Door jouw post heb ik ook weer behoefte om naar Schotland te gaan, haha. Heb je gewoon alles zelf los geboekt? of gewoon incl vlucht en alles?
Ja snap ik het is echt heel mooi hier!! Ik heb alles los geboekt. Vlucht was 180 retour en hotel 244 voor 3 overnachtingen. Ik slaap in oldtown precies schuin tegenover het station, echt ideaal gelegen! Vandaag ben ik aan het bus hoppen voor 20 euro ongeveer. Kan ik 24u lang de bus in/uit die langs allemaal bekende spots rijdt. Ik zit nu as we speak aan een kopje thee bij het kasteel van edinburgh die ik zo verder ga beklimmen/bekijken. Morgen een excursie door schotland van 12,5 uur.
@brownielover, heerlijk zeg, veel plezier en dat uitzicht ❤️ @Lill, hoe ishet met jou? En met de pup? @Mim89, laat je weten wanneer je weer naar zwolle moet? @vlindermoeder, goed om te lezen dat je nog happy bent, @justme1974, haha verkeerde topic, hoe is het verder met je? @Knalrood, hoe bevalt je nieuwe regeling mbt de kinderen? Kun je al wat wennen aan het nieuwe ritme. @cosdy, ik lasook iets over een weekend alleen weg, heerlijk, hopelijk heb je genoten. @hier, eigenlijk geen nieuws, gewoon een blij ei nog altijd, we genieten nog heerlijk samen.
Het is een beetje lang geworden, het verhaal over de puppy. Dus ik zet het maar in een Spoiler. Het heeft niks met relaties te maken dus je kunt het ook skippen Spoiler: Het verhaal over de pup Goed, oke ik denk dat het misschien wel tijd is. Maar ik vind het ook lastig, omdat ik snap dat er veel oordelen over zijn. Maar geloof me er is niemand die mijzelf zo hard veroordeeld als dat ik dat doe. Een dier neem je voor het leven, niet zomaar. Dat gezegd hebbende.. Ik zal er niet een heel erg uitgebreid verhaal van proberen te maken. We hebben ons natuurlijk weken (maanden) voorbereid op de pup en ons verheugd op de pup. En toen ze er eenmaal was, ging ik eraan kapot. Nadat mijn zoon geboren is heb ik op een gegeven moment bij de huisarts gezeten omdat ik twijfelde of ik een postnatale depressie had. De huisarts heeft dat toen weggewappert, en ik heb doorgemodderd. 10 maanden lang... voordat het ook maar enigszins verbeterde. En die 10 maanden aan gevoelens, kwamen me nu keihard om de oren slaan. Vanaf dat ze er was heb ik alleen maar huilbuien gehad, paniekaanvallen, ik kon niet eten, niet slapen. Ik was gewoon verlamd. En na 2 weken nog maar een hulsje van mezelf. Dit ging veel verder dan 'puppy blues' wat je wel eens hoort. Mijn vriend en ik hebben er heel erg veel over gesproken, en ik heb geprobeerd het zo veel mogelijk bij de kinderen weg te houden, maar mijn zoontje heeft wel 1 en ander meegekregen. Ik kon nog net de dingen doen die gedaan moesten worden om voor hem en de pup te zorgen, maar daar hield het wel op. Mijn vriend maakte zich onwijs zorgen. Heeft zelfs getwijfeld of hij zijn zakenreis naar het buitenland af moest zeggen omdat ik 3 dagen met haar alleen zou zijn dan. Uiteindelijk is hij wel gegaan, er was geen andere keus, maar het was echt mijn persoonlijke hel. In die dagen hebben we contact gelegd met de fokster, niet eens met het idee voor een oplossing, maar wel met de vraag of zij dit al eens had meegemaakt. Al pratende met haar kwam zij met het aanbod om haar te herplaatsen als we dat zouden willen. Ze kon aan alles horen en merken dat het niet goed ging. Ze nam mij gelukkig niks kwalijk. En na veel praten en andere oplossingen bespreken hebben mijn vriend en ik ervoor gekozen om die optie aan te nemen. Uiteindelijk is het toen heel snel gegaan en ze is herplaatst nog voordat mijn vriend terug was van zijn zakenreis. (hij is hier uiteraard mee akkoord gegaan). En sindsdien is het de lange weg van iedereen uitleggen hoe, wat en waarom. En zelf weer een beetje opkrabbelen. Ik ben er nog niet. Nog lang niet. Ik ga ook hulp zoeken om de tijd na mijn bevalling te verwerken. Maar dit heb ik nooit geweten, nooit kunnen zien aankomen. En ik voel me zo schuldig, naar iedereen in ons gezin. De kinderen. Er zijn echt alleen maar verliezers in dit verhaal. De pup heeft gelukkig een heel fijn ander thuis gekregen, met andere honden. Zij is ons inmiddels allang weer vergeten denk ik.
@Lill dikke knuffel. Raar he hoe een hoofd werkt? Je denkt het aardig verwerkt te hebben, maar dan triggert iets je en komt het als een boemerang terug. Fijn dat je steun om je heen hebt en de fokker een goede oplossing had. Je mag blij zijn met zo n lieve partner en inderdaad wees ook lief voor jezelf.
Nou ja, verwerkt? ik wist niet eens dat dit speelde. Dit is na die tijd gewoon ergens achter in een lade terecht gekomen en ik heb er nooit aan terug gedacht. Wel eens zo van 'ja de 1e periode zat ik niet op de roze wolk' maar pas nu herinnerde ik me ineens weer alle paniek, de hartkloppingen 's nachts. Het in paniek omhoog schieten als ik maar dacht dat hij wakker werd. Ik durfde niet naar buiten met hem want wat als hij gaat huilen. Durfde geen boodschappen te doen niks. En dit voelde weer precies hetzelfde. Die beklemmende paniek.. Bizar. Ik denk dat mijn hoofd of lijf dit zo ver heeft weggestopt als een soort van coping. Ik kon niet anders, ik had een baby om voor te zorgen in mijn eentje. ik moest wel door. Ten koste van mezelf. Ik heb onwijs veel geluk met mijn vriend, en daar ben ik me heel erg bewust van. Hij was ontzettend verdrietig, hij wilde dit ook absoluut niet. Maar hij zei ook: als jij nog weken/maanden zo door moet ga jij er kapot aan en onze relatie ook. Al heeft die natuurlijk ook wel een deuk gekregen door dit voorval.
@Lill, wat vreselijk verdrietig voor jullie dta het zo is gelopen, wat mij dan opvalt is dat je het hebt over alleen maar verliezers en dan de kinderen, partner, hond noemt maar niet jezelf, jij bent de grootste verliezer in dit verhaal, jij hebt een schuld gevoel, hebt het gevoel te kort te zijn geschoten en voelt je daar bovenop gewoon even belabberd door alle emoties die je inhalen. Dus wees een beetje lief voor jezelf en realiseer je dat dit geen bewuste keus was maar echt een samenloop van omstandigheden en dta het fijn is dat het samen met de fokker goed opgelost kon worden. Jezelf vooral niks kwalijk nemen, dit was niet het juiste moment, en opende wat vervelende luikjes, daar ge je mee aan het werk begrijp ik, en je relatie die overleeft dit wel hoor, daar heb ik alle vertrouwen in, geef jij jezelf nu maar eerst de tijd om tot rust te komen en dingen te verwerken en de rest komt goed. Nuffel
Ik heb dat gevoel idd helemaal niet. Iedereen reageert zo lief en begripvol dat ik daardoor alleen maar t gevoel heb nog veel bozer op mezelf te moeten zijn om tw compenseren.
Nee echt niet doen, wees toch niet altijd zo streng voor jezelf. Wat zou jij zeggen als een vriendin of 1 van ons dit zou hebben? Dan zou je ook begrip tonen en lief reageren, dus wees dan ook lief voor jezelf, jij verdiend hetzelfde begrip aan jezelf dan dat je voor een ander zou hebben. Je mag er even van balen dat het anders loopt dan je hoopte, maar het was een leermoment en vanuit daar kun je verder groeien en dingen verwerken en hulp aanpakken, en dan uiteindelijk kom je hier alleen maar sterker uit!
@Lill ik sluit me aan bij pardoes. Om de een of andere reden heeft de puppy iets getriggerd waardoor jouw onverwerkte trauma van na je bevalling weer naar boven kwam. Dit had jij ook nooit van tevoren kunnen weten. Dikke knuffel ❤️ @pardoes ik moet morgen weer naar Zwolle. Gesprek met de verpleegkundige en dan krijg ik alle informatie en uitleg over de medicatie en prikinstructie etc. Krijg morgen ook alle medicatie mee als het goed is. En dan moet ik bellen zodra ik weer ongesteld word (rond 8 Februari ongeveer) en dan ga ik starten.
Iemand had mij getagd.. Ik reageer even snel (heb net 4 e-learnings gemaakt voor mijn werk dus mijn hersenen werken niet meer ) het co ouderschap verloopt goed. Er is wat gezeur tussen de kinderen en de vriendin van mijn ex maar de kinderen spreken zich goed uit waar door ik het met mijn ex kan bespreken. De enige die er wat moeite mee heeft is L en die roept nu al dat zodra ze zelf kan bepalen ze niet meer daar heen gaat Maar die heeft altijd heel veel moeite met nieuwe situaties dus ik laat der maar even.. Ik heb er zelf minder moeite mee dan verwacht maar ben op dit moment ook zo druk met de kinderen, werk, school en me motorrijlessen dat ik blij ben als ik een dag alleen thuis ben
Niet boos zijn op jezelf! Echt niet nodig. Er is iets getriggerd door de komst van jullie puppy dat had niemand, ook jij niet kunnen voorzien. Uiteindelijk kom je hier sterker uit.❤️ ik zag deze quote in mijn boek (hij upload niet maar er staat; Het is tijd om net zo goed voor jezelf te zorgen als voor iemand van wie je houdt. X
@Knalrood dat is inderdaad druk! Hou je het een beetje vol? @Mim89 spannend het gaat nu echt gewoon beginnen!
Even wat foto spam hoor vanuit hier. Manman wat is het hier prachtig!! Mooiste land waar ik tot nu toe geweest ben! Sorry voor de scheve nekken
@Knalrood, fijn dat je er zelf minder moeite mee hebt dan verwacht, en het is inderdaad even afwachten dan wat L er van vindt op den duur, jammer dat er dan wat gedoe is met de nieuwe vriendin, gelukkig kunnen jij en de vader van het goed bespreken. En jij bent echt druk zeg @brownielover, mooie foto's zeg! Volop genieten zo en volgens mij nog behoorlijk geluk met het weer. @Mim89, aah dat is bijna, zo spannend voor je,
Ooohhh ik moet echt gaan boeken!!!!!! Zit denk ik ook een foto van jou bij. Leuk om je gezicht eens te zien.