Dat had ik vorig jaar in real life.. Een hele knappe collega (totaal niet mijn type maar ik kon ook wel zien, hij was echt knap..). Tijdens de vlucht niet echt tijd om even mee te praten. We komen aan bij het hotel, hij stapt als eerste uit het busje (hoge afstap en wat glad door ijsvorming), en....loopt gewoon weg! Niet even helpen (met onze hoge hakken en strakke rokken) en een gentleman zijn. Pakte als als eerste zijn sleutel en weg was ie. Volgende ochtend aan het ontbijt ook echt een hork. Dan kan je nog zo’n knapperd zijn. Dat helpt je echt niet.
Of ze gaan te snel of ze hebben bindingsangst of ze zijn te onvolwassen of of of...... Exemplaar waar ik nu mee aan het kletsen ben, is het ook niet hoor. Wil het vooral niet over toekomst of verwachtingen hebben, maar wil wel kletsen en flirten met mij. Nou dacht het niet! Ben niet een of ander pubermeisje.
Nou niet gelijk een relatie ofzo hoor. Ik wil iemand die er gewoon hetzelfde in staat als ik. Ik wil iemand rustig leren kennen, maar wel in m'n achterhoofd dat het tot iets serieus zou moeten/kunnen leiden. Ik heb geen zin om gewoon zomaar voor de fun te kletsen en te flirten. Het moet voor mij een doel hebben.
Ik ben nu met 2 mannen aan het kletsen. De ene " ken" ik al langer en denkt veel hetzelfde staat hetzelfde in dingen etc. De ander is heel aardig grappig etc. Ja ze hebben allebei wel iets.
Wow.. lekker galant inderdaad Pff. Ik maak het mezelf weer zo moeilijk. Hebben elkaar de laatste paar dagen best vaak gezien, en het is heel erg fijn als hij er is. Maar als ik dan bij hem wegga of hij bij mij dan blijft er daarna een beetje een raar leeg gevoel over ofzo. Misschien is dat normaal? Ik ken het in elk geval niet uit eerdere relaties. Afgelopen nacht is ie voor de 2e keer blijven slapen ❤ en hoewel ik het heerlijk vind en er nu ook wel wat aan begin te wennen en beter slaap heeft hij heel slecht geslapen. En ik voel me daar dan schuldig over ivm zn Lyme is rust zo belangrijk. Dus denk dat ik t samen slapen voorlopig maar even laat. Misschien als ie wat verder hersteld is, als dat uberhaupt ooit gebeurd. Mijn gevoel is echt zo all over the place. Ik ken mezelf zo niet. Ergens ook de angst: wat als dit mis gaat. Nou dat heb ik nog nooit gehad. Ik ben normaal zo nuchter in deze dingen..
Het is gewoon wennen en zoeken naar wat voor jullie fijn is. Als hij wil blijven slapen en jij vindt dat gezellig dan doe je dat toch gewoon. Hij is een volwassen man en kan prima voor zichzelf besluiten of hij er een slapeloze nacht voor over heeft. Daarbij is het wennen om met iemand in een bed te slapen. Dus in het begin word je van elk geluidje wakker en later herken je het instinctiefst ofzo. Wij hadden laatst nog dat vriend lag te snurken dus ik legde heel zachtjes mn hand op z'n arm met het idee dat moet wel genoeg zijn om hem even te laten draaien. Nou die zat dus met een hartslag van 180 tegen het plafond aan woepsy... Anyway probeer vooral voor jezelf te denken en niet voor een ander. Daarmee maak je je zorgen om dingen waar je je geen zorgen over hoeft te maken. En als je iets wil weten van hem hoe hij erin staat... gewoon vragen
Verstandelijk weet ik dit allemaal. En hij geeft me ook 0,0 reden om aan hem te twijfelen. Dit is gewoon mn eigen onzekerheid. En je hebt ook gelijk hoor. Normaal kan ik dit soort dingen ook prima tegen mezelf zeggen. Maar op 1 of andere manier dringt het nu niet door Haha wel gemeen hoor dat je je vriend bijna een hartaanval bezorgt xD
Hij weet wel hoe ik me voel. Voor zo ver ik het kan uitleggen tenminste want ik snap het zelf nauwelijks. Maar ik wil het ook allemaal niet te zwaar maken en als we samen zijn is er niks aan de hand.