Wauw wat een goed voorbeeld, dit is dus precies iets wat bij ons ook speelt. Ik ga het voorstellen hier dank.
Volgens mij mijn verhaal al eens gedaan. Had mij aangemeld nog geen 24u want het is echt niks voor mij gewoon als lolletje. Gaf een veeg naar rechts, hij ook. Gekletst. Daarna 6(!)uur lang gebeld inclusief videobellen, dag later naar de bioscoop en met 2 weken zwanger oepsie. Ons meisje word dinsdag 1. Maar hij is nooit meer weggegaan!
@Forumnaam ik zou ook graag zo'n soort relatie met hem hebben, kijken waar de mogelijkheden liggen in plaats van de beperkingen. Want die zijn er genoeg. Dank je voor je berichten, je geeft me veel om over na te denken, al wordt het wel een uitdaging om hierin een compromis te vinden. Ik ben heel erg geneigd om hem niets te laten doen wat hij niet wil of wat niet goed voor hem is. Maar daarmee maak ik dus mijn eigen behoeftes weg. In het voorbeeld van jou en je vriend zou ik het juist heel moeilijk vinden om die knuffel te vragen omdat ik die nodig heb, wetende dat hij dat eigenlijk op zo'n moment niet wil of moeilijk vindt. Ik zou dan geneigd zijn te zeggen; neem je ruimte maar. En daarmee dus voorbij gaan aan mezelf. Precies wat ik nu ook doe. Ik ga eens nadenken over of er dingen zijn die me hierin zouden kunnen helpen. En zo ja, wat die dan zijn. En of ik die van hem wil vragen/hij dat kan aanbieden. Edit: heb net even je link gelezen. Maar van daaruit vraag ik me dan af of we niet gewoon te veel van persoonlijkheid verschillen zoals daar beschreven staat. Hij is echt een loner, als ie ergens mee zit keert ie in zichzelf en wil het oplossen. Ik ben in bepaalde mate ook een loner maar binnen de liefde iemand met wie ik dingen uit mn leven wil delen. Als er iets moois op mijn werk gebeurd wil ik mijn partner bellen om dat te vertellen. En ik denk dat hij er absoluut geen problemen mee zou hebben als ik dat doe, maar door hoe de situatie nu is en het feit dat ik hem ruimte wil geven die hij nodig heeft onderdruk ik die wens. (Dit is iets kleinds overigens). Als ik dit naar hem uit zou spreken dan krijgt hij weer het gevoel dat hij mij tekort doet. Het is idd een cirkeltje waar iets zal moeten veranderen.
Fijn dat je er wat aan heb. Ik hoop dat je vriend er ook mogelijkheden in ziet. Het gaat namelijk niet meer om wie fout is of deed, maar om hoe je tot een oplossing komt om beiden niet aan je eigen behoeftes voorbij te hoeven gaan. Wat is haalbaar voor jou en wat is haalbaar voor de ander. Op de dikgedrukte stukken: Logisch dat je hem niks wil laten doen wat hij niet wil of niet goed is voor hem, alleen is het de kunst om niet voor hem in te vullen wat hij wel of niet wil en wat wel en niet goed voor hem is. Ga daar over in gesprek. Eerlijkheid is hierin noodzakelijk, vraag hem wat wel en niet haalbaar is in situatie dat hij overprikkeld is en geef aan wat jij ongeveer nodig heb, benoem jouw behoefte en laat hem meedenken op welke manier jullie rekening kunnen houden met de behoefte van jullie allebei. Hoe meer jij je eigen behoeftes weg schuift, hoe meer je ervaart dat er niet aan je behoeftes wordt voldaan, hoe meer je nodig heb van de ander om dat gat op te vullen. Dan ben je dus voortdurend voor elkaar aan het nadenken wat de ander nodig heeft. Mijn vriend en ik hebben dat omgekeerd en wat voor ons het belangrijkst is in onze relatie is om goed voor onszelf te zorgen en zelf na te denken over onze eigen behoefte (die voel je namelijk zelf aan en is dus veel makkelijker) dan vervolgens goed voor jezelf zorgen en zonder schaamte en zonder verwijten te maken aan de ander benoemen welke behoeftes er bij je spelen, vervolgens kan de ander weer op basis van zijn eerlijkheid kijken naar zijn eigen behoeftes, grenzen en mogelijkheden en dan kijken wat of en wat diegene kan betekenen in het vervullen van de behoefte van de ander. Doordat je nadenkt voor jezelf en kijkt naar je eigen behoeftes, grenzen en mogelijkheden en doordat je dan eerlijk kan zijn tegen elkaar hoef je niet voor de ander na te denken. Want nadenken voor een ander, dat kan niet en als je nadenkt voor een ander vul je dingen vaak negatiever in dan dat de ander zou doen. Wat leuk dat je er wat aan heb! Ik heb sinds mijn scheiding en mijn nieuwe relatie zo veel beter leren communiceren en ben erachter gekomen dat een deel van de mislukking van mijn huwelijk kwam door mijn eigen handelen. (Uiteindelijk had het nooit goed kunnen blijven gaan met mijn ex, maar heb door dat inzicht wel valkuilen kunnen vermijden in mijn relatie nu) en communicatie is écht de sleutel tot succes naar mijn mening
Het klinkt heel logisch wat je allemaal zegt. Dat invullen gaat me altijd heel makkelijk en van nature af omdat ik vaak ook behoeftes van mensen goed aanvoel en erop in kan spelen. Maar het is dus net zo goed een valkuil. 1 die hij ook heeft We denken kennelijk graag na voor elkaar. Zit een beetje in onze natuur. Net als dat jij zegt; kijk wat er haalbaar is als hij overprikkeld is. In mijn hoofd gaat het dan al; niks want dan wil hij gewoon alleen zijn en geen contact hoeven hebben. dat is wat ik uit ervaring dan geleerd heb, maar dat hoeft helemaal niet volledig waar te zijn. Ik vind het heel lastig om te zeggen waar mijn behoeftes liggen. Concreet dan. Omdat ze meer vanuit een gevoel komen. Ik wil me gezien en gehoord voelen. Maar hoe zet je dat concreet om in een actie die dat gevoel geeft... uh.. geen idee
@Lill , ik zou dat stukje precies zo hebben kunnen schrijven. Heb altijd in een situatie geleefd waarin het om te overleven belangrijk was om de ander te lezen en zo escalatie voorkomen. Hierdoor ben ik goed geworden in invullen en mijn eigen behoeften niet erkennen en onderkennen. Mede dankzij een aantal jaren pittige therapie heb ik er wel stappen in gemaakt. Maar het blijft lastig
En dit had ik dan weer kunnen schrijven. We lijken op elkaar Heb zelf idd ook wel de nodige jaren therapie gehad, mede dat zorgde ervoor dat mn vorige relatie (die van 7 jaar) strandde. Ik ging namelijk ineens zien wat ik wilde. En meneer was nogal gewend aan dat ik me wegcijferde. Maar goed, we zijn nog steeds goed bevriend. Als vriendschap werkt het prima Mijn huidige vriend vraagt me niet om mezelf weg te cijferen. Dat wil hij ook niet, maar wat je al zei. Het zit zo in je systeem. Het is een 2e natuur
Had inderdaad ook al vaker gemerkt dat we veel overeenkomsten hebben. Dat maakt dat jouw berichtjes vaak een waardevol klankbord zijn. Gevaar is wel dat je in 1 richting blijft denken. Daarom vond ik de berichten van @Forumnaam ook zo'n mooie aanvulling
Mag ik ook weer meeschrijven? Heb een paar maanden geleden wel eens wat geschreven maar in de tussentijd is die relatie overgegaan. Het standaard verhaal: net gescheiden en toch nog niet toe aan een relatie. Toen ik meer ging verwachten besefte hij dat hij er toch nog niet klaar voor was. Nu aan het daten met een andere man. Hebben elkaar nu 4x gezien en klikt goed. Aan het begin was hij heel erg van het appen, uuuuren hebben we elkaar via de app en telefoon gesproken. En dat begint nu minder te worden. Ik vraag mij nu af, begint de interesse af te nemen of heb je dat vaker aan het begin omdat je elkaar dan wilt leren kennen. Wat zouden jullie doen? Ik wil namelijk wel graag weten of ik energie in iets aan het steken ben wat toch niks gaat worden omdat hij nu al weet dat hij dat niet wil. Wat is een handige manier om dit aan te kaarten? Ben door al dat daten best onzeker geworden. Wil hem niet afschrikken maar ook wel weten waar ik aan toe ben
@sammy26 is iemand het alleen waard om energie in te steken als het leidt tot een vaste relatie? Zou het niet makkelijker zijn, om zeker in de beginfase er niet zoveel druk op te leggen? En gewoon te genieten van de momenten samen en wel kijken hoe het zich ontwikkelt. En als er uiteindelijk toch niet genoeg basis is voor een vaste relatie dan heb je in ieder geval een leuke tijd gehad.
Mee eens, je hebt ook gelijk dat ik misschien te snel druk ergens op leg. Heeft denk ook wel een beetje te maken met mijn ‘verleden’. Heb nu twee keer een relatie gehad met een man (1x 7 maanden en 1x 5 maanden) waar na een paar maanden dus bleek dat ze toch geen relatie wilden omdat ze er niet aan toe waren naar eigen zeggen. Ik was in die tijd wel echt gek geworden op die mannen en dat zorgde voor best wel wat pijn. Ik denk dat ik mezelf wil beschermen voor weer deze teleurstelling al weet ik natuurlijk ook dat je nooit ergens zekerheid over hebt en mocht het fout gaan dit ook niet het einde van de wereld is en dat ook wel weer goed komt.
@sammy26 denk ook dat het ligt aan met welke instelling je erin stapt. Als jij echt gaat voor iets vasts en dat is wat je wil, dan mag je dat best communiceren. Kan hij daar niet aan voldoen, prima. Dan weet je dat ook. Maakt het voor jezelf niet zo veel uit dan idd wat @cosdy zegt. Genieten van wat is en geen verwachtingen hebben
Tinderexperts, mag ik jullie een praktisch vraagje stellen? Beetje gek misschien, ik voel me klunzig nu, maar ik kan bij het swipen geen profielen meer openen. Herkent iemand dit? Voorheen stond er een i-icoontje, als je daarop drukte kon je alle foto's zien en de profieltekst lezen. Dat icoontje is nu weg bij mij. Is er een nieuwe manier om het profiel te openen? Help...
Oh ik herken dat gevoel zo goed. Bij mij strandde de relatie meestal na 1 a 1,5 jaar. Ik heb mijzelf wel echt leren kennen in die tijd. Maar god was was ik toen nog jong in mijn doen en laten. Ik ben nu 33 en ben gaan daten/tinderen toen ik 28 was. Het heeft wel even geduurd hoor tot ik vriend leerde kennen. En was toen ook echt behoorlijk sceptisch en laconiek. Maar wat is het een leuke man. We zijn bijna 4 jaar samen nu. Maar juist mijn onverschillige houdingen in het begin heeft er wel voor gezorgd dat ik grenzen durfde te stellen. Dat we toch wel een aantal gesprekken hebben gehad waarin in heb gezegd: Ik vind je heel leuk maar op deze manier werkt het niet voor mij. En dan kwam er ineens wel een soort van oplossing/compromis. Don’t settle for less. Maar wees wel gewoon realistisch. En wij hebben ook echt wel onze dingetjes hoor. maar ben wel heel erg gelukkig met hem. Ik kan 100% mijzelf zijn. En dat is denk ik het belangrijkste. En als jij merkt dat je in de eerste 6 maanden een rol aan moeten meten, dan is hij het gewoon niet. Hoe rot het ook is. @Forumnaam wat een leuke manier van kijken naar een relatie hebben jullie. Dankjewel voor het delen van de link ook.
Ik heb mezelf in het verleden ook veel te vaak weggecijferd. Ik heb vaak dingen gedaan of juist niet gedaan omdat ik het ‘lullig’ vond tegenover de ander om nee te zeggen bijvoorbeeld. Mijn vriend heeft mijn ogen hierin geopend, want waarom zou ik het lullig vinden voor een ander, maar niet lullig voor mezelf En vanmiddag bedacht ik me ook nog, als wij zelf niet kijken naar onze eigen behoeftes, wensen en grenzen, als wij onszelf wegcijferen.... wat voor voorbeeld geef je je vriend dan? Dan geven we het voorbeeld dat er geen rekening gehouden hoeft te worden met ons. En eigenlijk verwacht je dat je vriend rekening houdt met jouw behoeftes, wensen en grenzen, terwijl het je zelf niet eens lukt om rekening te houden met jezelf Iets met het juiste voorbeeld geven maar er is goed nieuws! Je kan het jezelf aanleren, leren om lief te zijn voor jezelf. Voor de grap moet je eens het liedje ‘ik hou van mij’ luisteren. In eerste instantie denk je dat het liedje gekkigheid is, maar de boodschap is gewoon de waarheid
Nou, hier is gisteren iets heel bizars gebeurd. Wat dat uiteindelijk gaat doen en betekenen zal moeten blijken. Mijn vriend had een soort dieptepunt bereikt en heeft hierdoor een hele extreme ervaring/aanval van zijn ziekte gehad. Ik zal de details achterwege laten maar dit heeft bij hem wel een soort vechtmodus aangeslingerd. Dus hij wil echt gaan knokken om helemaal te herstellen, en tegelijkertijd heeft het voor hem in t licht gezet wat er echt belangrijk is voor hem. Zn familie, vrienden en mijn zoontje en ik. Dus gisteren vroeg hij of ik hem even wilde bellen, en kreeg ik even te horen hoe belangrijk we voor hem zijn ik ben het allemaal nog even aan t laten bezinken.
Hoe gaat het nu? Ik vond het heel mooi om dit te lezen. Nu heb je in feite de bevestiging die je zo hard nodig had. En helemaal vanuit hemzelf. Ik kan me voorstellen dat dit even moet landen. Want eigenlijk was je in je hoofd al een beetje afscheid aan het nemen.
Wow. Dat is mijn levensloop!!! Jeugd en relatie. Gelukkig al wel voor jeugd hulp gehad. Mooi om het zo van een ander zo helder te lezen.
Ja, het is nog steeds een beetje onwerkelijk. Helemaal omdat er verder niks anders is. Het is alleen even dat ene piek moment geweest. Maar dat was wel een heel mooi moment en dat koester ik ook. Hij gaat nu stappen zetten en actief hulp zoeken om verder te herstellen van zijn ziekte voor zover dat kan. We zullen zien hoe het proces verder gaat verlopen. Ben zelf de laatste dagen even met andere zaken bezig geweest, heb gisteren mijn kat in moeten laten slapen na een beetje een raar verloop, dus ik ben emotioneel even een beetje overladen door alles wat al speelde + dit erbij. Heeft even wat tijd nodig voor alles een plekje heeft denk ik. Hoe is het met jouw kerel?