Zooooo ik heb even wat gemist en een paar pagina's bijgelezen. @Isa2019 speciaal voor jou en deze hele enge creepy potentiele stalker gebruik ik 1 van mijn favoriete songteksten: Run to the hills! Run for your life! Oke, alle gekheid even terzijde. Deze man is niet in orde. En als je ervoor zou kiezen met hem iets te beginnen zou het me niet verbazen als hij zich helemaal aan je vastklampt en je er met moeite nog vanaf komt. Wel heel jammer van iets wat zo leuk had kunnen zijn.
Oh ja stille meelezer en niet kunnen slapen, @Isa2019 alarmbellen gaan af! Oordeel niet snel want dat is lastig via slechts een forum, maar op basis van wat jij vertelt is hij erg labiel en niet in staat tot een gelijkwaardige relatie. Hier kan je echt aan kapot gaan, maakt jou nu al onderdeel van zijn ondergang. Niet fair om jou te vergelijken met zijn ex, afkappen echt! Kies voor jezelf.
Ik merk dat ik het er toch wel moeilijk mee heb om nu even niks te horen of van me te laten horen. zit gewoon niet zo lekker in mijn vel. Wil me niet laten beinvloeden maar dat gebeurt toch. Het ene moment denk ik ja ik ga hem nu vertellen wat ik denk en voel en het andere denk ik nee laat hem maar. lastig.
Daarom vind ik dit topic ook gewoon goed. Hier kun je je gevoel kwijt en het erover hebben. Andere kunnen je dan helpen om wat je verstandelijk wil te doen. Gevoel is zo vervelend dat kun je vaak net niet handelen en dat maakt dan dat je toch appt.
Ja daarom kan ik het beter hier schrijven dan hem of een boos appje of een andersoort appje sturen. Ik heb voor mezelf wel een ultimatum gesteld. Dat is ook wel goed denk ik.
Ik zou ook in het geval van @Isa2019 en @ZsaZsa beide keren het laten en verder gaan. Beide zijn geen toekomstmateriaal zo te lezen. Het is even kut ja
Gtst is niks bij dit forum, jeetje... we maken wat mee met z'n allen. Had ik al eens verteld over mijn schuttinggluurder?
Ja alleen jij kan voelen wat er tussen jullie is! Ik ben echt tig keer gillend weg gerend voor een relatie met mijn vriend voordat we daadwerkelijk wat kregen. Ik wilde heel graag met hem zijn, maar vond het zo ontzettend spannend omdat ons samenzijn me ook uitdaagt (niets blijft verborgen met hem). En mijn vriend is gewoon blijven vertrouwen. Hij liet me wegrennen, ging niet achter me aan, maar bleef beschikbaar als ik toch weer terug krabbelde. En daar ben ik hem nu enorm dankbaar voor. Op een gegeven moment heb ik een knop omgezet, toen kregen we wat, en sindsdien ben ik nooit meer weg gerend.
@Isa2019 Jeetje wat een verhaal! Heb alles in stilte gevolgd hier, maar wat naar dat het zo gelopen is zeg. Hier zouden mijn alarmbellen ook van gaan rinkelen en ik zou rennen nu het nog kan. Dat heb ik bij mijn ex niet gedaan (weliswaar heel andere dingen, maar ook al heel snel flinke alarmbellen) en nu zit ik er de rest van m'n leven 'aan vast'.. @ZsaZsa Bij jouw situatie zou ik ook niet meteen opgeven hoor. Het leren kennen van elkaar kan behoorlijk intens zijn, en dan is het niet erg om soms ff een stapje terug te nemen ipv als een sneltrein door te denderen. Maar snap wel heel goed dat je ermee zit! Mijn date leven gaat nog steeds heel goed. Zal er nu niet te enthousiast op in gaan want dat vind ik nu even niet gepast, maar we vinden het heel fijn met elkaar en het laatste weekend van maart neemt ie me mee een weekendje weg
Weet je, als alle relaties alleen kunnen beginnen als een sprookje... De prins die langskomt, je overlaad met liefde en meteen roept jij bent het! Mooi zou dat zijn. (Ik hoop na al die jaren single zijn ook nog dat ie ooit langskomt ) Maar dat is natuurlijk niet altijd zo. Toen ik mijn ex (de vader van mijn 3 kinderen, 16 jaar samen geweest) tegenkwam, was het eerst leuk. Toen kwamen de twijfels, van zijn kant. Hij maakte het uit. Wat was ik verdrietig! We waren onderdeel van een vriendengroep. Zagen elkaar dus wel regelmatig. Langzaam maar zeker werd het contact weer intensiever. Dat voelde ik maar ik dacht ik laat het bij hem. En toen kwam het hoge woord er uit, of ik zijn vriendin weer wou zijn. Toen was het ook klaar, nooit meer omgekeken en samen een fijn leven opgebouwd. Mijn punt: voor iedereen: volg je gevoel maar blijf bij jezelf. Niemand kan jouw grenzen bepalen. Niemand weet (al zeker niet op een forum) hoe de vibe is tussen mensen. Soms zijn dingen moeilijk te voorspellen. Soms hoort een beetje risico nemen bij de liefde. Soms raak je dan gekwetst, soms niet. Niemand is perfect.
Ikzelf denk dat het voor hem inderdaad allemaal wat te snel/intens is. Gewoon een gevoel wat ik heb, weet natuurlijk niet of het klopt. Maar mijn gevoel klopt vaak wel. Enfin we zullen zien. En ja sprookjesprinsen.....Misschien moet ik toch eens op zoek naar iemand die in plaats van een auto een paar of koets rijd. Niemand is perfect denk ik dan maar.
Ja vind het vooral jammer over hoe het gegaan is. Maargoed beter dat ik dit nu weet dan over een lange tijd. Wat ik wel apart vind is dat ie zaterdag avond nog wil langskomen. Eerlijk gezegd weet ik nog niet of ik daar nou wel zoveel zin in heb na alles. Tot nu toe niks meer van hem vernomen
Ik zou dan denk ik ergens openbaar af spreken in plaats van thuis. Maar als je er geen goed gevoel bij hebt zou ik het helemaal afkappen.
Het meest waardevolle dat ik heb geleerd is om niks te zeggen als je het niet weet. Dan wordt het vanzelf helder. Gemiddeld duurt het een week om zoiets voor jezelf op een rijtje te krijgen. Hou het bij jezelf en spreek het uit zodra jij geen intern conflict meer hebt.