zei ik heb alleen maar een glas water gehad dus ik betaal niet voor iemand die radler of wijn dronk…. nou voor goede orde heb ik tikkie gemaakt voor 2,50 maar echt mijn klomp brak
Bij de ex van zwager langs om nieuw huisje te bekijken (met inrichten geholpen met wat spullen te schenken die wij toch niet gebruikten, maar wel paar honderd euro zouden kunnen opbrengen) Komen we binnen is het eerste wat gezegd word, ja sorry ik heb niks in huis, moet nog boodschappen doen... oké, kan, maar letterlijk geen theezakje in huis... later verteld ze de hele ochtend niks gedaan te hebben en boodschappen te gaan doen als wij weg gaan Tussendoor stukje gaan lopen en liet ze zich ook gewoon ongeneerd trakteren, geen eens de vraag of ze iets terug moest betalen...
@bozoe oef, zou voor mij reden zijn om geen behoefte meer te hebben aan contact. Als iemand erg op de centen zit, om welke reden dan ook, dan kun je van tevoren ook gewoon afspraken daarover maken vind ik. En niet mensen notabene lopen uitnodigen en dan achteraf geld 'eisen', dat is wat je feitelijk natuurlijk doet wanneer je een tikkie stuurt. Want wat als je niet betaalt? Pfoe. Nodig dan niemand uit.
Nou dat was ook wat mij stoorde. Als ze het van tevoren had gebracht als een gezamenlijke bbq dan had ik zelf wel wat lekkerders gehaald Maar het is wel erg krom dat zij wel geld rekende voor het eten en dat als haar man 6 desperados achterover tikt je haar er niet over hoort. Maar dit blijkt een karaktereigenschap van haar te zijn want er zijn de afgelopen tijd meer dingen geweest waar ik mij enorm over verbaasd heb haha.
Ik zou dus zelf ook echt die desperados en de fles cola berekend hebben en een tikkie terug hebben gestuurd . Kan goed zijn dat bij haar het kwartje dan pas valt wat ze nou eigenlijk vraagt. Inderdaad een gezamelijke barbecue prima, dan betaal ik gewoon mee. Zelfs als ik uitgenodigd wordt, maar dan is t wel zo netjes dat je dat vantevoren weet. Maar als jij dan gevraagd wordt om het drinken mee te nemen waar ze goed van drinken en je krijgt een tikkie voor het eten, vraag ik me echt af waar haar fatsoen zit . Als ik krap bij kas zou zitten en meen een tikkie te moeten sturen voor het eten zou ik ten eerste niet vragen om drinken mee te nemen en anders zelf een glaasje water nemen. Wij hebben ook mindere tijden gekent en als we dan gingen barbecuen met vrienden deelden we de kosten. Maar dit bespraken we vantevoren gewoon met elkaar (vrienden zaten in het zelfde schuitje, we waren toen allemaal nog erg jong). Inmiddels nodigen we elkaar gewoon uit en volgen er absoluut geen tikkies meer hoor. We proberen gewoon een beetje om en om, en is t een keer twee keer bij ons vind ik het ook niet erg. Het gaat er in jouw verhaal echt om iemand uitnodigen, vragen of de ander het drinken wil regelen, hier flink van gebruiken en vervolgens de kosten van het eten terugvragen. Dat vind ik inderdaad gierig en ook nog eens onfatsoenlijk. Ik had in dat geval dus ook echt een tikkie voor het drinken terug gestuurd (met een berekening voor de desperados en de fles cola) óf een appje gestuurd dat ik het betaald heb maar de verhouding wel een beetje scheef vind geworden nu vanwege de onkosten voor het drinken.
Ik zou terug sturen dat het verrekend word met het drinken en ipv betalen er nog een tikkie achteraan sturen van 25 cent
Oudste kreeg voor zn verjaardag 2 helikopters. Tweedehands, prima. Maar zoon houdt niet van helikopters, ze waren allebei kapot ("dan kan hij zelf 1 goede maken") én zat schoonvader ook nog vol trots te vertellen dat het maar 50 cent kostte. Mijn opmerking "dus dat is alles wat je voor hem over hebt, 50 cent voor kapot speelgoed" viel niet goed bij hun Ik heb niks tegen tweedehands maar geef dan op zn minst iets wat heel/compleet is