Ja, hij heeft gezegd dat het gevoel nog steeds hetzelfde is. Ik denk dat ik veel te veel in mijn hoofd zit. Hij zegt en voelt eigenlijk dat wat ik ook voel. Ik ben 8 jaar alleen geweest. Ok..wel eens een scharrel tussendoor, maar eigenlijk is er nog nooit een man echt blijven slapen vanuit meer voelen voor elkaar. Dat is spannend, voor hem ook. Ik had bedacht dat ik levenslang alleen zou blijven. Weet je? Ik realiseer me dat ik enorm beschadigd ben in het verleden. Er staat een dikke muur en ik wil hem afbreken voor iemand waarvan ik niet dacht dat het nog zou gebeuren. En dan woont ie ook nog eens zo'n 100km verderop. En ik maar roepen dat ik niet verder ga dan 20km. Heel handig...
Na 2-3 maanden bepaalde dingen nog niet delen? Wat een onzin. Je wil toch open en eerlijk zijn. En vaak is een van de eerste vragen al wat doe je voor werk. Tja wat moet je anders zeggen dan.
Regels ja... ik word daar altijd nerveus van. We zijn toch geen kleuters meer? Het zegt veel over het onvermogen te communiceren en misschien wel over het naar zichzelf kunnen kijken. Gedoe dus. Als je niet jezelf kunt zijn, dan is dar al een signaal. Dat gezegd hebbend; In het verleden heb ik me ook laten misleiden door regeltjes. Resultaat is nu merkbaar. Ik ben ultra voorzichtig geworden. Mijn nieuwsgierige en onbevangen ik is alert geworden en aanpassend. Vreselijk. Niet alleen door de dates alleen natuurlijk. Eerdere relaties deden dat ook met mij en ik heb het zelf laten gebeuren. Hebben jullie dat ook? Dingen uit het verleden, die nu een uitdaging zijn?
@justme1974 , kijk dat klinkt toch super goed dat hij nog steeds hetzelfde voelt en dat ook daadwerkelijk uitspreekt ipv dat jij maar moet gaan raden hoe hij het ziet. En ik ben het helemaal met je eens hoor, ik vind ook dat je dingen gewoon moet kunnen bespreken rn gewoon jezelfmoet kunnen zijn en als dat niet klikt dan mis je basis voor een relatie. Wat betreft je tweede stukje, ja ik merk zeker dat ik door mijn verleden wel tegen dingen aanloop, due de toekomst moeilijk maken maar het afgelopen jaar heeft mij wel weer geleerd dat door het te benoemen aan te geven waar ik weg kom, wat het met mij doet maar vooral ook hoe ik het graag zou doen en wat ik graag wil mij dat rust geeft maar ook aan de andere kant zorgt voor begrip en het samen oplossen. Afhankelijk van wie je tegenover je hebt natuurlijk... @Mim89, nou dusdat inderdaad, dus danben ik bot duidelijk over mijn situatie,met de nodige humor natuurlijk. En men is dan of spontaan weg/stil of men zegt wat lastig voor je en wat ga je er positief mee om, er zit geen tussenweg in, dus degene die weg zijn ligt dan toch echt aan hun. @vlindermoeder, als het goed is... haha. Ik heb het aangegeven bij hem . @hier, gisteravond nog evengekletst en gezegd verstandelijk gezien is het eigenlijk gewoon raar dat we nu al een afspraak hebben gemaakt voor over een maand met de feestdagen en toch voelt het goed om dat te doen, hij washet helemaal met mij eens en zei ook ik heb er geen moment over getwijfeld mijn gevoel zegt dat we dit gewoon kunnen plannen en doen, dus ik ga daar niet te veel over nadenken en er gewoon van genieten hoe het tussen ons is en loopt, want ik vind het zo gezellig en leuk. Ik in mijn onzekerheid, mensen vinden mij soms te veel, hij ja en dat zegt wat over hun en niks over jou want jij bent jezelf en als iemand daar moeite mee heeft dan is dat hun probleem, iemand die je niet accepteert zoals je bent daarvoor is geen plek in je leven. Hij ik vind je juist leuk omdat je anders bent, je bent heel bijzonder en als mensen dat niet zien dan is dat mijn geluk anders hadden wij elkaar nu niet gekend . Dus ik zweef nog even verder
@pardoes ja klopt, die tussenweg is er vaak niet. Ik praat er meestal ook met humor over. Soms zelfs zo dat bijv andere patiënten in het zkh ook echt zeggen ik vind het knap dat je er om lacht want het is nogal wat. Humor en sarcastisch zijn is mijn manier om er mee te dealen. Kun je toch niet even informeren of ie nog een leuk neefje heeft ofzo
Ja dat is wel herkenbaar. Maar aan de andere kant is dat ook wel de leukste periode om achteraf op terug te kijken. Wanneer je nog een beetje om elkaar heen draait en geen hoogte hebt van elkaar. Maar in het moment zelf is dat heel vervelend..
zeker niet stom! Ik denk dat iedereen wel wat onzeker is na zo’n date @pardoes Ja joh echt een hork, maar hij heeft me gisteren nog geappt met excuses.. hij was nogal opdringerig en ik heb gezegd daar niet van gediend te zijn. Nou dat was hem wel duidelijk geworden. qua die vriend. Het is dat ik hem al heel lang ken en weet dat ie vaker van dit soort periodes heeft anders was ik er allang klaar mee geweest Hij sluit zich af voor iedereen en zit het liefst gewoon thuis op de bank naar de tv te kijken en te scrollen op TikTok. En die periodes duren de ene keer langer dan de andere keer. Hij spreekt ook niet echt iets af met me, hij zegt altijd onder voorbehoud van hoe ik me die dag voel. En dat is prima.. volgens hem ga ik anders weer lopen zeuren dat we het afgesproken hadden en nu kan ik niet zeuren
Handig misschien niet, maar sommige dingen laten zich niet sturen. Ik wilde eigenlijk geen man met kinderen, en had/heb idd ook een dikke muur. Hij had/heeft die ook. En toch is het vanaf begin af aan tussen ons anders. Dat zei hij zelf in het begin ook: ik weet niet wat het is met jou, maar je breekt razendsnel door mijn muur heen. En dat is doodeng. Dat vind ik nog steeds. Maar tegelijkertijd ook zoiets moois
@Mim89, nou dat inderdaad zo bijzonder om het verschil in reacties te zien. En ik ben natuurlijk al iets ouder dan jij dus dan denk ik zelf ga je ook echt wel wat mankeren hoor… . Haha ik zal ooit eens vragen voor je @Megara, ooh daar zou ik dus zo slecht tegen kunnen als iemand dat zegt en zo doet, voelt vervelend aan, ik zou mij daar echt persoonlijk aantrekken, knap dat jij daar mee om kunt gaan. en een vreselijke hork inderdaad, zo stom, maarja en nu?
Megara; ik zou daar dus heel zenuwachtig van worden, bozig en onzeker. Zeker wanneer hij laat merken dat er iemand is waar hij wat voor voelt en als dat om jou zou gaan, je dan zo laat wachten. Ik zou er niet eens meer op willen wachten, maar of direct vragen of gewoon verder gaan. Dit zou ik echt niet trekken. Allen; ja, het is ook een leuke periode natuurlijk, ik weet het. Ik ben te lang alleen geweest denk ik. Ok, wel een scharrel tussendoor gehad, waarmee het best wat leek te worden, maar toch niet om verschillende redenen. Toch zijn we nog steeds goed bevriend. Hij heeft een relatie en woont samen. Maar verder? Wel eens een date, maar dat werd nooit wat, of ik dacht dat het wat werd, ging een stapje verder en dan haakten ze af. Even plat gezegd; voor de s e k s was het leuk en prima. Na de s e k s werd ik gedumpt onder de noemer; 'ik voel geen klik". Dat heeft mij heel erg onzeker gemaakt op dat vlak. Het moet dus aan mij liggen en aan wat er tussen de wel en niet s e k s gebeurde; ofwel wat ging daar mis? Ben ik niet mooi genoeg? Doe ik het niet goed? Weet ik het. Diep van binnen kan het dat toch niet zijn denk ik dan, maar het gebeurt wel telkens op dat moment. Van nature ben ik nieuwsgierig en oprecht. Ik wil dingen weten, iemand leren kennen, ben attent, spontaan en ga ervoor. Maar door schade en schande ben ik dus heel voorzichtig geworden en ga ik de confrontatie maar uit de weg, uit angst om weer afgewezen te worden om wie ik ben. Ik heb vaak gehoord "bemoei je er niet mee, gaat je niets aan, zeur niet zo, je doet moeilijk, je bent complex" etc. etc. En dan is het niet zo dat ik wil weten welke route men hoe laat heeft gereden en met wie ze bellen, praten of wat dan ook. Nee, dan vraag ik gewoon naar wat iemand bezig houdt, ik heb het over gevoel, mijn hersenspinsels over van alles en niets.. gewoon de dagelijkse dingen. Kennelijk trof ik telkens te simpele mannen? En nu ben ik dus weer onzeker en wacht ik op het moment om gedumpt te worden. Geen klik enzo. En dat is waarschijnlijk helemaal niet realistisch. Maar goed.. ik wacht op het bellen. Ik kan tot 19.00 bellen, dan is dochter weer thuis.
Aanvulling; en nu schiet ik dus een beetje in mijn eigen irritatie... want hij is nog niet zo ver, het is inmiddels alweer tien over zes, voor het zover is, waarschijnlijk half zeven.. blijft er weer lekker veel tijd over om iets te bespreken. NOT. En dat stoort me dus van dat hele daten en niemand weet iets. Dat afhankelijk zijn van wanneer je in hemelsnaam met de zo goed als fulltime zorg voor kind/puber eens een keer een moment voor jezelf hebt en de tijd. Want bellen met haar in de buurt, dat wordt hem dus niet. GIL
Ik snap het dat is ook heel erg irritant. Maar dat is ook maar tijdelijk. Als hij de moeite waard is, en je kunt hier doorheen werken dan gaat dit voorbij.
@justme1974 , ooh maar dat ligt niet aan jou en aan dat jij wat verkeerd zou doen hoor, dat is gewoon hoe het tegenwoordig werkt het gaat alleen maar om het doel.... en zodra dat behaald is dan zijn ze er klaar mee, en gaan weer op jacht naar wat nieuws, ik vind het juist mega typerend van deze tijd, fomo noemen we dat fear ofmissing out, maw stel dat er iemand langs komt die nog beter, perfecter, mooier, vriendelijker, bladiebla is... dus je moet door zoeken. Vreselijk vind ik dat. Dus hoe je nu bezig bent klinkt juist super goed, dus niet onzeker zijn! Geef het een kans, probeer te genieten van het proces, en even misschien heel simpel gedacht maar hoezo kun j eniet bellen met een puberin huis? Ik loop dan gewoon naar boven en voer boven een gesprek op mijn kamer, krijgt de puber niks ban mee en kan ik rustig even bellen. En ik ben wel blij dat ik niet de enige ben bij wie die houding in het verkeerde keelgat schiet van de vriend van megara, ik hebvorig jaar gemerkt dat ik daar echt niet tegen kan, dat terug trekken dagen niks zeggen want ik had even genoeg aan mijzelf, ja dat kan maar laat dat even weten dan ipv dit gedoe... wees duidelijk spreek het uit, maar zo wazig, ooh ik kan daar absoluut niet tegen. @hier, dat gezegd hebbend kreeg ik dus net een berichtje met was vanmiddag even naar vrienden en mijn mobiel vergeten kon ik helemaal niet even laten weten dat ik weg was, ik ooh dat geeft toch niks dat weet je toch, hij nee weet ik maar ik hadhet wel leuk gevonden om even te appen ergens over onderweg en wilde een foto maken voor je en toen kon dat niet. Ik ooh foto waarvan? hij ja als ik er vd week weer langs kom dan zal ik een foto maken, moest aan jou denken, nu benik dus mega nieuwsgierig hahaha.
We hebben gebeld. Natuurlijk hebben we gebeld. Nog steeds was ik wat onzeker, maar dat komt wel goed. Ik kan op papier een grote mond hebben, maar als ik dus de "confrontatie" aan moet gaan, ben ik een watje en een bangerik, want stel je toch voor.. ik word afgewezen om wat ik denk en voel. Maar we zijn het er beiden mee eens dat het voor ons lang geleden is dat we iemand toe konden laten in ons leven. Zijn gevoel is niet anders en de mijne ook niet, maar het is voor ons beiden dus spannend. Door ervaringen. Het heeft gewoon tijd nodig en dat krijgt het; lang leve de afstand. Tja en dan moeten we het gewoon doen met wat er kan en van genieten. Één ding is zeker; we gaan niet meer zo achterlijk laat naar bed. Daar gaan we beiden niet heel lekker op.. hahaha.
@justme1974 , dat klinkt heel erg goed hoe jullie bezig zijn en fijn dat jullie konden bellen. En weet je soms is het beter om even tegen ons te mopperen zodat die irritatie weg is en je met hem rustiger het gesprek in kan dan andersom. En ik snap je gedachtengang hoor, ik ben geen haar beter, maar heb het afgelopen jaar erg veel geleerd en ben sterker in mijn schoenen komen te staan en merk dat ik daardoor ook anders tegen dingen aan kan kijken, lukt dat altijd? Tuurlijk niet dat is een proces en dat zul jij ook herkennen maar zodra je je er van bewust bent wat jouw valkuil is dan kun je er wat mee. Dus ik heb er vertrouwen in! En echt super lief hoe hij aandacht voor mij heeft, ik ben duidelijk een prioriteit, wil dat zeggen dat er altijd onmiddellijk een reactie komt op een app?nope maar wel dat ik weet dat zodra hij tijd heeft ik de eerste ben die hij een berichtje zal sturen en dat ik dan overal reactie op krijg. Hij doet duidelijk zijn best een plek voor mij te hebben in zijn leven, en dat is fijn. Kom op zijn beste vriend weet van alles van mij hahaha, ik vind dat schattig
Echt hoor wat Lill zegt, het voelt fijn hoe iedereen op haar eigen manier bezig is met stappen zetten. En of die stappen nu richting relatie zijn, richting juist los laten van een relatie, of in het ontdeken of iets wat kan worden, of gewoon persoonlijke groei, ik zie het gebeuren en zie hoe veel er veranderd is in de tijd dat we hier kletsen, hoe de meeste heel erg gegroeid zijn, maar ook dat we cynischer worden en kritischer enminder bullshit accepteren en elkaar steunen en soms een spiegel voor houden, heerlijk om hier soms even je ei kwijt te kunnen en hoe de gesprekken verlopen. Sommige mensen zijn afgehaakt in dit topic (hopelijk om positieve redenen) sommige lezen soms nog mee, soms komt er een like dat ik denk aah je bent er nog, en er zijn nieuwe bij gekomen maar de basis is gewoon gezellig en steunend, en dat is fijn. Dat gezegd hebbende ik kreeg dus gisteravond al de vraag of ik vrijdagavond tijd had, helaas voor hem was het antwoord nee, hij aah jammer dan ga ik op werk even rooster checken morgen wat er verder mogelijk is, want er zijn wat dingen verschoven qua diensten, dus er komt alweer een date aan