Zou dat kunnen zijn omdat jij dacht ach ga je gang maar. Veel plezier… en zij al vanaf het begin af een andere positie heeft ingenomen door zich anders op te stellen? en vergeet niet dat leeftijd ook een rol zal spelen. We leren van het leven. @Zoe123 Als ik jouw berichtjes een beetje lees krijg ik de indruk dat jullie in flinke tropenjaren hebben gezeten. Elkaar kwijt zijn geraakt in een jong gezin. Dat kan best overweldigend zijn. Wellicht dat zij heel graag wil trouwen en hij haar gelukkig wil maken op die manier? Overigens snap ik wel vat je bedoeld. Mijn vriend is getrouwd geweest. Ongeveer een jaar. Gigantisch feest gehad, ware al ruim 10 jaar samen. Beetje laatste redmiddel om de relatie te redden. Ik had het ook wel gewild, maar denk niet dat het ooit gaat gebeuren. Hij wilde toen eigenlijk al niet trouwen dus waarom zou hij het ooit voor een tweede keer willen doen. Ergens wel heel zuur, want het is toch een meisjesdroom.
Oh dat speelt zeker mee hoor. Ik ben daar veel makkelijker in. Maar heb destijds ook wel aangegeven ook graag samen te willen. Maar elke keer was er dsn wel een reden. Geen geld/net weggeweest/whatever. Mgoed, hij heeft ook geleerd van de 'fouten' die hij heeft gemaakt zei hij. Herkenbaar trouwens wat je zegt. Mijn vriend is ook al getrouwd geweest met alles erop en eraan, en hoewel hij wel het type is van 'zeg nooit nooit' denk ik ook niet dat hij het nog eens zou doen. Heeft hij ook wel gezegd, dat ie dat geld dan liever in een mooie reis zou steken of in herinneringen maken. Ik heb alleen een geregistreerd partnerschap uit logische overwegingen gehad maar das toch niet hetzelfde Weet eigenlijk niet eens of ik zelf ooit nog zou willen trouwen na te weten wat een rompslomp het brengt mocht het fout gaan, maar het feit dat het sowieso geen optie is maakt het toch anders. Mgoed je weet het ook niet he. Wellicht staat hij er toch anders in dan jij denkt? Al hebben jullie het er vast over gehad. Vriendin van me is ook recent na 15 jaar eindelijk gevraagd. Zij wilde al heel erg lang maar voor haar vriend hoefde dat niet zo nodig. Maar hij heeft het toch gedaan.
Ik herken je gevoel heel erg Hoe moeilijk ik hetzelf kan geloven. Ik denk dan onze tijd komt nog wel....
Maar je leven staat toch ook niet stil alleen omdat je geen relatie hebt? Tuurlijk is dat heel erg fijn, en leuk.. of althans, dat kan het zijn. Maar tegelijkertijd is er zoveel meer in het leven, kun je zoveel over jezelf leren.. ontwikkelen. Ik weet het, allemaal cliches en ik heb 'makkelijk praten'. Maar relaties kunnen net zo goed hard werken zijn @cosdy dat je alleen bent wil niet zeggen dat je met lege handen staat, ook al snap ik dat het soms wel zo kan voelen...
@Lill, je hebt gelijk hoor. En het is echt niet dat mijn leven on hold staat. Ik heb genoeg leuke dingen in mijn leven. Maar soms kan het mij ineens overvallen.
Ergens is dat de luxepositie vanuit waar jij en ik spreken. We hebben immers een leuke man. Maar als je al jaren lag toch de behoefte hebt aan een partner (wat niet vreemd is) dan snap ik wel goed dat je er eigenlijk niks voor koopt. Het is gewoon een onvervulde behoefte.
Nou meer in de zin van. Heb genoeg mee gemaakt vaak genoeg gekwetst, kwetsbaar op gesteld en toch gekwetst. Nog een keer zou ik niet aan kunnen. Oke oke klinkt heftig maar zo voelt het wel
Dat is zo. En ik snap ook dat het zo voelt. Maar soms maakt dan de behoefte aan een partner dat je niet meer objectief kijkt naar wat je nodig hebt. En dat is jammer
Maar liefde is risico nemen. En man vinden die met jou wil zijn zal niet zo moeilijk zijn hoor. Maar een man die echt bij je past is een ander verhaal natuurlijk. En heel eerlijk, die andere keren ben je ook te boven gekomen. Verliefdheid hoeft er ook niet patsboem te zijn. Dat mag ook op het gemak groeien. Dus als je graag een man wil zal je in deze maatschappij op stap moeten. En aan heel veel kikkers snuffelen voor je een prins tegenkomt.
Ik snap wat je zegt. In mijn situatie kies ik er momenteel bewust voor om me niet te binden in een relatie. Ik ben bezig met een intensief coaching traject voor persoonlijke ontwikkeling. Maar ook al is dit een bewuste keuze. En ook al heb ik genoeg leuke contacten. Dan nog kan af en toe, volkomen onverwacht, een gevoel van gemis opkomen. Dus dat gevoel kan ook de kop opsteken als je wel objectief naar je situatie kunt kijken, en je, in mijn geval de voor mij juiste keuze hebt gemaakt om niet actief op zoek te gaan naar een partner
Ik heb soms ook wel, dat ik een partner mis. Maar ik dwing mij dan om realistisch te zijn. Zeker als ik terug denk aan mijn ex. Op die momenten denk je aan de goede tijden, maar ik heb de keuze gemaakt om weg te gaan, omdat de mooie momenten niet meer opwogen tegen de slechte dagen. Ik ga ook nog goed om met de vader van mijn zoontje, we gaan soms ook nog samen op pad. Heel leuk voor de Kids en meestal ook echt gezellig, maar er zijn dan zat momenten dat ik denk. Gggrrrr pppfff gelukkig over een paar uurtjes is die weer weg. Ik geniet nu lekker van mijn leven. Ga soms wat daten en wie weet kom ik een prins op het witte paard tegen, zo niet. Heb ik wel weer iets leuks gedaan. Tijdens een date vind ik het leuk dat je dingen kunt doen die je niet snel alleen doet. Ook al doe ik soms ook een date met mijzelf hihi. Daar heb ik dan ook geen probleem mee. Ik vind het ook leuk als de man op een date bedenkt wat we gaan doen en het is iets wat ik zelf niet zo snel zou doen. Ik heb in mijn woning een tegeltje hangen met de tekst. Ik wist niet dat mijn nachtmerrie mijn droom zou zijn. Dat zei mijn dochter eens nadat ze iets had gedaan waar ze geen zin in had. Ik dacht die moet ik onthouden.
Klopt, enorme tropenjaren. De middelste en jongste heel kort op elkaar. De jongste met heftige reflux klachten waardoor ik het eerste jaar bijna niet heb geslapen. En de ex kreeg rond die tijd ook een soort van….nou ja, er waren issues in z’n leven die hij onder ogen moest komen en dat was wel heftig. Maar goed. Zijn gedrag werd er op een gegeven moment niet beter op. Tot het echt over ging naar psychische mishandeling. Enorm respectloos naar mij toe. En vreemdgaan. Mijn vriendinnen hebben achteraf gezegd: wij vonden hem al na een paar jaar niet leuk naar jou. Maar ja, je vecht voor je relatie en je gezin. Zeker de eerste 10 jaar had ik zeker wel een wens om te trouwen. Maar ik heb wel gevoeld: hij moet mij vragen. Maar hij gaf altijd aan dat hij trouwen onzin vond. Voor zover ik weet had zij geen wens om te trouwen en hij ook niet. Hij is gewoon erg gelukkig met haar. En ik gun ze dat ook. Maar ik kan wel gefrustreerd zijn over hoe makkelijk het hem allemaal is vergaan. Leuke vriendin, fijne relatie, een maatje, nu ook trouwen. Mooi huis, nieuw huis gekocht, nog groter en luxer. Geen zorgen om geld, altijd genoeg om op dure vakanties te gaan, weekendjes weg, concerten. Sauna. Huis verbouwen. Noem maar op, alles kan. Hij heeft daar eigenlijk amper wat voor hoeven doen, het is komen aanwaaien. Ik ben al jaren manloos en moet elk dubbeltje omdraaien. Daar ben ik me zeer van bewust en het is nu eenmaal zo, maar op dit soort momenten komt het wel even binnen. Ook omdat er momenteel echt even een heleboel speelt thuis, hopelijk over een paar weken wat meer rust.
Even een stomme vraag @Zoe123 hebben jullie de kinderen ongeveer even veel tijd in de week maand? wat ik ergens las een tijdje terug is dat ieder vaak terug gaan naar z’n eigen niveau zoals het voor de relatie was. Dus als hij toen ook al degene was met de betere baan is dat ooi wel logisch dat het hem nu ook meer voor de wind gaat. En verder us het voor je kinderen wel fijn dat ze een gelukkige vader hebben. Ik vind het bij jou altijd zo lastig om in te schatten waar het probleem of de pijn zit. Maar misschien is het gewoon niet moeilijker dan wat je hier verteld. Je hebt het zwaar, je hebt niemand om op te leunen en dat straal je waarschijnlijk onbewust toch uit. Dat is te heftig voor het begin van een relatie. Maar niet iets waar je niks aan kan doen! Ik heb mezelf ook wat verwaarloosd de laatste tijd. Ben zeker 15 kilo aangekomen sinds ik mijn vriend ken. En ik merk dat dat een weerslag op onze relatie heeft. Niet die kilo’s maar wel dat ik moe en futloos ben. Dus nu weer streng voor mezelf. Ik ben mn huis aan het ontspullen (dat geeft rust) elk dingetje wat er is geeft een verantwoordelijkheid. Om aangeschaft te worden. Om opgeruimd te worden. Om wel of niet in het zicht te staan… En mn lijf moet ook gezond worden, ben pas 35 en nu al van die suffe ouderdomskwaaltjes. Ik denk, als ik nog eens echt mooi strak in mn vel wil zitten dan moet ik het nu toch wel een beetje gaan doen. Ik merk dat het begint te werken. Mn energie komt terug, mn darmen krijgen rust. En op elke gram die eraf gaat ben ik trots! En ik ben er van overtuigd dat jij het ook kan. Dat jij ook lekker in je vel kan zitten! En weer gelukkig en tevreden met jezelf kan zijn. Maar dan moet je uit die spiraal komen. En dat kost megaveel energie maar is het uiteindelijk wel waard ❤️
Ik hoor juist dat ik over kom als een hele sterke vrouw, wellicht iets te sterk. Maar ja ik heb geen keuze, als ik het niet doe, wie doet het dan wel… De ex verdiende ongeveer hetzelfde als ik aan het begin van de relatie. Wellicht zelfs iets minder. Maar heeft goed carrière kunnen maken. Ik heb laatst een poging gedaan op het carrière pad maar helaas. Wil binnenkort wel weer verder hier mee, maar er is momenteel weinig ruimte Dit weekend is gewoon K.. Oudste dochter in zak en as, heel verdrietig. Ik sta op overlevings stand momenteel omdat er zoveel speelt. Probeer het maar dag voor dag te bekijken. Er moet heel veel, en ik probeer het moeten dus echt te beperken Ook omdat ik een burn-out heb gehad en daar echt alert op moet blijven.