Misschien zit hij nu thuis zichzelf keihard voor zijn kop te slaan. Ik zou het gewoon even laten rusten, misschien komt hij er zelf op terug en anders niet. Ik riep in de eerste periode héél hard dat ik geen relatie wilde. En ik dacht oprecht dat ik dat ook niet wilde, ik wilde toen alleen sex en vriendschap. dacht ik.
En dat is ook niets geks om te zeggen als hij er weer over begint. "Hey ... we kennen elkaar net, ik wil genieten van de gezelligheid nu en we zien wel hoe het loopt. Over die toekomst wil ik nu nog helemaal niet nadenken zolang we elkaar nog moeten leren kennen".
Met als toevoeging dat de intentie voor een serieuze relatie er wel is. Mocht hij de prins op het witte paard blijken.
Hier is het helaas volledig misgegaan. We zouden vandaag samen een leuk dagje uitgaan. In de ochtend had ik eerst een afspraak, is ie even meegeweest . Daarna in de auto raakte ie volledig in paniek en hysterisch huilen. Hij vond me zo leuk maar weet zich geen raad met zichzelf. Hij word helemaal zenuwachtig als we samen zijn. Hij had nog nooit meegemaakt dat iemand interesse in hem had. Eerlijk gezegd schrok ik me een hoedje en wist ik niet wat ik meemaakte. Uiteindelijk bleek ook nog eens dat ie geen sociaal netwerk heeft, wat overigens niet uitmaakt. Ook gaf ie aan ontzettend tegen me op te kijken. Zo moeilijk dit. Door wat ie allemaal voelt voor me blokkeerd hij. Uiteindelijk is ie naar huis gegaan en nu is het contact zo zakelijk op de app. Voel me hier ook best verdrietig door... weet niet zo goed wat ik nu moet.
Ai dit klinkt als iemand met heel veel problemen. En als jij de dingen, maatschappelijk gezien, veel beter voor elkaar hebt kan ook dat echt wel zn weerslag hebben. Niet vervelend en neerbuigen maar een volwassen man die nog achter de kassa zit is daar natuurlijk wel een klein beetje een voorteken in. Tenzij het zn eigen toko is. Probeer het voor jezelf even op een rijtje te krijgen nu je nog niet teveel emotioneel hebt geïnvesteerd en ga een volwassen gesprek aan met elkaar. Wat wil je wat verwacht je wat is belangrijk. Waar liggen jouw normen en waarden waar liggen die van hem. En als het niet past is het niet het einde van de wereld. Verliefd worden kan je op iedereen, ook op iemand die helemaal niet bij je past of een kutkarakter heeft. Verliefdheid heeft in die zin niks met liefde te maken maar enkel met aantrekkingskracht.
Ja,daar heb je gelijk in. Praten werkt op dit moment niet echt bij hem, hij is ineens heel erg zakelijk aan het praten. Ik denk dat ik het voor nu maar even laat gaan. Eens zien of ie zelf nog contact gaat opnemen
Misschien heel onaardig maar mijn gevoel zegt heel hard wegrennen nu alles nog zo pril is. Ik zou niet zitten te wachten op iemand met zo een rugzak (emotioneel) en zonder sociaal netwerk met de kans dat hij zich helemaal op jou stort. En op de 2e of 3e date hysterisch in huilen uitbarsten is volgens mij een teken dat dit pas een topje van de ijsberg van de emotionele problemen is.
Ook niet vervelend bedoelt maar na het lezen van het bericht van @Isa2019 dacht ik wel meteen, verklaart waarom een volwassen kerel achter de kassa werkt. En besef me hoe onaardig dit klinkt maar zo bedoel ik het niet.
Ik wilde het niet met zoveel woorden zeggen. Maar ben het helemaal met je eens. Ik zou er nog wel een keer een gesprek aan wagen zodat je de dingen wat meer in perspectief kan zien.
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Mijn god zeg wat schrok ik van zijn gedrag. Ergens vond ik het ook heel sneu. Had dit totaal niet verwacht.
Het vreemde eraan is dat ie me wel wil blijven zien. Ben er nog niet over uit of ik dat zelf nog wel wil. Hij gaf ook aan dat ie aan zichzelf moest werken maar wilde mij niet definitief laten gaan?!
Er is eigenlijk maar een manier waarop dit goed kan komen en dat is dat hij als de sodemieter zn schaapjes op het drogen krijgt. 1. een sociaal leven opbouwen 2. Een fatsoenlijke baan zoeken 3. Pas contact opneemt als de eerste 2 punten gelukt zijn en jij toevallig niet een leuker exemplaar bent tegen gekomen.
Ik breek even in (na stilletjes meelezen ), maar dit inderdaad. Voor hem natuurlijk heel vervelend dat hij dit allemaal zo voelt en daardoor zich niet krachtig genoeg voelt zo'n avontuur aan te gaan waardoor hij jou waarschijnlijk misloopt. Maar het risico bestaat, op basis van de weinige informatie die ik heb, dat hij door in een relatie met jou te stappen juist stagneert in zijn ontwikkeling doordat er een afhankelijksrelatie op de loer ligt. Wat je zou kunnen doen is echt een enorme stap terug zetten, en het voorlopig puur vriendschappelijk houden. En dan wat meer van een afstand bekijken hoe hij zich ontwikkelt en welke stappen hij daarin zelf zet. Emotionele issues in een relatie zijn niet verboden ofzo, maar voor een gezonde relatie dient er wel een bepaalde mate van bewustzijn te zijn waarin iemand in staat is te reflecteren en afzonderlijk stappen te zetten.
Lijkt me heel verstandig van je. Te snel teveel ellende. En absoluut het perfecte mengsel voor een stalker.
Dat gesprek is wel zo netjes, weet niet of ik dat had gedaan, in ieder geval niet face to face met kans op weer zo een hysterische huilbui waar ik me zeer ongemakkelijk bij zou voelen.
Snap ik, maar je wilt niet een band (vriendschappelijk of liefde) opbouwen omdat hij zo sneu is toch? Of omdat je het sneu voor hem vind? Zoiets moet groeien doordat je raakvlakken samen hebt. Daarnaast vind ik zo een huilbui als je elkaar net kent echt heel onaantrekkelijk, zelfs een afknapper.
Ik zou hier echt heel bang van worden. Hoezo laten gaan? Jullie kennen elkaar amper. Als dat nu al zo voelt voor hem dan is dat een teken dat hij zich echt op jouw stort en niet bezig is met je langzaam te leren kennen.
Ik ben een volwassen vrouw achter de kassa. Wat is het probleem? Dat die man issues heeft is duidelijk, maar wat het werk ermee te maken heeft snap ik niet.